คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 18
ตอนที่ 18
หญิงสาว ถูกคุมตัวเข้ามา โดยมือทั้งสองข้างของเธอนั้นถูกล็อกด้วยกุญแจมืออย่างแน่นหนา เธอถูกผู้คุมขัง พาเธอเดินมายังห้องสอบสวน ซึ้งในนั้น มีหญิงสาวอีกคนนั่งรออยู่แล้ว
“ทำไม เธอต้องทำร้ายทิฟฟานี่” ฮโยยอนไม่รอช้า เธอเอยถามหญิงตรงหน้าทันที แต่ยุนอากับเงียบกริบ
“ฉันจะคิดว่าเธอไม่ได้ยินคำถาม………………ฉันจะถามอีกครั้งว่าทำไมเธอต้องทำร้ายทิฟฟานี่” และยังเป็นเช่นเดิมที่ยุนอาได้แต่นั่งเงียบไม่แม้แต่ปริปากพูดสักคำ
ฮโยยอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอจับกัดฟันแน่น เมื่อยุนอากับไม่ตอบอะไรเธอเลยสักนิด
“ฉันจะถามเป็นครั้งสุดท้าย! ซันนี่อยู่ที่ไหน!?” ฮโยยอนเอยถามด้วยความเหลืออดเต็มแก่ แต่ยุนอายังคงเงียบ
ตุ๊บ!
ด้วยความที่ทนไม่ไหวกับคนตรงหน้า ฮโยยอนใช้มือทุบโต๊ะอย่างแรง และลุกขึ้นในทันที
“ปล่อยเธอนั่งอยู่นี่ จนกว่ามันจะเปิดปากพูด! ถ้ามันไม่ยอมเปิดปากพูด ก็ไม่ต้องไห้มันอดตายนี่ละ” ฮโยยอนเอยสั่งชายหนุ่มที่เป็นผู้คุมตัวแล้วทำท่าจะเดินออกไป
“หึ เธอคิดเหรอ ว่าซันนี่จะต้องการแค่ทิฟฟานี่ ซันนี่ต้องการเธอด้วยต่างหาก!” ยุนอาหัวเราะออกมา จนฮโยยอนได้แต่มองด้วยความโมโห
“แก หมายความว่าไง!?” ฮโยยอนเอยถาม แต่ยุนอากับหัวเราะอออกมาอย่างบ้าคลั่ง นั่นทำไห้ฮโยยอนกับหัวเสียเป็นอย่างมาก เธอจึงเดินออกไปจากห้องนั้นในทันที เหลือเพียงยุนอาที่ยังคงหัวเราะออกมา
แสงสว่างสาดส่องกระทบดวงตาน้อยของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ เธอกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับไห้ดวงตารับแสงแดดที่เข้ามาได้สะดวกยิ่งขึ้น
“ที่นี่ ที่ไหน” หญิงสาวเอยด้วยเสียงแห่บพร่า ดวงตามองไปรอบบริเวณ แต่เธอกับไม่พบใครสักคน เธอควานหาโทรศัพท์ของเธอ หยิบขึ้นมา หน้าจอปรากฎวันที่และเวลาในตอนนี้
“นี่ฉันสลบไปสามวันเลยหรอ” ทิฟฟานี่เอย เธอส่ายหน้าไปมาเมื่อเรื่องราววันก่อนหน้านี้กับมา เธอเลือกที่จะดึงเข็มสายย้ำเกลือที่แขนออก ก่อนที่จะตรงไปยังห้องน้ำเพื่อจะเปลี่ยนเสื้อผ้า หญิงสาวออกจากโรงพยาบาลแล้งวตรงมายังที่ทำงานของเธอ โดยที่แขนขวาของเธอนั่นพันด้วยผ้าพันแผลไว้อย่างแน่นหนา แต่เมื่อเดินเข้ายังตัวตึก เธอต้องพบเจอกับส่ยตาจากคนอื่นทที่มองมาที่เธออย่างผิดปกติ ทิฟฟานี่หยุดเดินและหันมอไปที่คนเหล่านั้น แต่แล้วสายตาเธอกับไปหยุดที่จอโทรทัศน์ ที่ติดอยู่สุดเสา ตัวหนังสือในโทรทัศน์ทำไห้ทิฟฟานี่ถึงบางอ้อ
>>ประกาศ…….ทางคณะกรรมการได้พิจารณาแล้วว่าจะทำการปลด ฮวังมิยอง ออกจากคดีของนายแจวอน!<<
“อะไรกัน!” ทิฟฟานี่ส่ายอย่างไม่เข้าใจ เธอรีบสาวเท้าเดินตรงมายังห้องเจ้านายของเธอ เธอเปิดประตูเข้าไปโดยไม่คิดจะเคาะประตูสักนิด
“นี่เธอ หมอไห้ออกจากโรงพยาบาลแล้วหรอ” นายตำรวจยศสูงเอยถาม แต่ทิฟฟานี่กับยืนจ้องมองเขา
“นายคะ เรื่องประกาศนั่นหมายความว่ายังไงคะ ฉันทำอะไรผิดงั้นหรอ” ทิฟฟานี่เอยถามด้วยความสงสัย
“อ่อ….เรื่องนั่น ก็อย่างที่ประกาศนั่นแหละ” นายตำรวจเอยบอกแล้วกับมาสนใจเอกสารตรงหน้าต่อ
“ช่วยตอบฉันด้วยคะ เหตุผลละคะที่ปลดฉันออกจากคดีนี้!?” ทิฟฟานี่ยังคงเอยถาม เมื่ออารมณ์ของเธอชักบูดเต็มแก่
“ฉันถามหน่อยนะ ว่าตลอดเวลาที่เธอทำคดีนี่ มีวันไหนมั้ยที่เธอไม่ได้นอนโรงพยาบาล หรือบาดเจ็บ และที่ฉันทำก็เพื่อตัวเธอ ทิฟฟานี่ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาไม่ใช่แค่ทางเราจะสูญเสียบุคลากรที่มีฝีมือ แต่ยังมีคนกลุ่มหนึ่งที่เป็นห่วงเธอนะ และนี่คือหลักฐานการเซ็นอนุมัติปลดเธออกจากคดีนี้” สิ้นเสียงพูดเอกสารสีชมพูดถูกยื่นให้ถึงมือทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่รับมาแล้วเปิดมันออก นั่นกับทำไห้เธอโมโหยิ่งกว่าเดิม เมื่อเอกสารแผ่นนี้ มีลายเซ็นของยูริ ฮโยยอนและแทยอนที่เซ็นอนุมัติ โดยที่ท้ายกระดาษมีชื่อของยูริเป็นยื่นเรื่องนี้ หญิงสาวปิดเอกสาร แล้วเดินออกจากห้องนี้ไปด้วยความโมโห แต่เธอก็ต้องหยุด เมื่อยูริได้มาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว
“ทำอะไรของเธอกัน!?” ทิฟฟานี่เอยถาม และมองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
“เรื่องนั้น ฉันเพื่อเธอนะ” ยูริเอยบอกเมื่อเธอรู้ดีว่าเรื่องที่ทิฟฟานี่เอยหมายความอะไร
“เพื่อฉัน…..เพื่ออะไร!?” ทิฟฟานี่ยังคงเอยถามและมองคนตรงหน้า
“ทิฟฟานี่! ที่ฉัดทำทั้งหมดนี่ไม่ใช่เพราะใคร แต่เพื่อเธอนะ” ทิฟฟานี่ส่ายหน้าไปมากำบคำพูดของยูริ ก่อนที่เธอจะหมดความอดทน เธอกับปาเอกสารใบมือใส่หน้าของยูริ จนบนแก้มของยูริมีเลือดข่วนและเลือดไหล
“เพื่อฉันงั้นหรอ!? เธอรู้ไหมยูริ ว่าที่เธอทำอยู่มันไม่ใช่เพราฉัน แต่มันเพราะตัวเธอ เธอมันเห็นแก่ตัวยูริ!!” ทิฟฟานี่มองคนตรงหน้า โดยที่ไม่สนใจเลือดที่ไหลตรงแก้มยูริสักหน้า
“ฉันถามเธอจริงๆนะยูริ………….”
“ถ้าเป็นฮโยยอน เธอจะทำแบบนี้มั้ย!?”
ตุ๊บ!
เสียงของผู้มาใหม่ ทำไห้คนทั้งสองหันไปมองทางฮโยยอนที่ยืนตกใจที่เอยประโยคที่มีชื่อเธอ เอกสารในมือกับหลุดตกไปที่พื้น
“ฮึ!” ทิฟฟานี่มองยูริ และฮโยยอนสลับกันก่อนจะวิ่งผ่านตัวฮโยยอนไปทันที
ยูริได้แต่มองหญิงสาวที่วิ่งไป เธอใช้มือเช็ดเลือดที่ไหลตรงแก้มของเธอ
“เป็นอะไรมากมั้ย” ฮโยยอนเอยถาม พร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้ามาไห้กับหญิงสาว
“ไม่เป็นไร” ยูริส่ายหน้าไปมา เธอรับผ้าเช็ดหน้ามาจากฮโยยอน และใช้มันเช็ดเลือดที่แก้มของตัวเอง
“เห้อ……………ฉันว่าทิฟฟานี่คงเข้าใจว่าเธอเป็นห่วง เลยทำแบบนั้น เพียงแต่เธอยังคงโกรธเธอจากเรื่องเก่า แล้วก็อาการบาดเจ็บของเธอ มันเลยทำไห้เธอเป็นแบบนั้น”
“ฉันก็หวังอย่างนั้น” ยูริเอยบอก พร้อมกับพยักหน้ารับ
หญิงสาวที่หนีความวุ่นวายมา เธอเดินตรงมายังห้องที่ควบคุมตัวของยุนอาอยู่
“ทิฟฟานี่ เธอหายดีแล้วหรอ” แทยอนเอยบอก เมื่อเดินกับเดินออกมาแล้วเจอทิฟฟานี่ยืนอยู่ด้วยสีหน้าซีดเผือก
“ถ้าฉันจะพายุนอาไปกับฉัน เธอคงจะไม่จับฉันใส่กุญแจมือใช่มั้ย!!!” เสียงแห่บพร่าอยด้วยเสียงเบา แต่แววตาของเธอที่ใช้มองเพื่อนสาวนั่นกับเปลี่ยนเป็นความตัดพ้อ
“ฉันขอโทษ!.............” แทยอนเอยบอก เมื่อเธอเองก็รู้สึกผิดกับเรื่องนั้น แต่เธอเองคงรับไม่ได้ถ้าต้องสูญเสียเพื่อนรักไป
“งั้นเธอเตรียมจับฉันใส่กุญแจมือฉันได้เลย!!!” หญิงสาวหยิบปืนในมือขึ้นมาจ่อไปที่ขมับของเพื่อนสาว แทยอนได้แต่อึ้งกับการกระทำของเพื่อนสาวเป็นอย่างมาก
“เธอจะทำอะไรทิฟฟานี่” แทยอนเอยถามด้วยความตกตลึง จะว่าหญิงสาวข้างกายคือเงาของทิฟฟานี่ก็ไม่ใช่ เพราะถ้าเป็นเงาของทิฟฟานี่เธอผู้นั่นจะไม่มีแววตาเช่นนี้ มันแตกต่างกันลิบลับ
“ไขกุญแจห้องซะ” ทิฟฟานี่เอยบอกด้วยเสียงเย็นชา เธอจับปืนไว้แน่น แทยอนได้แต่ยืนมึนงง จนเธอต้องยอมเดินไปเปิดประตูห้องขัง ทิฟฟานี่ลดปืนลง เธอกับใส่กุญแจมือแทยอนไขว้ไว้ทั้งสองแขน แล้วเธอจึงเดินเข้าไปภายในห้องก่อนจะพาตัวของยุนอาออกมา หยิงสาวทั้งสองเดินมาหยุดตรงหน้าแทยอน ทิฟฟานี่เหมือนจะพูดบางอย่าง ก่อนที่เธอจะถอดสร้อยจี้กุหราบสีแดง โดยที่สร้อยเหมือนมีกุญแจผีอันเล็กแขวนอยู่ เธอวางมันลงตรงหน้าแทยอน ก่อนจะเดินลับไป
ความคิดเห็น