คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10
หญิงสาวกลั้นใจเดินออกมาจากจุดเดิม ความเจ็บปวดเล่นงานทั้งกายและใจ แต่เธอเลือกจะปกปิดมันไว้ หญิงสาว กลับมายังห้องทำงานของตัวเอง และทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า เธอเอามือออกจากแผลที่เธอพลาดโดนตอนซันนี่เล่นงาน
“เรียกฉันมามีอะไรงั้นหรอคะ แล้วแผลคุณ….” เจสสิก้าเอยถาม เมื่อก่อนหน้านี้ ทิฟฟานี่สั่งคนไห้ไปเรียกตัวเธอมา
“ฉันไม่เป็นอะไร…….เธอมีอะไรอยากจะบอกฉันมั้ย” ทิฟฟานี่เอยถามทั้งที่เลือดจากบาดแผลยังคงไหลไม่หยุด
“ไม่มีนิคะ” เจสสิก้าเอยบอกและมองคนตรงหน้าด้วยความสงสัย
ตึ๊บ!
ทิฟฟานี่ไม่พูดอะไรเธอกลับโยนกระบอกปืนไปตรงหน้าเจสสิก้า จนเจสสิก้าตกใจเล็กน้อยและมองด้วยความไม่เข้าใจ
“ฟังที่ฉันพูด…….แล้วถ้าเธอไม่เชื่อ หรืออะไรเธอก็สามารถหยิบปืนนั่นยิงใส่ฉันได้เลย” ยิ่งงงกว่าเก่าเมื่อทิฟฟานี่กลับทำสีหน้าจริงจัง เจสสิก้าไม่ได้พูดอะไรแต่เธอกับยื่นจ้องมองหญิงสาว
“………….เมื่อ4ปีก่อน แฟนฉันได้พาคนคนหนึ่งมาไห้ฉันสอนงาน เธอสวย เธอน่ารัก เธอชื่อคริสตัล หรือ จองซูจอง” เจสสิก้าสะดุ้ง กับคำพูดของทิฟฟานี่ คำพูดนั่นทำไห้เจสสิก้าเลือกที่จะหยิบปืนที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาในทันที
“…..ตลอดระยะเวลาที่ฉันสอนงานไห้เธอ ฉันก็เริ่มเห็นความผิดปกติที่ว่า คริสตัลสนิทกับแฟนฉันมากไป จนในที่สุดฉันมาเห็นพวกเขากำลังมีอะไรกันและนั่นทำไห้ฉันตัดสินใจที่จะออกจากชีวิตเขาไป” ทิฟฟานี่เล่าไปทั้งๆทีตัวเองก็แทบจะไม่ไหวกับแผลที่ระบมขึ้นทุกทีทุกที
“จนวันหนึ่งฉันกับคริสตัล เราทำงานกันจนดึก ปกติเธอจะขออยู่ต่อ แต่วันนั้นเธอกับมีอาการหวาดกลัว บางอย่าง เธอขอไห้ฉันไปส่งเธอที่บ้าน แต่เมื่อฉันมาส่งเธอ เธอกับไห้แผ่นซีดีกับฉันมาหนึ่งแผ่น ฉันไม่เคยเปิดมันดูเลย…..จน กระทั่งวันที่เธอตาย…… ” เสียงที่สั่นเครือยังคงเล่าเหตุการไห้หญิงสาวที่ยืนน้ำตาไหลและมองเธอด้วยความแค้นต่อไป
“วันนั้นฉันหนีงาน ฉันไม่รู้จริงๆว่าเคสด่วนนั่นคือคริสตัล ด้วยความที่ฉันไว้ใจเขามาก ฉันจึงโอนเคสนั้นไปไห้กับซันนี่ ซันนี่เขายืนยันว่าเธอตายแล้วทั้งๆที่เธอยังไม่ตาย เขาทำกับเธอ เขาผ่าตัดเธอทั้งเป็น แม้เธอจะร้องขอชีวิต เขาก็ยังเอามีด…….”
“พอได้แล้ว!!!” เจสสิก้าร้องเสียงหลง พร้อมกับเล่งปืนไปที่ตัวของทิฟฟานี่
“….เขาฆ่าเธอ!”
“บอกไห้พอไงเล่า!!!!!!!!!!” เจสสิก้ายังคงส่ายหน้าไปมา ใบหน้าของเธออาบไปด้วยน้ำตา
“เธอมัน…..ก็แค่หาข้ออ้างไปเรื่อย!” เจสสิก้าทำท่ากระชับปืนในมือไห้แน่น และถนัดมากขึ้น
“เพราะฉัน…ถ้าวันนั้นฉันไม่หนี ไม่ทิ้งเคสเธอ คริสตัลคงไม่โดนทำแบบนั้น ถ้าฉันไม่พรั่งปากบอกกับเขาไปว่า ถ้าไม่มีคริสตัลอยู่บนโลก ฉันจะยอมคืนดีกับเขา…..คริสตัลก็คงไม่โดน”
“แล้วทำไมเธอถึงทิ้ง!เธอ…..ทั้งๆที่มันหน้าทีของเธอ ถ้าเธอไม่พูดแบบนั้นออกไป แฟนเธอคงไม่ทำน้องสาวฉัน!!!!” ทิฟฟานี่กับหันมามองเจสสิก้าทั้งน้ำตา
“ฉ….ฉันขอโทษ…………..” หญิงสาวเอยพูด ทั้งๆที่แรงใกล้หมดเต็มที เนื่องด้วยบาดแผลที่เธอโดนมากำลังระบม และเลือดไหลอย่างหนัก
“ไปขอโทษน้องสาวฉัน ในนรกดีกว่า!!!!!!!”
“ฉันขอโทษ…… ”
ปัง!
สิ้นเสียงคำพูดของทิฟฟานี่ ก็มีเสียงดังนั้นสนั่น แต่นั้นกับไม่ใช่เสียงปืนในมือเจสสิก้า แต่กับเป็นเสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในมือทิฟฟานี่ ตกกระแทกพื้นจนสิ้นส่วนแตกกระจาย เจสสิก้ามองหญิงที่นอนสติอยู่ในขณะด้วยความตกใจ เธอเลือกที่จะลดปืนลง และเดินไปไกลหญิงสาว แล้วเธอก็ต้องตกใจ เมื่อเธอเห็นกองเลือดสีแดงนองอยู่เต็มพื้น และที่บริเวณแขนของทิฟฟานี่กับชุ่มไปด้วยเลือด
เจสสิก้ายิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินถอยออกมาจากหญิงสาวที่กำลังจะหมดลมไปทุกที ทุกที เธอหันหลังเดินออกมา แต่แล้วมีบางอย่างที่ทำไห้เธอกับต้องหันไป ความสงสาร และความแสนดีที่อยู่ภายในตัวของเธอ กับแสดงออกมา และมันบังคับไห้เธอเลือกที่จะพยุงหญิงสาว แล้วพาไปส่งห้องฉุกเฉิน
“เธอเสียเลือดมาก แต่โชคดีไปคะ ที่คุณพาเธอมาส่งทัน” หญิงสาวในชุดพยาบาลเอยบอก เจสสิก้าพยักหน้ารับ ก่อนที่เธอจะเดินตรงมายังเตียงของทิฟฟานี่ เจสสิก้าจ้องมองร่างนั้นก่อนที่ถอนหายใจออกมา
“เธอคงได้รับผลกรรมที่ทำกับน้องสาวฉันแล้ว….. ” หญิงสาวไม่ว่าเปล่า เธอกลับเหลือบมองยังอีกห้องที่มียูริกำลังนั่งเฝ้าฮโยยอนอยู่ โดยที่ยูริไม่รู้เลยว่าอีกฝากของห้องมีใครอีกคนนอนเจ็บอยู่เหมือนกัน
“ทิฟฟานี่ เธอบาดเจ็บ นอนอยู่ห้องตรงข้าม” หญิงสาวผู้เป็นพี่เอยปากบอกคนเป็นน้องที่ยังคงนั่งนิ่ง
“นี่เธอไม่คิดจะไปหาฟานี่หน่อยรึไง” แทยอนยังคงเอย
“ฉันว่า เขาคงอยากเจอพี่มากกว่าฉันนะ” แทยอนมองน้องสาวตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
“แกเป็นบ้าอะไรห๊ะ!!” แทยอนไม่ว่าเปล่า เธอกับดึงตัวน้องสาว แล้วชกไปที่หน้าของยูริ แรงไหนึ่งที
“พี่นั่นแหละเป็นบ้าอะไร ถึงมาต่อยฉัน!” ยูริเอยถามพลางเช็ดเลือดที่มุมปาก
“ก็แก…..แกทำกับทิฟฟานี่แบบนี้ได้ยังไง!?”แทยอนเอยถามด้วยความโมโห นั่นกับทำไห้ฮโยยอนที่นอนเจ็บอยุ่ฟื้นขึ้นมา แล้วมองไปที่คนทั้งสองอย่างไม่เข้าใจ
“ฉันต้องทำพี่ต่างหาก! ว่าพี่กับทิฟฟานี่คิดจะทำอะไรกัน! พี่กับเธอมีความสัมพันธ์กันยังไงทำไมฉันจะไม่รู้! ไม่งั้นฟานี่คงไม่มาบอกเลิกฉันไปหาพี่หรอก!” สิ้นเสียงยูริไม่ทันขาดคำ แทยอนกับชกเข้าไปที่หน้าของยูริอีกครั้ง และทำท่าจะต่อยอีกครั้ง แต่ก็ต้องหยุดเมื่อฮโยยอนกับเอาตัวเข้ามาบังไว้
“พอเถอะแทยอน!!” ฮโยยอนบอกหญิงตรงหนย้า แทยอนมองอย่างไม่เข้าใจ เธอลดมือลงในทันที
“พวกเธอก็รักกันดีนี่….. เอาเลยเธอทั้งสองอยากทำ อยากคิดอะไรเชิญตามบาย…… ฉันขอบาย!” แทยอนมองคนทั้งสองก่อนจะรีบเดินออกไป
“ทะ…..แทยอน มันไม่ใช่อย่างนั้น” กว่าฮโยยอนจะอธิบายแทยอนก้เดินหายไปซะแล้ว
“นี่มัน เรื่องอะไรกันเนีย!!!!!” ฮโยยอนถึงกับทรุดลงไปนั่งบนเตียงผู้ป่วย น้ำตาที่กลั้นไว้กับไหลลงมาในทันที ยูริได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
ไรท์เตอร์ขอประกาศนะคะ
ไรท์ตัดสินใจแล้วว่า.....
จะแต่งฟิคต่อไปเรื่อยๆ ถึงจะมีคนเม้นแค่คนเดียวก็เหอะ ไรท์ก็จะแต่ง
แต่งจนกว่าไรท์จะแต่งไม่ได้อีกต่อไป..................
รักรีดทุกคนคะ
ยังไงก็ขอบคุณนักอ่านเงานะคะ กราบขอบพระคุณคะ ที่ยังอุตสาห์เข้ามาดู
ฉันจะคิดว่าแป้นคีย์บอร์ดคุณพัง หรือคุณเจ็บนิ้วละกันคะ ถึงเม้นไห้ไม่ได้ .....................
ถวายบังคมทูลลาคะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น