รักวุ่นวาย ฉบับซุป'ตาร์เกาหลี

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 8

ตอนที่8

24.30 น.

ตึ๊ด……

“ฮัลโหล” ยูริเอยเมื่อกดรับ

“อามีข่าวดีจะบอก วันนี้เราชนะคดีแล้วหลานนนนนนนน” ยูริแทบอยากจะกรี๊ดออกมาถ้าไม่เกรงว่าเธอกำลังทำงานอยู่

“จริงเหรอคะ อาทนาย” ยูริเอยขึ้นด้วยความดีใจ

“จริงสิ พรุ่งนี้ทุกๆอย่างจะกลับมาเป็นของหลายอย่างถูกต้อง อาต้องวางละ พรุ่งนี้เจอกัน” ยูริยืนยิ้มก่อนที่จะรีบเข้าไปหลังร้านในทันที

“สองสามวันนี้ฉันคงไม่ได้เข้าร้าน ฝากร้านด้วยนะ” ยูริเอยบอก ก่อนที่ตนจะเดินย่างออกมาจากร้าน แต่ตนก็ต้องตก เมื่อเธอเดินออกมาก็ต้องเจอกับเชอรีนและหญิงสาวอีก7คนที่ยืนอยู่ข้างหลัง ทุกคนต่างมีสภาพร่างกายที่โทรมเหมือนหนีอะไรมาสักอย่าง

“เชอรีน นี่คือ…..” ยูริเอยถามและทำสีหน้าตก ใจก่อนที่ตนจะตัดสินใจหันหลังกลับเพื่อจะเดินหนีพวกเขา

“อนนี่!! พวกเราถูกตามล่า และพี่คงจะรู้ดีนะคะ ว่าพวกนั้นเป็นใคร” เชอรีนเอยบอกนั้นทำให้ยูริหยุดชะงัก

“พวกเรากลับไม่ถูก และมันไกลมาก เชอรีนเลยพาพวกเรามาที่นี้” ฮโยยอนเอยบอก ยูริหันกลับมามองทุกคน ก่อนที่จะเดินตรงไปยังทิฟฟานี่

“แขนของเธอ…..”ยูริจับแขนของทิฟฟานี่ขึ้นมาซึ่งมันเต็มไปด้วยเลือด ที่ไหลไม่หยุด

“พวกเธอ!!! มาช่วยพาพวกเขาไปพักบ้านพักข้างหลังที” ยูริตะโกนเรียกพนักงงานมา เพื่อที่จะพาเพื่อๆของเธอไปพักยังบ้านพักที่อยู่ข้างหลัง มีคนรู้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น ที่รู้ว่าเซเว่นนี้ มีบ้านพักต่ออยู่ข้างหลัง

“เธอลำบากขนาดนี้ ทำไมไม่บอกพวกเราล่ะ” แทยอนเอยถามเมื่อเห็นห้องนอนของยูริเต็มไปด้วยเอกสารเกี่ยวกับการฟ้องร้อง

“ทำไมฉันต้องบอกพวกเธอละ….” ทุกคนต่างเงียบนิ่งเมื่อคำพูดแสนเย็นชาหลุดออกจากปากของยูริมา

กึ๊ก!!

“อาหารมาแล้ววววววว ” นิชคุณเดินเข้ามาพร้อมอาหารมากมาย ที่ตนได้รับมอบมายจากน้องสาว

“ฉันไม่ขออะไรมาก คอนเสริต์ที่จะมีอีกสองวัน เธอจะมาใช่มั้ย” ฮโยยอนเอยถาม แต่ก็ไม่ได้คำตอบ ยูริกับยืนเงียบ แล้วไปรับถุงอาหารมากมายจากมือนิชคุณ

“กินกันเถอะจะได้มีแรง” ยูริเอยพร้อมกับอาหารให้กับทุกคนก่อนที่ตนจะหันไปนั่งจัดการกับเอกสารมากมาย

“ดึกมากแล้ว พวกเธอพักที่นี่ไปก่อน ที่นี่มีอยู่5ห้องนอน พวกเธอคงจะนอนได้ แล้วอย่าเดินเพ่นพล่านไปไหนนะ พวกเธอน่าจะรู้ความฮอตของเธอนะ” นิชคุณเอยบอกทั้งหมด ไม่เว้นแต่ยูริ เขาหันไปมองยูริที่นั่งจัดการกองเอกสาร ยูริหันมามองเขาแวบหนึ่งและพยักหน้า ก่อนที่จะสนใจกองเอกสารต่อ

“ฉันไปนอนละ” ยูริเอยบอกก่อนที่เดินขึ้นห้องนอนไป

“พวกเราก็ไปนอนดีกว่าเนอะ” แทยอนเอยบอก ก่อนจะพาเพื่อนๆของตนไปยังห้องนอนต่างๆ เหลือเพียงนิชคุณกับเชอรีน

“พี่มีปัญหากับพี่ยูริหรอ” เชอรีนเอยถาม และมองหน้าพี่ชายของตน

“ป่าวนิ เธอคิดอะไร” นิชคุณเอยถามและมองหน้าเชอรีน

“แค่มองตาพี่ยูริ น้องก็รู้ว่ามี”เชอรีนยิ้มและยักไหล่ให้

“รู้ดี…..แล้วเราหายโกรธพี่เขาแล้วหรอ” เชอรีนยิ้มให้นิชคุณ ก่อนที่จะพยักหน้ารับ

“ไปนอนได้แล้ววววว พักผ่อนๆ น้องว่าพรุ่งนี้พวกเราได้เหนื่อยกันแน่ๆ” เชอรีนพูดจบก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องในทันที นิชคุณส่ายหน้าเล็กน้อยให้น้องสาวของตน ก่อนที่จะเดินไปหยิบกระเป๋าของตน แต่เขาก็ต้องหยุดเดินแล้วหันไปมองยังห้องยูริที่ตอนนี้มืดไปแล้ว

“ฝันดี…..” นิชคุรเอยอย่างแผ่วเบาและเขาก็เดินออกไป

รุ่งเช้าวันถัดมา

ทุกคนต่างตื่นมาพร้อมกันโดยอย่างไม่ได้นัดหมาน ตอนนี้ทุกคนต่างมารวมตัวกันอยู่ในห้องนั่งเล่น

“พวกมันยังเฝ้าที่หน้าโรงแรมมม” แทยอนเอยบอกเมื่อเธอจัดการโทรตรวจสอบไปยังโรงแรม

ตึ๊ด ตึ๊ดดดด

ทุคนต่างหันมามองหน้ายูริที่กำลังกดรับสายโทรศัพท์ในทันที

“ฮัลโหล” ยูริกดรับสายในทันที

“นั่นใช่ญาติของคุณ ควอน จุนซูหรือป่าวค่ะ” หญิงสาวเอยถามด้วยสำเนียงอังกฤษที่ไม่ค่อยจะแข็ง

“ใช่คะ ฉันเป็นหลานเขา มีอะไรหรือเปล่าคะ” ยูริเอยพูด ก่อนที่เธอจะหลบมุมมาคุยโทรศัพท์

“คุณควอนจุนซู ถูกคนร้ายดักยิงคะ ตอนนี้กำลังอยู่ในห้องฉุกเฉิน และรอญาติผู้ป่วยเซ็นอนุมัติในการผ่าตัดคะ” เมื่อได้ยินสิ่งที่ปลายสายเอย ยูริตกใจจนทำแก้วน้ำในมือตกกระแทกพื้น ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นหันมามองในทันที

“มีอะไรอย่างั้นหรอ” นิชคุณเอยถามด้วยความสงสัย

“พวกเธออยู่ในนี้ ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด จนกว่าฉันจะกลับมาเข้าใจมั้ย!!” ยูริเอยสั่ง ด้วยเสียงดังจนทุกคนต้องพยักหน้ารับ แล้วยูริก็รีบวิ่งออกไปในทันที

“ยูริ!! ผมขอไปด้วย” นิชคุณวิ่งตามยูริออกมาด้วยความเร่งรีบ เขาเอยถามเธอเมื่อเธอทำท่าจะเปิดประตูรถ ยูริหันมามองหน้านิชคุณ โดยไม่พูดอะไรสักคำ  ก่อนที่เธอจะพยักหน้ารับและรีบขึ้นรถไปในทันที

ณ โรงพยาบาล

“อาฉัน เป็นยังไงบ้างคะ” ยูริเอยถามเมื่อการผ่าตัดสิ้นสุดไปได้ด้วยดี

“โชดดีที่กระสุนไม่ได้ถูกอวัยวะสำคัญ ตอนนี้คนไข้ก็พ้นขีดอันตรายแล้วคะ” ยูริถอยหายใจ เมื่ออาของเธอรอดพ้นจากอันตราย ร่างสูงทรุดลงนั่งกับพืท้นด้วยความเหนื่อยล้า น้ำตาเอ่อล้นดวงตา  นิชคุณที่ยืนจ้องมองยูริตลอดเวลา เขาวางมือบนไหล่ของเธอก่อนที่จะนั่งลงข้างๆยูริ

“พวกมัน…..พวกมันต้องชดใช้!!” ยูริกำมัดแน่น ก่อนที่จะลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และเธอก็ตรงดิ่งไปที่รถ โดยมีนิชคุณวิ่งตามไป

ไม่นานทั้งสองก็มาหยุดอยู่ตรงบริแห่งหนึ่ง ซึ่งนั่นก็คือบริษัทของพ่อเลี้ยงของเธอ เธอไม่รีรอที่จะเดินเข้าไปในบริษัทอย่างไม่เกรงกลัวใคร

“ไง สู้ฉันไม่ได้จนต้องเล่นสกปรกๆเลยหรอ!!” ยูริพูดพร้อมกับส่งสายตาโกรธแค้น

“มาได้ไง เลขาเอามันออกไป!!” ยูริยิ้มมุมปากก่อนตนจะหยิบหมายศาลขึ้น ซึ่งในนั้นบอกถึงการที่ทรัพย์สินทั้งหมดจะต้องกลับมายังเจ้าของตัวจริง นั่นก็คือยูริ

“แกแพ้ละ!! ออกไปจากที่นี่ซะ!!!!” ยูริพูดด้วยน้ำเสียงดุ ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องหน้าประตูให้ลากชายตรงหน้าไป

“อ่อ!! อย่าลืมเก็บข้าวของ แล้วพาลูกเมียแกออกไปจากบ้านฉันด้วย!!!” คำพูดของยูริทำให้ทุกคนต่างตกใจ เพราะไม่คิดว่ายูริจะกล้าพูดแบบออกมา

“แกคิดผิดละ แกคิดผิดว่าแกจะชนะฉัน เตรียมตัวสูญเสียครั้งใหญ่ได้เลย!!” ก่อนที่ชายแก่จะเดินออกไป เขาพูดออกมา

ตึ๊ด!!....

“แย่แล้ว มีคนบุกมาที่ร้านคะ!!” ปลายสายเอยขึ้นอย่าหวาดกลัว

“อย่าให้มันทำอะไรเพื่อนฉันได้! เดี๋ยวฉันไปเดี๋ยวนี้!” ยูริไม่รอช้าที่จะวิ่งออกมาพร้อมกับนิชคุณแล้วขับตรงมายังร้านของตน เมื่อมาถึงเธอก็เห็นชายหนุ่ม5คน กำลังพยายามจะเข้าไปภายในร้าน

“เดี๋ยว คุณ ผมว่าแจ้งตำรวจเถอะ” นิชคุณเอยพร้อมกับจับแขนของยูริ

“ฉันว่า นายน่าจะฉลาดพอที่จะรู้ว่า ถ้าเรื่องนี้โด่งดังแล้วพวกฉันจะเป็นยังไงนะ” ยูริหันมาพูดก่อนจะเร่งรีบลงจากรถ พร้อมกับกระเป๋าของตน เมื่อมาถึงภาพที่เห็นคือชายหนุ่มกำลังจะพังประตูหลังร้านของเธอเพื่อจะเข้าไปยังข้างใน ยูริตัดสินใจคว้าบางออกมาจากกระเป๋าของตน และจ่อมันไปที่ขมับของชายหนุ่ม1ในห้าคนนั้น

“ถ้าแต่ไม่อยากตาย พาพวกแกออกไปซะ!!” ยูริพูดพร้อมกับกระชับปืนในมือ จนทุกคนต่างตกใจกับภาพตรงหน้า

“ยูริ!!” ฮโยยอนร้องขึ้น เมื่อเปิดประตูออกมาตามเสียงยูริ ทุกคนต่างทำหน้าตกใจ

“ฉันบอกให้สั่งลูกน้องแก ให้ออกไปไง นายคิดว่าฉันไม่กล้าหรอ” ยูริล็อกคอชายหนุ่ม ก่อนที่จะยิงปืนขึ้นฟ้า และหันกระบอกปืนมาที่ขมับของชายคนเดิม

“ฉันนับ1ถึง3 ถ้าแกยังออกไป แกได้ตายศพไม่สวยแน่!!” ยูริกระชับปืน และเตรียมลั่นไกลปืน

1!

ชายหนุ่มยังคงยืนนิ่ง

2!

“ออกไป!! ” ชายหนุ่มเมื่อรู้สึกถึงแรงอำมหิตของหยิงสาว เขาจึงยอมที่สั่งลูกน้องไห้ออกไป โดยดี

“แล้วอย่าคิดจะกลับมาที่นี่อีก ไม่งั้นพวกแกได้ตายด้วยปืนกระบอกนี้แน่!” ยูริจัดการถีบชายที่เอล็อกคออกไป เอตะโกนบอกพวกมันที่กำลังจะวิ่งหนีไป

“เธอพกของแบบนี้ด้วยหรอ….” เจสสิก้าเอยถาม และชี้ไปที่ปืนที่ยูริถืออยู่ ยูริจึงรีบเก็บมันเข้าที่เดิมในทันที

“ฉันพกมันติดตัวตลอดเวลาและ” ยูริเอยบอก

“แล้วถ้าเรื่องราวเป็นแบบนี้ แล้วยุนอาจะเป็นยังไงละ” แทยอนเอยถาม นั่นทำให้ยูริตกใจจนต้องรีบหันไปมองแทยอน

“ฉันรู้แล้ว…..”แทยอนพยักหน้ารับอย่างรู้คำถามที่อยู่ในหัวของยูริตอนนี้

“เรื่องนี้ เธอคงต้องไปถาม คนของยุนอาเขาแล้วละ” ยูริพูดแล้วหันไปมองทางนิชคุณ ซึ่งทำให้ทุกคนต่างหันไปมองทางเดียวกับยูริ

“สำหรับเขา เรื่องยุนอาเขาคงจะรู้ดีกว่าฉัน หรือแม้แต่พวกเธอ……………..”ยูริยังคงพูดในขณะที่สบตากับนิชคุณ ก่อนที่เธอจะเป็นคนละสายตาแล้วเดินขึ้นห้องไปทันที

ขอโทษที่ห่างหายไปเกือบสองเดือน ช่วงนี้งานเยอะจริงๆ
เรียนหนักสุดๆ แต่ไรท์สัญญาว่าจะอัพให้จบ
ขอกำลังใจหน่อยๆ เม้นยอะกำลังใจเยอะ เม้นน้อยไรท์หายนะ