[SJ] KYUMIN & YERYEO story of love

ลำดับตอนที่ #4 : story 3 - 100%

"อุคกี้~

   เดี๋ยววันนี้มินมินกลับบ้านก่อนน้ะพอดีว่าจียงจะมารับน้ะ 

    น่ารำคาญจริงๆ กะจะไปเดินสยามเล่นกับอุคกี้สักหน่อย หาเค้กฟักทองนุ่มๆอร่อยๆกิน

     แค่คิดก็ฟินแล้วอ่ะอุคกี้ >0<"

 

"เอาไว้วันหลังก็ได้น้ะมินมิน มินมินนก็บอกคุณลุงสิว่ากลับกับอุคกี้ เดี๋ยวให้อุคกี้ไปส่ง ถ้าคุณลุงไม่เชื่อให้คุณลุงโทรมาหาอุคกี้เลย"

 

"อุคกี้ก็รู้อ่ะว่าคุณพ่อน้ะ หวงมินมินจะตายแค่ก้าวขาออกจากบ้านก็ต้องให้จียงตามล้ะ แต่เดี๋ยวจะลองคุยกับคุณพ่ออีกครั้งล้ะกัน ไม่งั้นก็ต้องอ้อนคุณแม่แล้วล้ะ T-T "

 

"55555  งั้นพรุ่งนี้เจอกันน้ะมินมิน 

เดี๋ยวอุคกี้จะไปเดินซื้อของแล้วก็หาอะไรอร่อยกินก่อนกลับบ้านก่อนล้ะกัน 

บ้ายบายจ้า ^^"

 

"บ้ายบายน้ะอุคกี้แล้วเจอกัน :D"

 

สองสาวตระกูลลี และตระกูลคิมต่างแยกย้ายกันที่หน้าโรงเรียน ก่อนที่ซองมินจะเดินขึ้นรถที่จียงขับมาออกไป ส่วนเรียวอุคเดินลัดเลาะจากบริเวณหน้าโรงเรียนไปจนถึงสยาม แต่ทุกการกระทำนั้นได้อยู่ในสายตาของ...ชายหนุ่มตะกูลคิม

 

เยซอง หนุ่มมาดผู้ดี ดีกรีนักเรียนนอก เป็นพี่ชายคนโตของตระกูลคิม มีน้องสาวชื่อแทยอน ที่บ้านทำธุรกิจค้าส่งอาวุธถูกต้องตามกฏหมาย ที่มีสำนักงานไปทั่วเอเชีย และกำลังขยายออกในยุโรป สังคมในวงการเบื้องหลังรู้จักเค้าดีในนาม "เพชฆาตมืด" 

เพราะเยซองและพ่อของเค้าสามารถทำอะไรก็ตามโดยที่อีกฝ่ายไม่มีทางตามทัน ทั้งทางด้านธุรกิจก็มีหุ้นส่วนรายใหญ่ทั่วเอเชีย คนในวงการนี้จึงไม่มีใครริอาจต่อกรกับเค้า แต่ก็จะมีบ้างแต่เพียงแค่ไม่แสดงตัวออกมาเท่านั้นเอง...

 

"เห้อออ ไม่มีมินมินมาด้วยรู้สึกเหงาจัง ไปกินเค้กเสร็จแล้วค่อยโทรตามพี่คุณมารับดีกว่า

ว่าแต่... จะกินร้านไหนดีน้าา ร้านนี้ก็น่าอร่อย ร้านนี้ก็น่ากิน ร้านนี้ก็เคยกินมาแล้ว โอ้ยยย ลายตาจัง ^3^ 

งั้นกินร้านนี้ดีกว่า บรรยากาศน่ารักจัง ยังไม่เคยกินด้วย ขอลองหน่อยล้ะกัน"

 

"เอ้ะ!! กินเค้กอีกแล้วหรอ นี่กะจะกินทุกร้านที่มีเปิดอยู่ในโลกนี้เลยใช่มั้ยเนี้ย แต่ทำไมถึงไม่อ้วนว่ะ ดูปากนั้นเวลากินเค้กดิ้ น่าเข้าไปจับกดจูบชะมัด อ้ากกกก"

 

ทางด้านเยซองเมื่อเห็นเรียวอุคเลี้ยวเข้าร้านเค้ก ก็นั่งมองเรียวอุคกินเค้กอย่างไม่วางตา ซักพัก เห็นอาการลุกรี้ลุกรน กำลังขวานหาของในกระเป๋า เมื่อเยซองเห็น ก็เดินออกจากที่ซ่อน เดินตรงเข้าไปที่โต๊ะที่ร่างเล็กนั้นนั่งอยู่คนเดียว

 

"ฮือๆ กระเป๋าตังหายไปไหนอ่า แล้วจะจ่ายค่าเค้กนี้ยังไงอ่ะ ทำไงดีๆ บัตรสะสมแต้มร้านเค้กอยู่ในนั้นหมดเลย เสียดายง่าาา แงงงง"

 

ต่อค่ะ


 

"หานี่อยู่หรอ คิม เรียวอุค"

 

"ห้ะ!! หน่อยแน้ะ นี่นายซาลาเปา นายขโมยกระเป๋าตังค์ฉันไปหรอ!

ดูหน้าตาแล้วไม่น่าทำอะไรแบบนี้น้ะ!"

 

      ทางด้านเยซอง เมื่อเห็นเรียวอุคด่าว่าตนเป็นขโมยก็เถียงกลับอย่างไม่ลดละ 

 

"นี่แม่สาวน้อย ฉันไม่ได้ยากจนขนาดที่ต้องขโมยกระเป๋าตังค์เธอหรอกน้ะ ก็ที่เมื่อเช้าที่เธอชนฉันหน้ะ แล้วกระเป๋าตังค์เธอตกลงมา ฉันก็เลยเก็บมาคืน ฉันเป็นคนดีซ้ะขนาดนี้ยังว่าฉันเป็นโจรอยู่อีกหรอห้ะ!"

     

   " เอ้าหรอ ก็ใครมันจะไปรู้เล่า ชิ้!

งั้นก็ขอบคุณล้ะกัน เอากระเป๋าตังค์ฉันมา ถ้าฉันรู้น้ะว่าบัตรสะสมแต้มเค้กฉันหายไปแม้แต่ใบเดียวล้ะก็ นายตายแน่!

เอามา! แล้วนายก็ไปได้แล้ว ชิ้วๆๆ~"

     
        ทางด้านเรียวอุคเมื่อโดนเยซองด่ากลับมาก็ก้มน่างุด ด้วยความอายที่ด่าออกไปโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ก็ยังมีสปิริทที่ไม่ยอมเสียหน้าใครง่ายๆ ก็เลยยังสามารถหาข้อแก้ตัวมาแถต่อไปได้

 

"พูดงี้ได้ไงล้ะแม่สาวน้อย"

 

"ฉันชื่อ คิม เรียวอุคย้ะ"

 

"555 ก็ได้ คิม เรียวอุค 

ในฐานะที่เธอมีหนี้บุญคุณกับฉัน เธอต้องพาฉันไปเลี้ยงหนัง ตกลงไหม"

     เยซอง หนุ่มเจ้าเล่ห์ กำลังหลอกล่อสาวน้อยตรงหน้าคนนี้ให้ติดกับ

 

"ไม่ตกลงย้ะ ไม่มีทาง ฉันไม่มีวันไปดูกับนายแน่ๆ ไม่มีขาเดินไปดูหรือไง
เอ้ะ! หรือว่าไม่มีตัง ฉันให้ยืมก่อนได้น้ะ"

เรียวอุคพูดไปพลางแอบด่าไป

 

"งั้นฉันกลับล้ะน้ะ ค่าเค้กนี่ก็คงไม่ต้องจ่ายแล้วล้ะ ส่วนบัตรสะสมแต้มเค้กนี่เธอคงไม่อยากได้มันแล้วใช่มั้ย?
เห้อๆโอเค น่าเสียดายเน้อะ แต่ทำไงได้ล้ะ เจ้าของเค้าไม่ต้องการแล้ว งั้นฉันเอาไปทิ้งล้ะน้ะ"

 

"อ้ากกกกก หยุดเดี๋ยวนี้น้ะ ก็ได้ๆ ฉันพานายไปดูหนังก็ได้ แต่ฉันต้องเลือกหนังเองแล้วนายเป็นคนจ่ายน้ะ จะดูวันไหนว่ามาเลย"

   
เรียวอุคพูดอย่างจำยอม เพราะตอนนี้ทั้งตัวเธอไม่เหลือสักบาท...
     รันทดแท้ชีวิตเรียวอุคเนี้ย

 

"ก็ได้ๆ โอเคๆ แล้วแต่คุณเลยครับแม่สาวน้อย"

 

-----โรงภาพยนตร์-----

 

"นี่นายซาลาเปาหน้าจืด ดูเรื่องนี้น้ะ about time เนี้ยน้ะ ฉันอยากดูมานานล้ะ"

      เรียวอุค พลางเขย่าแขนคนตรงหน้าเพราะอยากจะดูหนังเรื้องนี้ใจจะขาด

 

"แค่ผมอยากดูฮาชิมะโปรเจกมากกว่าน้ะ ^^"
 
"ไหนนายบอกว่าตามใจฉันไงล้ะ ???

ชิ้ นายนี่มันเจ้าเลห์จริงๆ ฉันไม่ดูด้วยแล้ว"

"เอ้ะ งั้นบัตรร้านบุฟเฟต์เค้กนี่ก็คงต้องทิ้งแล้วล้ะสิ้"

"อ้ากกกกกกกก นายยังมีอีกหรอนายซาลาเปาเน่าาา"

25%

 

"อันที่จริงผมยังเหลืออีกหลายร้านน้ะ มีร้านที่อโศก ร้าน cake wish แล้วก็....."

 

"หยุดเดี๋ยวนี้น่ะนายซาลาเปาหน้าจืด ก็ได้ ครั้งนี้ฉันยอมนายก็ได้ ชิ้"

 

        เรียวอุคต้องนอมเยซองอีกครั้ง เพราะยิมไม่ได้ที่จะเห็นเยซองทิ้งบัตรร้านเค้กไป เพราะถือคติที่ว่า ยอมได้ทุกอย่างบนโลก ยกเว้นเรื่องเค้กเรื่องเดียวเท่านั้น

 

 

                                       ------ในโรงภาพยนตร์------

 

"นี่นายฉันว่าโรงภาพยนตร์ที่นี้มันแปลกๆน่ะ ดูเงียบๆยังไงก็ไม่รู้อ่ะ หนังไม่สนุกหรอ ฉันดูทีเซอร์ก็น่าดูดีน่ะ แล้วทำไมทั้งโรงถึงมีแค่ฉันกับนายเท่านั้นอ่า~~"

 

"หึหึหึ"

 

"นายเป็นบ้าหรอ เวลาอย่างนี้ยังจะมีอารมณ์หัวเราะอยู่ได้ ฉันว่าเราไปดูเรื่องอื่นเถ้อะน้า ฉัน......"

 

"กลัวหรอ จะกลัวทำไม ปากเก่งอย่างนี้ยังจะกลัวอีกหรอ ที่เห็นโรงไม่มีคน ฉันปิดโรงนี้ดูเองแหละ เพื่อเธอเลยน่ะคิม เรียวอุค"

 

"นายจะบ้าไปแล้วหรอ นายคิดว่านายรวยมากสิ้น้ะ ถึงเอาเงินพวกนี้มาใช้จ่ายอะไรแบบนี้ ฉันว่าน้ะนายควรที่จะเอาเงินเนี้ยไปบริจาคช่วยเหลือคนอื่นดีกว่ามั้ยห้ะ  
บลาบลาบลาบลาาาาาา"

 

     จุ้บส์สสสส จังหวะ ที่เรียวอุคได้แต่ด่าเยซองอยู่นั้น เยซองถึงกับทนไม่ไหว ที่โดนผู้หญิงมาด่าต่อหน้า เพราะไม่เคยมีใครกล้ามาทำกับเค้าแบบนี้

     
      ทางด้านเรียวอุคเมื่อโดนปิดปากไปเช่นนั้น พยายามใช้มือดัน ทุบตีหน้าอกของอีกฝ่าย แต่ทำไมร่างกายกลับอ่อนแอไม่มีแรงที่จะต่อต้านคนข้างหน้านี้ ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงมันหายไปไหนหมด มือกับใจมันไม่สัมพันธ์กัน น้ำตาที่เคยกลั้นไว้กลับค่อยๆรินไหลออกมา 

       
       ทางด้านเยซองค่อยๆตวัดลิ้น ควานเข้าไปในปาก ดูดดื่มชิมความหวานจากปากของเรียวอุค แต่สักพักเยซองก็สัมผัสได้ถึงคราบน้ำที่ไหลออกมาจากตาของเรียวอุค และก็นึกขึ้นได้ว่า เรียวอุคไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่เคยผ่านๆมา จึงค่อยๆถอนจูบออก พร้อมกับค่อยๆพรมจูบซับน้ำตาที่ไหลออกมา พร้อมกับค่อยๆ กระซิบเบาๆว่า

 

"ขอโทษน่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษจริงๆ"

 

"หึกๆๆๆๆๆๆ"

     เสียงสะอื้นร้องไห้ของเรียวอุคดังเข้าสะท้อนเข้าไปภายในใจของเยซอง

     เรียวอุคลุกขึ้น แล้วเดินหันหลังออกไปทันที แต่ระหว่างที่ลุกนั้น ร่างกายกลับไม่มีเรี่ยวแรง แทบจะล้มทั้งยืน เยซองรีบเข้ามาประคองตัวของเรียวอุคไว้ แต่เรียวอุคกลับสะบัดตัวเพื่อให้ร่างกายพ้นจากพันธนาการของผู้ชายคนนี้ พร้อมกลับค่อยๆก้าวขาเดินออกไป ระหว่างที่เปิดประตูออกไปนั้นได้สวนกับแทคยอน ลูกน้องคนสนิทของเยซอง เรียวอุคได้กล่าวเพียงสั้นๆด้วยสีหน้าที่เป็นปกติ และยิ้มแย้มว่า

 

"กลับก่อนน่ะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ "

 

      ทางด้านแทคยอนได้แต่ยิ้มตอบกลับไป พร้อมกับงงว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมหญิงสาวถึงกับร้องไห้หนักขนาดนี้ แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรออกไป 

     เมื่อเรียวอุคเดินออกไป มือก็กดโทรศัพท์หานิชคุณคนสนิทของตน เมื่อสายติด เรียวอุคได้เอ่ยว่า
 

        "ฮือๆ พี่คุณค่ะ พี่คุณมารับอุคหน่อยสิค่ะ ตอนนี้อุคอยู่ที่โรงภาพยนตร์ที่สยาม พี่คุณรีบมาเลยน่ะค่ะ"
 

        "ครับๆคุณหนู เกิดอะไรขึ้นครับ เดี๋ยวพี่จะรีบไปหาน่ะ อย่าร้องน่ะคนดี ตอนนี้พี่ใกล้ถึงแล้ว พี่กะจะไปหาอยู่พอดี ไม่ร้องน่ะครับคนดี เดี๋ยวถึงแล้วพี่จะโทรหาน้ะ ดูแลตัวเองด้วย"

  

         ทางด้านเยซองก็รู้สึกคิดมากที่ทำไปแบบนั้น ก็เค้าทนไม่ได้นี่หน่า ทำไมยัยตัวเล็กต้องมาด่าเค้าแบบนั้นด้วย ไม่ชอบก็บอกกันดีๆ เค้าอุตสาห์ทำเพื่อยัยตัวเล็กเลยน้ะ
 

          แทคยอนที่กำลังเดินเข้ามา งุนงงเล็กน้อย ที่เจ้านายเค้าดูมีท่าทีแปลกไป จึงเดินเข้าไปถามว่า
 

"นายครับ มีอะไรหรือเปล่า ทำไมคุณเรียวอุคถึงเดินร้องไห้ออกไปอย่างนั้นล้ะครับ นายไม่ตามออกไปดูสักหน่อยหรอครับ"

 

 

-----50%-----

 

"หึ ไม่ล้ะ ตอนนี้เค้าคงยังไม่อยากเจอฉันหรอก ไปตอนนี้เรียวอุคก็คงจะยิ่งโกรธฉันป่าวๆ นายช่วยตามไปดูเรียวอุคสักหน่อยเเล้วกัน"

 

เยซองพูดพร้อมกับเอามือกุมขมับตัวเอง เสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ ไม่คิดว่าจะเป็นเเบบนี้ ลืมคิดไปว่าเรียวอุคไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่เคยผ่านๆมา เเค่คืนเดียวเเล้วก็ผ่านไป ไม่เล่นตัว เสนอตัว พร้อมทอดกายให้เค้าบนเตียง 

 

แต่กับเรียวอุค คนๆนี้ไม่ใช่เลย ไม่ใช่เลยซักนิด

 

ทางด้านเเทคยอน ได้ออกไปตามดูเรียวอุคตามคำสั่งของเยซอง เมื่อเห็นคุณหนูร่างเล็กยืนอยู่คนเดียว ก็ได้เดินเข้าไปพร้อมกับเอ่ยเบาๆ ว่า

 

"ต้องขอโทษแทนคุณชายด้วยน้ะครับคุณเรียวอุค คุณชายไม่ได้ต้องการให้มันเป็นอย่างนี้หรอกครับ อีกอย่างเรื่องปิดโรงหนังเพื่อคุณเรียวอุคเนี้ย รู้มั้ยครับ?

 คุณเรียวอุคเป็นคนเเรกที่คุณชายทำให้ อย่าโกรธคุณชายเลยน้ะครับ 

ทั้งชีวิตคุณชายไม่เคยเจออะไรเเบบนี้ครับ เคยเจอเเต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหา ต้องการเเค่เพียงเงินของคุณชาย ต้องการไปอวดว่าได้นอน ได้สัมผัสลีลาอันร้อนเเรงบนเตียงมาเเล้ว เเต่สำหรับคุณเรียวอุคไม่ใช่เลยนะครับ"

 

"คุณเเทคยอนคิดอย่างนั้นหรอค่ะ ถ้าไอ้บ้าซาลาเปานั้นให้เกียรติอุคกี้จริงก้ต้องไม่ทำเเบบนี้ ไอ้บ้านั้นคงคิดว่าอุคกี้เหมือนผู้หญิงใจง่าย เหมือนพวกที่เค้าเคยยุ่งด้วยแหละมั้งค่ะ"

 

ยิ่งเรียวอุคพูดออกไปเท่าไหร่ น้ำตาที่เคยสะกดกลั้นเอาไว้ กับไหลออกมาไม่ขาดสาย เพียงเพราะไปนึกถึงรสจูบที่เยซองได้มอบให้ 

 

มันมีอารมณ์ทั้งเสียใจ เเต่ก็รู้สึกดีกับรสจูบนั้นหรือเกิน แต่......

 

นั้นมันจูบเเรกของเค้าเลยน้ะ

 

อีกด้าน....

 คุณหนูครับๆ เป็นอย่างไรบ้างครับ ไอ้บ้านี่มันทำอะไรคุณหนูครับ

 

นิชคุณก้าวไปหาเเทคยอนพร้อมกับกระชากคอเสื้อและกำหมัด ง้างหมัดเตรียมต่อมคนตรงหน้า คนที่ทำให้คุณหนูร่างเล็กของเค้าเสียใจ

 

"พี่คุณค่ะ ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่คุณแทคยอนค่ะ กลับเถ้อะค่ะพี่คุณ"

 

"ใครครับ ใครทำให้คุณหนูเสียใจ คุณหนูอย่าปกป้องมันน่ะครับ"

 

นิชคุณได้ฟังคุณหนูว่าไม่ใช่คนตรงหน้าที่ทำร้าย เเต่ยังปักใจเชื่อไม่ได้ ก็ตั้งเเต่ดูเเลคุณหนูมาตั้งเเต่เด็ก ทำไมจะไม่รู้หล่ะว่าคุณหนูของเค้าใจดีแค่ไหน จิตใจอ่อนโยน งดงาม แล้วใครจะไปเชื่อไแ้คนหน้าเถื่อนตรงหน้าคุณหนูคนสวยของเค้าได้

 

"กลับเถอะค่ะพี่คุณ อุคกี้อยากกลับบ้าน กลับเถ้อะค่ะ ฮึก ฮึก ฮึก"

 

เรียวอุคพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลมาอย่างไม่ขาดสาย

 

"หึ ฝากไว้ก่อนน่ะครับ อย่าให้ผมรู้ว่าเป็นคุณ ไม่งั้นผมไม่เอาคุณไว้แน่ๆ"

 

"แล้วผมจะรอ อย่างคาดหวังน่ะครับ คุณบอดี้การ์ดหน้าสวย^^"

 

แทคยอนพูดพร้อมกับอมยิ้มเบาๆให้คนตรงหน้า อีกฝั่งก็ชักสีหน้าใส่ พร้อมกับสะบัดหน้าเดินพาคุณหนูเรียวอุคออกไป...

 

แทคยอนได้พูดแล้วยิ้มในใจว่า....

 

"น่าสนใจ บอดี้การ์ดหน้าหวานคนนี้น่าสนใจจริงๆ หึหึ"

 

 

ไรท์ไม่ได้เข้ามาอัพฟิคนานมาก อย่าลืมกันน้าา มาต่อให้ครบ 100% เเย้ว ติดช่วงสอบนู้นสอบนี่ หื้ออออ ขอโทษทุกๆคนน้ะ ช่วงนี้สมองตื๊ออมากกกก พิมพ์ผิดตกหล่นคำไหน บอกได้น้า คอมเมนท์+โหวตให้หน่อย อยากขอกำลังใจ >< ช่วงนี้ฟิคเอสเจดูเงียบๆ ไม่ค่อยเห็นเยยย เปิดไปตรงไหนเจอแต่ exo ไรท์ก้เข้าไปอ่านน่ะ สนุกดี>< เเต่อยากให้เปิดมาเจอเอสเจคนเเก่ของเราเยอะๆเหมือนเดิมมากกว่า ส
่วนเรื่อง รูป+อะไรหลาบๆอย่าง อ้อวว!! เอนซีอีก มีแน่นอนนน เเต่รอก่อนน่ะ อย่าพึ่งขาดใจล้าาา ส่งนเรื่องรูป ไม่มีเวลาจริงๆ คอมก้พัง ทำอะไรไม่ได่เลย นี่นั่งเเต่งในโทรศัพท์ รันทดแท้ๆ -0-
สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเข้ามาอ่านน่ะ ชอบไม่ชอบตรงไหนติชมได้ ไรท์สบายๆ ชิงๆ ไม่ซีเรียสส >< ขอบคุณอีกรอบจย้าาาาา