<<<--_$ รักพลิกล็อกบ็อคหัวใจนายตัวป่วน$_-->>>

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 พี่น้องรักกัน(จังเลย--+)

บทที่ 1 พี่น้องรักกัน(จังเลย--+)

เช้าวันจันทร์อันแสนสดใสของเกาหลีทุกคนออกไปทำงานบ้างก็ไปเรียนแ่ต่มีอยุ่คนนึงที่คิดว่าเช้านี้เป็นเช้าอันแสนทรมาณของเธอ

"นี่ยัยโบมิตื่นเดี๋ยวนี้นะโว้ย"เสียงเด็กหนุ่มโวยวาย
"นี่ถ้าจะไปก็ไปก่อนสิฉันจะนอน"
"ไม่ได้แม่โทรมาบอกว่าให้ฉันเอาแกไปเรียนด้วยถ้าไม่ไปเเม่จะหักค่าขนมฉัน"
"มันก็เรื่องของนายน่ะไม่เกี่ยวกับฉันซะหน่อย"
"นี่ของร้องล่ะคุณน้องไปเรียนกับพี่เถอะนะจ๊ะ-**-"
"ไม่อ่ะอย่ามายุ่งกับฉันนะจุงยุนโฮ"โบมิเริ่มโมโห
"ฉันบอกให้แกตื่นไง ไอ้จุงโบมิไปเรียนเดี๋ยวนี้นะโว้ย"
"ไม่ไป"
"จะไปมั๊ย"
"ไม่"
"เอองั้นฉันจะไปบอกแม่ว่าแกโดดเรียนแล้วแกคอยฟัง ข่าวดีตอนเย็นละกันนะจุงโบมิน้องรัก"ยุนโฮพูดจบก็เดินออกไปจากห้องของโบมิทันที

9.00 น

"โอ๊ยไอ้ยุนโฮบ้าคอยดูนะฉันจะฟ้องพ่อคอยดู"โบมิเดินบ่นอยุ่คนเดียวขนาดไปเรียน
"นี่น้องโบมิจ๊ะไปกับพี่มั๊ย"
"ใครน้องแกมิทราบฮะไอ้ยูชอล"
"- -+ "เงียบไปเลยครับ
"ไปไกลๆเลยนะไม่งั้นฉันจะไปบอกคิมเรียววอนแน่ว่าแกไปจีบสาวโรงเรียนดงวาน"
"เอ่อๆไปก็ได้ฝากไว้ก่อนนะโบมิ"แล้วโบมิก็ไล่ยูชอลไปได้
"นี่โบมิ"
"ใครอีกวะเนี่ยน่าเบื่อ"
"จุงโบมิเรียกไม่ได้ยินรึไงฮะยัยบ๊อง"
"หน๋อยไอ้มินแก!! ทำไมไปเรียนสายว่ะ"

"ก็แม่ฉันอะดิไม่ยอมปลุกฉัน"
"55+มาสายเลยแก55+"
"ไปเรียนกันเถอะนี่สายมากแล้วนะโว้ย"
"เออๆ"

แล้วโบมิกับชางมินก็ไปถึงโรงเรียนโดยปลอกภัย
"ชางมิน"เสียงเรียกชื่อของชางมินทำให้เค้าต้องรีบหันกลับไปหาเจ้าของเสียงนั้น
"ว่าไงโยริ"
"ทำไมวันนี้มาสายล่ะ"
"อ๋อคือฉันตื่นสายน่ะ"
"ทำไมล่ะ"
"แม่มันลืมปลุก"โบมิที่นั้งหลับข้างชางมินลุกขึ้นมาบอกโยริ
"อิอิงั้นเด๋ววันหลังเราโทรไปปลุกม่ะ"
"ดีเลยโยริไอ้ชางมินมันจะได้มาเรียนเร็ว"โบมิรีบตอบแทนเพราะรู้ว่าเพื่อนไม่กล้าบอกแบบนี้แน่ๆ
"เออก็ได้"
"งั้นเราโทรไปปลุกชางมินนะเด๋วเรามานะอาจารย์ยองฮุนเรียกน่ะ"
"อืม"สินเสียงโยริโบมิก็พูดขึ้นมาว่า
"นี่แกฉันช่วยแกแล้วนะสู้ๆโว้ย"
"เออแกอ่ะชอบทำไรไม่ปรึกษาเลย"
"555+มินนี่เขินอุ๊ยน่ารักจังพ่อหนุ่ม"
"ไอ้บ้า"

พักกลางวัน

"นี่โบมิเมื่อเช้าอ่ะพี่แกเค้าไปทำอะไรแถวโรงเรียนดงวานว่ะ"
"จะไปรู้มันหรออยากรู้ก็ไปถามมันเองดินั้นเดินมานั้นแล้ว"

"หวัดดีชางมิน"ยุนโฮที่เดินหน้าเข็มเข้ามาที่โต๊ะของฌบมิ
"หวัดดีครับพี่ยุนโฮ"
"นี่ไอ้ตัวแสบเมื่อเช้ามาเรียนกี่โมง"
"เรื่องของฉันจะรู้ไปทำไมฮะไรหมียุน"
"อ๊ะฉันจะได้ไปบอกแม่ไงว่าแกมาสายกี่นาที"
"เชอะไปเลยไอ้หมีขี้ฟ้อง"
"แล้วคอยดูละกันนะยัยบ้าเจอดีแน่เย็นนี้อ่ะ"
"55+กลัวตายล่ะแม่ก็แม่เถอะมาเลย"

แล้วยุนโฮก็เดินไปพร้อมกับทำหน้ามีชัยมาก

เย็นวันนั้น ณ บ้านของครอบครัวจุง

"นี่โบมิเมื่อเช้าแม่บอกแล้วใช่มั๊ยว่าให้ไปเรียนเร็วๆ"
"ไม่รู้สิไม่เห็นพี่ยุนโฮบอกเลยนะแม่"โบมิทำเป็นไม่รู้เรื่อง
"เฮ้ยฉันบอกแกแล้วนะไอ้โบมิ"
"แม้โบมิไม่รู้เรื่องจริงๆนะ"
"นี่ไอ้โบมิ"ยุนโฮทำท่าจะเข้าไปต่อยน้องสาวตัวป่วนแต่โบมิตรงไปที่พ่อที่กำลัง จะเข้ามาในบ้าน
"พ่อจ้าพี่ยุนโฮเค้าจะแกล้งโบมิอ่ะพ่อช่วยด้วย"
"นี่ไอ้ยุนโฮแกแกล้งน้องทำไมฮะ"ตายเลยแทนที่โบมิจะโดนยุนโฮเตะกลับกลาย

เป็นยุนโฮที่โดนพ่อไล่เตะโดยมีโบมิยืนหัวเราะอยุ่
"นี่ยุนโฮโบมิมาหาพ่อซิ"พ่อเรียกทั้งสองเข้าไปนั่งที่โซฟา
"มีอะไรล่ะพ่อ"ยุนโฮ
"นั้นดิเรียกหนูกับไอ้หมีนี่มาทำไม"
"ฉันจะบอกให้พวกแกน่ะเลิกทะเลาะกันได้แล้ว"
"ไม่มีวันซะล่ะ"โบมิหันไปพูดใส่หน้ายุนโฮ
"ฉันก็เหมือนแกล่ะยัยโบมิ"

"นี่ฟังนะถ้าพ่อแม่เป็นอะไรไปพวกแกต้องรักกันนะยุนโฮแกต้องรักน้องนะเข้าใจมั๊ย"
"โอ๊ยพ่อพูดอะไรอย่างนั้นยังไงพ่อก็อยู่กับเราไปอีกนาน"
"ช่ายนายพูดถูก"เป็นครั้งแรกที่ยุนโฮกับโบมิมีความคิดตรงกับ
"พ่องั้นผมไปนอนก่อนนะเบื่อหน้าหมาแถวนี้"
"--+ --+-" หน้าพ่อกับโบมิตอนนี้
"งั้นหนูไปก่อนนะค่ะพ่อง่วงแล้ว"
"อืมไปนอนเถอะ"

เช้าวันรุ่งขึ้นยุนโฮยังคงต้องไปปลุกน้องสาวอย่างเดินเพราะพ่อกับแม่ไปทำงานที่ต่าง ประเทศอีกอาทิตย์นึงกลับ

"นี่โบมิมมมมมมมมมมมมเฮ้ยแกไปไหนเนี่ย"ยุนโฮงงกับหองที่ว่างปล่าวที่ตะก่อน มียัยน้องสาวนอนอยู่เค้าเดินไปที่โต๊ยมีข้อความเขียนว่า

นี่หมียุนฉันไปเรียนแล้วนะไม่ต้องทำหน้าตกใจก็ได้นะวันนี้ฉันมีคิดลอกการ บ้านเพื่อนน่ะเลยรีบไปอิอิ

                                               โบมิคนสวย
"แหวะโบมิคนสวย"ยุนโฮยืนขำกับข้อความที่โบมิทิ้งไว้แล้วจึงออกไปเรียน
"ยุนโฮ"
"ใครเรียกวะเสียงสาวที่ไหนเนี่ย"ยุนโฮรีบหันไปทางต้นเสียงแต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อคนที่ เห็นคือลีซองจีตัวป่วนชีวิตเค้า
"มีไรยัยซองจี"
"ป่าวเรียกเฉยๆ"
"นี่อะไรของเธอฮะยัยบ้า"
"นายนะสิบ้าลืมรูดซิบ"ซองจีบอกยุนโฮแล้วก็วิ่งหาไปยุนโฮรีบมองไปที่เป่ากางเกง แต่มันรูดแล้ว
"หน๋อยยัยซองจีเธอตายแน่ๆวันนี้"

ห้องเรียน 6-4

"ซองจีแกขำอะไรวะ"แจจุงเพื่อนชายหน้าตาดีของซองจีเอ่ยขึ้น
"ก็ไอ้โฮอะดิโดนฉันหลอก55+ขำว่ะ"
"โอ๊ยไปหาเรื่องใส่ตัวอีกแล้วนะไอ้ซองจีฉันล่ะเบื่อแกจัง"
"เบื่อฉันก็ดีดิอิอิขำๆๆ"
"โธ่ไอ้บ้าฉันคุยกับแกไม่รุเรื่องแน่ๆไปคุยกับเซมิคนสวยดีกว่า"

พูดจบแจจงก็เดินไปที่หน้าห้องไปคุยกับดาวประจำห้อง

"ลีซองจี"เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้น
"ว่าไงจุงยุนโฮ"
"ไม่ว่าไงหรอก"ยุนโฮเอาหน้าเข้ามาใกล้ซองจีทำให้ซองจีต้องถอยจนเธอตกเก้าอี้
"55+ครั้งหน้าเธอเจอของจริงแน่55+"ยุนโฮพูดพร้อมกับเดินไปหากลุ่มเพื่อนเค้าที่นั่งอีกด้านนึงของห้อง
"55+ไอ้ซองจีเป็นไงล่ะเจอดีแล้ว55เจ็บมั๊ยฮะตกเก้าอี้เนี่ย"
"หุบปากเลยไอ้แจ"
"5555555+ขำว่ะ"

"จุนซูแกเอาการบ้านมาลอกบ้างดิ" ยูริสาวป่วนประจำห้อง
"อยู่ที่ยูชอลอ่ะไปเอามาดิ"
"อือ"
"ยูชอลเอาการบ้านมาซะดีๆนะ"
"นี่แกฉันยังลอกไปเสร็จเลยนะโว้ย"
"เอามา"
"ไม่"
"ฉันจะบอกเรียววอนว่าแกนอกใจตายแน่"
"อ่ะเอาไปเลยเพื่อน"ยูชอลก็ต้องยอมยูริเพราะกลัวเธอเอาเรื่องไปบอกแฟนสาว

เลิกเรียน

"นี่แจแกจะไปไหนอ่ะ"
"นั้นไงแกเห็นมั๊ยว่าใครอ่ะ"
"ก็โบมิไง"
"ถูกต้องฉันจะไปหาโบมิ"
"ไม่เข็ดรึไงฮะครั้งที่แล้วโบมิปล่อยหามาวิ่งไล่กัดแกอ่ะไม่เข็ดหรอ"

"- -+ ไ่ม่อ่ะ"
"ตามใจฉันไปก่อนนะ"
"เออ"

แล้วแจจุงก็เดินตามไปหาโบมิที่ตอนนี้เดินอยู่คนเดียวแล้วเพราะชางมินเดินไปส่งโยริที่บ้าน
"หวัดดีครับโบมิ"
"เออมีไรอีกล่ะแจจุง"
"เอ่อคือโบมิจะไปไหนหรอ"
"ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน"
"งั้นฉันไปด้วยได้ม่ะ"
"อุ๊ยนั้นเต่าตัวใหญ่กำลังจะกินหัวนายแล้ว"ได้ผลแจจุงหันไปมองแต่เต่าที่ไหนจะกินคนโง่จริงๆเลยแจจุง
"อ้าวโบมิจ้าไปไหนอีกเนี่ยหายตัวไว้จังวะ"

ทางด้านซองจี

"ลัลลาลัลลาเลิฟซานชายเดย์"ซองจีเดินกินไอติมพร้อมกับร้องเพลง(เพลงอะไรวะ) ไปด้วยขณะที่เดินไปร้านของแม่เธอ
"โอ๊ยย"
"เฮ้ยใครร้องวะเพลงฉันออกจะเพราะแต่เหมือนเสียงคนโดนรุมเลยไปดูซะหน่อย"

ซองจีตัดสินใจเดินเข้าไปดูแล้วเธอก็พบ…………J K