คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 love is ..( Dangerous love) by xiah : รักอันตรายของนายเซีย
หวัดดีครับผมเซียจุนซูนะครับผมมีเรื่องนึงที่อยากจะทำให้สำเร็จเป้นอันดับที่สองรองจากการเป็นนักร้องนั้นก็คือพิชิตใจ "อินยุนจี" ถ้าเป็นผู้หญิงธรรมดาทั่วไปผมคงเป็นแฟนกับเธอไปนานแล้วแต่เธอดันไปเกิดเป็นลูกสาวของผู้จัดการวงผมที่ขึ้นชื่อว่าหวงลูกสาวที่สุดไงเลยยากผมล่ะอยากตายวันละหลายร้อยรอบเลยล่ะ ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนาน่าเบื่อชะมัดแต่เอ๊ะ!!!!!!!!นั้นยุนจีนี่
มาทำไรที่นี่เนี่ยดีเลยเข้าไปทักซะหน่อยดีกว่า
ผมมองซ้ายมองขวาก่อนจะเดินเข้าไปทักเธอที่จริงกลัวเจอผู้จัดการฮันไงเลยมองก่อน
"หวัดดีครับอินยุนจี ^_^"
ยุนจีมองผมก่อนจะส่งยิ้มละลายโลกทั้งใบมาให้ผม
"อ๋อหวัดดีค่ะพี่จุนซู" ง่าเเรียกพี่ทำไมเนี่ยไม่เอานะผมโตกว่าคุณเเค่ปีเดียวเองนะ
"เอ่อแล้วยุนจีมาถึงนี่มีอะไรหรอครับ"ถามได้เค้าก็ต้องมาหาพ่อเค้านะสิไอ้โง่
"อ๋อพอดีแวะมาเยี่ยมพ่อน่ะค่ะไม่รู้ว่าพ่ออยู่รึป่าว"
"อ๋อรู้สึกว่าคุณอันจะเอ่อออ.."ยังไม่ทันที่ผมจะพูดต่อก็มีเสียง อันไม่พึงประสงค์ดังขึ้น
"อะเเฮ้ม!!จุนซูนายไม่ไปซ้อมหรอมายืนทำหน้าเหมือนโลมาอะไรตรงนี้ฮะ"
" ง่า …….-*-"
"อ้าวพ่อหวัดดีค่ะ"ยุนจีหันไปทักบิดาของเธอ
กำจะมาทามไมตอนนี้ฟ่ะเนี่ยโลมาล่ะเซ็งแล้วสองคนนั้นก็
ทักทายปราศัยกันตามประสาพ่อลูกที่ไม่ค่อยได้เจอกัน
แต่ดูเหมือนเค้าจะลืมไปแล้วมั้งว่าผมยืนอยู่ด้วยอีกคนใช่ สิผมมันไม่สำคัญแงแง
"อะแฮ้ม……..คือ"-
-
"อะไรจุนซูนายยังไม่ไปอีกหรอมายืนเจ๊ออะไรตรงนี้ล่ะฮะ"
อะไรอ่ะไม่เปิดโอกาศให้พูดบ้างเลยผมชักทนไม่ไหวแล้ว
นะแล้วผมก็พูดออกไปว่า
"งั้นผมไปก่อนนะครับวันหลังเจอกันนะครับ"
เหอะๆในใจผมอยากจะบอกจังว่านี่นายฮันนายถอยไปเลยนะ ฉันจะจีบลูกสาวนายถ้าไม่ถอยฉันจะไม่ไปซ้อมและอาจจะไม่ เป็นนักร้องให้นายแล้วแต่นั้นคือความคิดถ้าพูดไปอย่างั้นน่ะ หรอผมคงโดนคุณฮันฆ่าตายแน่เลยแล้วผมก็เลยขึ้นไป ที่ห้องซ้อมเห็นไอ้มิกกี้กำลังหม้อนักร้องฝึกหัดสาวๆ ในบริษัทเราอยู่เด๋วเหอะๆฉันจะไปบอกมิยูแฟน
นายชิเรื่องของเรื่องอิจฉามันจบข่าวแล้วผมก็เลยเดินไปหาไอ้แจสงสารมันจังตั้งแต่โบแจเสียไปมั้นก็เป็นคนเงียบๆไปเลยเป็น
ผมก็ทำใจไม่ได้หรอกแฟนตายทั้งคนเฮ้อคิดแล้วเศร้าผมจะจีบ ยุนจีติดมั๊ยเนี่ย
"เฮ้แจนายไม่ซ้อมหรอ"
"อะไรวันนี้เค้าไม่ซ้อมกันโว้ย"
"หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"หนอยไอ้ผู้จัดการฮันบังอาจมากเลย หลอกให้ฉันมาที่ห้องซ้อม
"อะไรแกหาอะไรไอ้โลมา"
"อ่ะป่าวๆๆๆๆ"
"อะไรของแกว่ะน่าเบื่อไปหายุนโฮดีกว่า"แล้วไอ้แจจุงสุดหล่อของสาวๆก็เดินออกไปหาที่รักของมันแหมโบแจจากไปไม่นานแกก็กลับมาหาเด็กเก่าเลยนะไอ้แจยุนโฮมันไม่ชอบแกแล้วล่ะ ไอ้บ้ามันน่ะมีสาวน้อยมาดามใจตั้งนานแล้วว่าแล้วก็ไปหาเด็ก เราบ้างดีกว่าไม่รู้ตอนนี้มิกกี้จะทำไรอยู่นะโอ๊ยสับสนกะตัวเอง
"นี่ไอ้มิกกี้ฉันมีไรจะถามแกหน่อย"
"อะไรว่ะจุนซู"
"คือเรื่องมันยาวแกไปคุยกะฉันที่ร้านกาแฟข้างล่างดีกว่าม่ะ"
"เออก็ได้แต่แกต้องเลี้ยงขนมฉันนะ"
"- - " เออ " เรื่องงกล่ะที่หนึ่งเลย
ร้านกาแฟ
"ว่ามาเลยท่านราชาโลมาว่ามีไร"ดูมันเรียกซะเสียเลยไอ้ไก่เอ้ย
"คือว่าฉันฉัน…"
"ฉันอะไรว่ะ"
"ฉันชอบลูกสาวของคุณฮันว่ะทำไงดี"
ดูจากสีหน้ามิกกี้แล้วมันคงจะตกใจมากเลย
"เอ่อนายแน่ใจนะจุนซูที่จะจีบยุนจีอ่ะ"
"อือฉันนะชอบมากเลยนะโว้ยชอบมาตั้งแต่ไปที่อเมริกาตอน นั้นน่ะที่เราไปทำงานกันแล้วยุนจีก็มาเยี่ยมคุณฮันที่โรงแรมน่ะ"
โหไอ้นี่มันฝันมานานแล้วน่ะสิเนี่ย/ ความคิดมิกกี้
"งั้นนายก็ไปจีบดิแต่ฉันว่าอย่าเสี่ยงดีกว่านะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็ตั้งแต่ยุนจีย้ายมาอยุ่ที่เกาหลีน่ะมีคนมาจีบตั้งเยอะ"
"แล้วไงฉันมันไม่ดีตรงไหนว่ะ"
"ป่าวฉันยังพูดไม่จบตั้งแต่ยุนจีย้ายมาเนี่ยมีคนมาจีบเยอะใช่มั๊ย"
"อือ"
"นั้นแหละพวกนั้นแล้วแต่โดนผู้จัดการฮันสั่งสอนไป
แล้วทั้งนั้น"
"ก็ดีแล้วไงมีคนสั่งสอน"
"โธ่ทำไมแกมันโง่อย่างี้ว่ะฉันหมายถึงโดนสั่งสอนนั้นคือ จัดการให้ไปให้พ้นน่ะเห็นเค้าบอกกันว่ามีคนนึงนะโดนคุณฮันเอาปืนไล่ยิงเลยนะโว้ยไม่ต้องหาตัวอย่างไกลดูอย่างคังตะล่ะกันหมอนี่น่ะเคยจีบยุนจีนะแต่คุณฮันไม่ยอมเลยแกล้งมันสารพัด เลยมันเลยล้มเลิกความคิดไป"
"จริงหรอว่ะเนี่ยน่ากลัวจังแต่เพื่อยุนจีสุ้ๆ55+"
"กำแล้วจะรู้ว่านรกมีจริง"
"มีวิธีไหนบ้างวะ"
"ไม่รู้ว่ะแต่โน้นยุนจีเดินมาโน้นแล้วแกรีบเข้าไปตีซี้เร็ว"
"แกแน่ใจนะว่าไม่มีพ่อเค้าน่ะ"
"เออเดี๋ยวฉันดูต้นทางให้"
"ดีมากไอ้เพื่อนยาก"
"เห็นความดีกันก็ตอนนี้ล่ะนะ"
"เหอะๆๆ"
"ไปเร็วดินั้นเะอกำลังจะออกไปแล้ว"
อ้าวเฮ้ยเดินเร็วจังเธอเดินออกไปไกลแล้วผมเรียกเธอก็ไม่ได้ยินผมเลยตะโกนเรียกเธอ
"อินยุนจี"55+ได้ผมเธอหันมาแล้ว
"ค่ะมีไรหรอพี่จุนซู"
"ป่าวนะแค่จะมาถามว่าวันนี้ว่างมั๊ย"
"อ๋อวันนี้ยุนจีไม่ว่างแล้วล่ะเพราะต้องไปซื้อของให้ฉัน"
เฮ้ยเสียงเธอทำไมดูแมนจังแล้วผมก็หันกลับไปมองข้างหลังแล้วหัวใจผมก็แทบจะวายตายเพราะบุคคลที่ยืนข้างหลังนั้นคือคือคุณอินฮันเดอ่ะเเน่นอนถูกต้องแล้วผู้จัดการขี้หวงนั้นเอง
คุณฮันทำท่าจะเบิดหัวผมผมจึงทำท่าหลบอันที่จริงหลบจริงๆ
แหละเพราะกลัวไงคนอะไรหน้าเหมือนยักเวลาหิวเลยแล้วผมก็หันไปยิ้มหวานให้ยุนจีและหันกลับไปฉีกยิ้มให้คุณฮันก่อนจะขอตัวกลับเข้าไปหาไอ้มิกกี้ที่ตอนนี้มันกำลังหัวเราะผมอย่าง บ้าคลั่งไอ้บ้าเอ้ยไหนบอกจะดูให้ไงว่ะ
"นี่ไหนบอกจะดูต้นทางให้ไง"
"ก็แหมมิยูโทรมาพอดี เลยลืมดูให้น่ะแหะๆ"
"ลืมงั้นหรอแกรุ้มั๊ยว่าฉันเกือบหัวใจวายตายไอ้พื่อนบ้า"
"เอาน่ามีอีกวิธีนึง"
"อะไรว่ะ"
"ใช้น้องเล็กให้เป็นประโยชน์ดิ"
"งง"
"ก็ไอ้มินไง"
"หาไอ้มิน"
"ใช้ไอ้มิน……….ซิมชางมินไง"
"ยังไงว่ะ"
"ก็มันน่ะสนิทกับคุณฮันแล้วก็รู้จักกับยุนจีเป็นการส่วนตัวด้วยนะโว้ย"
"เออลืมไปเลยว่าแม่ไอ้มินมันรุ้จักกับแม่ของยุนจีนี่หว่าอาห้า"
"เยี่ยวม่ะ"
"ไม่อ่ะไม่ปวด"
"เฮ้ยไม่ใช่เยี่ยมม่ะ"
"เออเยี่ยมๆๆๆแต่ตอนนี้ไปห้องน้ำกันเถอะเพราะฉันจะเยี่ยวววแล้ว"
"กำไปดิไปฉันก็ว่าจะไปคลอดลูกแฝดเหมือนกัน"
คอนโด
"นี่ไอ้มินๆๆ"
"อารัยเพ่"
"ฉันซื้อไก่ทอดมาฝากแกด้วย"
"หรอดีเลยผมกำลังหิวพี่แจจุงไม่ทำไรให้กินเลยเอาแต่นอนอยู่ ในห้องเอ๋…//**// แต่พี่ใส่ยารึป่าวเนี่ยอยุ่ดีๆซื้อมาให้"
"จะกินม่ะคนอุส่าซื้อมานะโว้ยรอตั้งนาน"อันที่จริงให้แม่บ้าน ไปซื้มมาให้น่ะเหอะๆๆ
"ก็ได้ว่าแต่มีไร"
"หามีไรไม่มี๊ไม่มี"
"อย่าเลยเอาของมาเส้นผมมีไรพี่"
"รู้ดีจริงนะแก"
"555+ก็เทพอ่ะ"
"อะไรว่เทพอ่ะ"
"ก็เก่งไง45555555555555++++"
"เออไอ้บ้า แกรู้จักอินยุนจีใช่ม่ะ"
"อืมพี่ยุนจีหรอรู้ดิทามไมหยอ"ดูมันไก่เต็มปากเลย
"คือฉันจะจีบยุนจีน่ะแกช่วยหน่อยดิ"
พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นั้นคือเสียงของไอ้มินตอนนี้ทำไมมันต้องสำลักขนาดนั้นว่ะเนี่ย
"เฮ้ยกินดีๆดิมันกระเด็นมาแล้วนะโว้ยเต็มหน้าฉันเลย"
"เหอะๆโทดทีพี่เผอิญตกใจเล็กน้อยยน่ะแต่พี่แน่ใจนะ"
"เออเรื่องคุณฮันฉันน่ะรับได้เพราะไอ้ที่เจออยู่ทุกวันก็แย่แล้ว"
"อือ…ไม่ดีกว่าผมกลัวตาย"
"ง่าช่วยฉันเถอะนะชางมินสุดหล่อ"
"ไม่อ่ะ"
"นะ"
"ไม่"
"น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาไอ้น้องรัก"
"อือก็ได้จะลองดูแต่ไม่รับประกันนะ"
"อือแล้วแกจะทามไงอ่ะ"
"ไม่รู้ดิแต่พี่ยุนจีไม่ได้อยู่กับคุณฮันเพราะพ่อแม่แยกทางกันพี่ เค้าเลยไปอยู่กลับแม่ที่อเมริกาแล้วก็ย้ายกันนกลับมาเนี่ยแหละ"
"นี่แล้วไงต่อ"
"ฟังให้จบดิเพ่เพราะงั้นไม่ต้องห่วงเท่าไหร่ว่าจะเจอ คุณฮันบ่อยๆๆ"
"ทามไมอ่ะ"
"ก็เพราะพี่ยุนจีน่ะนานๆทีจะมาเยี่ยมคุณฮันช่ายม่ะ"
"ถูก"
"เพราะงั้นเค้าทางแม่ดีที่สุดเพราะป้าจุงฮีใจดี"ดูมันอธิบายซะ งงเลยสรุปว่าก็แค่เข้าทางแม่ก็จบแล้ว
"อือเริ่มเลยดีม่ะ"
"ก็ได้"
"เอาเบอร์ยุนจีมาสิ"
"ผมไม่มี"
"ไม่มีหรือนายไม่ให้กันแน่ฮะ"
"ไม่มี๊ไม่มี"
"ห้าพัน"
"ไม่มี"
"แถมเลี้ยงข้าวสองวันเลยอ่ะ"
"09-1564-XXX"
"ดีมากแล้วแกอย่าลืมแผนนะโว้ย"
"รุ้แล้วมีไรอีกม่ะผมจะไปเที่ยว"
"จะไปไหนก็ไปเลยไป"
"--"
55+ในที่สุดฝันก็ใกล้จะเป็นจริงฮิฮิ
วันต่อมา
"นี่ยุนโฮนายว่าวันนี้ฉันหล่อม่ะ"
"นายน่ะมันไม่หล่ออยู่แล้วล่ะจุนซูสู้ฉันก็ไม่ได้" กำไอ้หมีบ้าหล่อตายล่ะแกเซียภาคมาร
"พร้อมรึยังพี่"เสียงเจ้าชางมินดังมาจากหน้าบ้าน
"เออรู้แล้ว"
"จะไปไหนว่ะจุนซู"
"อ๋อไปหาว่าที่แม่ยายน่ะ"
"หือว่าที่แม่ยายงั้นหรอใครว่ะ"
"ก็คุณว่าที่แม่ยายอินจุงฮีไง"
"เดี๋ยวชื่อคุ้นๆน่ะเหมือนอดีตภรรยาคุณฮันเลย"
"ถะถะถูกต้องนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ"
"ไอ้บ้านายกำลังเล่นกับมารนะ"
"ไม่กลัวรักซะอย่าง"
"แล้วฉันจะคอยดูว่าแต่แกอยากกินอะไรมากที่สุดว่ะ"
"ถามทำไม"
"ก็เดี๋ยวแกก็ตอบฉันไม่ได้แล้วหนิ"
"ไอ้บ้าแช่งกันหรอไอ้หมีบ้าฉันขอให้เฮมีนไปมีชู้แบร่ๆๆ"
ในที่สุดผมก็มาถึงบ้านของยุนจีบ้านเดี่ยวสามชั้นที่ดูสวยแบบ เรียบๆแต่บ้านหลังใหญ่จังเลยแล้วไอ้ชางมินมันก็พาผมเดิน
เข้าไปในบ้าแล้วก็มีคุณป้าอายุราวๆห้าสิบกว่าๆเดินออกมารับ
แล้วก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับพวกเราแต่ยิ้มแบบนี้มันเหมือน ใครกันนะอ๋อเหมือนยุนจีเลยแหะสงสัยต้องเป็นแม่ยุนจีแน่ๆ
อ่า
"หวัดดีครับคุณป้า"ชางมินมันเดินเข้าไปสวัสดีคุณป้าคนนั้น
"มาแล้วหรอชางมินแหมโตขึ้นเป็นกองเลยนะ"
"ครับสบายดีมั๊ยครับ"
"ก็ช่วงนี้ก็มีโรคเดิมนะปวดขา"
"อ๋อครับอ่อเกือบลืมไปนี่รุ่นพี่ผมครับจุนซู"
"หวัดดีครับ"
"จ๊ะหวัดดีจ๊ะเชิญเข้าบ้านก่อนสิชางมินพาเพื่อนเข้าบ้านไปเร็วพี่ยุนจีก็อยู่นะ" อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยุนจีจ้าอยุ่ด้วยดีจังมาถูกจังหวะ
"หวัดดีครับพี่ยุนจี"ชางมินมันวิ่งเข้าไปหายุนจีอย่างกะเด็กๆงั้นแหละ
"อ้าวมินมินมาได้ไงเนี่ยวันนั้นพี่เข้าไปในบริษัทแล้วนายไม่อยู่"
"อ๋อพอดีวันนั้นผมออกไปถ่ายแบบน่ะครับ"
"แหมหล่อขึ้นเป็นกองเลยนะมีแฟนรึยังล่ะ"
"โธ่พี่ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปหาแฟนแค่ไปเรียนยังน้อยเลย"
"อืมนั้นสินะอ้าวพี่จุนซูมาด้วยหรอค่ะ"
ก็ใช่นะสิฉันมาด้วยคุยกันไม่ดูเลยว่ามีฉันอยู่ด้วย
"อ๋อครับมาเป็นเพื่อนชางมินน่ะ"
"หรอคะเจอกันอีกแล้วนะค่ะวันนั้นขอโทดด้วยนะค่ะเอ่อที่คุณพ่อน่ะ…"
ถ้าพูดถึงเรื่องนั้นไม่ต้องพูดเลยยิ่งได้ยินยิ่งแค้นคุณฮัน
"เหอะๆ"เฮ้ไอ้ชางมินมันขำไรว่ะเนี่ย
"ไปเร็วชางมินแม่พี่ทำอาหารที่นายชอบไว้เต็มเลย"
"จริงหรอพี่งั้นผมไปก่อนนะ"
"ไปเร็วค่ะพี่จุนซู"
"ครับๆๆ"แล้วผมก็เดินตามยุนจีกะไอ้ชางมินไป
"นี่พี่ยุนจีเมื่อไหร่จะมีแฟนซะที"
"หาอะไรกันอยู่ดีๆนายถามถึงเรื่องนี้ทำไมย่ะ"
ชางมินพูดขึ้นมาไอ้บ้านี่หนิไม่บอกกันก่อนเลยว่ะ
"อ้าวก็พี่นะสวยจะตายแล้วทำไมไม่มีแฟนแล้วมีคนที่แอบชอบอยู่รึป่าว"
"นี่รู้แล้วเยียบไว้เลยนะชางมิน พี่น่ะมีคนที่ชอบอยุ่แล้ว"
"หะหาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"ผมกับช่างมินร้องขึ้นมาพร้อมกัน
"พี่จุนซูก็เงียบไว้นะค่ะอย่าบอกใครล่ะนี่คือความลับสุดยอดเลยนะ"
ยุนจีหันมาพูดกับผมพร้อมกับยิ้มให้มันเป้นยิ้มที่น่ารักจริงๆเลยแต่ผมอยากตายเดี่ยวนี่เลยทามไมต้องมาบอกฉันด้วยล่ะ
"ครับๆผมจะเก็บเป็นความลับ"
"อ่อพี่จุนซุเรากลับบ้านกันเถอะนี่ก็ดึกแล้วนะ"
"อือ"ผมรู้สึกว่าผมเหนื่อยมากเลยแย่จังที่ต้องมาฟังความลับของยุนจีแงงแงแงแงจะไปฟ้องแม่(ทำไมกันว่ะ)
"งั้นผมกลับก่อนนะพี่ยุนจี"
"อือเดินทางดีๆนะ"
"ผมไปก่อนนะครับยุนจี"
"อ๋อค่ะบายค่ะพี่จุนซูหวังว่าคงได้เจอกันอีกนะ" นั้นสิฉันไม่อยากเจอเธอแล้วเจอที่ไรอยากตายทุกทีเลยง่ะ
"บะบายครับ"
บนรถ
"นี่ชางมินแกว่าฉันควรจะทำยังไงดีว่ะ"
"สู้ดิพี่จะกลัวไร"
"แต่ยุนจีเค้าก็บอกแล้วว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้วไง"
"พี่ก็ลองโทรไปคุยกะเค้าดูดิเบอร์ก็เอาไปปแล้ว"
"ฉันไม่กล้า"
"อะไรกันพี่ป๊อดจัง"
"นี่"
"จิงมั๊ยล่ะ"
วันต่อมา
ผมตัดสินใจโทรไปหายุนจี
"ฮัลโหลยุนจีพูดค่ะ"โอ๊ยยยยยยยยยยผมไม่กล้า
"ฮัลโหลครัยยุนจีหรอครับ"
"ค่ะ"
"นี่จุนซูนะครับ"
"เอ๊จุนซูจุนซูไหนหรอค่ะ"
"เอ่อ"
"รึว่าพี่จุนซูดงบังชินกิค่ะ"
"ชะชะใช่ครับ"
"มีไรหรอค่ะแล้วรู้เบอร์ยุนจีได้ไงเนี่ย"
"อ๋อเอามาจากชางมินน่ะครับ"
"แล้วพี่มีไรหรอค่ะ"
"อ๋อคือว่าผมมีเรื่องอยากจะถามยุนจีน่ะครับ"
"เรื่องไรหรอค่ะว่ามาสิ"
"เอ่อคือเอ่อ……………"
"เอ่ออะไรหรอพี่ยุนจีเคยแอบชอบใครใช่มั๊ย"
"อ๋อค่ะ"
"แล้วจะทำยังไงให้เค้ารุ้ล่ะ"
"ฉันก็ไม่รุ้เหมือนกันอ่ะค่ะเพราะคนที่ฉันแอบชอบอยู่เค้าก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"หรอครับ"
แล้วเราสองคนก็คุยกันยาวไปเลยยุนจีนะคุยเก่งเหมือนกัน่ะเนี่ยผมเลยไม่รู้สึกอายเท่าไหร่แล้วเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นและอีก อย่างคุณฮันก็ยังจับไม่ได้ว่าผมโทรไปหาลูกสาว55+ผมเนี่ย แก่จิงๆเลยว่าม่ะอิอิ
สองเดือนผ่านไป
ใช่แล้วตอนนี้ผมคุยกะยุนจีมาสองเดือนแล้วแต่แบบพี่กะน้องคุยกันนะเราสนิทกันมากขึ้นแถมยังเคยไปเที่ยวด้วยกันอีก55++สุขใจจังนี่ยังมีอีกเรื่องที่ตลกสุดๆไปเลยนั้นก็คือคุณแม่ยุนจีน่ะชอบผมเอาซะมากๆเลยผมเลยคิดว่าถ้าเข้าทางแม่คงจะสบายมาก แถมแม่ยุนจีน่ะรู้แล้วว่าผมน่ะชอบลูกสาวเค้าแต่เค้าบอกว่ามันก็แล้วแต่ยุนจีว่าจะทำยังไง
"นี่จุนซูนายคุยกะใครน่ะ"ยุนโฮ
"อ๋อฉันคุยยุนจีน่ะ"
"นะนะนายว่าไงนะนายคุยกับยุนจีหรอ"
"อืม"
"โม้"
"เอ่อน่าจิงไม่เชื่อถามดิ"
"ฮัลโหลใครน่ะครับ"
"อ้าวพี่ยุนโฮหรอค่ะนี่ยุนจีเองค่ะ"
"คะครับบบบบบบ"
"ยุนจีแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวผมไปหาเพื่อนก่อน"
"มองไรว่ะไอ้โฮ"
"ก็มองแกเป็นครั้งสุดท้ายไง"
"เฮ้ยแช่งกันหรอว่ะยังไงคุณฮันก็ไม่มีทางรู้แน่"
"อ้าวทำไมว่ะ"
"ไม่รู้ว่ะ"
"แล้วแกคบกับยุนจีแล้วหรอ"
"ยัง"
"รออะไรเดี๋ยวพ่อเค้าก็จับได้หรอด"
"เออจิงด้วย"
"แล้วเมื่อไหร่"
"วันนี้ดีม่ะ"
เย็นวันนั้นผมจัดการโทรไปหายุนจีแล้วนัดกันไปทานข้าว
"อ้าวหวัดดีค่ะจุนซู"เหอะๆเลิกเรียกพี่แล้วเพเราะผมบอกว่า มันแก่
"อืมนั่งก่อนสิ"
"วันนี้มีไรหรอถึงให้มาถึงนี่"
"อ๋อเดี๋ยวค่อยบอก"
"ค่ะ"
แล้วเราก็นั่งรับประทานอาหารค่ำกันแล้วคุยกันไปเรื่อยเปื่อย
"นี่บอกได้รึยังอ่ะ"
"อืมคือฉันจะบอกว่า"
"คบกับฉันนะ"
ยุนจีนั่งนิ่งคิดสักพักแล้วเธอก็ตอบมาว่า
"คือฉันจะเล่าอะไรให้นายฟังอย่างนึงนะ"
"อืมอะไรอ่ะ"
"คืออย่างที่ฉันเคยบอกว่าฉันมีคนที่ฉันชอบอยู่แล้วแต่เค้า ไม่รู้แล้วนายอยากรู้มั๊ยล่ะว่าใคร"
"ไม่อ่ะไม่คบกับฉันก็บอกมาเถอะอย่ามาอ้อมค้อมเลย"
"ก็ฟังก่อนสิ"
"ไม่อ่ะ"ผมเริ่มอารมณ์เสีย
"คนนั้นก็นายไงล่ะจุนซู"
"หาเธอว่าไงนะ"
"ก็นายไงล่ะคิมจุนซู"
"เธอชอบฉันเองน่ะหรอ"
"อืมฉันน่ะชอบเธอมานานแล้วล่ะ"
"แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันล่ะ"
"ก็ฉันอยากรู้ว่านายรู้สึกยังไงกับฉันไง"
"แล้วชางมินมันรู้มั๊ย"
"รู้สิฉันน่ะบอกชางมินไปทั้งนานแล้วทั้งแต่วันที่เธอไปบ้านฉันครั้งแรกน่ะ"
"ง่าเธอน่ะเธอรู้มั๊ยว่าฉันต้องหลบๆซ้อนๆพ่อเธอน่ะตอนคุย โทรสับกับเธอ"
"รู้อ่อฉันมีไรจะบอกอีกอย่างนึงนะ"
"หือไรหรอ"
"คือพ่อฉันน่ะเค้ารุ้เรื่องเรานานแล้วล่ะฉันเป็นคนบอกเอง"
"- -"
"แต่พ่อบอกว่านายน่ะมันกระร่อนเจ้าชู้"
"-*-"
"แต่ฉันบอกพ่อไปว่าก็ฉันชอบนายหนิแล้วมันก็ห้ามไม่ได้ด้วย"
"จริงดิ"
"พ่อก็เลยปล่อยเลยตามเลย"
"555555555+อย่างงี้ฉันก็ไม่ต้องหลบแล้ววดิ"
"อืมคงงั้นแต่พ่อคิดยังไงฉันน่ะไม่รู้นะนายอาจจะโดนพ่อฉันลอบวางยาก็ได้อิอิ"
"5555+ไม่กลัวเพราะถ้าฉันตายไปเธอต้องเสสียใจแน่ๆเพราะ ฉะนั้นพ่อเธอไม่กล้าทำฉันแน่ๆ"
"อืมนี่จุนซู"
"หือ"
"ฉันชอบนายนะ"
"ฉันน่ะรักเธอเลยล่ะอิอิคบกับฉันนะอินยุนจี"
"ค่ะ"
"อิอิ"
แล้วผมกับยุนจีเราก็ได้เป็นแฟนกันเสียทีแรกๆผมโดนผู้จัดการฮันแกล้งน่าดูเลยแต่หลังๆเค้าไม่สนใจแล้วล่ะ555+สุขใจจัง
ความคิดเห็น