ปฎิบัติการป่วนหัวใจยัยคู่หมั้น

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 ทำไมต้องเป็นฉันด้วย

ฉันจอนจีฮอนนักเรียนโรงเรียนมัธยมโชลอินฉันอยู่ปีสามแล้วใครๆก็รู้ว่าฉันนะป๊อบที่สุดในโรงเรียนแต่แล้วเหมือนสวรรค์กลั้นแกล้งฉันต้องอดใช้เวลาที่สดใสของวัยรุ่นเพราะพ่อฉันดันส่งไอ้เจ้าคู่หมั้นจอมยุ่งมาให้แล้วอย่างี้หนุ่มๆที่ไหนจะมาสนฉันเนี่ยโอ้ยอย่าไปพูดถึงมันเลยเซ็ง

“เฮ้ จีฮอนเธอคิดอะไรอยู่ฮะหรือว่าเธฮจะคิดไม่ดีกับฉัน”นี่จูยองฮุนเพื่อนสนิทของฉันเอง
“เฮ้ยฉันคิดว่าจะฆ่าแกยังไงดีไงล่ะ”
“โอ๊ยเธอจะฆ่าฉันลงหรอฉันออกจะหล่ออย่างี้”ยองฮุน
“ไอ้ยองฮุนแกไปไกลๆหน้าฉันเลยน่าเบื่อว่ะฉันยิ่งเซ็งๆอยู่”
“เซ็งไรว่ะ”
“ก็เรื่อง….โอ๊ยช่างมั้นเถอะ”
“โอ๊ยไปเล่นบอลดีกว่าน่าเบื่อ”
“เอ่อๆไปเร็วๆเลย”

ตี๊ดๆๆ
“ฮัลโหลว่าไงค่ะพ่อ”  เฮ้ยตัวก่อปัญหาโทรมาแล้ว
“ค่ะๆหนูจะรีบไปที่บ้านนะค่ะ”โอ๊ยให้ตายเหอะพ่อนะพ่อให็ฉันไปหาที่บ้านทำไมมันต้องมีเรื่องเกี่ยวกับการหมั้นแน่ๆเลยแงแง
“นี่จีฮอนเธอจะไปไหนน่ะ”เรียววอนเพื่อนสาวคนสวยของฉันเอ่ยขึ้น
“อ๋อจะกลับบ้านน่ะพ่อบอกให้ไปหา”
“อืมกลับดีๆล่ะบายจ้า”
“จ้า”

ฉันเดินออกจากโรงเรียนด้วยอาการเซ็งโคตรแต่วันนี้ทำไมลุงคังโอไม่มารับซะทีนะจะให้คุณหนูจีฮอนเดินกลับบ้านรึไงเนี่ยเฮ้อในที่สุดฉันก็ต้องเดินกลับบ้านลุงนะลุงเดี๋ยวฉันจะให้พ่อตัดเงินเดือน
“กลับมาแล้วค่ะ”ฉันเดินเข้าไปในบ้านพร้อมตะโกนออกมาโดยไม่ได้มองว่าในบ้านมีใครอยู่บ้าง
“อ้าวจีฮอนมาแล้วหรอ”พ่อฉันเอ่ยขึ้น
“ค่ะหนูขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะค่ะ”
“จ้า”
ฉันเดินขึ้นไปบนห้องเลยเดินสวนกลับพี่ทายองพี่ชาบบังเกิดเกล้าของฉันแต่มันดันพูดอะไรที่ไม่เค้าหูฉันเอาซะเลยออกมา
“เฮ้จีฮอนวันนี้ว่าที่คู่หมั้นแกมาด้วยนิ”
“เฮ้ยพี่ทายองอย่าพูดอย่างงี้นะฉันไม่ชอบ”
“ทำใจเถอะน้องยัยไงคุณมินโฮก็ไม่ยอมล้มเลิกงานนี้แน่ๆ”

เอ่อมินโฮคือพ่อบังเกิดเกล้าของฉันเองและก็เป็นคนที่ทำให้ชีวิตของฉันอับเฉา
“เฮ้อเกิดเป็นพี่ดีนะได้แต่งงานกับคนที่รักด้วย”
“เอาน่านายนั้นก็ไม่ได้ร้ายอะไรก็แค่เสือผู้หญิง”

นั้นแหละคือปัญหาอย่างที่รู้กันดีว่าคิมฮีชอลขึ้นชื่อว่าเป็นนายแบบที่มีสาวๆมากิ๊กด้วยเยอะไปหมดจนนั้นไม่ถ้วน
“นี่ไม่คุยด้วยแล้วไปอาบน้ำดีกว่า”

ฉันกลับลงมาด้วยชุดเเส็คสีชมพูผมถูกรัดไว้อย่าเรียบร้อย(ฝีมือพี่ยูนาพี่สะใภ้ฉันเองเพราะปกติฉันแถบจะทำอะไรไม่เป็นเลย)
“อ้าวหนูจีฮอนมาแล้ววันนี้หนูสวยจังนะจ๊ะ”คุณป้าแก่ๆคนนึงผู้ขึ้นฉันคิดว่าอณาคตเข้าคงจะเป็นแม่สามีฉันแน่ๆเลย
“อ๋อขอบคุณค่ะ”ฉันยิ้มและตอบไปแบบฝืนๆ
“แล้วหนูรู้จักพี่ฮีชอลมั๊ยจ๊ะ”แม่ของฮีชอลถามฉันถึงเรื่องลูกชายเค้า

“อ๋อค่ะเคยเห็นในทีวีเวลาเค้าเดินแบบ”
“แล้วเป็นไงจ๊ะหล่อมั๊ย”นี่ยัยป้าคนนี้ไม่เคยเห็นหน้าลูกชายรึไงถึงถามฉันอยู่ได้
“อ๋อค่ะก็ดีค่ะ”
“แหมเดี๋ยวก็ได้เห็นตัวจริงแล้ว….อ้าวมาแล้วนั้นไง”

ฉันมองไปที่หน้าบ้านเห็นคนที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่นั้นนะหรอนายคิมฮีชอลว่าที่สามีฉันดูดีๆนายเนี่ยไม่เห็นจะหล่อเลยฉันว่าเค้านะสวยกว่าฉันซะอีกนะ
“เฮ้!!!!ยัยจีฮอนตะลึงเลยหรอ”ไอ้พี่บ้าของฉันดูๆมันพูดไม่เข้าข้างแล้วยังปากเสียอีก
“หวัดดีครับคุณลุงคุณป้า”ฮีชอลเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและมาสวัสดีพ่อกับแม่ฉัน
“โอ๊ะ!!นี่คงเป็นจอนจีฮอนใช้มั๊ย”เฮ้ยนายนั้นหันมามองฉันแล้วพูดชื่อฉันเรารู้จักกันด้วยหรอเนี่ยย
“ค่ะ”ฉันตอบเค้าพร้อมกับยิ้มฝืนๆแล้วเค้าก็ยิ้มตอบมา
“เอ่อวันนี้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเรามาถ่ายรูปครอบครัวกันดีกว่านะ”ให้ทายความคิดใคร

ถูกต้องแล้วพ่อฉันเองใครกันย่ะครอบครัวเดี่ยวกับนายนั้นอยากแต่งพ่อก็แต่เองเลยดิจะได้มมีภรรยา  เพิ่มขึ้นอีกคน55ฉันคิดในใจ
“123กิมจิ”

เฮ้ยชอบกันจังนะเลยนะเรื่องเนี่ยนิ

มื้อค่ำนี้ดำเนินไปอย่าสนุกสนานคงมีแต่ฉันเนี่ยแหละที่รู้สึกแย่ให้ตายเถอะทำไมมันอึดอัดอย่างงี้นะ อยากไปที่อื่นจังยองฮุนหรือเรียววอนก็ได้มารับฉันไปทีหือๆ
“จีฮอนจ๊ะวันเสาร์นี้ลูกว่างมั๊ย”แม่ของฮีชอลเอ่อขึ้น
“อ๋อวะวะว่างค่ะคุณป้า”
“แหมคุณป้าอะไรกับต้องเรียกคุณแม่สิจ๊ะ”อ้ายยยฉันมีแม่คนเดียวนะ
“อ๋อค่ะคุณแม่”
“ดีเลยฮีชอลวันเสาร์ลูกว่าใช่มั๊ยจ๊ะพาน้องเค้าไปดูชุดที่จะใช้ในงานหมั้นและก็งานเเต่งนะจ๊ะ”
“อ๋อได้ครับคุณแม่ช่วงนี้ผมเคลียร์งานแล้ว”นายฮีชอล
“แล้วกำหนดการวันหมั้นวันไหนหรอค่ะ”แม่ฉันเริ่มพูดบ้าง
“อ๋อคงจะเป็นประมาเดือนหน้านะค่ะ”

หา!!เดือนหน้างั้นหรอก็อีก 2 อาทิตย์น่ะสิโธ่ยัยจีฮอนชีวิตน่าสงสารจริงๆ

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จพวกแม่ๆทั้งหลายก็ไปนั่งคุยกันที่ห้องรับแขกฉันเห็นว่ามัน น่าเบื่อมากเลยเดินออกมาที่สระน้ำแต่นายนั้นดันเดินตามมาโอ๊ยอะไรว่ะฉันไม่อยากเจอนายเลยจริงๆ
“นี่จีฮอนฉันขอนั่งด้วยคนสิ”ฮีชอล
“อืมไม่มีใครว่า”
“นี่จีฮอนเธออายุเท่าไหร่แล้วน่ะ”
“18ทำไมอ่ะ”
“อืมฉันโตกว่าเธฮตั้งเยอะเลยเธอน่าจะเรียกฉันว่าพี่นะ”
“ไม่มีทางพี่ฉันมีคนเดียวคือพี่ทายองถ้าไม่มีอะไรฉันไปก่อนนะ”ฉันจะบ้าตายหน้ายังไม่อยากเห็นเลย แล้วให้ฉันเรียกนายว่าพี่นะหรอไม่มีวันซะล่ะ

ระหว่างทางที่ฉันนั่งรถไปเรียนฉันก็นึกถึงเรื่องแต่งงานขึ้นมาว่าเพื่อนๆฉันจะคิดยังไงถ้ารู้ว่าเด็กสาววัย 18ปีจะต้องแต่งงานอ้ายปวดหัวหลังจากลงจากรถฉันก็ได้เดินไปเจอกับลีจองมินหนุ่มฮอตของโรงเรียนนี้ยืนยิ้มอยู่หน้าห้องของฉัน

“หวัดดีครับจีฮอน”จองมินเป็นฝ่ายทักฉันก่อน
“หวัดดี”แล้วฉันก็เดินเข้าห้องไปแต่นายนั้นดันจับมือฉันไว้
“เฮ้ยนายมีไรมาจับฉันไว้ทำไม”

นายนั้นยิ้มนิดๆอ้ายยยเห็นแล้วจะละลายแล้วเข้าก็ยื่นหน้ามาใกล้ฉันแล้วบอกว่า
“ฉันชอบเธอจีฮอน …… คบกับฉันนะ”สุดยอดหนุ่มฮอตของโรงเรียนมาขอคบกับฉัน

“กรี๊ดดดดดดด”เสียงพวกแฟนคลับของจองมินที่คงจะรับไม่ได้ที่เทพบุตรของเค้ามาขอฉันเป็นแฟน
“เอ่อคือฉันยังไม่ขอตอบได้ม่ะ”จะทำไงดีเนี่ยจะมีสามีอยู่แล้วอีกไม่กี่อาทิตย์แต่นายนั้นฉันน่ะไม่อยากได้หรอฉันอยากได้จองมินมากกว่า
“ไม่เป็นไรตอนเย็นฉันจะมาหาเธออีกรอบนะ”จองมินเอ่ยขึ้นแล้วเดินอมยิ้มไป
“เฮ้ยจีฮอนแกฉันดีใจด้วยนะโว้ยได้เป็นแฟนกับจองมินสุดหล่อด้วย”ยัยเรียววอนพูดขึ้นเมื่อเห็นว่า จองมินเดินไปไกลแล้ว
“จะบ้าหรอฉันยังไม่ตอบตกลงเลย”
“อ้าวทำไมว่ะ”
“ก็ฉันน่ะเฮ้อ…..จะพูดดีมั๊ยเนี่ย”
“คืออะไรล่ะ”เรียววอน
“นี่เอาหูมานี่”  “คือฉันมีคู่หมั้นแล้วนะสิ”
“หา…..นี่แกมีคู่หมั้นงั้นหรอ”เรียววนแหกปากอกมาด้วยความตกใจ
“อืม”
“เรื่องมันเป็นยังไงเนี่ยเล่าให้ฟังดิ”

ฉันจึงต้องเล่าเรื่องตั้งแต่เเรกจนจบให้ยัยเรียววอนฟัง
“เฮ้ยแล้วแกจะทำไงว่ะ”
“ไม่รู้ดิแต่ฉันก็ชอบจองมินนะ”
“ดฮ๊ยงั้นแกก็แอบคบสิ”
“เฮ้ยจะดีหรอว่ะ”
“ไม่รุว่ะเรียนหนังสือดีกว่า”
“แล้วนี่ไอ้ยองฮุนมันไม่มาเรียนหรอว่ะ”ฉันหันไปถามเรียววอนที่ตอนนี้กำลังขมักเขมนกับการอ่าน หนังสือ(กาตูน)

วันนั้นทั้งวันฉันเอาแต่คิดเรื่องเเต่งงานโอ๊ยยัยจีฮอนคิดอะไรเนี่ยปวดหัวจริงๆ

เย็นวันนั้นฉันคิดว่าจองมินคงจะไม่มาหาฉันแต่ผิดครับเค้ามารอฉันตั้งแต่ฉันยังไม่เลิกเรียนเลย

“นี่จีฮอนเธอตกลงว่าไง”
“อืมฉันจะคบกับนาย”
“เย้ๆๆ”จองมินร้องตะโกนไปรอบๆฉันอย่างดีใจ
“นี่อายเค้าบ้างซิ”
“ไม่เห็นต้องอายเลยก็คนมันดีใจอ่ะแถมแฟนก็ยังสวยอีก555+”
“ไอ้บ้า  =_= ;”
“นี่เราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ”จองมิน
“อืม”

แล้วเราทั้งสองก็เดินเข้าไปในร้านไอศกรีมแห่งหนึ่งในย่านของวัยรุ่นเกาหลี
“เอ่อเธอจะกินอะไร”
“อะไรก็ได้”

“งั้นเอาไอศกรีมรสช็อคโกเเลตชิบสองที่ครับ”เอ้ยนายนี่รู้ได้ไงว่าฉันชอบรสนี่แหมแฟนใครหว่าน่ารักจัง
“เอ่อนี่วั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปรับเธอหน้าบ้านนะ”ตาแว้วถ้าไปรับที่บ้านแม่กับพ่อก็ฆ่าฉันตายแน่ๆเลยมีอย่างที่ไหนมีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนเเล้วยังให้ผู้ชายไปรับที่บ้านอีก
“อ๋อไม่ต้องหรอกฉันมีคนรถมาส่งน่ะ”
“โอ้โฮคุณหนูซะด้วยนะจีฮอน”
“อิอิ”
“เฮ้ยดูนั้นดิคนนั้นน่ะนายแบบที่ชื่อคิมฮีชอลใช่ม่ะ”เฮ้ยฉันแทบจะสำลักไอติมตายเมื่อได้ยินชื่อของคิมฮีชอล
“อ๋ออืมใช่ๆมีไรหรอ”
“เค้ามากับดาราที่ชื่อมุนอาน่ะสวยจัง”

55+รึว่าจะมีแต่งฉันที่มีคู่หมั้นแล้วทำอะไรบ้าๆแบบนี้นายนั้นก็เหมือนกันมากับสาวซะด้วยสงสัยจะเป็นแฟนกันงั้นถือว่าเสมอกันน่ะฮีชอลอิอิ
“เฮ้ยจีฮอนนายนั้นเค้ามองมาที่เราด้วยแหะ”
“หานายว่าไงนะเค้าจะมองมาทำไมไม่รู้จักกันวะหน่อย”
“อืมนั้นดิสงสัยคงจะชอบเธอมั้ง...ไม่ได้แล้วห้ามหันไปมองเค้านะจีฮอน”

จะไม่มองได้ไงก็ฉันน่ะว่าที่ภรรยาเค้านะ
“เหอะๆ”ฉันหัวเราะกับคำพูดของจองมิน

ตี๊ดๆๆ
“ฮัลโหลจีฮอนเองค่ะ”

(นี่ยัยจีฮอนเธอมากับใครน่ะ)เฮ้ยเสียงคุ้นๆเเหะอ้ายนี่มันนายฮีชอลนี่หน่า
“อ๋อฉันก็มากับจองมินนะดิ”

(จองมินนะใครฮะ)
“จองมินนะหรอก็ก็เพื่อนฉันไง”คำว่าเพื่อนมันไปสะดุดต่อมหึงของนายจองมินรึไงกก็ไม่รู้เคเามองหน้าฉันอย่ากะจะกินฉันเค้าไปภายใน2นาทีฉันเลยเปลี่ยนเป็นแฟนแทนเค้าจึงยิ้มขึ้นมา

(นี่แล้วเธอไม่แคร์ฉันบ้างรึไงอีกไม่นานเธอจะเป็นแม่ของลูกฉันแล้วนะ)
“เฮ้ยนายจะบ้าหรอทีนายมากับมุนอาฉันยังไม่ว่านายสักคำเลยนะ”

ฉันคงจะโวยวายดังไปนิดนึงจองมินจึงหันมามองฉันด้วยสีหน้างง
“เอ่อเรียววอนงั้นเดี๋ยวฉันโทรไปหาใหม่นะบาย”

ฉันตัดสายทิ้งทั้นทีแล้วหันไปมองฮีชอลที่อยู่ร้านข้างหน้าที่ตอนนี้เข้าดูท่าทางจะโมโหไม่ใช่น้อยสมน้ำหน้า55+ที่นายยังมีได้แล้วฉันจะอยู่เฉยทำไมฉันก็มีบ้างสิ
“ใครโทรมาหรอจีฮอน”จองมิน
“อ๋อยัยเรียววอนน่ะไม่มีอะไรหรอก”เกือบตายแล้วมั๊ยล่ะจีฮอน

“ว้าวสวยจัง”ฉันหยุดมองสร้อยรู้ดาวที่หน้าร้าน
“นี่ชอบหรอเดี๋ยวฉันซ์้อให้เอามั๊ย”จองมินคงเห็นฉันยืนดูอยู่นานจึงถาม
“ไม่อ่ะเกรงใจ”
“ไม่เป็นไร”นายจองมินพูดจบก็เดินเข้าไปในร้านพร้อมกลับออกมาพร้อมกับสร้อยเส้นนั้น
“ขอบคุณน่ะ”
“มาฉันใส่ให้”
“อืม”
“นี่จีฮอนฉันชอบเธฮจริงๆน่ะ”เฮ้นายจองมินพูดขึ้นมาทำเอาฉันถึงกะสะดุดไปเลย

“นี่ฉันชอบเธฮจริงๆน่ะ”โอ๊ยรู้แล้วว่าชอบไม่่ต้องย้ำได้มั๊ยวันนี้ฉันเจออะไรน่าตกใจทั้งวันเลยอ่ะ
“อืมฉันรู้แล้ว”
“แล้วเธอชอบฉันมั๊ย”
“ไม่รู้สิฉันคบกับนายแค่ไม่กี่ชั่วโมงเองนะ”
“อืม”
“เฮ้ยฉันอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ”
“ฉันไปส่ง”
“ก็ได้”ดีนะที่วันนี้ฉันจะไปที่คอนโดไม่ใช่ที่บ้านไม่งั้นตายแน่ๆเลยเฮ้ยนึกแล้วจีฮอนอยากตายให้ตายเถอะฉันละเกลียดนายฮีชอลจัง

แล้วจองมินก็มาส่งฉันถึงหน้าคอนโดแต่นั้นใครยืนอยู่ตรงนั้นนะเหมือนฮีชอลเลยนี่ฉันคิดถึงนายมารึไงเนี่ยฮะถึงได้เห็นเป็นนายหมดฉันบอกลา จองมินแล้วก็ไล่เค้ากลับไป แล้วฉันก็ขึ้นไปบนห้อง

“นี่จีฮอน”ง่าใครเรียกเราเนี่ยรึว่าจะเป็นผี  =_=”
“นี่ยัยจีฮอน”อ้ายคราวนี้มือมือเย็นๆมาดึงแขนฉันด้วยพ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยจีฮอนด้วยหือๆ
“นี่จีฮอนหันมาคุยกับฉันก่อนสิฉันฮีชอลเอง”
“หือ!! นายเองหรอฉันรึว่าผี”
“ฉันรอเธอตั้งนาน”
“แล้วมาทำไมมีไรหรอ”
“ไม่มีอ่ะฉันจะมาหาว่าที่คู่หมั้นไม่ได้รึไง”
“=_=  งั้นตามขึ้นมาเร็ว”เฮ้ยใครเข้าจะคิดยังไงเนี่ยเด็กสาววัย18พาผู้ชายเข้าห้องตอน2ทุ่ม
“โหห้องเธฮสวยดีนะ”
“นี่จะดื่มอะไรล่ะ”
“เอ่อเอากาแฟล่ะกัน”
“ไม่มีอ่ะฉันไม่กินกาเเฟ”
“งั้นข้อน้ำปล่าวก็ได้”
“อ่ะ”ฉันยื่นแก้วน้ำให้ฮีชอล
“นี่นายเป็นอะไรรึป่าวดูซีดๆ”
“เอ่อไม่เป็นไรหรอก”
“อืมแล้วมาเนี่ยมีไรหรอ”
“ป่าวไม่มีไรแค่อยากมาหามีไรม่ะแล้ววันเนี่ยเธอไปเที่ยวกับใครฮะ”
“อ๋อจองมินนะหรอแฟนฉันเอง”
“หา!!!!~;;; ว่าไงนะแฟนงั้นหรอแล้วฉันล่ะจะหมั้นกันอีกไม่กี่วันนแล้วนะ”

“ก็ฉันไม่ได้ชอบนายนิแล้วนายก็มีแฟนแล้วซุงมุนอาไง”
“เอ่อฉันกำลังจะเลิกกับเค้า”
“เพื่ออะไรย่ะ”
“ก็เพราะฉันชอบเธอไง”
“แต่”ยังไม่ทั้นที่ฉันจะพูดอะไรฮีชอลก็ดึงฉันเข้าไปกอด
“เฮ้ยนายปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อยฉันน่ะชอบเธอมากขึ้นทุกวันเลยนะ”
“แต่ฉันไม่ชอบนายนี่หน่า”
“ว่าไงนะ”
“ฉันไม่ได้ชอบนาย”
“พูดอีกทีสิ”
“ฉันนนน…….”อ้ายอีตาฮีชอลมันจูบฉันแล้วฉันก็เอ่อไม่ได้สติเป็นลมไปเลย
เฮ้ยฉันเป็นอะไรเนี่ยเเล้้วทำไมนายฮีชอลถึงมาอยู่ที่ห้องฉันได้นะอ้ายยยยจำได้แล้วนายนั้นมันจูบฉันนี่หน่า

“อ้ายยยไปไกลๆหน้าฉันเลยนะฮีชอลฉันเกลียดนาย”
“นี่เเค่จูบนิดเดียวถึงกลับสลบเลยรึไง”
“นาย นายอีตาบ้าฉันจะไปฟ้องพ่อหือๆ”
“นี่เธอร้องไห้หรอฉันขอโทษนะ”ฮีชอลดูจะตกใจที่เห็นฉันร้องไห้
“นายนายขโมยจูบแรกของฉันไปแล้วหือ!!!~~”
“งั้นก็ดีนะสิต่อไปเนี่ยเธอห้ามให้ใครจูบเธออีกนะเพราะฉันน่ะจะได้เป็นเจ้าของมันคนเดียวเท่านั้น”
“หือๆๆๆๆออกไปเลยอีตาบ้า”ฉันเอาหมอไล่ปาฮีชอลจนเค้าต้องเดินออกไปนอกห้อง

ในที่สุดวันเสาร์แห่งความทุกข์ของฉันก็มาถึงฮีชอลมารับฉันที่หน้าคอนโดแล้วเราก็เดินทางไปยังร้านเสื้อผ้าชุดแต่งงานฉันเดินเข้าไปในร้านมีแต่คนมองฉันก็แหงแหละก็เจ้าบ่าวฉันนะมันคือคิมฮีชอลนิหน่าแล้วพนักงานก็พาฉันไปลองชุดนั้นชุดนี้แล้วฉันก็เห็นชุดๆนึงมันสวยมากๆฉันจึงหยิบมันมารองใส่แล้วเดินออกมาให้นายฮีชอลดูปรากฎว่า

“ว้าวววววนี่จีฮอนหรอเนี่ยสวยจัง”
“นี่มากไปแล้วใครใช้ให้นายมาชมฉันย่ะ”
“ก็เธอสวยจริงๆนี่หน่า”
“=__=”

แล้วฉันก็ได้ชุดสำหรับวันงานหมั้นอิอิมันสวยจังส่วนชุดงานแต่นะฮีชอลบอกให้พี่เจ้าของร้านออกแบบให้ใหม่เรื่องมากจริงๆ
“นี่ฉันหิวแล้วล่ะ”
“งั้นก็จะกินอะไรล่ะ”
“นายจะพาฉันไปกินอะไรล่ะ”
“ฉันอยากกินฝีมือเธอ”

“ฉันทำอาหารไม่เป็น”
“งั้นฉันทำให้กินเองแต่เราต้องไปซื้อของก่อนนะ”
“ก็ได้ๆ”

แล้วฮีชอลก็เรี้ยวรถเข้าไปในซูปเปอร์มาเก็ตแห่งหนึ่งทั้นใดที่ฉันก้าวลงจากรถ

แชะๆ
“เฮ้ยนั้นใครนะมาถ่ายรูปฉันทำไม”ฮีชอล
“นี่เอากล้องมานะไอ้บ้า”ฉันเอง

แต่ไม่่ทันซะเเล้วเพราะนายปาปารัชซี่วิ่งโกยเเน็บไปโน้นแล้ว
“นี่นายจจะทำยังไง”ฉันถามระหว่างที่เข้าเดินซื้อของ
“ก็ไม่ต้องทำไงเพราะยังไงวันหมั้นฉันก็ต้องแถลงข่าวอยู่แล้ว”
“หือถะถะแถลงข่าวงั้นหรอ”
“ทำไมหรอ”
“อ๋อปะปะป่าวไม่มีอะไร”ตายแล้วปากบอกไม่มีอะไรแต่ฉันต้องแย่แน่ๆเลยฉันจะทำยังไงกับจองมินล่ะฉันนะชอบเค้านะพ่อเปลี่ยนเจ้าบ่าวได้ม่ะหือๆๆ

พวกเรามาถึงห้องของฉันที่คอนโดฮีชอลลงมือทำอาหารโดยที่ฉันนั่งดูเฉยๆเพราะทำอะไรไม่เป็นเลยแย่จังเลยจีฮอน

ฉันนั่งดูฮีชอลทำอาหารนายเนียเอาผ้ากันเปื้อนรายคิตตี้มาใส่ด้วนเฮ้ยดูไปดูมานายเนี่ยนะหล่อจริงๆเลยอ่ะดูหหน้าสิเซ็กซี่จังเลย
“นี่จีฮอนเธอมองอะไรอ่ะ”
“มองนายไง”
“หือ…..”ฮีชอลมีสีหน้างงๆ
“มองทำไม”
“ก็นายนะเซ็กซี่จัง”
“หา”
“หน้านายนะเซ็กซี่จัง”เฮ้ยนี่ฉันเป็นบ้าอะไรไปน่ะชมนายนั้นอยู่ได้อ้ายยยปวดหัวจัง
“นี่เธอคิดอะไรนะเรายังไม่ได้แต่งงานกันนะไว้แต่งงานซะก่อนเถอะฉันไม่ปล่อยเธฮแน่”
“หือไม่มีทาง   ”
“อ่ะนี่ลองชิมนี่สิ”
“โหร้อนๆ”
“เป็นไงล่ะ”
“อร่อย”
“งั้นมายกไปั้งโต๊ะเร็วๆ”

หลังจากที่เรารับประทานอาหารเสร็จฮีชอลก็ขอตัวกลับไปฉันไม่มีอะไรทำจึงเดินไปเปิดคอมเพื่อเล่นเอ็มเอสเอ็ม

แต่เฮ้ใครแอดฉันมาเนี่ย

คนที่รักเธอ : ดีจีฮอน

เจ้าหญิงดอกหญ้า : ดีใครน่ะ

คนที่รักเธอ : อะไรกันเธอจำแฟนไม่ได้รึไงฮะ

เจ้าหญิงดอกหญ้า : อ๋อจองมินหรอทำไรอยู่ล่ะ

คนที่รักเธอ : คิดถึงเธออยู่น่ะสิ

เจ้าหญิงดอกหญ้า: หุหุน่ารักจังนายเนี่ย

คนที่รักเธอ : นี่เดี๋ยวฉันโทรไปหานะ

แล้วจองมินก็ออกไปเลย

ติ๊ดๆๆ
“ฮัลโหลที่รัก”

(แหมพูดถูกใจมาหอมทีดิ)ไอ้นี่ได้คืบเอาซอก
“มีไรหรอโทรมาน่ะ”

(ฉันอยากคุยกับเธอมันผิดด้วยหรอ)
“ไม่ผิดอ่ะ”
“นี่นายรักฉันมั๊ย”

(รักดิถามโง่ๆ)

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นนายยังจะรักฉันมั๊ย”
(นี่เธอพูดเรื่องไรเนี่ย)

“อ๋อป่าวๆ”

แล้วฉันกลับจองมินก็คุยกันจนเกือบเช้าแล้วฉันก็เผลอหลับไปจองมินก็เลยวางสายไป

หนึ่งวันก่อนงานหมั้น

“เฮ้ยเรียววอนฉันจะทำไงดีนะ”
“ไม่รู้สิฉันก็คิดๆๆจนหัวจะระเบิดอยู่แล้ว”
“นี่เธอก็บอกเค้าไปดิว่าเธอนะจะไม่เเต่งงาน”ยองฮุน
“เออดีเหมือนกันแต่ถ้าเป็นอย่างงั้นพ่อฆ่าฉันตายแน่เลย”
“แล้วเธอจะเอายังไงงั้นก็บอกเลิกจองมินซะ”เรียววอน
“ไม่เอาฉันรักของฉันนะ”
“โอ๊ยฉันไม่ขอออกความคิดเห็นละกันนะ”
“เฮ้ยๆๆจีฮอนเธอดูนี่สิ”ฮยอนจูเพื่อนในห้องของฉันวิ่งหน้าตั้งมาแต่ไกลพร้อมกับยื้นหนังสือพิมมาให้ฉัน
“ตายแล้ว”ฉันร้องอย่างตกใจเพราะสิ่งที่เห็นคือข่าวหน้าหนึ่งผาดหัวตัวใหญ่ว่าเจ้าสาวของฮีชอลนั้นคือจอนจีฮอนลูกสาวคนเล็กของจอนมินโฮ ประธานบริษัทเค กรุ๊บและจะมีพิธีหมั้นกันในเช้าวันศุกร์นั้นก็คือพรุ่งนี้

ฉันรุ้สึกได้ถึงรังสีที่หน้ากลัวที่กำลังจะคืบคานเข้ามาหาฉันแล้วทั้นได้นั้น
“นี่จีฮอนข่าวนี่มันคืออะไรฮะ”จองมินนั้นเองที่ตอนนี้มีสีหน้าที่ดูแล้วฉันอยากจะลาตายไปเลย
“เอ่อคือคือ”
“”คืออะไรเธอทำยังงี้กับฉันได้ไงเธอไม่แคร์ฉันเลยใช่มั๊ย
“ฉันรักนายนะจองมินแต่พ่อฉันน่ะสิให็ฉันแต่งงานกับนายเนี่ย”
“เฮ้ยใจเย็นๆไอ้จองมิน”ซูโฮเพื่อนของจองมินพูดขึ้น

จองมินไม่ฟังใครทั้งนั้นเข้ายืนมองฉันที่ตอนนี้กำลังร้องไห้อย่างบ้าคลั่งแล้วสิ่งที่ฉันไม่อยากจะได้ยินก็คือ
“จีฮอนเราเลิกกันเถอะ”จองมินพูดจบเค้าก็เดินออกไปจากห้องฉันทิ้งให้ฉันยืนร้องไห้อยุ่ในห้อง
“เฮ้ยจีฮอนเงียบเถอะแล้วเธอค่อยไปอธิบายให้เค้าฟัง”เรียววอน
“ใช่ๆใจเย็นๆ”

คืนนั้นฉันแถบจะไม่ได้นอนเลยร้องไห้ทั้งคืนฉันโทรหาเค้าเป็นพันครั้งแล้วนะแต่จองมินไม่รับโทรศัพท์ฉันเลยเฮ้ยไอ้บ้าเอ้ยไหนบอกว่าจะอยุ่กับฉันตลอดไปไงและเช้าวันศุกร์ที่แสนเศร้าก็มาถึงฉันเป็นเจ้าสาวที่หน้าเหมือนแพนด้าเปรียบ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”ยัยยองชุนช่างแต่งหน้าร้องขึ้นเมื่อเห็นหน้าฉัน
“นี่คุณน้องไปเป็นญาติกับหมีแพนด้าเมื่อไหร่ค่ะตานี่ดำเชียว”ปากก็บ่นไปแต่มือก็ยังแต่งหน้าฉันอยู่นี่หน้าฉันจะเป็นสิวม่ะเนี่ยก็เจ๊แกเล่นพูดไม่หยุดเลยหน้าฉันคงจะเต็มไปด้วยน้ำลายแน่ๆแต่เอาเถอะฉันนไม่มีอารมณ์จะด่าใครหรอกวันเนี่ยเซ็งจะตายอยู่แล้ว

แล้วพิธีก็เริ่มขึ้นมีนักข่าวมาเต็มเลยแล้วฉันจะทำไงดีหน้าฉันอย่างกะหมีแพนด้าเลยอ่ะ วันนี้ฮีชอลอยู่ในชุดสูทสีขาวเข้าดูดีมากเลยล่ะและแล้วพิธีก็จบลงฉันไม่พูดกับฮีชอลซักขำแต่เข้าก็พยายามชวนฉันคุยอยู่เรื่อยๆน่าเบื่อจังดูท่าทางพ่อจะมีความสุขมากกว่าใครเลยนะแหมน่าหมันใส่
“นี่จีฮอนเธอเป็นอะไรน่ะไม่ยิ้มเลย”ฮีชอลถามขึ้นขนาดที่เราอยู่ในงานเลี้ยง
“ไม่เป็นไรมากหรอก็แค่ฉันไม่อยากแต่งงานกับนาย”
“เฮ้อช่วยไม่ได้หรอกนะดวงเธอน่ะเป็นคู่กับฉัน”
“น่าเบื่อ”ฉันเดินหนีฮีชอลออกมาข้างนอนแล้วก็เลยขอแม่ว่าจะกลับบ้านเพราะปวดหัวมากแม่เลยให้ฮีชอลไปส่งฉันแต่ฉันขอแม่ว่าอยากอยู่คน เดียวแล้วก็เดินออกมาโดยไม่ฟังเสียงของใคร

ฉันกลับมาถึงบ้านก็รีบเปิดคอมออนเอ็มทั้นทีชื่อคนออนมีเมลของจองมินด้วยฉันไม่รอช้ารีบทักเค้าแต่เค้ากลับออกไปเลยฉันเลยโทรไปเบอร์ ของจองมินแต่ไม่มีใครรับโอ๊ยจะบ้าตายนอนดีกว่า

“นี่ว่าไงคู่หมั้นคนสวยของฮีชอล”ตายแล้วใครเรียกฉันน่ะอ๋อไอ้ยองฮุนนั้นเองเดินมากลับใครหว่าแฟนมันหรอ
“ว่าไงค่ะคุณยองฮุน”ฉันหันไปทักมัน
“แล้วนี่ใครว่ะยองฮุนแฟนนายหรอ”

“บ้าแล้วเนี่ยน้องสาวฉันเองพึงกลัมมาจากเมกาน่ะสวยม่ะ”
“บ้าน่าพี่ยองฮุน”สาวน้อยมีท่าทีเขินๆ
“อืมน่ารักดี”
“เฮ้เพื่อนๆรอฉันด้วย”เรียววอนที่วิ่งมาจากหน้าโรงเรียนตะโกนเรียกพวกเราที่กำลังจะเิดินไปที่โรงอาหาร
“ไงย่ะมาซะสายเชียว”ฉันเอง
“โหก็รถมันติดอ่ะ”
“ฉันว่าเราไปกันเถอะฉันหิวเเล้ว”ยองฮุน

เฮ้ยวันนี้มีแต่คนมองฉันน่าเบื่อจังฉันผิดรึไงเนี่ยที่แต่งงานกับฮีชอล
“เฮ้ยแกจะแต่งวันไหนว่ะ”ยองฮุน
“วันเสาร์หน้าน่ะพวกแกอย่าลืมไปนะเบี้ยววันหมั้นแล้วนิห้ามเบี้ยวแล้วนะ”
“อืมฉันไปแน่”เรียววอน
“แล้วแกล่ะไอ้ยองฮุน”
“ไปดิแหมเพื่อนคนสวยแต่งงานซะที”
“แล้วจองมินล่ะแกทำไงว่ะ”
“ไม่รู้ดิฉันนะโทรหาเค้าซะมือหงิกเลยแต่เค้าไม่รับโทรศัพท์ฉันเลย”
“ก็แน่ละเป็นฉันนะฉันจะฆ่าแกทิ้งเลย”ยองฮุนพูดพร้อมกับทำท่าทาง
“เฮ้ยไอ้บ้าเกินไปเเล้ว”เรียววอนพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าฉัน ที่กำลังจะร้องไห้
“เฮ้ยฉันไปก่อนนะ”แล้วฉันก็เดินไปที่หลังโรงยิมฉันเลือกไปที่นี่เพราะมันเงียบดีแล้วฉันก็เจอคนคนนึงคือจองมินที่ตอนนี้เค้าดูโทรมไปมากเลยแถมหน้าใสๆของเค้าก็ยังมีพลาสเตอร์ติดอยู่ด้วยนี่นายไปโดนไรมาเนี่ย

ฉันยืนดูเค้าอยู่นานจะเค้าหันมาเจอกับฉันแล้วเค้าก็เดินออกไปแต่ฉันเรียกไว้ก่อน
“นี่เดี๋ยวสิจองมิน”ได้ผลเค้าหยุดทันทีแต่ก็ยังไม่พูดอะไรซักคำ
“คือฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ”
“เราไม่มีอะไรจะคุยกันเเล้ว”แล้วเค้าก็เดินออกไปแต่ฉันก็ตะโกนว่า
“ฉันรักนายนะจองมิน”เค้าหยุดเดินทันทีพร้อมกลับเดินมาหาฉัน
“รักฉันน่ะหรอเธอมันตอแหลรักฉันทำไมไปแต่งงานกับไอ้นายแบบนั้นฮะ”อ้าวกำไอ้บ้านี้มาว่าฉานได้ไงเนี่ยน่าเกลียดที่สุดฉันเลยตบหน้าเค้า

ไปทีนึงจองมินหนุ่มฮอตที่ขึ้นชื่อว่าเพล์บอยสุดๆเค้าร้องไห้งั้นหรอใช่แล้วจองมินร้องไห้ให้กลับฉันแล้วเค้าก็วิ่งหนีไปเลย

ฉันนั้งอยู่ที่หลังโรงยิมมาสามชั่วโมงแล้วฉันเอาแต่ร้องไห้กลับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วพวกเรียววอนคงจะเห็นว่าฉันไม่ขึ้นไปเรียนเลยเดินมาตามหา
“เฮ้ยจีฮอนแกร้องไห้ทำไม่”เรียววอน
“หือๆฉะฉันนนแันตบหน้าเค้า”
“ตบใคร”ยองฮุน
“จองมิน”
“เฮ้ยใจๆนะ”ยองฮุน
“พวกแกไปเรียนเถอะฉันอยากอยู่คนเดียว”

“ก็ได้งั้นพวกฉันไปเรียนก่อนนะ”
“อืม”

ตี๊ดๆๆๆๆ
“ฮัลโหล”

(จีฮอนเธอเป็นอะไรน่ะ)
“ฮีชอลนายมารับฉันหน่อยสิน่ะ”

(ก็ได้เดี๋ยวฉันไปรับเธอ)
“อืม”

ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันยังนั่งรอเค้าอยู่ที่หลังโรงยิมแล้วฮีชอลก็มา
“เฮ้ยัยตัวเล็กของฉันใครทำอะไรเธอฮะ”หา!!ยัยตัวเล็กของฉันงั้นหรอ
“หือๆๆๆๆๆๆๆTT__TT”ฉันมัวแต่ร้องไห้โดยไม่ตอบอะไรเค้าจึงดึงฉันไปกอดแล้วลูบหัวฉันเบาๆ
“นี่หยุดร้องได้แล้วนะเธอจะกลับบ้านมั๊ยเดี๋ยวฉันไปส่ง”
“อืมแต่มันยังไม่เลิกเรียนนะ”
“ไม่เป็นไรฉันบอกอาจารย์เธอเเล้ว”

ฉันนั่งอยู่บนรถของฮีชอลแล้วเราก็มาถึงบ้านของฉัน
“นี่ฮีชอลฉันไม่อยากกลับบ้านอ่ะเราไปดื่มกันนะ”
“เฮ้ยเธอยังเด็กอยู่เลยนะ”
“หือๆๆๆๆ”ฉันเริ่มร้องไห้ออกมาอีกรู้สึกว่าเหมือนเด็กเอาแต่ใจตัวเองเลยอ่ะ
“ก็ได้ๆ”

ฮีชอลมันพาฉันมาที่คอนโดของเค้าโดยให้เหตุผลว่าที่อื่นมันดูไม่ดี
“อ่ะชนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ฉันที่ตอนนี้เริ่มมึนๆเเล้วเพราะซัดไป5-6แก้วแล้ว
“อืมชนนนนนนนน”ฮีชอลนายเนี่ยคอเเข็งจริง
“นี่นายทำไมถึงคิดจะมาแต่งงานกลับฉันฮะ”
“ก็ฉันน่ะไม่รู้ดิคงไม่มีไรทำมั้ง”
“ฉันบอกตามตรงนะฉันไม่อยากแต่งงานกลับนายเลย”
“ทำไมล่ะ”ฮีชอลมีสีหน้าเศร้าไปเลย
“เพราะฉันรักจองมิน”
“ฉันเองก็มีคนที่ชอบอยู่นะแต่เค้าคงจะไม่รู้หลอกฉันแอบชอบเค้าตั้งแต่ฉันอายุ10ขวบแล้วฉันเจอเค้าเพราะพ่อแม่เรารู้จักกัน”
“แล้วทำไมนายไม่บอกแม่นายล่ะว่านายชอบเค้า”
“ช่างมันเถอะอ่ะชนๆๆๆ”
“อืมชนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”ฟิ้ววววววฉันหลับไปในที่สุด
“เฮ้ยจีฮอน”
ตี๊ดๆๆๆๆๆ

“ฮัลโหลมุนอาหรอมีไร”

(ฉันคิดถึงนายน่ะัฉันไปหานายนะ)
“ไม่ได้นะมุนอา”

(ทำไมล่ะฮีชอลนายไม่รักฉันแล้วหรอ)

“นี่เธอก็รู้นะว่าฉันนะหมั้นกับจีฮอนแล้วเเละเรื่องของเราก็จบแล้วด้วย”
(แต่ฉันรักเธอนะฮีชอล)

“แต่ฉันไม่ได้รักเธอฉันรักจีฮอนว่าที่เจ้าสาวของฉัน”
(เฮ้นายมันทุเรศรักเค้าทั้งที่รู้ว่ายัยนั้นมันไม่มีวันรักนาย)
“ก็ฉันรักของฉันน่ะแค่นี้นะ”

ฉันตื่นมาในที่สุดดูเวลาตอนนี้ก็หาาาาาาาาตีสามแล้ว แล้วฉันอยู่ที่ไหนเนี่ยฉันเดินออกไปที่ห้องรับแขกก็เห็นฮีชอลนอนอยู่ที่โซฟาใช่แล้วฉันมากินเหล้าที่ห้องนายนี่หน่าฉันจึงเดินกลับไปหยิบผ้าห่ม

มาห่มให้ฮีชอล

“ฮีชอลฉันขอโทษนะที่ตอนนี้ฉันรักเธอไม่ได้”ฉันเอามือไปลูบผมเค้าเบาๆ
“แต่ต่อจากนี้ไปฉันจะรักเธอให้มากขึ้นนะ”แล้วฉันก็หันไปจูบที่ปากของฮีชอลแต่เค้ากลับดึงฉันไปจูบแทนเฮ้ยนายยังไม่หลับงั้นหรออ้ายยยยงั้นก็ได้ยินทุกอย่างเลยนะสิเฮ้ยแย่เเล้วเฮ้ย

ริมฝีปากของฉันสัมผัสกับริมฝีปากเขาเบาๆก่อนที่ฮีชอลจะเริ่มกดริมฝีปากเขามาที่ปากของฉันและมันก็เริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆแต่ฉันก็ไม่พลักเค้าออกแต่กลับกดริมฝีปากตอบกลับไปเราจูบกับมาเกือบ2นาทีแล้วฉันก็รู้สึกหายใจไม่ออกฉันจึงผละออกจากอ้อมกอด ของฮีชอลแล้วฉันก็วิ่งออกไปจากห้องแต่ฮีชอลดับดึงฉันไว้แล้วเข้ามาสวมกอดจากด้านหลังฉัน
“จีฮอนฉันน่ะรักเธอนะทำไมเธอไม่มองคนๆนี้บ้างล่ะ”
“…….”
“ฉันรักเธอนะรักมานานแล้วด้วยเธอยังจำเรื่องที่ฉันเล่าให้ฟังตอบนั้นได้มั๊ยเรื่องเด็กผู้หญิงคนนั้นน่ะ”
“……..”ฉันแกะมือฮีชอลอกแล้ววิ่งลงมาชั้นล่างแล้วโบกแท็กสี่กลัมมาที่คอนโดฉันทั้นที