"แปลกจริง..." ทิฟฟานี่ร้องเมื่อเธอพยายามตรวจสอบหาสาเหตุทุกอย่างที่จะทำให้หญิงผมแดงคนนี้ตาย แต่มันกลับไม่ะบสาเหตุเลยสักนิด
"เอาเลือดนี้ไปตรวจที อย่างละเอียด!" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับยื่นเลือดของผู้ตายเพื่อหาสาเหตุอีกทาง
"ไม่ว่าแกจะกลับมารูปแบบไหน....ฉันนี่และจะเป็นคนฆ่าพวกแก!" ทิฟฟานี่พูดไม่ว่าเปล้าเธอกับหันไปมองทางนายฮโยจุนที่นั่งกอดเข่าอยู่มุมห้อง
"อ่า อยู่นี่นี่เอง" หญิงชายคนหนึ่งดังขึ้น ทิฟฟานี่รีบหันไปมองในทันที เธอก็ต้องตกใจเมื่อด้านหลังเป็นหญิงสาวที่กอดเธอเมื่อคืน
"อ่อ น้องเขามาฝึกงานน่ะ ฉันเลยให้น้องมาช่วยงานเธอ" ทิฟฟานี่พยักหน้ารับ
"แล้วเจสสิก้าละคะ เธอก็ช่วยงานฉันอยู่..."ทิฟฟานี่เอยถามด้วยความสงสัย
"รายนั้นนะ ฉันไห้เขาไปช่วยฮโยยอนนะ เอาละฉันฝากน้องเขาด้วย ไปละมีงานต่อ" ยังไม่ทันที่ทิฟฟานี่จะเอยถามคำถามใด ชายหนุ่มก็เดินไปในทันที เฟลือไว้เพียวยุนอาและทิฟฟานี่ ยุนอาเดินตรงเข้ามาหาทิฟฟานี่ก่อนที่เธอจะยิ้มให้
"เธอรับได้นะกับงานนี้?!" ทิฟฟานี่เอยถาม ยุนอาได้แต่พยักหน้ารับโดยสายตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่ศพของพี่สาวตน
"ใช่ นั่นนะพี่สาวเธอ..." ทิฟฟานี่พูด เธอหลีกทางให้ยุนอาเดินเข้ามาใกล้พี่สาวของเขา
"ช่วยตรวจศพพี่สาวฉันอย่างละเอียด....ได้มั้ยคะ อย่างละเอียด......" ยุนอากัดฟันและพูดออกมา
"แน่นอน ฉันจะตรวจอย่างละเอียดที่สุดเลยและ" ทิฟฟานี่พยักหน้ารับและยิ้มให้กับยุนอา
คอนโดฮโยยอน
"ทะ....ที่นี่ที่ไหน...." หญิงสาวเมื่อได้สติเธอร้องถาม และมองไปยังรอบๆ
"คอนโดฉันไง....ฉันว่าเธอคงจะรู้" ฮโยยอนหยักไหล่ให้กับหญิงสาส ก่อนจะว่างถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะ
"แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ..."
หญิงสาวยังคงเอยถาม
"ต่อจากนี้เธอต้องมาอยู่กับฉันที่นี้"ฮโยยอนเอยบอก
"ทำไมละคะ " ฮโยยอนหันไปมองทางเจสสิก้าที่ยังคงทำหน้าเรียบเฉยเป็นคนซื่อ
"เวลานี้ ไม่ใช้เวลาที่เธอจะตั้งคำถาม.....แต่มันคือเวลาของเกมส์เดิมพัน ว่าใครหลุดความลับออกมาก่อนกัน" ฮโยยอนเอยและมองไปที่หญิงสาวที่ยังคงทำหน้าตาซื่อ
"เธอคิดอะไร ทำไมพวกฉันจะไม่รู้ อย่าเผยให้ฉันได้รู้ละ รับรองวันนั้นฉันนี่และจะจับเธอเอง...."ฮโยยอนไม่ว่าเปล่าเธอลุกขึ้นและเดินกลับเข้าไปในทันที โดยไม่รู้เลยว่าใบหน้าอันแสนซื่อกับกลายเป็นใบหน้าแห่งความเจ้าเลห์
"ฉันต้องหากที่ต้องเป็นคนฆ่าพวกแก ที่ละคน ที่ละคน...." เจสสิก้าเอยเธอยิ้มมุมปากแล้วส่งสายตาอาฆาตส่งไปยังฮโยยอน
ตึ๊ด...... ตึ๊ด......
แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังเรียความสนใจของเธอ เธอมองไปยังโทรศัพท์ เธอทำท่าจะหยิบมันขึ้นมา แต่ฮโยยอนก็ชิงหยิบขึ้นมา ฮโยยอนมองหน้าเจสสิก้าแว่บหนึ่งก่อนจะเดินไปรับโทรศัพท์
"เตรียมตัว! มีงานที่ต้องไปทำกันและ" ฮโยยอน เอยบอกก่อนที่เธอจะโยนเสื้อโค้ทให้กับเจสสิก้า แล้วเธอก็เดินออกไปในทันที
ที่เกิดเหตุ
"ผู้ตายอายุ19ปี รูปประพันธ์สะนฐานของเธอ เธอเป็นคนผมแดง รูปร่างไม่สูงมากนัก ไม่ทราบสาเหตุการเสียชีวิตที่แน่นอน" ทิฟฟานี่ออกเสียงให้กับฮโยยอน และลูกน้องคนอื่นๆของเธอฟัง
"ทุกคนคิดว่าไง..."ทิฟฟานร่หันไปตาม และจ้องมองหน้าทุกคน
"ผู้ตายอาจจะสมยอม และตามคนร้ายมาก่อนที่คนร้ายจะเอาหมอนอุดไห้เธอสิ้นใจ" ยุนอาอธิบาย ทิฟฟานี่ฟังและพยักหน้ารับก่อนจะจดรายละเอียด
"แล้วถ้า....ไม่ใช่สมยอมละ" ยูริขัดขึ้นมาทิฟฟานี่เงยหน้ามองคนตรงหน้าในทันที ทั้งคู่สบตากันก่อนจะละสายตาออกจากกัน
"ถ้าผู้ตายไม่สมยอม ก็มีรอยการต่อสู้สิคะ แต่นี่มันไม่มีแม้สักแผล" ยุนอายังคงออกความเห็น
"พลังจิตไง พลังจิตสามารถสะกดจิตใจให้ทำตามคำสั่งของตนได้ทุกอย่าง.....อ่อยกเว้นอยู่หนึ่งข้อที่ฉันและใครๆก็ไม่สามารถทำได้ นั่นก็คือบังคับคนคนนั้นรักเรา ตลอดไปไง" คำพูดของยูริทำให้ทิฟฟานี่เงยหน้ามาสบตากัลยูริในทันที
ปัง!
"เอาละ เจสสิก้า ยุนอา เธอช่วยออกไปสำรวจหลักฐานโดยรอบมาให้ด้วย" ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนจะเดินออกไป
"ฉันว่าพวกเธอคงมีเรื่องต้องคุยกัน ฉันออกไปดูอะไรนิดหน่อยละกัน" ฮโยยอนพูดแล้วก็รีบออกไปในทันที เหลือเพียงทิฟฟานี่ ยูริที่ยังคงนั่งเงียบ
"ไม่คิดจะพูดอะไรเลยงั้นหรอ"เมื่อเห็นว่าความเงียบเริ่มปกคลุม ยูริก็เอยตัดบท
"อื้ม..... ฉันไปทำงานต่อดีกว่า" ทิฟฟานี่เอยบอกเธอลุกขึ้นและทำท่าจะเดินออกไป แต่ก็ถูกยูริรั้งไว้
"เป็นอะไร?! เธอแปลกไปนะ มีอะไรก็พูดกันตรงๆสิ" ทิฟฟานี่หันมามองหน้าร่างสูงก่อนจะใช้มือจับไปที่ข้อมือของยูริ
"ฉันแปลกงั้นหรอ....... เธอรู้ด้วยหรอ ไม่สิเธอไม่มีวันรู้เพราะเธอไม่เคยใส่ใจฉันเลยต่างหาก" ทิฟฟานี่ยิ้มแหยะๆ
"ใส่ใจสิ ทำไมจะไม่ใส่ใจ" ยูริยังคงเอย เธอเดินเข้ามาใกล้กับทิฟฟานี่มากขึ้น แต่ทิฟฟานี่กับเดินถอยห่างออกไปอีก
"ใส่ใจงั้นหรอ....ถามหน่อยเธออยู่กับฉันมากพอกับที่เธออยู่กับฮโยยอนมั้ย ไม่!เธอไม่เคยอยู่กับฉันเวลาฉันเดือดร้อนหรือต้องการคนปลอบ แต่เธอกับไปหาฮโยยอน! ฉันจะบอกนะ....ฉันไม่เคยได้รับรู้ถึงความรักที่เธอมีเลย ฉันรู้สึกถึงความเย็นชา......แต่กับฮโยยอนเธอมีทุกอย่าง และนั้นมันทำให้เราสองคนเริ่มห่างกัน แบบรี้เหรอที่เรียกคนรักกัน!?" ทิฟฟานี่เอย น้ำตาไหลอาบสองข้างแก้มของเธอ เธอมองคนข้างหน้าเพื่อหวังว่าให้เขาเถียงกับมาสักคำ แต่ไม่ ยูริเงียบสนิทและก้มหน้าหลบสายตาของทิฟฟานี่
"ฉันว่า....เราห่างกันสักพักเถอะ เผื่อเธอจะได้รู้ใจมากขึ้น และเผื่อฉันจะได้เวลาทำใจเพิ่มขึ้นด้วย!" ทิฟฟานี่พูดจบเธอก็เดินออกไป โดยไม่หันมามองด้านหลังเลยสักนิด
ความคิดเห็น