คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 13
ตึก ตึก ตึกๆ
“ทิฟฟานี่อยู่นี่นี่เอง นายเรียกประชุมนะ” หญิงสาวเอยบอกด้วยท่าทีเหนื่อยจากการวิ่งมาไกล
“โอเคคะ เดี๋ยวตามไปคะ”ทิฟฟานี่ที่กำลังจัดการกับศพเอยบอกหญิงสาวอีกคน
“ฝากจัดการต่อด้วยนะ เดี๋ยวฉันมา” ยุนอาพยักหน้ารับ ก่อนที่ทิฟฟานี่จะเดินออกไป แต่สายตาของยุนอากับไม่ได้มองตามหญิงสาว กับจับจ้องไปที่กระเป๋าของทิฟฟานี่ ที่วางอยู่บนโต๊ะ
หญิงสาวถือเอกสารมากมาย เดินตรงมายังห้องประชุม เธอยืนมองห้องนั้นก่อนเปิดเข้ามา แต่เมื่อเปิดเข้าเธอก็ต้องสะดุ้ง และหยุดนิ่ง เมื่อภายในห้องได้มีแค่ตัวเธอหรือเจ้านานเธอ กับมีฮโยยอน และยูรินั่งอยู่ด้วย
“อ้าวมาแล้วนั่งลงสิ” ชายหนุ่มที่มียศสูงเอบอกทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่พยักหน้ารับ ก่อนจะนั่งลงข้างๆยูริ โดยที่ไม่ได้หันไปมองยูริเลยสักนิด
“ที่เรียกพวกเธอมาวันนี้ ไม่มีอะไรมาก ……” ชายหนุ่มโยนเอกสารสามชุดไห้กับหญิงสาวทั้งสามคน ทุกคนต่างมองด้วยความมึนงง
“พวกเธอคงทำงานหนัก นั่นใบลาของพวกเธอ ฉันอนุญาติไห้พวกเธอลาพักได้2วัน” หญิงสาวต่างพยักหน้ารับ
“อ่อ อีกอย่าง……..ปัญหาของพวกเธอ……….ทุกคนเขาลือกันไห้สนั่น ฉันไม่รู้หรอกนะว่า ปัญหาจริงๆมันคืออะไร แต่หลังจากกับมาจากพักงานแล้ว ฉันจะออกคำสั่งไห้พวกเธอทั้งสามคือทีมด้วยกัน โดยมีแทยอนร่วมด้วย งั้นตตอนี้พวกเธอทั้งสาม ไปจดรายละเอียดเกี่ยวกับศพทั้งหมดที่ยังไขคดีไม่ได้มาส่งภายในวันนี้………..และทั้งหมด ไม่ใช่คำขอ แต่มันคือคำสั่ง” ทิฟฟานี่หันหน้าไปมองยูริและฮโยยอนสลับกันก่อนจะพยักหน้ารับ
“ถ้าหมดธุระแล้ว ขอตัวคะ” หญิงสาวไม่รอช้าเธอรีบลุกออกมาจากตรงนั้นโดยไม่เลียวหันกลับไปแม้แต่น้อย
ณ ห้องดับจิต
ตึ๊ง
เอกสารทั้งหมดถูกโยนลงบนโต๊ะทำงานของทิฟฟานี่ ยุนอาหันมามองทางเธอเล็กน้อยด้วยความมึนงง แต่เมื่อมีอีกสองคนเดินตามมาเธอก็เข้าใจ ก่อนจะถอดถุงมือและลุกจะเดินออก
“จะไปไหนอ่ะ” ทิฟาฟนี่เอยถามในทันที
“ก็…..ทุกครั้งที่พวกคุณอยุ่ด้วยกัน คุณจะไล่ไห้ฉันไปที่อื่นนิ” ยุนอาพูดออกมานั่นทำไห้ทิฟฟานี่เงียบไปครู่หนึ่ง
“นั่งลง! เธออยู่กับฉันนี่และ” ทิฟฟานี่ละสายตาที่มองยูริ ไปทางยุนอา ยุนอาพยักหน้ารับ ก่อนจะนั่งลงที่เดิมของเธอไป
“ศพไหนที่ยังไมได้ตรวงบ้างอ่ะทิฟฟานี่” ฮโยยอนเอยถามหญิงสาวที่กำลังหนังจดอะไรสักอย่างอยู่
“อ่อ เริ่มจากริมหน้าต่างเลย” ทิฟฟานี่ชี้ไปยังศพแรกที่อยู่ริมประตู
“แล้วฉันละ” ยูริเอยถาม แต่คราวนี้ทิฟฟานี่กับเงียบ พร้อมกับชี้ไปทีศพที่อยู่ข้างๆตัวเธอ ตลอดเวลาที่พวกเธอตรวจสอบศพ กับเต็มไปด้วยความอึดอัดปละความเงียบ
กึ๊ก!
ประตูถูกเปิดออกโดยเด็กสาวที่จูงมือมากับแทยอน แทยอนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อภายในห้องกับไท่ได้ทีเพียงทิฟฟานี่และยุนอาอย่างที่เธอคิด
“แม่คะ พ่อก็อยู่ด้วย!” เด็กสาวร้องด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปหายูริและทิฟฟานี่ที่ทำงานให้ใกล้กัน
“เลิกเรียนแล้ว เป็นไงมั่ง น้าแทยอนได้พาไปกินติมตามสัญญาหรือป่าวเอยย” ทิฟฟานี่เอยถามพลางหยอกล้อกับยูมิโยทั้งหมดอยู่ในสายของยูริและยุนอา
“ทำคะ น้าแทยอนพาหนูไปกินติมที่ร้านประจำของพ่อกับแม่ด้วยละคะ” ทิฟฟานี่พยักหน้ารับ
“วันนี้ พ่อกับแม่นอนกับยูมินะ ยูมิอยากฟังพ่อกับแม่ร้องเพลงงง” เด็กสาวร้องขอด้วยความร่างเริง แต่กับทำไห้ทิฟฟานี่และยูริต่างหนักใจ
“ยูมิ ไม่ได้นะลูก แม่เขางานยุ่ง วันนี้ไปนอนกับคุรตาคุณยายกับน้าที่บ้านดีกว่า ” แทยอนเห็นท่าไม่ดีจึงเดินเข้าหาหลานสาว
“ไม่เอา !!! ยูมิจะนอนกับพ่อกับแม่!!!” เด็กสาวเริ่มงอแง เมื่อถูกขัดใจ ทิฟฟานี่จึงจำต้องพยักหน้ารับ
“โอเคเลย วันนี้แม่จะนอนกับยูมิ” เด็กสาวกับมายิ้มร่าเริงอีกครั้ง
“แล้วพ่อละคะ” เด็กสาวหันไปมองทางยูริ ยูริมองหน้าทิฟฟานี่แว่บหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้ารับ
“เย้!” เด็กสาวร้องด้วยดีใจก่อนจะเดินเข้าไปกอคนทั้งสอง โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนกำลังคิดแผนจัดการทิฟฟานี่ออก
“ฉันฝากงานทางนี้ด้วยนะ แทยอน ไว้วันหลังฉันจะพาเธอไปเที่ยวเพื่อเป็นตอบแทน” ทิฟฟานี่เอยบอกแทยอนเนื่องจากเธอต้องพายูมิกับไปที่คอนโดของเธอ เธอเลยไม่สามารถจะอยู่ทำงานต่อได้ จึงไห้แทยอนและฮโยยอนอยู่ทำงานแทนเธอ
“ไม่เป็นไร ไปได้แล้ว ยูมิรอนานละ” แทยอนทำท่าไล่เพื่อนสาว และชี้ไปที่เด็กสาวที่กำลังหัวเราะชอบใจกับยูริในรถ
“ขอบใจนะฮโย” ทิฟฟานี่ไม่ลืมที่จะเอยขอบคุณฮโยยอนที่ยืนข้างๆแทยอน แต่ทิฟฟานี่กับไม่ได้ส่งยิ้มไห้ฮโยเลยสักนิด
“ไม่เป็นไร” ฮโยยอนยิ้มไห้ ทิฟฟานี่พยักหน้ารับแล้วจึงเดินขึ้นรถไป
ทิฟฟานี่เดินขึ้นรถไป ไม่นานรถคันนั้นก็แล่นออกไป แทยอนเห็นถึงความผิดปกติ เมื่อยุนอากับยิ้มแล้วมองตามรถคันนั้นไป ฮโยยอนที่เห็นแทยอนมองยุนอาด้วยสีหน้าเคร่งเคลีย เธอจึงมองตามแทยอนไป เธอก็เริ่มเข้าใจขึ้นมาทันที
“เธอคงไม่คิดที่จะตามไปหรอกนะ” ฮโยยอนเอยถาม ยุนอาหุบยิ้มแล้วจึงหันมามองทางฮโยยอน
“เธอกลับไปเถอะที่เหลือฉันจัดการเอง” ยุนอาพยักหน้ารับคำของแทยอน ก่อนที่เธอจะกลับไปในทันที เหลือเพียงแทยอนและฮโยยอนที่อยู่เพียงสองคน
บรรยากาศในห้องกับเงียบตลอดเวลาที่ใช้เวลาในการตรวจสอบศพ กับไม่มีการพูดคุยเกิดขึ้นเลย ขนกรทั่งงานดำเนินมาจนเสร็จ พวกเธอทั้งสองก็เดินทางกับบ้าน โดยฮโยยอนได้แต่มองตาทหลังของหญิงสาวที่เดินนำหน้า แทยอนไม่คิดจะปริปากพูดกับฮโยยอนสักนิด ฮโยยอนทนไม่ไหวจึง เดินมาอยู่ตรงหน้าแทยอนที่กำลังก้มหน้าก้มตาเดินอยู่ แทยอนเงยหน้ามองหญิงสาวทันที
“ทำไมต้องทำเป็นไม่สนฉันด้วยละ” ฮโยยอนเอยถามในทันที โดยที่แทยอนยังคงทำหน้าเฉย
“ไม่คิดจะพูดอะไรสักคำหรอ” ฮโยยอนเห็นแทยอนไม่ยอมตอบจึงเอยถามอีกครั้ง
“ฉันต้องตอบอะไรงั้นหรอ” แทยอนเอียงคอถาม พร้อมกับเดินผ่านตัวหญิงสาวไป
“เราสองคนยังรักกันอยู่ใช่มั้ย” แทยอนหยุดนิ่งเมื่อได้ยินคำถาม แทยอนหมุนตัวกับมามองยังหญิงสาว
“คำถามนี้ฉันควรจะเป็นคนถามเธอไม่ใช่หรอ” แทยอนพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา
“แต่สำหรับฉันยังเหมือนเดิม……….”
“แน่ใจหรอ?!” แทยอนเอยถามอย่างไม่เชื่อคำพูดของคนตรงหน้า
“แน่ใจสิ….” ฮโยยอนพยักหน้ารับ
“ฉันรู้มาตั้งนานานแล้ว…….” ฮโยยอนเมื่อได้ยินคำพูดนั้นกับยิ้มขึ้นมาในทันที
ติ๊ด………………
เสียงสัญญาณบ้างอย่างดังขึ้น แทยอนละสายตาจากฮโยยอนแล้วหยิบโทรสัพท์ขึ้นมา
“พวกมันอยู่แถวนี้!!!” แทยอนเอยเมื่อสัญญาณบอกถึงตัวของซันนี่ ที่อยู่ไม่ไกลจากตัวเธอ
“ฮโยยอน รถเธอจอดอยุ่ไหน?” ฮโยยอนชี้ไปทางที่จอดรถ ที่ไม่ไกลจากที่เธอยืนมากนัก แทยอนไม่รอช้า เขากับดึงมือของฮโยยอนแล้วพาขึ้นรถไปในทันที
“เธอขับรถไปตามนี้นะ” แทยอนส่งโทรศัพท์ไห้กับฮโยยอนโดยที่ไม่ลืมจะส่งปืนไห้ฮโยยอน
“เธอจะไห้มันถึงตาย หรือแค่บาดเจ็บ” ฮโยยอนเอยถามแล้วยิ้มไห้กับคนตรงหน้า
“แล้วแต่เธอเลย” แทยอนส่งยิ้มกับ พร้อมกับเตรียมปืน ฮโยยอนไม่รอช้า เธอกับออกรถไปในทันที
ความคิดเห็น