คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 17
ตอนที่ 17
รถสีดำป้ายแดง แล่นมาจอดตรงที่บ้านหลังหนึ่ง ซึ่งมันถูกปิดร้างมาสองปีกว่าๆแล้ว และบ้านหลังนี้มันก็ช่างคุ้นเคยสำหรับทิฟฟานี่ นั่นก็คือบ้านของนายแจวอน
“ถึงแล้ว บ้านหลังนี้นี่ละ เข้าไปสิ” ทิฟฟานี่เอยบอกยุนอาที่กำลังยืนสำรวจบ้าน ยุนอาพยักหน้าแล้วเดินนำคนทั้งสองไป เจสสิก้าทำท่าจะเดินไปแต่ก็ถูกทิฟหารั้งไว้
“เจสสิก้า เธออยู่ตรงนี้แหละ” เจสสิก้ากันมามองอย่างไม่เข้าใจ
“แล้วถ้าคุรเป็นอะไรละคะ” เจสสิก้าเอยถาม
“ไม่หรอก….ถ้าได้ยินเสียงอะไรผิดปกติละก็ เธอก็เข้ามาช่วยฉัน ยานั่นเธอสามารถใช้มันได้ทุกเมื่อไม่ว่าจะปกป้งฉัน หรือตัวเธอเอง….. แต่ถ้า ฉันหายเข้าไปนานเกิน เธอหนีไปซะ!” เจสสิก้าจำใจต้องพยักหน้า ทิฟฟานี่ยิ้มออกมา ก่อนจะเดินตามยุนอาเข้าไปในบ้านหลังนั้น เมื่อเธอย่างก้าวเข้าในตัวบ้าน เธอจัดการล็อคประตูบ้านอย่างแน่นหนา นั่นกับทำไห้ยุนอาต้องหันมามอง
“ไหนละคะ ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติเลย” ยุนเอยบอก ทิฟฟานี่ยิ้มแหยะ พร้อมกับก้าวเข้ามาใกล้ตัวของยุนอามากขึ้น
“ตอนนี้เราอยู่กันสองคนแล้ว เธอจะทำอะไรกับฉันงั้นหรอ” ทิฟฟานี่เอียงคอถามหญิงสาวตรงหน้า ยุนอาทำหน้าสงสัย
“เธอไม่จำเป็นต้องปิดบังตัวตนของเธออีกต่อไปยุนอา ถ้าเธอไม่เริ่มฉันนี่และ จะจัดการกับเธอ!!” ทิฟฟานี่ไม่เปล่า เธอกับเลงปืนไปทางยุน ที่ตอนนี้สีหน้าเปลี่ยนเป็นยิ้มเยาะ
“เก่งดีนี่ ที่รู้ แต่เธอโง่เกินไปที่คิดจะมาสู้กับฉัน” บางอย่างเหมือนจะผิดปกติไป เมื่อมือของทิฟฟานี่มีบางอย่างทำไห้มันเจ็บปวด จนต้องปล่อยปืนนั่นทิ้งกับพื้น
“เธอ!” ทิฟฟานี่ร้องเรียกยุนอาที่กำลังเดินมาหยิบปืนที่ตกอยู่กับพื้น
“ไม่ต้องกลัว………… ฉันไม่จัดการกับเธอด้วยสิ่งนี้หรอก แต่เป็นเจ้านี้ต่างหาก!!!! เธอคงจะคุ้นเคยกับมันแล้วสินะ” หญิงสาวหยิบหลอดฉีดยา ที่มียาชนิดนั้นเต็มหลอด ทิฟาฟนี่ได้แต่ก้าวถอยหลัง
“ถ้าฉันกลัวแก….ฉันจะมายืนต่อหน้าแกงั้นหรอ” ทิฟฟานี่ส่งยิ้มไปไห้หญิงสาวยิ้มเยาะเล็กน้อย โดยไม่มีทีท่าจะกลัวคนตรงหน้าสักนิด
“อวดเก่งไม่เคยเปลี่ยนเหมือนกันนิ หึ หึ” คำพูดของยุนอาสร้างความประหลาดใจให้ทิฟฟานี่เป็นอย่างมาก
“นี่แกคงจำฉันไม่ได้สินะ เดี๋ยวฉันจะฟื้นความจำแกเอง ฮวังมิยอง!” สิ้นเสียงยุนอากับวิ่งเข้ามาหาทิฟฟานี่ คมมีดแรกแทงเข้าที่แขนขวา ทิฟฟานี่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“ฉันปราถนาที่จะฆ่าแกมานานแล้ว”ยุนอากระซิบข้างหูทิฟาฟนี่อย่างเยือกเย็น
“ฉันอยากเห็นภาพนี้มานานเหลือเกิน” ยุนจ้วงมีดลงที่แขนขวาของทิฟฟานี่อีกครั้ง
“อ้าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ทิฟฟานี่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดคูณสอง ทิฟฟานี่พยายามจะดิ้นสุดชีวิต แต่แล้วภาพในความทรงจำกลับมาอีกครั้ง
“อิม……ยะ…..ยุนอา” ทิฟฟานี่ร้องเรียกเมื่อความทรงจำที่เธอลืมไปกับมา เมื่อคนที่กำลังทำร้ายเธอกับเป็นเพื่อนสนิทในวัยเรียนของเธอ
“จำฉันได้แล้วหรอ…………” ยุนอากระซิบข้างหูของทิฟฟานี่อย่างแผ่วเบา
“ทะ….ทำไม เธอถึงทำแบบนี้………” ทิฟฟานี่ร้องถามด้วยเสียงสั่น เมื่อเพื่อนรักในวันมัธยมของเอกับเป็นคนที่ทำร้ายตัวเธอ โดยที่ไม่รู้สาเหตุเลยด้วยซ้ำ
“เพราะอะไรงั้นหรอ…….ก็เธอมันแย่งทุกอย่างไปจากฉันไง”
“ฉันแย่งอะไรไปจากเธอ!” ทิฟฟานี่ยังคงเอยถาม
“ในห้องเรียนเธอจะเป็นที่หนึ่งเสมอ…..ทั้งๆที่มันน่าจะเป็นของฉัน! แต่เธอกับแย่งมันไป รวมไปถึงซันนี่ ทั้งๆที่ฉันคบกับเขามาก่อน ไม่สิ ฉันคบกับเขามาตลอดดดดด แต่มีเธอเข้ามาเขากับห่างเหินและไปคบกับเธอ ทั้งๆที่เขายังคบกับฉันอยู่!! เธอรู้มั้ยตั้งแต่เขามีเธอ เขาซ้อมฉันทุกวัน รวมถึงยานั่น เขาไม่พอใจเขาก็ฉีดมันไห้ฉัน พอฉันใกล้จะสิ้นลมเขากับฉีดยาแก้ให้ฉัน แกรู้มั้ยว่ามันทรมารขนาดไหน………….! แต่ตอนนี้เธอจะได้รับรู้ความเจ็บปวดนั่นแล้วฮวัง มิยอง!! ” ยุนอากระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา ทิฟฟานี่มีสีหน้าซีดลงจนเห็นได้ชัดแต่นั่นกับทำไห้ทิฟฟานี่มั่นใจว่ายุนอา ไม่เกี่ยวข้องกับซันนี่แม้สักนิด เธอมาเพื่อแก้แค้นทิฟฟานี่เพียงเท่านั้น ทิฟฟานี่พยายามดิ้นรนสู้สุดชีวิต ขาซ้ายขของเธอถีบเข้าไปที่ช่องท้อง ของยุนอา จนทำไห้ร่างนั้นกระเด็นไปกองกับพื้นเพียงชั่วขณะ ทิฟาฟนี่ถือโอกส เธอพลิกตัวคลานหนียุนอาทันที
ยุนอาถีบเข้าที่สีข้างของทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ร้องออกมาสิ ร้องออกมาอีก!” ยุนอาขย้ำคอเสื้อของทิฟฟานี่แล้วกระชากร่างของเอขึ้นมา แค่นเสียงหัวเราะสะใจ
“เอาละ ถึงเวลาตายของแกละ ” ยุนอาปล่อยร่างของทิฟฟานี่ลงไปกองบนพื้นห้อง ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาใกล้ตัวของทิฟฟานี่มากยิ่งขึ้น
กึ๊ก!
เสียงปิดประตูดังลั่น พร้อมกับเจสสิก้าที่รีบร้อนเข้ามา เธอตกใจกับภาพตรงหน้าที่ทิฟฟานี่กับเต็มไปด้วยเลือด
“รีบหนีไปซะ เจสสิก้า!!!” ทิฟฟานี่ตะโกนสุดเสียง ยุนอาหันไปตบหน้าของเจสสิก้าอย่างแรงจนเธอล้มไปกองกับพื้น ทิฟฟานี่ใช้เวลานั้น คลาดไปหยิบปืนขึ้นมา
“เธอยิงฉันไม่ได้หรอก” ทิฟฟานี่ไม่รอช้าเธอกับงั่นปืนไปในทันที แต่ปรากฎว่าปืนนั้นไม่มีลูกกระสุน ยุนอายิ้มเยาะ เธอกับก้าวเข้ามาใกล้กับทิฟฟานี่มากยิ่งขึ้น แต่แล้วกับมีพลังบางอย่างพลักดันตัวของยุนอาไห้ชิดกับกำแพง รงมถึงตัวของทิฟฟานี่ก็โดนด้วยเช่นกัน
ร่างเน่าเฟะค่อยๆปรากฎตัวขึ้นต่อหน้ายุนอา ยุนอาตกตลึงกับภาพตรงหน้า นายแจวอนใช้พลังบีบคอของยุนอาจนแน่น เธอได้แต่ดิ้นขลุกขลักๆอยู่อย่างนั้น นายแจวอนหันมายิ้มไห้กับทิฟฟานี่ ก่อนที่เขาจะหยิบบางอย่าขึ้นมา นั่นก็คือ เข็มที่บรรจุยาไว้เต็มหลอด
“อย่า!!!!!!!!!!!!!!!” ทิฟฟานี่ร้องเสียงหลง เมื่อนายแจวอนทำท่าจะปักเข็มนั้นเข้าตัวยุนอา แต่ตัวเธอกับถูกพลังบางอย่างดูดกับเข้าไปชิดบนกำแพง นายแจวอนหันมายอ้มไห้ทิฟฟานี่อีกรอบ ทิฟฟานี่ทำอะไรไม่ได้ จนเธอเหลือไปมองเจสสิก้าที่ตอนนี้นั่งมองภาพตรงหน้า และดูเหมือนนายแจวอนจะลืมไปว่ายังมีเจสสิก้าที่อยู่ในห้องด้วย ทิฟฟานี่พยักหน้าเป็นเชิงบอกไห้เจสสิก้าเอาเข็มนั้นไปฉีดไห้กับนายแจวอน
ฉึก!
เข็มฉีดยาอันใหญ่ในมือของเจสสิก้าถูกปักลงบนตัวของนายแจวอน
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!” นายแจวอนร้องด้วยความเจ็บปวด เขาปล่อยยุนอาเป็นอิสระ จนเธอหมดสติไปในทันที
“อ๊าก!!!!!!!” นายแจวอนร้องด้วยความเจ้บปวด ก่อนที่ร่างนั้นจะแตกเป็นปุยผง ต่อหน้าต่อตาของทิฟฟานี่และเจสสิก้า
“ฮึก! เฮ้อ………..” ทิฟฟานี่ใช้มือกุมแผลที่ไหลขวา เจสสิก้ารีบวิ่งเข้ามาดูในทันที
“ทำดีแล้ว เธอเก่งมาก!” สิ้นเสียงของทิฟฟานี่เธอกับหมดสติไปในอ้อมแขนของเจสสิก้า
ความคิดเห็น