ตอนที่1
"เธอผ่ามันมา100 รอบแล้วนะ" ยูริเอยบอก เมื่อหญิงสาวตรงหน้า กำลังลงมือผ่าศพของนายแจวอนเป็นรอบที่100
"มันมีบางอย่างที่ฉันจะรู้นะ" ทิฟฟานี่เอยบอก ในขณะที่เธอยังคงก้มหน้าก้มตาผ่าศพของนายแจวอน
"อะไรละที่เธอสงสัย" ยูริเอยถามแต่ก็ไม่ได้คำตอบจากคนตรงหน้าแท้แต่น้อย แต่แลัวคนตรงหน้าก็นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะหันมามองหน้ายูริ
"ฮโยยอนนะ เธอขาวใช่ม๊ะ แล้วเธอมีรอยสักที่แขนหรือเปล่า" ทิฟฟานี่เอยถาม พร้อมกับชี้ไปที่มือของตน
"ไม่นิฮโยยอนไม่ชอบอะไรแบบนั้น" ยูริเอยตอบ ทิฟฟานี่นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะสบตาคนตรงหน้า
"ฉันว่า...ฉันมีเรื่องต้องคุยกับฮโยยอน" ทิฟฟานี่พูดจบเธอไม่รอช้า เธอวิ่งขึ้นไปยังห้องทำงานของฮโยยอนในทันที
"มีอะไรงั้นหรอ" ฮโยยอนเอยถามเมื่อเห็นทิฟฟานี่วิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน
"ฉันขอดูข้อมือเธอ ทั้งสองข้างหน่อยได้มั้ย" ฮโยยอนทำหน้ามึนงงเล็กน้อย แต่เธอก็ยอมยื่นมือทั้งสองไปให้ทิฟฟานี่ดู ทิฟฟานี่จ้องมองมือทั้งสองข้างนั้นก่อนจะส่ายหน้า
"มีอะไรงั้นหรอ" ฮโยยอนเอียงคอถามคนตรงหน้าที่ยังคงเงียบ
"วันนั้น วันที่เธอปักเข็มยาพิษใส่ตัวฉัน....เธอรู้สึกว่าเธอได้ออกแรงเต็มทีหรือยัง" ทิฟฟานี่เอยถาม นั่นทำให้ฮโยยอนสะดุ้งเฮือก ก่อนจะมองทิฟฟานี่
"เธอ.....ระรู้หรอ"ฮโยยอนเอยถาม ทิฟฟานี่พยักหน้ารับ
"วันนั้นที่แทยอนเล่าเรื่องที่บ้านให้ฉันฟัง ฉันได้มานั่งทบทวนเรื่องราวที่เราผ่านกันมา ฉันจึงสะดุดกับมันหมายเหตุการณ์เลย" ทิฟฟานี่อธิบาย
"วันนั้น ตอนนี้ที่เธอปักเข็มฉีดยาพิษ ใส่ตัวฉัน ฉันเห็น มือของเธอมีรอยสักและผิวคล้ำ นั่นไม่ใช่มือเธอ และแรงที่ปักเข็ม มันมาก มากว่าแรงของผู้หญิง......." ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับ เปิดรอยเข็มฉีดยาที่เป็นแผลเป็นให้ฮโยยอนดู
"ฉันก็รู้สึกว่ามือฉันไม่ได้ปักมัน ฉันคิดว่าฉันคิกไปเองซะอีก..." ฮโยยอนเอยบอก
"ตอนฉันเดินออกมาจากห้องเธอ ฉันคิดตลอดทางว่า มือใครกันที่ปักมัน แต่แล้วเมื่อฉันรู้ความจริงว่าเธอไม่ได้ทำให้พอฉันตาย ฉันก็วิ่งกลับไปหาเธอ ฉันก็พบนี่....."ฮโยยอนพูดพร้อมกับหยิบไผ่ใบหนึ่ง ส่งให้ทิฟฟานี่
"มันเป็นภาษาไทย......." ฮโยยอนเอยบอก ทิฟฟานี่สะดุ้งทันทีที่รับมันมา
"ทุกคนต้องตาย..." ทิฟฟานี่อ่านออกมาและเงยหน้ามองฮโยยอน ที่ตอนนี้นั่งนิ่ง
"เป็นไปได้มั้ย ที่มือนั้นมันจะมีพลังมาจากชิบที่ฝั่งในหัวฉัน" ฮโยยอนเอยบอก พร้อมกับยื่นซองชิบที่ผ่าออกมาจาสมองของเธอ
"แล้วใครกันจะมีพลังแปลกๆ เยอะขนาดนี้ " ทิฟฟานี่เอยพร้อมกะบจ้องมองไปที่ชิบในมือ
"ฉันมีข้อสงสัย หลายข้อเลยละ ที่ฉันคิดตลอดเวลา ลุงของเธอสามารถทำให้นายแจวอนที่มีพลังจิตเชื่อฟังได้โดยไม่คิดจะหันหลัง ทั้งๆที่เขาสามารถทำได้ตลอดเวลา นั่นเป็นได้มั้ยที่ลุงของเธอไม่ได้เป็นคนบงการ" ทิฟฟานี่พยักหน้ารับเมื่อข้อสันนิฐานของฮโยยอนมันตรงกับของเธอทุกอย่าง
"นายแจวอนมันหมายตาเธอจริงๆหรอ ทั้งๆทีมันมีโอกาสที่จะจัดการเธอได้ตลอด ทำมันไม่ทำละ หรือบางทีไม่ได้ต้องการเธอจริงแต่มีคนต้องการตัวเธอเลยให้มันมาจัดการ" ฮโยยอนยังคงเอยบอก ทิฟฟานี่ยังคงพยักหน้ารับ
"แล้วสำหรับเธอละทำไมมันไม่จัดการเธอ... ทั้งๆทีอยู่ใกล้แค่เอื้อม พวกมันสามารถจะฆ่าเธอได้ตลอดเวลา มันเลือกที่จะไม่ทำ นั่น....เธอก็คงเป็นที่หมายหัวของมันเช่นกัน"ฮโยยอนพยักหน้ารับกับคำพูดของทิฟฟานี่ทั้งคู่สบตากันก่อนจะก้มหน้าก้มตา
"แล้วถ้าเรื่อง มันไม่ได้มีแค่นี้ละ หรือ.....เราแค่คิดมากไปกันเองง" ทิฟฟานี่เอยบอก
"ถ้ามันจริงอย่างที่เราสันนิฐาน.... สักวันพวกมันคงออกมาและ เวลานี้เราแค่ใช้ชีวิตให้คุ้มก่อนความยุ่งเหยิงจะมา ฉันมีความรู้ากอย่างนั้น" ฮโยยอนยิ้มออก นั่นทำให้ทิฟฟานี่ยิ้มออกมาด้วยเช่นกัน
"เห้อออ ใช่เราต้องใช่ชีวิตให้คุ้ม งั้นฉันขอนอนก่อนนะ" ทิฟาฟนี่ไม่รอช้าเธอ ล้มตัวลงนอนบนโซพาในทันที
"ใช่สิ ฉันก็ง่วง นอนด้วยยยย" ฮโยยอนไม่รอข้า เธอล้มตัวลงนอนข้างทิฟฟานี่มันที ทิฟฟานี่หันมามองหร้าฮโยยอนอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้น
"ย๊า!!! มานอนเบียดฉันทำไมนี่ อึดอัดๆๆ" ทิฟฟานี่เอยบอกก่อนจะใช้หมอนตีไปยังตัวของฮโยยอนที่ยังคงนอน แต่บัดนี้ฮโยยอนกลับไม่รู้ตัวแล้ว เพราะเธอได้เข้าสู่ห้วงนิทรา
"หลับซะงั้น" ทิฟฟานี่ร่างบางที่หลับอยู่ข้างเธอแต่แล้วบางอย่างทำให้เธอสะดุ้ง เมื่อข้างกายของฮโยยอนกับมีเงาดำ เกาะตัวเธออยู่ เงาดำหันมามองหน้าเธอ และพุ่งเข้าหาตัวเธอในทันที ก่อนจะหายวับไป
"เฮ้อ....... ขอให้ไม่ใช่อย่างที่คิดนะ"
ณ บริษัทคิมแทยอน
"ช่วยจัดการเอกสารหน่อยนะ วันนี้ฉันจะไปข้างนอกสักหน่อย" แทยอนเอยบอกเลขา ก่อนตนจะตรงเข้าลิพ เธอกดชั้นเป้าหมายนั้นก็คือชั้น1 ที่เธอต้องการจะลงไป เมื่อประตูลิพท์ถูกปิดลง ความเงียบก็บังเกิด แทยอนรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่เธอกำลังจะเธอ แต่แล้ว ลิพท์ก็มาหยุดที่ชั้น5 ประตูถูกเปิดออก แทยอนก็ต้องตกใจเมื่อตรงหน้ามันมืดมิดทั้งๆทียังเช้าอยู่แท้ๆ เธอตึงกดปิดลิพท์ในทันที แต่ลิพทฺกลับมาเปิดื่ขั้น4อีกครั้ง ประตูลิพท์ถูกเปิดออก และเป็นเหมือนชั้น5 ทุกอย่างมืดมิด แต่แล้วแทยอนก็ต้องตกใจ เมื่อตรงหน้า มีเงาดำปรากฎตัวขึ้น แทยอนจึงกดปิดลิพท์อีก ครั้งนี้ ลิพท์มาเปิดที่ชั้นสอง แต่กลับไม่มีเงาดำหรือภาพที่เธอเห็นเมื่อสักครู่เลย
"เห้อออ~~" แทยอนถอนหายใจออกมา ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนเส้นทางมาลงบันได้แทน
แทยอนตัดสินใจที่จะโทรเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับทิฟฟานี่ ยูริ และฮโยยอนฟัง ทั้งหมดต่างพยายามจะคิดไปในแง่ดี ว่ามันไม่มีอะไร แทยอนจำจึงต้องทำจิตใจและคิดในแง่ดีเหมือนที่ทิฟฟานี่ยูริ และฮโยยอนบอก
"คนเรามีนิสัยอยู่2แบบคือส่วนเลวและส่วนดี ขึ้นอยู่กับแต่ละคนว่า
คุณจะแสดงส่วนไหนออกมามากกว่ากัน ดังนั้นไม่มีใครดีเลิสปรเสริฐศรีไปกว่ากันหรอก
มีแต่ดีมาก ดีน้อย หรือเลวมาก เลวน้อยแค่นั้นและ!!" @JeanfeawNf
ความคิดเห็น