Love not sugar. รักนี้ไม่มีน้ำตาล

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

Intro

กรุงเทพมหานคร

"เอาดอกกุหลาบหนึ่ง 1ช่อคะ" หญิงสาวผมบลอนสั่งดอกเป็นภาษาอังกฤษกับเจ้าของร้าน ไม่นานนักเธอได้ตามคำร้องขอ เธอเดินกลับมายังรถก่อนจะขับออกมาเพื่อไปยังที่แห่งหนึ่ง ขึ้นชื่อว่ากรุงเทพ รถก็ติดเป็นธรรมดา
"รถติดเป็นหางว่าวเลย.." ฮโยยอนเอยอย่างอารมณ์เสียงเมื่อรถเธอไม่ได้ขยับเขยือนไปไหนเลย
กึก! ปัง! เสียงประตูรถด้วยหลังถูกเปิดปละถูกปิดอย่างรวดเร็ว
ฮโยยอนรีบหันไปตามเสียง และเธอก็พบกับหญิงสาว ผมแดง นอนอยู่หลงเบาะของรถเธอเอง
"เธอเป็นใครอ่ะ!? ขึ้นมาได้ไงช" ฮโยยอนร้องถามใรทันที หญิงสาวผมแดงส่งยิ้มให้ก่อนจะทำมือเป็นสัญญาลักษณ์เพื่อบกให้ฮโยยอนเงียบ และเธอก็ใช้นิ้วชี้ชี้ออกไปทางด้านนิดรถ ฮโยยอนมองตามทิศทางที่ผู้หญิงคนนี้ชี้ เธอก็พบชายหนุ่ม3 คนใส่สูทกำลังหาอะไรสักอย่าง ซึ่งก็น่าจะตามหาผู้หญิงผมแดงคนนี้ ฮโยยอนทำหน้าไม่เข้าใจก่อนจะขับรถออกไปทันทีเมื่อถนนเริ่มโล่ง เธอขับตรงมายังบ้านพักแห่งหนึ่ง เธอดับเครื่องยนต์ก่อนจะลงจากรถและเปิดประตูรถด้านหลัง เอเธอเปิดออกก็พบว่าผู้หญิงคนนั้นได้หลับอยู่
"นี่! เธอ!" ฮโยยอนพยายามสะกิดเรียก
"ตื่นได้แล้ว!" ฮโยยอนตะโกนดังลั่นจนทิฟฟานี่สะดุ้ง เธอลุกขึ้นนั่งและขยี้ตา พลางมองไปทางฮโยยอน
"เธอคงฟังภาษาเกาหลีออกใช่มั้ย..."ทิฟฟานี่พยักหน้ารับ พลางใช้มือขยี้ตาไล่ความง่วงของตัวเอง
"ฉันจะไม่ถามว่า ขึ้นรถฉันมาทำไม แต่ฉันจะบอกว่าเธอกลับบ้านของเธอไปได้แล้ว" ฮโยยอนพูดจบเธอก็หยิบดอกไม้และเดินไปทันที ทิฟฟานี่เบ้ปาก่อนจะเดินตามฮโยยอนไป ฮโยยอนหยุดและหันมามองทิฟฟานี่อย่างไม่เข้าใจ
"ฉันบอกให้บ้านเธอไปไง" ฮโยยอนดุและเดินต่อ แต่ทิฟฟานี่ก็ยังคงเดินตามฮโยยอนอีกตามเคย
"เดินตามฉันทำไมเนีย!!"ฮโยยอนพูดอย่างไม่เข้าใจ ทิฟฟานี่ยิ้มแหยะก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ตัวฮโยยอน
"ฉันไม่มีที่ไปนี่....ให้ฉันอยู่กับคุณสักวันสองวันได้มั้ย" ทิฟฟานี่เอยถาม
"คุณจะบ้ารึป่าว เราเจอกันยังไม่ข้ามวันเลย คุณก็มาขอฉันอยู่ด้วย นี่คุณไวัใจฉันขนาดนี้เลยหรอ" ฮโยยอนถามพร้อมกับชักสีหน้าไม่พอใจ
"ก็ตอนนี้ฉันมีคุณคนเดียว จะให้ฉันโบกรถมั้ยละ" ทิฟฟานี่ยักคิ้วถาม แต่ฮโยยอนก็ยังคงทำหน้านิ่ง
"โอเค ฉันไปโบกรถให้คนช่วยก็ได้" ทิฟฟานี่พูดจบห็ทำท่าจะเดินไป แต่ก็ต้องหยุดเมื่อฮโยยอนได้มาดึงมือเธอไว้
"จะบ้าหรือไง เดี๋ยวก็โดนพวกโรคจิตรุมโทรมหรอก แถมยังเป็นคนต่างชาติอีก" ทิฟฟานี่หันมามองหน้าฮโยยอนและยิ้มให้
"มองอะไร ที่ช่วยนี่เห็นว่าเป็นคนเกาหลีเหมือนกันหรอก ไปเข้าบ้าน" ฮโยยอนพูดจบก็ดึงมือทิฟฟานี่เข้าไปภายในบ้าน
"มีห้องนอนแค่ห้องเดียว คุณนอนที่เตียง เดี๋ยวฉันนอนข้างล่างเอง ส่วนนี่เสื้อผ้า อาบน้ำอาบท่าซะ ห้องน้ำน้องอยู่นู้น"ทิฟฟานี่พยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปห้องไป
"อ้าย!!!! ได้เที่ยวสักที เห้อ~~" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เมื่อแผนที่เธอหนีผู้เป็นพี่มาเพื่อจะเที่ยวทั่วไทย มันสำเร็จ เธอจึงรู้สึกโล่ง
"อาบน้ำดีกว่า" ทิฟฟานี่พูดจบก็เดินเข้าห้องไป ไม่นานเธอก็ออกมาพร้อมกับชุดใหม่ที่ใส่อยู่ มันเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงขายาว ที่ดูทะมัดทะแมง แต่ทว่าเธอใส่แล้วมันยาวไปสำหรับเธอ
"กางเกงใครเนีย ไมมันยาวจัง เจ้าของต้องเป็นคนที่สูงมากแน่ๆ"ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับสำรวจกางเก่งที่ตนใส่อยู่
"ไม่เอา ใส่ตัวเดิมดีกว่า" ทิฟฟานี่พูดและเดินไปเปลี่ยนกางเกางเป็นขาสั้นที่เธอใส่มันมาตั้งแต่แรก
"ค่อยดูไม่เกะกะหน่อย" ทิฟฟานี่ยิ้มให้กับตัวเองในกระจก ก่อนที่เธอจะเดินตรงออกมาเพื่อหาเจ้าของบ้าน จนมาเจอเขาตรงตู้โชว์ ทิฟฟานี่หยุดมองไม่เข้าใจเมื่อเห็นฮโยยอนวางดอกไม้ตรงกรอบรูปผู้หญิงคนหนึ่ง
"เธอตายแล้วหรอ" ทิฟฟานี่เอยถามและออกมาจากที่เธอยืน เมื่อฮโยยอนได้ยินเธอก็ปาดน้ำตาและหันมามองหน้าทิฟฟานี่ทันที
"ไม่ใช่เรื่องของเธอ" ฮโยยอนพูดจบก็นั่งลงบนโต๊ะอาหารทันที ทิฟฟานีเดินตรงมายังกรอบรูปนั้น และจ้องดูผู้หญิงในกรอบรูป เธอเป็นคนที่ขาว สูง และดูเด็กกว่าเธอ
"นี่สินะ เจ้าของเธอเสื้อผ้า" ทิฟฟานี่ยิ้มเล็กน้อยและเดินมานั่งยังโต๊ะอาหารตรงข้ามฮโยยอน
"นี่คุณทำเองหรอ" ทิฟฟานี่ถามเมื่อเห็นข้าวผัดตั้งอยู่ตรงหน้า ฮโยยอนพยักหน้ารับ ทั้งคู่จึงลงมือจัดการอาหารตรงหน้า แต่ก็มีบางอย่างค่อยๆไหลออกจากโพรงจมูกทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ใช้มือปาดดูนั้นก็คือเลือด
"เป็นอะไรอะ" ฮโยยอนเมื่อเห็นก็ลุกขึ้นมาดูอาการในทันที
"ฉันไม่เป็นไร  มันเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้วละ" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับใช้ทิชชู่ซับเลือด
"รอฉันแปปหนึ่ง" ฮโยยอนหายไปไม่กี่นาทีเธอก็กลับมาพร้อมกับอถปกรณ์ตรวจคนไข้ของเธอ
"คุณเป็นหมอหรอ" ทิฟฟานี่ถามด้วยความสงสัย ฮโยยอนพยักหน้ารับและลงมือตรวจร่างกายทิฟฟานี่ในทันที
"ไม่มีอะไรผิดปกติ.." ฮโยยอนพูดพร้อมกับทำหน้าสงสัย
"มันเป็นปกติของฉันแล้วละ หมอบอกไม่มีอะไรน่าห่วง" ทิฟฟานี่อธิบาย
"ไปนอนพักเถอะ" ฮโยยอนพูดพร้อมกับจัดเก็บอุปกรณ์ต่างๆใส่กระเป๋าเดินขึ้นห้อง

ตึ๊ด~~ ตึ๊ด~~

ฮโยยอนหันไปมองตามเสียง เธอก็เห็นไอโฟนสีชมพูวางอยู่บนที่นอน ซึ่งก็เป็นของทืฟฟานี่
ฮโยยอนหยิบมันขึ้นมา ก่อนจะกดรับ
"ทิฟฟานี่หรอ  เราอยู่ไหน กลับมาเลยนะ ถ้าไม่กลับพี่จะฟ้องคุณหน้าว่าเราหนีเที่ยงอีกแล้ว"ฮโยยอนฟังถึงขั้นตกใจ
"ทิฟฟานี่ไม่อยู่ค่ะ  แต่พรุ่งนี้คุณมารับเธอได้ที่......เลยคะ" ฮโยยอนบอกที่อยู่ให้กับพี่ชายของทิฟฟานี่เพื่อจะให้มารับทิฟฟานี่กลับไป
รุ่งเช้าเช่าวันต่อ
"อือ.....อ่าหายไปไหนนี่" ทิฟฟานี่ค่อยๆดันตัวลุกขึ้นจากที่นอน  เธอมองไปรอบๆ สายตาของทิฟฟานี้สะดุดเข้ากับกล่องใส่นามบัตรที่วางอยู่ตรงหัวนอน เธอจึงหยิบมันขึ้นมา
"แพทย์หญิงคิม ฮโยยอน  ศัลยแพทย์หรอนี่ ไม่เบาเลยแหะ" ทิฟฟานี่พูดจบก็เก็บนามบัตรใส่ในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง และเดินลงมายังบันไดเพื่อหาเจ้าตัว แต่ทิฟฟานี่ก็ต้องตกใจเมื่อพบเจอกับใครบางคน ยืนอยู่ข้างฮโยยอน
"โอ้ปป้า!!" ทิฟฟานี่ร้องด้วยความตกใจ
"หนีพี่ไม่พ้นหรอก กลับบ้านเลย" ทิฟฟานี่พยักหน้ารับและเหลือบมองฮโยยอนในทันที ก่อนจะยอมทำตามพี่ชายที่จะกลับ
"ขอบคุณนะที่ดูแลน้องสาวฉัน เธอคงทำให้เธอลำบากแย่เลย" พี่ชายของทิฟฟานีาเอย ฮโยยอนได้ปค่พยักหน้ารับ ก่อนทั้งคู่จะพาขึ้นรถกันไป
"ย๊า!! คิมฮโยยอน เจอกันคราวหน้าฉันจะล้างแค้นเธอ!!" ทิฟฟานี่ชะโงกหน้าตะโกนออกมา ฮโยยอนส่ายและยิ้มให้กับความบ้าของผู้หญิงคนนี้

>>>>@jeanfeawNf<<<<

ทวิตเตอร์ฟอลมาทวงได้ๆ