++[L]oV e I S++

ลำดับตอนที่ #1 : Love is : ตอนที่ 1 สัญญารักที่ให้ไว้ By hero

^{โอ๊ยมีความสุขจังเลยครับที่ได้ออกมาข้างนอกอ่อลืมไปผมชื่อคิมแจจุงครับพวกคุณคงจะรู้จักผมสินะก็ผมไงฮีโร่แห่งวงดงบังชินกิ ไง  วันนี้นะผมมีความสุขจังเพราะไม่ต้องอยู่ที่บริษัทผมน่ะเบื่อที่จะซ้อมจังเลยวันนี้ผม เลยโดดซ้อม…555+…..คงจะไม่เป็นไรหรอกนะเพราะมันแค่วันเดียวเองหนิไม่ ต้องกลัวว่ายุนโฮจะโทรตามด้วยเพราะผมไม่เอามือถือมาด้วย55สบายใจจังว่าแต่จะมีคนจำผมได้มั๊ยนะคงจะไม่มีหรอกเพราะผมน่ะใส่หมวกแล้วแว่นตามาหุหุ  ผมใช้เวลาในการเดินเล่นที่ห้างนี้นานพอสมควรเดินซื้อของไปเรื่อยๆอยากจะรู้จัง ว่าพวกเพื่อนๆที่เหลือจะทำอะไรแต่…เอ๊ะ!!!!ใครเรียกชื่อผมนะไม่ค่อยมีใครรู้นิว่าผมชื่อโบแจ}

^{"โบแจโบแจ"ผู้หญิงคนนึงตะโกนเรียกผมทำไงดีเนี่ยมีคนจำเราได้ได้ไงเนี่ยอยู่ไม่ ได้แล้วผมจึงรีบเดินหนีแต่เธอก็ยังตะโกนเรียกชื่อผม}

^{ปึ้งงงงง โอ๊ยยยยยยยยย}

^{"ขะ..ขอโทษครับ"ตายแล้วผมเดินไปชนกับผู้หญิงคนนึง}

^{"นี่นายเดินยังไงเนี่ย"}

^{"เฮ้โบแจเป็นอะไรรึป่าว"เฮ้ยผู้หญิงคนนั้นยังไม่เลิกตามผมอีกผมจึงเริ่มที่จะวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้เพราะเริ่มมีคนเข้ามามุงแล้วแล้วผมก็วิ่งออกมาจากห้างนั้นได้ สำเร็จแต่มือผมมันดันดึงหญิงสาวที่ผมเดินชนวิ่งมาด้วยเนี่ยสิ}

^{"นี่นายจะพาฉันมาด้วยทำไมฮะ"
"โทษทีผมลืมตัวน่ะ"
"โบแจๆเป็นไงบ้าง"ผู้หญิงคนนั้นวิ่งตามผมมาในที่สุด
"นี่คุณรู้จักผมด้วยหรอครับ"
"ไม่นิแต่หน้านายคุ้นๆนะ"
"คุ้นๆหรอใครหรอฮันซุง"ผู้หญิงคนที่ผมดึงเธอมาด้วยหันไปถามผู้หญิงที่วิ่งตาม}

^{ผมมาสรุปว่าสองคนนี้เค้ารู้จักกันหรอเนี่ย
"อ๋อฉันรู้แล้วแจจุง แจจุงใช่มั๊ยกรี๊ดดดด"
"เอ่อๆคือใช่ครับคุณจำผมได้ด้วยหรอครับ"
"จำได้สิค่ะมีคนเดียวแหละที่หน้าตาแบบนี้ยินดีที่ได้รู้จักค่ะฉันโจฮันซุงแล้วนี้เพื่อนฉันค่ะฮันโบแจ"อ๋อสรุปที่ยัยฮันซุงเรียกนี่คงจะเป็นชื่อเพื่อนเค้าสินะแล้วผมจะวิ่ง หนีทำแมวไรเนี่ย
"อ๋อครับยินดีที่ได้รู้จักครับเอ่อผมขอโทดนะครับคุณโบแจที่ผมพาคุณวิ่งมาด้วย"
"กองไว้ตรงนั้นแหละนายจะบ้ารึไงพาฉันวิ่งมาทำไมเนี่ย"อะไรกันไม่มีผู้หญิงคน ไหนที่มีท่าทีกวนแบบนี้ใส่ผมเลยนะเนี่ยยกเว้นจุนฮีน้องสาวยุนโฮ}

^{ยัยโบแจพูดจบก็เดินหนีไปเลย
"ขอโทดเเทนเพื่อนฉันด้วยนะค่ะสงสัยมันจะประจำเดือนไม่มาอ่ะค่ะ"
" - 0 -"}

^{ในที่สุดยัยสองคนนั้นก็เดินออกไปทิ้งผมให้อยู่คนเดี่ยวแต่นี่มันมือถือใครเนี่ยสงสัยจะเป็นของสองคนนั้นมั้งผมเลยวิ่งตามพวกเธอไปแต่หายไปไหนแล้วหว่าช่างเถอะเดี่ยวเค้าคงจะติดต่อกลับมาเองแหละกลับคอนโดดีกว่า}

^{ติ้งหน่องงงงงง}

^{"มาแล้วครับบบบบบบ"เฮ้อชางมินมาเปิดประตูให้ผมอีกแล้วอันที่จริงผมรู้ว่ามีคนอื่นที่อยู่ในห้องแต่พวกมันค่อนข้างขี้เกลียดและชอบใช้น้องสุดท้องอย่างชางมิน เสมอ
"อ้าวววแจจุงมาแล้วหรอวันนี้ไปไหนมาน่ะคุณฮันโมโหมากเลยนะที่นายโดดซ้อม น่ะ"
"อืมมีไรอีกม่ะฉันเหนื่อยจะไปอาบน้ำแล้ว"
"ไม่มีครับ"
"เฮ้ไอ้แจแกไปไหนมาฮะ"ยุนโฮไอ้หมียุนมันแหกปากทักทายผมคนแรกเลย
"ไปไหนก็ได้โตแล้ว"ผมตอบมันไปแบบกวนๆ(แล้วไอ้ที่ผมพูดมันหมายความว่า ไงเนี่ย?)แล้วเดินหนีเข้าห้องไป
"อะไรของมันว่ะ"ยุนโฮหันไปบ่นกลับมิกกี้ที่กำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับมิยูแฟนสาว คนสวยของมันวันนี้ไอ้ปลาโลมามันหายไปไหนเนี่ยปกติมันจะมายุ่งวุ่นวายกับผมหนิแล้วหายไปไหนหว่าสงสัยจะไปตามจีบยุนจีลูกสาวผู้จัดการวงอยู่แน่ๆเลย}

^{ติ๊ดดๆๆๆ
"ฮัลโหลผมแจจุงครับฮัลโหลๆทำไมไม่พูดล่ะอ้าวไม่ใช่ของผมหนิแต่มันเป็นอันที่ผมเก็บได้"
"ฮัลโหลโบแจหรอ"
"ป่าวครับโบแจเค้าาา"ผมยังพูดไม่จบเลยปลายสายก็ตะโกนมาว่า
"นายเป็นใครน่ะมารับโทรศัพท์แฟนฉันได้ไงฮะ"
"เอ่อคือผมม…"พูดไม่ทันมันเลยอ่ะผู้ชายอะไรพูดไวชิบเลยพูดจบแล้วพี่แกก็วาง ไปเลยสงสัยจะเป็นแฟนโบแจผมมองโทรศัพท์ของโบแจอยู่นานแล้วผมก็เปิดดูในมือถือเธอมีรูปโบแจถ่ายคู่กับผู้ชายคนนึงด้วยนะสงสัยจะเป็นไอ้หมอนั้นแน่ๆเลยดูไปดูมาหน้านายนั้นคล้ายดงเฮเพื่อนผมเลยแฮะแต่ไม่ช่ายแน่เพราะ ไอ้ดงเฮมันมีแฟน แล้วและเสียงก็ไม่เหมือนกันเลย}

^{ตี๊ดดดๆๆ}

^{"ฮัลโหล"
"นี่นายเอามือถือฉันคืนมานะ"สงสัยจะเป็นโบแจแน่ๆเลย
"ให้เอาไปคืนที่ไหนล่ะ"
"ที่ร้านโอชิโอเคม่ะ"
"วันไหน"
"พรุ่งนี้"}

^{"ฉันไม่ว่างหรอกอาทิตย์นี้น่ะ"
"แล้วฉันจะทำไงล่ะฮะ"
"งั้นเธอก็มาที่บริษัท SMล่ะกันฉันอยู่ที่นี้"
"เอ่อก็ได้งั้นฉันไปพรุ่งนี้นะ"
"อือมีไรอีกป่ะฉันง่วงแล้วน่ะ"
"ไม่มีแค่นี้นะ"}

^{บริษัท SM
"ยุนโฮนายมีขนมม่ะ"
"ไม่มีอ่ะฉันบอกนายแล้วใช่ม่ะว่าให้กินอะไรมาก่อนเพราะวันนี้ซ้อมทั้งวัน"
"ก็ตอนนั้นฉันไม่หิวหนิให้ทำไงล่ะ"
"เฮ้ยแล้วนี่โทรศัพท์ใหม่หรอว่ะ"
"อ๋อป่าวฉันเก็บได้น่ะ"
"ของใครว่ะ"
"คน"
"ถูกของแกถ้าเป็นหมาจะใช้โทรศัพท์ได้ไงจริงม่ะ"
"เดี๋ยวก็ดูเองดิเพราะยัยนั้นจะมาเอาโทรศัพท์คืนวันนนี้น่ะ"
"หรอไปซ้อมกันดีกว่าว่ะ"}

^{ตี๊ดดดๆๆ
"สงสัยจะโทรมาแล้วล่ะนายไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ"
"เออๆ"
"ฮัลโหล"
"นี่นายอยู่ไหนน่ะฉันมาถึงที่ตึกแล้ว"
"รอแป๊บนะเดี๋ยวฉันลงไป"
"อืม"
"ไปเร็วยุนโฮ"แล้วผมก็ลงมาที่ชั้นล่างเหนื่อยเป็นบ้าเลยเดินลงมาจากชั้น20เนี่ยก็ไอ้ลิฟท์บ้าเนี่ยสิดันเสียกว่าจะมาถึงชั้น1ผมล่ะเข่าอ่อนเลย
"ไหนว่ะไอ้แจ"
"ไม่รู้สิว่าอยู่ไหน"
"นี่นายแจจุง"มีคนเดียวเหละที่เรียกผมแบบนี้
"อ่ะโทรศัพท์ของเธอโบแจ"
"55555+อะไรกันชื่อโบแจหรอ"ยุนโฮ
"ชื่อโบแจแล้วมันหนักส่วนไหนของนายฮะจุงยุนโฮ"
"เอ่อก็มันเหมือนชื่อเล่นไอ้แจน่ะสิ5555+"ขำอยู่ได้ไอ้หมีบ้าชื่อผมน่ะไม่คิดว่าจะมี ใครเหมือนแล้วก็มีที่ไหนล่ะผู้ชายชื่อโบแจ
"นี่ไม่ทราบว่าวงดงบังชินกิเนี่ยมันเป็นตลกคาเฟ่รึไงฮะจะขำอะไรว่ะ"ได้ผลยุนโฮ มันเงียบไปเลยแต่การเงียบของยุนโฮนั้นมันเป็นสัญญานที่บอกว่าสงครามกำลังจะ    เกิดขึ้นผมไม่รอช้าเลยบอกลากับยัยโบแจแล้วรีบลากยุนโฮขึ้นไปที่ห้องซ้อมโชคดีที่ลิฟท์มันใช้ได้แล้วผมเลยสบายหน่อย
"ผู้หญิงบ้าอะไรว่ะ"
"อะไรแกจะว่าอะไรเค้าว่ะ"
"ผู้หญิงบ้าอะไรน่ารักชะมัดเลยว่ะไอ้แจแกมีเบอร์รึป่าวว่ะ"
"ไม่มีอ่ะนี่ไอ้โฮแกน่ะมีแฟนเเล้วนะโว้ย"
"เเหมไอ้เพื่อนบ้า"ไอ้โฮมีท่าทีโมโหนิๆที่ผมพูดถึงเฮมีนแฟนมัน มันเลยเดินหนีผมไปที่ห้องซ้อม}

^{จะว่าไปก็น่าขำนะที่อยู่ดีๆมีคนชื่อเหมือนผมแต่มันคงจะไม่แปลกหรอกมั้งแต่ดูดีๆยัยนั้นหน้าคล้ายผมเลยอ่ะเฮ้ยบ้าจริงมานั่งคิดอะไรเนี่ยไปซ้อมดีกว่า
"นี่ไอ้แจแกรู้รึป่าวว่าเมื่อวานนี้น่ะแกไม่อยู่มีนางเองเอ็มวีของเรามาให้ดูตัวด้วยสวยเป็นบ้าเลยแหละ" มิกกี้เดินเข้ามาหาพร้อมกับคุยเรื่องนางเองเอ็มวีตัวใหม่ของพวก เราว่าหน้าตาน่ารักผมละอยากเห็นจริงๆว่าจะน่ารักแค่ไหนกันเชียว
"แล้วไงว่ะ"ผมตอบไปอย่าไม่ใส่ใจ
" -*- " หน้ามิกกี้}

^{"นี่แจจุง"เสียงที่ผมไม่อยากจะได้ยินที่สุดในตอนนี้
"ครับคุณฮัน"
"เมื่อวานนายไปไหนมาฮะ"
"อ๋อผมไปหาแม่ครับพอดีแม่บอกว่าคิดถึง"ดูสิผมโกหกอีกแล้วที่จริงแม่ไม่อยากเจอผมเท่าไหร่หรอกครับเพราะผมไปหาแม่เกือบทุกวันแม่คงจะเบื่อขี้หน้าแล้วล่ะแต่ได้ผมคุณฮันเชื่อด้วย55+รอดตัวไปน่ะแจจุงเอ๋ย
"อ่อแล้วพรุ่งนี้นายห้ามไปไหนนะเพราะจะไปถ่ายเอ็มวีตัวใหม่กัน"
"ครับๆๆ"
"เออนี่นายเห็นจุนซูมั๊ย"
"ไม่ครับ"แต่จะให้ผมเดานะมันคงจะอยู่แถวๆยุนจีแน่ๆเลย
"เฮ้อหาไปไหนของมันว่ะ"คุณฮันเดินออกไปข้างนอกแล้วผมเลยกลับไปซ้อมเต้นต่อยิ่งเต้นไม่ค่อยได้อยู่}

^{ในที่สุดการซ้อมอันหน้าเบื่อก็จบลงผมเลยชวนเพื่อนๆไปหาอะไรกินกันแต่มีแค่ ชางมินที่ว่างก็แหงล่ะนายคนเนี่ยมันไม่มีแฟนเหมือนผมหนิเลยว่างเหมือนกันส่วนพวกที่เหลือน่ะหรออยู่กับแฟนหมดล่ะ
"นี่ชางมินนายอยากกินอะไร"
"ไม่รู้สิครับแล้วแต่พี่เถอะ"
"ฉันอยากดื่มน่ะ"
"แต่พรุ่งนี้เรามีถ่ายเอ็มวีตอนเช้านะครับ"
"เออเถอะน่านิดเดียวเอง"
"ไม่อ่ะพี่ผมไม่ดื่ม"}

^{เวลาผ่านไปเกือบ2ชั่วโมงปรากฎว่าไอ้ชางมินมันมันซดเหล้าไปมากกว่าผมซะอีกแถมบอกให้พอก็ไม่ยอมแล้วไหนใครบอกไม่ดื่มกันว่ะเนี่ย
"นี่ชางมินเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ"
"อือไปเร็วๆนะแจจุง"หนอยไอ้นี่เมาแล้วลืมเลยนะว่าใครเป็นพี่ใครเป็นน้อง}

^{"ปล่อยฉันนะไอ้บ้า" ระหว่างที่ผมกำลังเดินกลับมาที่ด้านในร้านผมก็ได้ยินเสียงผู้ หญิงคนนึงร้องให้ช่วยผมเลยเดินไปดูก็เห็นผู้ชายกำลังจะจูบผู้หญิงคนนั้นแต่เฮ้ยนั้นมันยัยโบแจจอมจุ้นนี้หน่าไหงไปโดนไอ้หน้าหล่อนั้นจูบได่ล่ะเนี่ยผมเลยเดินเข้าไปหาทั้งสองคน
"นี่ปล่อยแฟนฉันนะ"ได้ผลไอ้หน้าหล่อมันปล่อยโบแจแต่ O*Oไอ้หน้าหล่อมันเปลี่ยนเป่าหมายโดยเล็งมาที่ผมแต่แย่แล้วแจเอ๋ยมันต่อยเข้า ที่ปากของผมเฮ้ยพรุ่งนี้มีถ่ายเอ็มวีนะโว้ยมาต่อยฉันได้ไงผมเลยสวนหมัดไปที่หน้าของมันบ้างแต่มันก็ยังไม่หยุด
"นี่น่ะหรอแฟนใหม่เธอฮะโบแจ"
" -*- "นี่คือหน้าโบแจตอบที่ไอ้หน้าหล่อถามแบบว่างงสุดๆเลย
"ใช่ฉันเป็นแฟนโบแจเอง คนที่นายโทรไปวันนั้นที่ฉันรับโทรศัพท์ไง"แต่เหมือนสิ่งที่ผมพูดไปมันกลับนำมาซึ่งความลำบากของผมไอ้เวรนั้นมันปล่อยหมัดไม่ยั้งมาที่ผม (แจเปลี่ยนศัพท์นามจากไอ้หน้าหล่อมาเป็นไอ้เวร55+)
เพล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง}

^{"ไปเร็วไอ้หน้าจืด"นั้นแหละครับคือเสียงขวดเบียร์ที่กระทบกลับหัวไอ้เวณนั้น อย่างจังแต่ไม่ใช่ผมนะแต่เป็นโบแจตะหากแล้วโบแจก็พาผมวิ่งวิ่งและวิ่งไปไหน ไม่รู้ผมมารู้อีกทีผมก็มานอนอยู่ที่บนเตียงในห้องสีชมพู้ชมพูเอ๋///นี่มันห้องใคร กันเนี่ยหรือว่าโบแจลากผมมาที่ห้องเฮ้ยเธอจะทำไรผมมั๊ยเนี่ย
"นี่ตื่นแล้วหรอแจจุง"
"------------"ผมไม่ตอบเพราะยังงงๆอยู่
"นี่เป็นนักร้องแล้วหยิ่งหรอถามยังไม่ตอบอีก"
"-----------------"อะไรว่ะไม่ตอบก็หาว่าหยิ่งซะงั้นอ่ะยัยบ้าเอ้ย
"นี่อ่ะยาทาซะจะได้ไม่บวม"
"ขอบคุณนะ"
"อ้าวไม  ไม่เงียบอีกล่ะ"อารัยว่ะพูดก็ผิดอีกโอ๊ยคนหล่ออยากตาย
"ทำไมไม่ทำล่ะหรือว่าทำไม่เป็นฮะ"โธ่ยัยบ้าฉันจะเเกล้งเธอนะสิ
"มามาฉันทำให้ก็ได้"
"^_____^ "โบแจมือเบามากเลยเปรียบกับยุนโฮแล้วคนละเรื่องเลยตอนนี้หน้าเธอ กลับผมห่างกันแค่นิดเดียวเองเสร็จเรา555+ผมแกล้งจะทำเหมือนกำลังจะจุ๊ฟฟฟฟ}

^{เธอแต่เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยคุณพระช่วยผมดันพลาดดท่าหน้าทิ้มเลยดึงโบแจลงมาด้วยเเล้วเราก็ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
"0*0"โบแจ
"0*0"ผมแจจุง
"นี่นายไอ้บ้า"}

^{"เฮ้ยยยโบแจฉันไม่ตั้งใจนะฉัน ขอโทษนะ"
"ไม่ขอโทษแล้วมันได้อะไรฮะ"
"แล้วจะให้ฉันทำไง"
"ไม่รู้"
"ทำไงก็บอกมาสิ"
"เดี๋ยวฉันจะบอกนายทีหลังโอเคม่ะแต่ตอนเนี่ยนายออก ไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้บ้าาาา"
"ไปก็ได้"ผมเลยวิ่งออกมาด้วยความเร็วเเสงไม่งั้นขืนถ้าผมอยู่ต่อผมต้องตายที่ห้องนี้แน่ๆเลยผมกลับมาที่ห้องแล้วก็นึกได้ว่าเฮ้ยยยผมลืมไอ้ชางมินไว้ที่ร้านนี้หว่าทำ ไงดีหว่า}

^{ตี๊ดดดดดดดดๆๆๆ}

^{"นี่พี่แจไปไหนน่ะนานจังผมกลับไปที่คอนโดก่อนนะ"
"เออกลับมาเลยฉันอยู่ที่คอนโดแล้ว"
"อะไรกันนี้พี่ทิ้งผมหรอเนี่ย"
"เฮ้ยป่าวนะโว้ยเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังทีหลังนะ"คืนนั้นผมโดนไอ้ชางมินด่ายับเลยโทษฐานที่ผมทิ้งมันไว้ที่ร้านแต่ผมก็ยอมรับโทษแต่โดยดีก็ผมมันผิดจริงนี้หน่าเฮ้ยไปนอนดีกว่าเด๋วพรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า
"ตื่นนนนนนนนนนนนนนๆได้แล้วไอ้พวกบ้าาา"เสียงไอ้หมีที่เข้ามาปลุกพวกผม
"โอ๊ยยยยยไอ้บ้าเงียบๆหน่อยดิ"มิกกี้
"เออนั้นดิฉันง่วงจะตายอยู่แล้วนะอย่ามายุ่ง"จุนซู
"จะตื่นมั๊ย"
"ไม่"เสียงของทั้งสี่คนที่เหลือรวมทั้งผมด้วย
"ตามใจฉันไปก่อนนะเด๋วท้าพวกแกไม่ไปคุณฮันก็คงจะมาปลุกเองล่ะ"
"10นาทีนะไอ้หมี"มิกกี้และจุนซู
"แป๊บบเดียวเองนะพี่เด๋วผมมา"ชางมิน
"แป็บนึงนะเพื่อน"ได้ผลทุกคนรีบทำตามที่ไอ้หมียุนบอกเลยครึ่งช่วยโมงต่อมา พวกเราก็เดินทางมาถึงที่นัดหมายที่นี่สวยมากเลยครับดูท่าทางมิกกี้กับจุนซูจะดู ดี๊ด๊าเป็นพิเศษเพราะว่ามีนางเอกเอ็มวีมาด้วยเห็นบอกว่าน่ารักกมากแล้วไหนล่ะไม่ไหวเลยมาสายจริงๆๆ
"เฮ้ยจะ….แจนางเอกมาเเล้วโว้ย"จุนซูหันมาบอกผมที่ตอนนี้กำลังจำเนื้อเพลงอยู่
"หวัดดีครับผมชื่อเซียจุนซูครับ"รีบเลยไอ้โลมา
"ผมชื่อมิกกี้ยูชอลครับ"นี่ก็อีกตัว
"อ๋อค่ะยินดีที่รู้จักค่ะฉันชื่อฮันโบแจค่ะ"ผมคงจะหูฝาดไปแน่ๆเลยหรือไม่ก็คงจะบังเอินชื่อเหมือนกันมั้งผมเลยหันไปดูว่าใช่รึป่าวแต่
"โบแจ"
"แจจุง"ทันใดที่เธอเห็นผมเธอก็ร้องเรียกชื่อผมทั้นทีเลย
"เธอมาได้ไง"
"ก็ฉันมาทำงานมันผิดตรงไหน"
"ไม่อ่ะ"
"เฮ้นี่แจแกรู้จักน้องโบแจด้วยหรอว่ะไม่บอกกันบ้างเลยนะ"
"-*-"
"อ้าวโบแจมาแล้วหรอ"
"ค่ะหวัดดีค่ะคุณลุง"
"หาาาคุณลุง"
"ใช่แล้วโบแจเป็นหลานฉันเองพวกนายจะทำไมหรอ"อะไรกันเนี่ย โลกกลมชะมัดเลย
"หลานคุณฮันน่าตาน่ารักจังเลยนะครับ"มิกกี้
"แต่ลูกสาวน่ารักกว่า"ไอ้จุนซูรีบประจบเลย
"จะหลานหรือลูกฉันหน้าตาดีแล้วจะทำไม"
"ป่าววครับ"
"รีบไปแต่งหน้าสิ"ทั้งวันผมต้องเห็นหน้ายัยโบแจมันช่างน่าเบื่อที่สุดเลย ผู้หญิงอะไรกวนประสาทชมัดเลยจะมีใครเบื่อยัยนี่อย่างผมมั๊ยนะ
"นี่แจจุงนายไม่ได้เข้าห้องน้ำตอนเช้ารึไงฮะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็ดูหน้านายดิอย่างกะขี้ไม่ออกยิ้มสิยิ้ม"
"เรื่องของฉัน"
"นี่มันงานนะทำดีๆหน่อยได้ป่ะเดี๋ยวแฟนเพลงเข้าก็คิดว่าคิมแจจุงญาติเสียหรอก"
"นี่ฉันว่าเราได้ขึ้นหน้าหนึ่งแน่ๆเลย"
"เรื่องไรอ่ะ"
"ก็คิมแจจุงนักร้องสุดหล่อฆ่าหญิงสาวหน้าตาขี้เหร่ตายคากองถ่ายไง"
"หง่าฉันว่าน่าจะเป็นหญิงสาวสุดสวยฆ่านักร้องดังสุดห่วยตายซะมากกว่า"
"นี่พวกเธอสองคนน่ะคุยอะไรกันอยู่ได้เข้ามานี่เร็วจะถ่ายแล้ว"
"ครับ/ค่ะ"
"ฉากนี้เป็นฉากที่โบแจกำลังจะไปเรียนต่อเมืองนอกแจจุงเลยพาโบแจมาเที่ยวเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็มีจูบกันด้วยนะ"
"หา!!!!!!!!!!!!!!!!จูบงั้นหรอ"ผมและโบแจพูดพร้อมกัน
"ใช่แล้วก็เอาแบบสมจริงด้วยนะ"55+ได้ทีผมล่ะยัยโบแจตายแน่ดูท่าทางโบแจจะกลัวฉากนี้มากเพราะเธอดูเครียดๆนะเอาล่ะผู้กำกับเริ่มถ่ายทำแล้ว แต่พอมาถึงฉากที่เราสองคนต้องจูบกันผมเริ่มหวั่นๆแล้วสิครับแต่ โบแจสิยิ่งกว่าอีก ผู้กำกับเห็นสีหน้าเราสองคนดูเหนื่อยๆเค้าเลยให้เราพักกันก่อน
"นี่โบแจกลัวฉันหรอ"
"ใครบอกฉันไม่เห็นจะกลัวเลยแค่จูบเองชิวๆ"
"หรองั้นก็จูบจริงสิ"
"ได้"เฮ้ยยัยนี้อะไรว่ะง่ายจังแต่ผมว่าเธอไม่กล้าหรอก
"ตกลง"
"อ้าวเร็วเข้าพวกเธอสองคนน่ะจะเย็นแล้วฉันจะรีบกลับบ้านไปหาเมีย" ดูสิผู้กำกับเผยความในใจออกมาแล้ว
"ค่ะไปแล้วค่ะ"แล้วโบแจก็วิ่งไปก่อนฉากเริ่มถ่ายต่อแล้วก็ถึงตอนที่เรารอคอยผมหันไปดูหน้าเพื่อนๆในวงพวกมันน่ะหน้าตาเเบบว่าอิจฉาผมสุดๆเลยแต่ ผมสิชักจะหวั่นๆเเล้วอ่ะตอนนี่หน้าผมเข้าไปใกล้กับหน้าโบแจแล้วยัยนี้น่ะสวย จริงๆเลยแหะแต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นโบแจจูบจริงครับพี่น้องผมน่ะอึ้งไปเลยแต่พอตั้งสติได้ผมก็จูบเธอกลับแล้วผู้กำกับก็สั่งคัดเป้นการณ์จบการแสดงแต่โบแจนะสิหน้าแดงอย่างกะสตอร์เบอรี่เลย55+น่ารักดีเเหะ
"โหไอ้แจแกบังอาจขโมยจูบของนางฟ้าของพวกฉันไป"ยุนโฮดูดูมันพูด}

^{"นี่โบแจเลิกงานแล้วกลับด้วยกันนะ"
"ไม่อ่ะฉันกลับเองได้"
"แต่ที่นี่น่ะมันไกลนะแล้วรถของกอถ่ายก็ไปหมดแล้วด้วยเหลือแต่รถของพวกฉัน"
"ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้"
"แต่"
"เถอะน่าขึ้นมาเร็ว"ผมไม่รอเธอพูดตอบแต่กลับดึงเธอขึ้นมาในรถด้วย
"เฮ้ยนายฉันบอกว่ากลับเองได้ไง"
"มาเถอะน่าาาาาาาาอย่าดื้อดิ"
"นั้นสิมากับพวกเราเถอะโบแจถ้าเธอไม่ขึ้นมาไอ้แจจุงมันก็คงจะไม่ยอมให้รถออกแน่ๆเลย"มิกกี้พูดขึ้น
"นั้นดิมาเถอะฉันคิดถึงโซลแล้วนะ"ยุนโฮพูดขึ้น
"คิดถึงโซลรึว่าเฮมีนกันแน่ฮะไอ้โฮ"เซียแซวยุนโฮทำเอายุนโฮหันไปทำตาถลึงใส่โลมาน้อยหลบสายตาทันทีทุกคนในรถเลยหัวเราะกันใหญ่}

^{ทันที่ที่ถึงหน้าคอนโดพวกเราก็แยกย้ายกันไปยุนโฮไปหาเฮมีนส่วนพวกที่เหลือไปหาไรกินผมเลยว่าไม่รู้จะไปไหนเลยอาสาไปส่งโบแจที่บ้าน
"นี้เธอเดี๋ยวฉันไปส่งนะ"
"ไม่เองอ่ะฉันกลับเองได้"
"เถอะน่ามาเดี๋ยวฉันไปเอารถก่อนรอแป๊บนะ"
"อืม"
"มาแล้วขึ้นมาเร็ว"ระหว่างทางผมไม่ได้สทนาอะไรกับโบแจเลยแต่ดูเหมือนว่าเธอจะหลับผมเลยคับรถไปตามปกติ
"นี่โบแจถึงแล้ว"
"หืออะไรนายจะมาทำอะไรอ่ะแจจุง"
"อะไรของเธอฉันจะไปทำอะไร"
"อะไรนะนายบอกว่านายเป็นตัวกินไก่หรอ"อ้าวดูไปกันใหญ่แล้วอะไรของเธอว่ะ เนี่ยผมจึงเอื้อมมือไปสกิตตัวเธอ
"อ้ายยยยยนายจะทำไรฉันนะ"
"จะบ้าหรอถึงบ้านเธอแล้วโบแจ"
"อ้าวหรอขอบใจนะ"
"อืมไม่เป็นไร"}

^{"นี่นายยังจำเรื่องนั้นได้รึป่าว"
"อะไรเรื่องอะไร………อ๋อเรื่องที่ฉันจูบเธอนะหรอ"
"-*-"
"แล้วเธอจะให้ฉันทำไงฉันขอโทษนะ"
"นายก็มาคบกับฉันสิ"
"หาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"เป็นอะไรถือว่าเป็นการรับผิดชอบ"
"เฮ้ยฉันไม่ได้ไปปล้ำเธอนะแล้วทำไม่ต้องขนานนั้นเลยหรอ"
"ไม่รู้ล่ะก็ไหนนายบอกว่าจะยอมทุกอย่างไงฉันไปล่ะนะอ่อแล้วต่อจากนี้ ไปนายเป็นแฟนฉันแล้วนะห้ามไปอี๋อ๋อกับใครล่ะบายแล้วจะโทรหานะ"
"--*--"อะไรกันเนี่ยผมต้องตกไปเป็นแฟนกับยัยโบแจจอมกวนได้ยังไงแล้วทำไมยัยนั้นต้องการอย่างนั้นล่ะโอ๊ยคิดแล้วยิ่งงงแต่ไหนๆก็ไหนๆคบๆไปไม่เสียหายัยเนี่ยก็หน้าตาน่ารักดี}

^{ตี๊ดดดดดดดดดดดดดด}

^{"ฮัลโหลว่าไงโบแจ"}

^{(นายอยู่ไหนอ่ะออกมาหาฉันหน่อยนะ)
"ตอนนี้ฉันไม่ว่างอ่ะ"}

^{(อะไรกันนายออกมาหาแฟนหน่อยไม่ได้รึไงฮะ)
"อ่าก็ได้ๆแต่อีกชั่วโมงนึงได้ม่ะฉันกำลังจะประชุมน่ะ"
(ก็อได้มาเร็วๆนะที่รักฉันจะรออยู่ที่ร้าน กาแฟหน้า คอนโดนาย)}

^{"อืม"เฮ้อทามไมผมต้องตามใจยัยโบแจ(แฟนจำเป็นของผมด้วยนะไม่เข้าใจเลย)}

^{หนึ่งชั่งโมงต่อมา}

^{"นี่ฉันอยุ่ตรงนี้"นั้นไงยัยตัวแสบนั่งหน้าสวยอยู่ตรงนั้น
"อืมหวัดดีโบแจ"
"อืมนายมาสายนะ"}

^{"นี่เธอมีไรหรอให้ฉันมาหาน่ะ"
"ทำไมถามอย่างงี้ล่ะนายไม่คิดจะมาหาฉันบ้างรึไงนี่เราเป็นแฟนกันนะแจ"
"แต่มันก็แค่หน้าที่ที่ฉันต้องทำเพราะฉันดันไปจูบเธอเข้านะสิ"
"นี่นายตลอดเวลาสามเดือนนายไม่คิดกับฉันแบบแฟนบ้างเลยหรอ"
"—___----"  ผมได้แต่เงียบและมองหน้าเธอตอนนี้หน้าเธอเริ่มแดงแล้วเธออายฉันหรอคงไม่ใช่แน่ๆเพราะดูเหมือนโบแจกำลังจะโกรธและผมคิดว่าเธอคงอยากจะเอามีดมาปาดคอผมตายแน่ๆเลย
"นี่คิมแจจุงนาย….นายมันแย่ที่สุดเลยนะเหมือนกับที่พวกชาวบ้าเค้าพูดไม่ผิดเลยที่เค้าบอกว่านายน่ะไม่คบใครจริงจัง"อ้าวไปกันใหญ่แล้วอ่ะผมไม่เคยทิ้งใครก่อนเลยนะเนี่ยมีแต่ทิ้งผม ผมเองก็ไม่เข้าใจ
"ตลอดเวลานายทำอย่างกับฉันไม่ใช่แฟนนายงั้นล่ะ"
"ก้มันไม่ใช่ตั้งแต่แรกแล้วหนิ"
"นี่นาย"}

^{ผัวะ
"นี่นายมันแย่ที่สุดเลยนะแจ"
"ก็ฉันพูดความจริงหนิฉันเป็นแฟนกับเธอก็เพราะสัญญาที่ฉันให้เธอก็เท่านั้น"
"การคบกับฉันมันฝืนใจนายมากใช่มั๊ย"
"----------"  ผมเงียบและยังคงไม่พูดอะไรตอบเธอไป
"งั้นต่อไปนี้นายไม่ต้องฝืนแล้วล่ะเพราะฉันจะหายไปจากชีวิตของนาย"
หมายความว่าไงเนี่ยโบแจกำลังทำผมงงเอามากๆเลย}

^{"ลาก่อนคิมแจจุง"แล้วเธอก็เดินออกไปจากร้านโดยทิ้งให้ผมยืนงงอยู่คนเดียว
ผมกลับมาที่คอนโดด้วยอาการแจ่มใสเป็นพิเศษก็แหงล่ะหลุดพ้นจากโบแจแล้วหนิแต่ที่เธอพูดน่ะมันหมายความว่าไงกันนะหายไปจากชีวิตผมงั้นหรอเธอจะ ไปไหนเนี่ยแต่ช่างเถอะ แต่ผมมานั่งคิดๆดูแล้วตลอดเวลาสามเดือนที่คบกันผมก็คิดว่าเธอเป็นแฟนผมจริงๆนะแต่ไม่เเสดงออกเท่านั้นเองเฮ้อคิดแล้วเหนื่อยใจ}

^{หนึ่งเดือนต่อมา}

^{โบแจพูดจริงหรอเนี่ยว่าเธอจะหาไปจากชีวิตผม ผมรู้สึกว่ามันเหงาๆนะ}

^{เพราะปกติเธอจะมาคอยเอาใจผมถึงบางครั้งผมจะลำคราญแต่สาบานได้เลยนะ ว่ามันนึดเดียวจิงๆที่ผมรำคราญเธอ จริงๆแล้วผมคิดว่าถ้าเธอทนผมไหวผมก็จะคบกับเธอไปอย่างงี้แต่เธอ กลับมาเลิกกับผมซะก่อนสองสามวันมาเนี่ยผมตามหาเธอนะแต่ไม่เจอไปหาที่คอนโดเค้าบอกว่าเธอย้ายไปแล้วและเย็นวันนั้น}

^{"อุ๊ยขอโทดค่ะ"
"ไม่เป็นไรคลับ…..อ้าวโจฮันซุง"
"อ้าวแจจุงนายมาได้ไงเนี่ย"ผมเจอเธอบ่อยตอนที่คบกับโบแจตอนนี้เลยสนิทกัน
"นี่เธอเจอโบแจบ้างมั๊ย"
"ไม่อ่ะฉันเจอเค้าครั้งสุดท้ายก็หลังที่นายเลิกกับโบแจ"
"-*-"
"นี่นายทามไมเลิกกับโบแจล่ะ"กำจะตอบยังไงล่ะฉันป่าวบอกเลิกนะ
"-*-"
"นายรู้มั๊ยว่าโบแจนะรักนายมากๆเลยที่จิงแล้วเค้านะปลื้มนายมานานแล้วล่ะ แต่ที่ไม่แสดงออกไปเพราะเค้าคงจะเขินนายอ่ะเออนี่แจจุงโบแจฝากของให้นาย ด้วยนะแต่มันอยุ่ที่บ้านฉันน่ะทำไงดีเนี่ย"
"งั้นฉันไปเอาที่บ้านเธอได้ม่ะ"
"อืมก็ได้งั้นไปเลยนะ"}

^{ผมมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของฮันซุงโหยัยนี่บ้านหลังใหญ่เป็นบ้านเลย
"เข้ามาก่อนสิ"
"อืม"
"เด๋วฉันไปหยิบมาให้"แล้วฮันซุงก็กลับมาพร้อมกล่องสีน้ำตาล
"อ่ะของนายอ่ะ"
"นี่แล้วเธอรู้มั๊ยว่าโบแจเค้าไปอยู่ไหน"}

^{"เห็นเค้าบอกว่าจะไปเรียนต่อนะฉันก็ไม่รู้อะไรแล้วล่ะโบแจไม่บอกอะไรฉันเลย"
"อืมขอบใจนะ"
"ไม่เป็นไรนนี่ฉันล่ะเป็นห่วงโบแจจังยัยนั้นยิ่งไม่ค่อยจะปกติสะด้วยสิ"
"หือโบแจเป็นอะไรหรอ"
"ก็ฉันเห็นยัยนั้นน่ะกินยาวันล่ะเยอะๆเลยนะถามก็บอกว่าเป็นยาแก้แพ้ไม่รู้ ว่าเป็นอะไร"
"หรองั้นฉันไปก่อนนะ"ผมกลับไปที่รถแล้วนั่งคิดเรื่องโบแจแล้วจึงเปิดกล่องที่โบแจฝากมาให้ผมสิ่งที่อยู่ในนั้นมีจดหมายและรูปที่เธอถ่ายคู่กับผมและก็มีสร้อย รูปไม้กาเขนผมเปิดจดหมายออกอ่าน}

^{To คิมแจจุง}

^{ฉันรู้ว่านายได้อ่านจดหมายฉบับนี้ฉันคงจะไปไกลจากนายแล้วดีใจมั๊ยล่ะที่ยัยโบแจจอมยุ่งของนายไปไกลๆได้ซะที ตลอดเวลาสามเดือนที่ฉันคบกับนายขอบคุณนะ}

^{ที่ทำให้ฉันมีความสุขเป็นครั้งสุดท้ายตอนนี้ฉันอาจจะเรียนต่ออยู่ที่ไหนสักแห่ง หรือไม่ก็หายไปจากโลกนี้แล้วก้ได้ ใครจะไปรู้ฉันขอบใจนายมากล่ะ}

^{แจจุงที่นายมาทำให้ชีวิตฉันมีความสุขครั้งสุดท้ายจากนี้ฉันคงจะ}

^{คิดถึงนายน่าดูเลยนะสุดท้ายก็ขอให้นายประสบความสำเร็จในชีวิตนะสร้อยไม้กางเขน นะใส่ติดตัวตลอดไปได้มั๊ยแจถือว่าฉันขอละกันนะ…บายนายสุดที่รักของฉัน                                                                                                                 From ฮันโบแจ}

^{อะไรกันเธอจะทิ้งฉันไปไหนเนี่ยโบแจฉันขอโทษที่ทำอะไรไม่ดีกับเธอไว้มากมายฉันจะตามหาเธอผมนั่งร้องไห้อยู่นานกว่าจะออกรถไปขืนไปทั้งร้องไห้ผมได้ไป ยมโลกแน่ๆเลยให้ตายเถอะยัยนี้หนีผมไปไหนนะ   โบแจยัยบ้า}

^{"นี่แจจุงนายเป็นอะไรเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยร่าเริงเลย"ยุนโฮ
"ฉันคิดถึงโบแจ"
"นายว่าไงนะไหนบอกว่าไม่ได้รักไง"มิกกี้
"ป่าวเลยฉันรักยัยเนี่ยมาตลอดเลย"
"แล้วนายทิ้งเข้าทำไม"ยุนโฮ
"ป่าวฉันไม่ได้ทิ้งแต่เค้าทิ้งฉันไป"
"เฮ้ยใจเย็นไอ้แจ"มิกกี้
"อืมฉันว่าฉันจะไปตามหาโบแจ"
"แกจะไปที่ไหนว่ะ"}

^{"ไม่รู้ว่ะ"
"โอ๊ยยยยยยปวดท้องจังเลยพี่พาผมไปโรงพยาบาลหน่อยดิ"
"เป็นไรไปว่าไอ้ชางมิน"
"ไม่รุโอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยไม่ไหวแล้ว"}

^{โรงพยาบาลโซล}

^{"นี่หมดครับผมเป็นอะไร"
"อ๋อก็แค่คุณชางมินไม่ค่อยจะถ่ายน่ะค่ะ"
"        -*-     "
"55+หัดเข้าห้องน้ำตามที่คุณหมอคนสวยบอกด้วยล่ะรุ้มั๊ยไอ้มิน55"มิกกี้
"จิงด้วย"โลมา
"เดี๋ยฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ"แจจุง
"อืม"}

^{ขนาดที่ผมกำลังเดินไปที่ห้องน้ำนั้นผมก็ได้ยินชื่อชื่อนึงที่คุ้นเคย}

^{"คุณฮันโบแจครับสองสามวันมานี้อาการของคุณไม่ดีขึ้นเลย"}

^{"ค่ะฉันเข้าใจว่าชีวิตฉันคงเหลืออีกไม่นาน"
"เอ่อมันก็ยังมีทางนะครับแต่โอกาศน้อยมากผมว่าคุณทำใจให้สบายเถอะครับ"}

^{อะไรกันยัยเนี่ยชื่อเหมือนคนที่ผมรักเลยแต่คงไม่ใช่หรอกเพราะโบแจคงไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อยเพื่อความแน่ใจผมเลยไปถามพยาบาลที่ยืนมองผมอยุ่นานว่าคนไข่ห้องนี้เป็นอะไรกันแน่
"เอ่อคุณพยาบาลครับคนไข้ห้อง 356 เป็นโรคอะไรหรอครับ"
"อ๋อมะเร็งที่สมองค่ะเห็นว่าเป็นขั้นที่สองแล้วน่าสงสารจริงๆเลยยังเด็ก อยู่เลยนะค่ะ"
"หรอครับแล้วเค้าชื่ออะไรหรอครับ"
"อ๋อชื่อโบแจฮันโบแจค่ะหน้าตาน่ารักซะด้วยไม่น่าเลย"
"อ๋อครับ"
"งั้นฉันไปก่อนนะค่ะ"}

^{ทันทีที่ได้ยินชื่อผมก็ถึงกลับอึ้งเป็นไปได้ไงโบแจกำลังจะตายเป็นไปไม่ได้ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่โบแจแน่ๆผมจึงเดินเข้าไปในห้องนั้น
ก๊อกๆๆๆๆ}

^{"เข้ามาได้เลยค่ะคุณหมอลืมอะไรหรอค่ะ"เธอทักทายคนที่เดินเข้ามาในห้อง อย่าสดใสพร้อมกลับหันหน้ามามองผมใช่เลยเธอคนนี้ที่ผมตามหางั้นแสดงว่าคนที่พยาบาลสาวเล่าให้ฟังนันคือโบแจงั้นหรอไม่จิงใช่มั๊ย
"แจจุง"
"โบแจเธอหนีฉันมาทำไม"
"นายมาได้ไง"
"แล้วเธอเป็นอะไรไม่สบายทำไมไม่อกฉัน"}

^{"แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วยล่ะในเมื่อนายไม่เคยสนใจฉันเลย"
"เปล่าเลยที่ผ่านมาฉันโกหตเธอมาตลอดเลย"
"นายว่าไงนะ"
"ฉันน่ะชอบเธอตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้ว"
"ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะแจ"
"ทำไมล่ะ"
"เพราะอีกไม่นานฉันก็คงจะจากโลกนี้ไปแล้วนายไปซะเถอะ"
"ไม่ฉันจะอยู่ข้างเธอโบแจฉันรักเธอนะ"
"----"โบแจไม่ตอบกลับนั่งก้มหน้าแล้วผมก็เห็นหยดน้ำใสๆไหลออกมาเธอร้องไห้ อะไรกันเธอร้องไห้เพราะผมมากี่ครั้งแล้วเนี่ยผมมันแย่อย่างที่ใครเค้าบอกกันจริงๆด้วย
"โบแจเธอกลับมาคบกลับฉันตามเดิมเถอะนะ"
"แจจุง....คือหมอบอกว่าฉันจะอยู่ได้อีกไม่ถึงสามเดือนหรืออาจจะไม่ถึง เดือนหรือวันพรุ่งนี้ฉันอาจจะตายได้"}

^{"ไม่มีทางเธอต้องไม่ตายเธอต้องอยู่กับฉันตลอดไปนะโบแจ"
"หือๆๆๆ"เสียงร้องไห้ของโบแจดังขึ้นและสิ่งที่ไม่ขาดคิดก็เกิดขึ้นเธอร้องไห้อย่างแรกและเธอก็เริ่มหอบหน้าของเธอตอนนี้ซีดมากผมจึงรีบเดินเข้าไปหาเธอ และกอดเธอไว้ผมรีบกดสัญญานบอกพยาบาลแล้วพวกพยาบาลก็วิ่ง เข้ามาดูโบแจกันใหญ่
"เอ่อคุณหมอค่ะอาการน้องเค้าแง่ลงมากเลยนะค่ะ"
"นั้นสิก็ยาที่เราชีดเข้าไปแต่มันกลับไปทำลายเซลล์มะเร็งแค่นิดเดียวผมจะทำยังไงดีเนี่ย"
"คุณหมอค่ะไม่ต้องหรอกค่ะพอแล้วฉันทนไม่ไหวอีกแล้วมันทรมานมากเลยที่ต้องเป็นโรกนี้หยุดการรักษาฉันเถอะค่ะ"}

^{ตอนนี้ผมออกมารอข้างนอกโดยมีมิกกี้และพวกดงบังที่เหลือที่เดินมาหาผมเจอแล้วผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้พวกเข้าฟังแต่ตอนนี้ผมเป็นห่วงเธอจังผมกลัวมากกลัวที่ จะต้องเสียเธอไปอีกแล้วคุณหมอผู้ดูแลอาการของโบแจก็เดินออกมาจากห้องด้วยสีหน้าที่ผมอยากจะตายจิงๆเลยดูหมอทำหน้าสิหมดหวังจิงๆเลยตอนนี้รุ้สึกจะมีคุณ ยายแก่ๆกับผู้ชายอายุราวๆ25มาที่หน้าห้องและยืนคุยกับหมอ
"เอ่อคุณคือคิมแจจุงใช้มั๊ยครับ"ผู้ชายคนนั้นหลังจากเดินเข้าไปที่ห้องของโบแจแล้วก็เดินออกมาหาผม
"อ๋อใช้ครับแล้วคุณคือ"
"อ๋อผมฮัน โจคังครับพี่ชายของโบแจ"
"อ๋อครับ"
"คือน้องสาวผมอยากเจอคุณน่ะครับ"ผู้ชายคนนั้นพูดแล้วก็หยุดดูเหมือนเข้ากำลังจะร้องไห้นะรึว่าโบแจเป็นอะไรแล้วเข้าก็เดินออกไปผมรีบเดินเข้าไปในห้องเพื่อหาโบแจ  ให้ตายเถอะทำไมโบแจดูแย่จังจากที่เคยสดใสตอนนี้ดูเธอสิทำไมถึงโทรมอย่างนี้
"แจจุง"เธอพูดชื่อผมออกมาแต่เสียงเบามากๆและผมก็ไม่ค่อยได้ยินว่าเธอพูดว่าอะไรเพราะตอนนี้เธอใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่
"โบแจเธอเป็นอะไรเธอต้องหานะ"
"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่เธอมีให้ฉันนะฉันจะไม่มีวันลืมนายเลย"
"ฉันก็จะไม่มีวันลืมเธอเลยฉันสัญญา"ตอนนี้ผมร้องไห้ออกมาแล้วผมรู้สึกกลัวจิงๆ
"นี่โบแจเธอห้ามหลับนะโบแจโบแจ……"
"แจจุงชานนนรักนายนะ"
"ฉันก็รักเธอ"
"โบแจโบแจไม่นะเธอจะทิ้งฉันไปไม่ได้นะโบแจตื่นมา}

^{อยุ่กับฉันก่อนฉันรักเธอนะ"ตอนนี้ผมไม่รุ้เรื่องอะไรแล้วผมรู้สึกมึนๆผมอยากตามเธอไปจังให้ตายเหอะทำไมพระเจ้าไม่เข้าข้างผมบ้างเลยนะตอนนี้สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้าก็คือร่างหญิงสาวที่ผมรักและเธอก็รักผมให้ตายเถอะทำไมเธอไม่อยู่กลับผม นานๆเธอทิ้งฉันไปทำไมโบแจ……………}

^{หนึ่งปีต่อมา}

^{ผมยังเสียใจกลับเรื่องที่ผ่านมาอยู่เลยเพื่อนๆทุดคนของผมดีกับผมมากใส่ใจผมกันทุกคนเลยดูอย่างไอ้โลมาสิคอยมาทำให้ผมยิ้มตลอกเลย}

^{ทุกคนดีกับผมมากเลยนะตอนนี้ผมอยู่ที่ทะเลที่ที่ผมกลับโบแจุบกัน}

^{( ที่มาถ่ายเอ็มวีน่ะ ) เฮ้ยผมคิดถึงเธอจังตอนนี้เธอคงจะมองผมอยู่แน่ๆผมสัญญาจะ ไม่มีวันลืมเธอเลยฮันโบแจยัยตัวป่วนของผม…………….}

- -