คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8
ตอนทื่ 8
หลังจากเมื่อคืนทั้งคืน ทิฟฟานี่ได้เล่าความจริงที่เธอหลงลืมไปทั้งหมดไห้กับทุกคนรู้ ทุกต่างลงความเห็นว่า ทุกอย่างต่างเชื่อมโยงกันทั้งหมด และระยะเวลานี้ ไห้ระวังตัวเพราะอันตรายมีทุกด้าน โดยที่ระหว่างนั้นทุกคนจะต้องพยายามหาแผ่นซีดีนั่นไห้เจอ
“คุณสั่งย้ายฉันมาทำงานกับคุณหรอคะ” หยิงสาวร่างเล้กผมบลอนเอยถามทิฟฟานี่ที่กำลังเอนหลังพิงเก้าอี้ขอเธอ
“ใช่ ต่อจากนี้เธอมาเป็นผู้ช่วยฉัน ไม่สิฉันไปไหน เธอก็ต้องไปกับฉัน”ทิฟฟานี่เอยบอกกับเจสสิก้าและดุท่าทีเจสสิก้าจะดีใจที่เธอได้เข้าใกล้เป้าหมายไปอีก
“แล้วยุนอาละคะ” เจสสิก้ายังคงเอยถาม
“ยุนอา………..ก็ยังคงทำหน้าที่ตามเดิม เอาล่ะเลิกถาม ถึงเวลาที่ฉันต้องสอนเธอผ่าตัดซักที่ตามฉันมา” ทิฟฟานี่ลุกขึ้นแล้วเดินนำหน้าเจสอิก้าตรงมายังห้องดังจิต เจสสิก้ามีทีท่าหวาดกลัวนิด ก่อนที่เธอจะทำใจและเดินเข้าไป
“นั่นคือหญิงสาว ลองดูสิ ว่าเธอเป็นอะไรตาย และตรวจสอบอวัยวะข้างในด้วย” เจสสิก้าพยักหน้ารับ ก่อนที่เธอจะเดินตรงไปยังศพ เมื่อเห้นศพนั้นเจสสิก้าแทบจะร้องออกมา เพราะศพนั้นช่างเหมือนน้องสาวของตนเหลือเกิน
“กลัวหรอ”ทิฟฟานี่เอยถามพร้อมกับยิ้มมุมปาก ในเมื่อศพนี่เธอเป็นคนจัดการนำมาไห้เจสสิก้าเองโดยเฉพาะ เ
“เปล่าคะ” เจสสิก้าเอยบอก เธอเดินตรงไปยังศพนั้น ก่อนจะหยิบมีดผ่าตัดขึ้นมา เธอปักมีดไปที่หน้าท้องของศพ เธอค่อยๆกรีดมันอย่างช้าๆ ด้วยมืออันสั่นเทา น้ำตาไหลอาบสองข้างแก้ม
“เห้อ….” จากที่นึกจะแกล้งคนที่คิดจะมาทำร้าย กลับกลายเป็นความสงสาร ทิฟฟานี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะจับข้อมืออันบางของเจสสิก้าเพื่อหยุดการกระทำของเธอ
“พอแล้ว…..เธอทำมันไม่ไม่ ก็อย่าฝืน” หญิงสาวผมบลอนหันมามองทิฟฟานี่ทั้งน้ำตา ทิฟฟานี่ออกแรงลากเธอออกไปในทันที แต่ทั้งสองคนก็ต้องหยุด เมื่อเดินผ่านยุนอา
“ในห้องเก็บศพ เธอช่วยจัดการหญิงผมแดงนั่นก็ทีนะ แล้วรอฉันอยู่ที่นั่น เดี๋ยวฉันตามไปตรวจ” ทิฟฟานี่เอยสั่งเสร็จสรร ก่อนจะลากเจสสิก้าไปตามแรงของเธอ
ก๊อกๆ
“เชิญคะ” หญิงสาวเอยบอกเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น ไม่นานประตูก็เปิดออกพร้อมๆกับทิฟฟานี่กับเจสสิก้าเดินเข้ามา ฮโยยอนมองอย่างไม่เข้าใจ
“วันนี้ฉันฝากเธอสอนงานหน่อยสิ ฉันต้องไปตรวจงานนะ” ฮโยยอนพยักหน้าอย่างรู้ทัน ว่าทิฟฟานี่คิดจะไห้เธอคอยจับตาดูแทนเธอ เพื่อเป็นการระวังไม่ไห้เจสสิก้าไปทำร้ายใคร รู้ใครมาทำร้ายเจสสิก้า
“ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกัน” ทิฟฟานี่เอยลาเพื่อแล้วจึงออกไป
“เอาละ เราเคยอยู่ด้วยกันแล้ว เธอคงรู้งานแล้วใช่มั้ย อะนี่เอกสารจัดการซะ” ฮโยยอนไม่ว่าเปล่าเธอโยนเอกสารไห้กับเจสสิก้า และเธอก็ยอมรับไปแต่โดยดี ฮโยยอนจับตาดูทุก้าวของเจสสิก้าอย่างไม่ละสายตา
“ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้อยากทำงานที่นี่ แต่มีจุดประสงค์อื่น………แต่ฉันจะไม่ถามเหตุผลของเธอ ตั่นจะบอกเธอไว้อย่างหนึ่ง เลิกล้มความคิดเถอะ บางทีเรื่องที่เธอคิดมันอาจจะไปเป็นอย่างนั้นก็ได้” จู่ๆ ฮโยยอนก็เอยปากพูดทั้งๆที่เงีบไปนาน เล่นเอาเจสสิก้าสะดุ้งโหย่ง และหันมามองทางเธอ
“คุณหมายความว่าไง” เจสสิก้าเอยถาม
“หมายความอย่างที่ฉันพูด….. ฉันว่าเธอเข้าใจดีนะ” ฮโยยอนพูดและยิ้มก่อนจะเดินออกไปทิ้งไว้เจสสิก้าที่กัดฟันอยู่อยู่ ทั้งสองข้างจิกไปที่ชายกระโปรง
“ไม่วันซะหรอก! หึ หึ” เจสสิก้ายิ้มเหยาะและมองไปทางฮโยยอนที่เดินออกไป
ทิฟฟานี่เมื่อเธอจัดการฝากเจสสิก้าไว้กับฮโยยอนเป็นที่เรียบร้อย เธอจึงย้อนกลับมายังห้องดับจิต
“คงถูกสอนมาดิสินะ” ทิฟฟานี่พูดในขณะที่เธอได้มองการผ่าตัดศพอย่างชำนาญของยุนอา แต่แล้วภาพนั้นกลับทำไห้เธอหวนนึกถึงซันนี่ ภาพเรื่องราวของเธอกับซันนี่เหมือนถูกรีเพล์ไห้เล่นอีกรอบ
“มีอะไรหรือป่าวคะ” หญิงสาวที่กำลังผ่าศพเอยถาม เมื่อเห็นทิฟฟานี่ยืนจ้องเธออยู่นาน
“อะ….อ่อ ป่าวๆ เสร็จแล้วหรอ” ทิฟฟานี่เอย ก่อนจะเดินตรงมาหายุนอา
“ใช้ได้ ระเอียดดี ใครสอนเธอมาหรอ” ทิฟฟานี่เอยถามอย่าจับผิด แต่ดูเหมือนยุนอากับไม่เผยทีท่าอะไรออกมาเลย
“พอดีพ่อฉันทำงานแบบนี้ พอฉันเลยสอนมานะ”ทิฟฟานี่พยักหน้ารับ
“คืนนี้ ฉันจะอยู่ทำงาน ช่วยเตรียมเอกสารไห้ฉันด้วยนะ” ทิฟฟานี่เอยสั่งก่อนที่เธอจะมานั่งยังตะทำงานทีมีไว้เพื่อเธอในนั้น แต่แล้วบ้างอย่างกับทำไห้ทิฟฟานี่ต้องหันไปมองทางมุมห้อง มือร่างโปรงแสงของหญิงสาวมากมายต่างร้องไห้ หวาดกลัวยุนอาเป็นอย่างมาก แต่ผิดกับนายแจวอนที่นั่งเงียบไม่ทีท่าจะทำอะไรทั้งสิ้น
“แล้วคืนนี้จะไห้ฉันอยู่ด้วยหรือป่าวคะ” ทิฟฟานี่สะดุ้งเล็กน้อย ก่อนส่ายหัวไปมา
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวันไห้เจสสิก้าอยู่กับฉัน เธอไปผักผ่อนเถอะ อ่อ……แล้วรอยสักทีมือเธอ ไม่ลบทิ้งด้วยนะ ที่นี่เขาห้ามเรื่องนี้” ทิฟฟานี่ชี้ไปยังรอยสักที่ข้อมือของยุนอา ยุนอาเงยหน้ามองทิฟฟานี่ เธอพยักหน้าและเดินออกไป
“ฉันจะสืบไห้ได้เลย ว่าพวกแกคิดจะทำอะไร!?” เสียงแข็งกร้าวเอยและมองไปทางร่างโปรงแสงของนายแจวอนที่นั่งอยู่มุมห้อง หญิงสาวยิ้มแหยะ ก่อนที่เธอจะหยิบเอกสารแล้วเดินออกไป แต่เธอก็ต้องหยุดนิ่งอยุ่กับที่ เมื่อภาพที่เธอเห็นคือยูริและฮโยยอนกำลังวิ่งเล่นกับยูมิอย่างมีความสุขในสวนสาธารณะ ทิฟฟานี่แต่ยืนจ้องอยู่อย่างนั้น รอยยิ้มนั่นกับทำไห้ทิฟฟานี่แทบอยากจะร้องไห้ ทั้งๆที่เธอเป็นคนรักของยูริ แต่เหมือนกับว่าเธอจะไม่เคยได้รับรอยยิ้มแบบนั้นเลย
“คุณทิฟฟานี่คะ!”
ตึ๊บ!
ทิฟฟานี่สะดุ้ง เอกสารในมือกับหลุดตกไปอยู่ที่พื้น เป็นเสียงดัง บวกกับเสียงเรียกของเจสสิก้า ทำไห้คนที่ถูกจับบตามองทั้งสามคนต่างหันมามองทางทิฟฟานี่เป็นสายตาเดียว ทิฟฟานี่ก้มลงไปหยิบมันก่อนจะหันมามองทางหญิงสาว
“มีอะไรงั้นหรอ” ทิฟฟานี่เอยถาม
“ป่าวคะ พอดีมีคนฝากนี้มาไห้” เจสสิก้าไม่ว่าเปล่าเธอกับยื่นดอกกุหลาบสีดำไห้กับทิฟฟานี่รับมาอย่างงงๆ
“ใครฝากมา” ทิฟฟานี่เอยถาม
“ไม่ทราบคะ” เจสสิก้าเอยสั้นๆ ก่อนที่เธอจะเดินออกไป
“ออม่า!” เสียงหญิงสาววัย7 ขวบเอยเรียกหญิงสาวอีกคนที่ตัวนับถือเป็นแม่
“อ่าหวัดดีจ้ายูมิ” ทิฟฟานี่ส่งยิ้มไปไห้ยูริ ที่ยืนยิ้มล้าอยู่
“มานั่งด้วยสิทิฟฟานี่” ฮโยยอนเอยเรียกเพื่อนสาว
“ไม่อ่ะ ฉันไม่อยากเป็นส่วนเกิน ฉันขอตัวนะ” ทิฟฟานี่เอยสั้นๆ ก่อนจะทำใจเดินออกมาจากตรงนั้น ทั้งๆที่มันแทบอยากจะร้องไห้ออกมาซะเดี๋ยวนั้น
“เธอไม่คิดจะอธิบายไห้ทิฟฟานี่เข้าใจหน่อยหรอ” ฮโยยอนเอยถามหญิงสาวข้างตัวที่ได้แต่นั่งจ้องทิฟฟานี่ที่เดินออกไป
“ไม่จำเป็นแล้วละ” ยูริส่ายหน้าไปมา แต่ในสายของเธอกับมีบางอย่างซ่อนอยู่ แต่ฮโยยอนกับเห็นได้ชัด ฮโยยอนพยักหน้ารับ ก่อนทั้งคู่จะมาสนใจยูมิที่เล่นอยู่
ก๊อกๆ
ประตูห้องถูกเปิดออกหญิงสาวผมบลอนเงินเดิน้ข้ามาภายในห้องดับจิต เพื่อมาหาหญิงสาวผมดงอีกคนที่กำลังผ่าศพอยู่ในตอนนี้
“มีอะไรงั้นหรอ” ทิฟฟานี่เอนถามเมื่อเห็นฮโยยอน เดินเข้ามา
“ฉันจะมาอธิบายเรื่องยูลนะ” คำพูดของฮโยยอนทำไห้ทิฟฟานี่หยุดการกระทำและเงยหน้ามองฮโยยอน
“ฉันกับยูริ มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ” ฮโยยอนอธิบาย แต่ทิฟฟานี่กับเงียบนิ่งและไปสนใจงานตรงหน้าของตัวเองต่อ
“แล้ว….ถ้าฉันจะบอกว่าฉันกับแทยอนก็ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด เชื่อจะเชื่อฉันมั้ยละ” คำถามของทิฟฟานี่ทำเอาฮโยยอนกับยื่นนิ่ง เงียบ ไม่มีการโต้ตอบใดๆ
“มันก็เหมือนนะแหละ….. ตอนนี้เราควรจะสนใจในหน้าที่ของเรา และทำมันไห้ดีที่สุด ไม่มีประโยชน์ที่จะอธิบายเรื่องนั้น ไม่สิ…..อะไรมันจะเป็นยังไงเห็นๆกันอยู่”ทิฟฟานี่เอยบอก
“แต่……” ยังไม่ทันที่ฮโยยอนจะมีข้อโต้แย้ง ทิฟฟานี่กลับลุกขึ้น และเดินมาใกล้ตัวเธอ ด้วยใบหน้าเปื้อนคาบน้ำตา
“พอเถอะ….หยุดอธิบายอะไรสักที เธอจะอธิบายไห้มันได้อะไรฮโย….. ในเมื่อสุดท้ายทุกอย่างก็เป็นของเธอ ทั้งแท ทั้งยูริ หยุดพูด หยุดอธิบายเพื่อไห้ฉันรู้สึกดี ยิ่งเธอพูด ยิ่งเธออธิบายมันกลับทำไห้ฉันแทบกระอักเลือด เพราะอะไรงั้นหรอ เพราะภาพที่ฉันเห็นมันตรงกันข้ามกับคำพูดกับคำอธิบายของเธอทุกอย่าง” ทิฟฟานี่อธิบายออกมาทั้งคราบน้ำตาที่ไหลริน
“เธอไม่สงสารฉันหรอ…… หวังว่าจากนี้เธอจะไม่มาถามฉันเรื่องแบบนี้อีก เราจะคุยกันแค่เรื่องงาน และเรื่องทั่วไปนะ” ทิฟฟานี่พูดมันออกมาทั้งน้ำตา ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องไปทิ้งไว้แค่ฮโยยอนที่ได้แต่มองตามหลังเพื่อนสาว
ความคิดเห็น