Love not sugar. รักนี้ไม่มีน้ำตาล

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2

"โอ๋ย!~~ เหมื่อยชะมัดทำไมเอกสารมันเยอะอย่างนี่เนีย" ทิฟฟานี่บ่นเมื่อเธอเคลีย์เอกสารทั้งหมดเสร็จด้วยความลำบาก
"หนึ่งทุ่มละ ไว้จัง" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับลุกขึ้นหยิบกระเป๋า
"ไปหาหมอดีกว่า งิงิ" ทิฟฟานี่ยิ้มและเดินตรงมายังห้องของฮโยยอนทันที
"เชอะ! เอาแต่จดจดจ้องๆอยู่กับงาน ไม่สนใจกันเลย ชิส์" ทิฟฟานี่บ่นพร้อมกับเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับฮโยยอน ฮโยยอนละสายตาจากคอมมามองหน้าทิฟฟานี่ ก่อนที่เธอจะถอดแว่นออก
"ถอดทำไมละ ใส่แบบนี้ดีละ น่ารักดี" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับเอาแว่นใส่ที่เดิม ก่อนที่จะเท้าคางจ้องหน้าฮโยยอน
"จ้องทำไม?" ฮโยยอนพูดเมื่อเห็นมิฟฟานี่ยังคงจ้องหน้าเขา
"อยากรู้ว่าทำไมยัยเจสสิก้าถึงได้จ้องหน้าเธอขนาดนั้น ฉันเลยลองจ้องบ้างไง!" ทิฟฟานี่พูดขึ้นกับกับจับสองข้างแก้มฮโยยอนหันซ้ายหันขวา
"ไม่เห็นมีอะไรเลย........ เธอนี่ก็นั่งให้ยัยนั่นจ้องอยู่นั่นละ" ทิฟฟานี่บ่นพร้อมหับปล่อยหน้าฮโยยอน
"มันไม่ใช่เรื่องของเธอน่าา กลับบ้านได้แล้ว" ฮโยยอนพูดพร้อมกับชี้ไปทางประตู
"ไล่เลยอ่อ" ทิฟฟานี่ทำหน้าน้อยใจ จนฮโยยอนหลุดยิ้มออกมากับความน่ารักของทิฟฟานี่
"มันดึกแล้วไง เลยบอกให้กลับ เลิกทำหน้าปวดขี้ได้แล้ว" ฮโยยอนพูดพร้อมกับหยิกแก้มทั้งสองข้างของทิฟฟานี่
"เจ็บนะ!"ทิฟฟานี่ปัดมือฮโยยอนออก ก่อนจะยิ้มออกมา
"เป็นห่วงก็ไม่บอก กลับล่ะ บ๊ายบาย!" ทิฟฟานี่ลุกขึ้นส่งยิ้มหวานให้ฮโยยอนก่อนที่เธอจะเดินออกไป
"จริงๆเลย ยัยเด็กไม่รู้จักโต..." ฮโยยอนส่ายหน้าและยิ้มก่อนจะนั่งทำงานของเธอต่อ
"ลัลล้า~ลัลล้า หูหู้...." ทิฟฟานี่เดินออกมาพร้อมกับฮำเพลงอย่างมีความสุข

อ๊ะ!! ตุ๊บ!!

ทิฟฟานี่ร้องขึ้นเมื่อเธอเดินชนเข้ากับร่างของใครบางคน จนข้าวของกระเด็น
"อ่า ขอโทษคะ"ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับก้มลงช่วยเก็บของพร้อมกับส่งให้คนตรงหน้า แต่คนตรงหน้าก็ไม่พูดอะไรเลย เขารีบของเธอก่อนจะเดินไปทันที
"อะไรของเขา เป็นหมอซะเปล่า ชิ!" ทิฟฟานี่พูดและเดินออกไปทันที

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

"เชิญคะ" ฮโยยอนเอยบอก เมื่อได้ยินเสียง ประตูถูกเปิดออกเมื่อได้ยินคำเอยบอก หญิงสาวตังเลขในชุดกาวน์ ย่างเข้ามาภายในห้องพร้อมกับสิ่งของที่อยู่ในมือ

ตุ๊บ!

ฮโยยอนเงยหน้าขึ้นมองทันทีเมื่อถุงเสื้อผ้าถูกโยนมาตรงหน้าของเธอ
"แม่ให้เอามาให้ อีกสองวันใส่ชุดนี้ไปพบท่าน!" คำพูดที่แสนเรียบแต่เต็มไปด้วยความริษยาและความโกรธแค้น
"ฉันไม่ไป พี่ไปเถอะ" ฮโยยอนพูดพร้อมกับส่งชุดนั้นคือนให้กับแทยอนผู้เป็นพี่สาวของเธอ
"ท่านต้องการพบลูกรักอย่างเธอ ไม่ใช่หมาหัวเน่าอย่างฉัน!!" แทยอนพูดพร้อมกับมองหน้าฮโยยอน
"ก็แล้วแต่เธอนะ จะไปไม่ไปก็แล้วแต่" แทยอนพูดจบก็เดินออกไปทันที มีเพียงฮโยยอนที่ได้แต่มองตาม เธอกับพี่สาวเธอไม่ถูกและไม่กินเส้นสักเท่าไหร่ ตัวฮโยยอนไม่ค่อยเท่าไหร่แต่กับแทยอนเธอแสดงออกชัดเจนว่าเธอไม่ชอบฮโยยอนที่เป็นน้องสาวแท้ๆ เรียกว่าเกลียดเลยก็ได้ เพราะอะไรนะหรอแม้แต่ตัวฮโยยอนก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เท่าที่เธอจำความได้เธอเกิดมาก็อยู่กับความเกลียดชังของพี่สาวมาโดยตลอด

วันต่อมา

"ซื้ออะไรดีน่า" ทิฟฟานี่พูดเมื่อเธอเดินเข้าในมินิมาร์ทของโรงพยาบาล
"เอาพวกนี้ละกัน" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับหยิบขนมปังและนมมาหลายชิ้นก่อนจะเดินไปที่แคชเชียร์ เมื่อจ่ายเงินเสร็จเธอก็เดินมายังลิฟท์ในทันที
"รอด้วยค่า!!"ทิฟฟานี่รีบวิ่งอย่างรวดเร็วเมื่อลิฟท์กำลังจะปิดตัวแล้ว แต่โชคยังดีที่เธอวิ่งไปทัน 
"ชั้น3ค่ะ" ทิฟฟานี่เอยบอกคนข้างๆเธอก่อนจะหัยไปมองเธอก็ต้องตกใจ เมื่อคนข้างๆเธอคือคนคนเดียวกับคนที่เธอเดินชนเมื่อคืน
"คุณ!" ทิฟฟานี่ร้องขึ้น พร้อมกับหน้าตกใจ พร้อมกับโค้งหัวให้ทันที
"เรื่องเมื่อคืน ขอโทษด้วยคะ ขอโทษจริงๆคะ" ทิฟฟานี่ยังคงโค้งหัวให้ไม่หยุดจนแทยอนต้องจับตัวทิฟฟานี่ให้ยืนขึ้น
"ไม่ต้องขอโทษแล้ว ทิฟฟานี่" ทิฟฟานี่มองด้วยความไม่เข้าใจ
"คุณรู้จักฉัน?" ทิฟฟานี่ถามด้วยความสงสัย แทยอนหัวเราะก่อนจะมองหน้าทิฟฟานี่
"ก็เธอเป็นหัวฉัน ทำไมถึงไม่รู้ละ" แทยอนเอย ทิฟฟานี่พยักหน้ารับแล้วยิ้มออกมา
"คุณหมอแทยอน ศัลยแพทย์ระบบประสาท?!"ทิฟฟานี่พูดพร้อมชี้ไปทางป้ายชื่อที่ติดอยู่ตรงเสื้อกาวน์
"เป็นถึงผอ.โรงพยาบาล แต่มาแผนกระบบปรัสาทนี่นะ" แทยอนพูดพร้อมกับชี้ไปทางไปทางป้ายที่เขียนติดอยู่
"มาหาคนสำคัญนะคะ ไปก่อนคะ"  ทิฟฟานี่ยิ้มให้ก่อนจะเดินไปในทันทีเลย แทยอนมองตามแล้วยิ้มออกมาทันที

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

"จ๊ะเอ้!" ทิฟฟานี่เปิดประตูห้องเข้าไปพร้อมกับส่องยิ้มให้ฮโยยอนที่นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะ
"มาแต่เช้าเลย ไม่มีงานทำเหรอ" ฮโยยอนเอยถามขึ้นทันที
"งานนะมี พแดีซื้อขนมมาเลยแวะมาให้ ชอบไม่ใช่ ขนมปัง" ทิฟฟานี่พูดและแกะขนมปังส่งให้ฮโยยแนทันที เขารับและกัดกิน
"อร่อยมั้ย" ทิฟฟานี่เอยถาม ฮโยยอนพยักหน้ารับ
"ชุดใครนี่ สวยจัง"ทิฟฟานี่เอยถามเมื่อเธอเห็นชุดเดรสสีชมพูที่แขวนอยู่
"ชอบหรอ"ทิฟฟานี่พยักหน้ารับทั้งๆที่ยังคงจ้องที่ชุด
"ทิฟฟานี่ วันหยุดนี้เธอว่างมั้ย" ฮโยยอนเอยถามเมื่อเธอคิดอะไรสักอย่างออก
"ว่างสิ ทำไมหรอ "ทิฟฟานี่หันมาถามด้วยความแปลกใจ
"ไปทานข้าวกับพ่อแม่ฉันเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ" ทิฟฟานี่ตกใจกับคำพูดของฮโยยอนก่อนจะเดินมานั่งลงที่เดิม
"ฉันไปได้ด้วยหรอ" ฮโยยอนพยักหน้ารับทิฟฟานี่ยิ้มออกมาในทันที
"เธอใส่ชุดนั้นไปได้ตามสบายเลย ฉันให้" ฮโยยอนพูดพร้อมกับชี้ไปทางชุดที่แขวนอยู่ ทิฟฟานี่ยิ้มออกมาก่อนจะไปสนใจชุดสีชมพูนั้น

2 วันต่อมา

ทิฟฟานี่ใส่ชุดเดรสสีชมพูตามที่ฮโยยอนบอก เธอออกมายืนรอฮโยยอนหน้าบ้าน เพื่อจะไปร้านอาหารที่นัดหมาย ไม่นานรถของฮโยยอนก็แล่นมาถึงหน้าบ้านของทิฟฟานี่ ทั้งคู่พากันมายังร้านอาหารที่ได้นัดไว้กับพ่อแม่ของเธอ
"ทำไมถึงให้ฉันมาด้วยละ" ทิฟฟานี่เอยถามในขณะที่เธอกำลังเดินตามฮโยยอนไปยังโต๊ะที่พาอกับแม่ของฮโยยอนนั่งอยู่
"ฉันแค่ไม่อยากมาคนเดียวอ่ะ" ฮโยยอนหยุดเดินพร้อมกับหันไปบอกทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่พยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินมายังจุดหมาย
"มาแล้วหรอ" คุณนามคิมเอยทักเมื่อเห็นลูกสาวคนเล็กของตนมาถึง ฮโยยอนโค้งให้คนทั้งสอง รวมถึงทิฟฟานี่ที่เธอก็โค้งให้เช่นกัน นั่นมำให้พ่อและแม่ของฮโยยอนมองทิฟฟานี่อย่างไม่ละสายตาเพราะด้วยชุดที่เธอใส่แล้วไหนจะมากับฮโยยอนอีก
"แม่มีธุระอะไรกับฮโยคะ?"ฮโยยอนเเมื่อนั่งลงก็ชิงถามผู้เป็นแม่ทันที
"ฉันต้องทีธุระด้วยหรอ ที่จะให้แกมากินข้าวกับฉัน"ผู้เป็นแม่พูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
"ก็ธรรมดาไม่เคยให้มาทานข้าวเป็นเพื่อนนอกซะจากมีอะไรสำคัญ" ฮโยยอนพูดพร้อมกับมองหน้าผู้เป็นพ่อและแม่
"รู้ทันนะ!"ผู้เป็นพูดขึ้น
"นั่นไงธุระสำคัญของฉัน" ผู้เป็นแม่พูดพร้อมกับขี้ไปทางเจสสิก้าและแทยอนที่เดินเข้ามา ทั้งสองโค้งให้พ่อปละแม่ของฮโยยอนก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่หันไปมองคนทั้งสองก่อนจะกลับมานั่งนิ่งๆเงียบๆเช่นเดิม
"พี้ไม่เห็นบอกฉันเลย ว่าจะมาคุยเรื่องนี้!"ฮโยยอนหันไปถามแทยอนผู้เป็นพี่สาวของตนทันที
"รังเกลียดฉันหรอ"เจสสิก้าพูดพร้อมกับหันมามองและยิ้มให้ฮโยยอน
"ทำไมฉันต้องบอกแก งานหมั้นแกมันก็เรื่องของแก" แทยอนหยักไหล่ก่อนจะนั่งทำหน้าเย็นชา
"เอาละพอๆ เข้าเรื่องละกัน" เป็นพ่อพ๔ดก่อนจะหันไปมองทางทิฟฟานี่ที่ยังนั่งก้มหน้าก้มตา
"หนู! ฉันขอคุยกันแบบแค่คนในครอบครัวได้มั้ย"ทิฟฟานี่เงยหน้าขขึ้นมองพ่อปละแม่ของฮโยยอนก้วยความตกใจ
"คะๆ ได้คะ" ทิฟฟานี่ลุกขึ้นและทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็ถูกฮโยยอนคว้ามือไว้
"เธอไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น นั่งด้วยกันนี่ละ" ทิฟฟานี่หันมามองฮโยยอนและทุกคนในโต๊ะทันที
"นั่งลงสิ" ทิฟฟานี่ได้แต่ทำตามคำพูดของฮโยยอนเธอนั่งลงที่เดิม ในขณะที่ฮโยยอนยังคงจับมือเธออยู่
ทุกคนได้แต่มองด้วยสายตาไม่พอใจ
" งั้นเข้าเรื่องเลยละกัน! ฉันกำหนดงานหมั้นให้แกไว้แล้ว นี่" ผู้เป็นแม่โยนกระด่ษแผ่นหนึ่งที่เขียนวันเวลาไว้ให้ลูกสาวคนเล็ก
"หนูไม่หมั้นคะ!" ฮโยยอนพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนและมองไปที่ทุกคน
"แม่อยากหมั้นแม่ก็หมั้นเองสิคะ" ฮโยยอนพูดขึ้นอีก
"มันจะมาดไปแล้วนะ!!" ผู้เป็นแม่พูดพร้อมลุกขึ้นด้วยความโมโห
"หมดธุระของแม่แล้วนะคะ งั้นหนูขอตัวคะ" ฮโยยอนพูดพร้อมกับคว้ามือทิฟฟานี่ให้ลุกขึ้นยืน เธอส่งสายตามองไปยังพี่สาวของเธอที่ยังนั่งเงียบก่อนที่เธอจะพาทิฟฟานี่ออกไปทันที

สวนสาธารณะ

"สุดท้ายก็มาจบที่ขนมปัง..." ทิฟฟานี่ทำหน้ามุ้ยก้มลงมองขนมปังที่ถืออยู่ในมือ
"ขอโทษนะ" ฮโยยอนเอยขึ้นพร้อมกับนั่งลงข้างๆทิฟฟานี่
"ไม่เป็นไรหรอก กินขนมปังแบบนี้ยังดีกว่าไปกินอาหารหรูๆท่ามกลางความอึดอัดแบบนั้น" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับส่ายหน้า
"เธอนี่ก็แปลก คนอื่นเขาชอบของหรูทั้งนั้น แต่กลับชอบแบบนี้" ฮโยยอนพูดพร้อมกับมองทิฟฟานี่ที่กำลังกอนขนมปังอยู่
"เธอห็เหมือนหันแหละเป็นถึงศัลยแพทย์มือหนึ่ง กินแค่ขนมปังเป็นอาหารทุกวัน!....หรือว่าที่ฉลาดได้เพราะขนมปังห๊ะ!?" ทิฟฟานี่พูดและหัวเราะออกมาในทันที
"คงงั้นมั่ง" ฮโยยอนมหน้าทิฟฟานี่พร้อมกับหัวเราะออกมาพร้อมกัน
"เสียดายอ่า อุตสาห์แต่งชุดนี้มาซะสวย" ทิฟฟานี่ทำหน้ามุ้ยและก้มลงมองชุดเดรสสีชมพูที่ฮโยยอนให้เธอใส่มา
"เธออยากไปเที่ยวไหนละ" ฮโยยอนพูดขึ้น
"จะพาฉันไปหรอ" ฮโยยอนพยักหน้ารับ ทิฟฟานี่ยิ้มขึ้นมาในทันทีที่ได่รับคำตอบ