คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Endangering love 8
Endangering love 8
“ฟราน เี๋ยวอยู่ทาน้าวเย็น้วยัน่อนนะลู” เสียอแม่เฟิร์สบอผม
“รับแม่” ผมอบรับ บ้านเฟิร์สมีานะเลยนะรับ ทำธุริร้านอาหารทะเล้านหน้า มีทาเินเป็นเหมือนสนามเ้ามา่อนถึบ้าน บ้าน็ให่มาเลย อยู่ันพ่อแม่ ไอ่เฟิร์สแล้ว็น้อสาวมัน วันนี้สบายอีแล้วรับผมไม่เสียเินแถมไ้ินอาหารทะเลรสาิถูใ(แม่เฟิร์สทำน้ำิ้มีฟู้แบบเผ็น้อยให้ผมโยเพาะ)
“ทานเยอะๆนะลู ูสิัวผอมแห้เียว นี่หมึไ่นึ่มะนาวแม่ทำพิเศษให้ฟรานเลยนะ” แม่อเฟิร์สพูับผมะัหมึไ่นึ่มะนาวให้ผมิน
“วันนี้ไ้หมึไ่อวบๆมาเลยนะฟราน ลอูๆแล้วะิใ” พ่อเฟิร์สเสริมทำให้ผม้อรีบัเ้าหมึไ่นึ่มะนาวนั่นิน ่อนะพบว่ามัน
“สุยอ อร่อยสุยอเลยรับแม่” ผมบอแม่เฟิร์ส้วยใบหน้าเหมือนเ็ไ้นม มันอร่อยมาๆ เผ็นิๆ เปรี้ยว เ็มๆ หมึไ่มันๆ หนึบๆ ฟินมา
“อบ็แๆเ้าไป อ่ะๆๆ” ไอ่เฟิร์สบอผมพลาัใส่านให้ผม ับน้อสาวมัน
“นี่ถ้าฟรานเป็นเ็ผู้หิแม่ทาบทามมาให้เ้าเฟิร์สแล้วหล่ะ” แม่อเฟิร์สพู ะที่ผมไ้แ่นั่สำลัหมึไ่แ่ๆ
“ุ็พูอะไรหน่ะ” พ่ออเฟิร์สุแม่ ทำให้แม่พูบอว่า
“็ฟรานออะน่ารั หน้าาสะสวยว่าเ็ผู้หิอี ผิว็๊าวาว เหมาะับลูเราออ”
“พอเหอะรับแม่ แหมะะยุให้ลูเป็นเย์ะั้น” ไอ่เฟิร์สพูำๆ ่อนะหันไปุน้อ
“ฟาิน้าวอย่าอม้าวสิ แล้ว็เลิหันไปูทีวีไ้แล้ว”
หลับมื้ออาหารผม็ถึเวลา้อลาลับ
“ผมลับแล้วนะรับ พ่อสวัสีรับ แม่สวัสีรับ” ผมลาพ่อแม่ไอ่เฟิร์ส ามมารยาทไทย
“มาอีนะะพี่ฟราน” น้อสาวไอ่เฟิร์สบอผมโึ้นสวยแน่นๆถ้าผมูไม่ผินะ แ่อนนี้น้อเพิ่ 10 วบเอห่าับผมเือบ 10 ปี เห็นเฟิร์สบอว่าเป็นลูหล
“ไปนะไอ่เฟิร์ส” ผมบอมันอนมันเินมาส่ที่หน้าร้าน
“เสียายไอ่ปิไม่มา้วย” ไอ่เฟิร์สบ่นอุบอิบที่วันนี้ไอ่ปิไม่มา วนแล้วนะรับแ่มันบอ้อัผ้าเลยมาไม่ไ้
“รีบไปเหอะมึ เี๋ยวหิมึ็ไปรอหรอ นี่ะทุ่มละ” ไอ่เฟิร์สบอ ผมเือบลืมไปแล้วนะเนี่ยว่ามีนั
“เออๆ เอันพรุ่นี้นะ” ผมพู่อนะับมอเอร์ไ์ลับมาที่หอ ผมมาที่หอ็แ่ทุ่มว่าๆรับ แ่สาวผมสั้นมารออยู่่อนแล้ว ผมเลยรีบวนเธอเ้าห้อ
“อโทษนะที่ทำให้รอ” ผมบอ้วยวามรู้สึผิ
“ไม่เป็นไรหรอ ๋าผิเอ๋ามา่อนเวลาอ่ะ” เธอพูยิ้มๆ
“๋าอาบน้ำ่อนไหม” ผมถามเธอ เธอมอผม่อนะหัวเราะิ
“เหมือนที่เพื่อน๋าบอเลยว่าฟรานรัวามสะอา” เธอบอ่อนะเินเ้าไปำระร่าายในห้อน้ำ พอเธอออมาผม็ไปอาบน้ำบ้า วันนี้ผมหยิบเอาุน้อวัวมาใส่ พอเธอเห็นเท่านั่นแหละเธอ็อผมทันที
“นะนะนะ น่ารั น่ารัมาๆเลย” เธอพู่อนะับหาวัวอุนอนผมแว่ไปมา ผมยิ้มให้เธอน้อยๆ ่อนะันเธอลไปที่เีย ผมไม่ไ้มีไรับใรมา 2 วันละ อนนี้มีผู้หิมานอนรหน้า หุ่น็โอเ(ที่ผมใสุ่วัว็ไ้แรบันาลใมาา หน้าอูมๆอเธอเนี่ยแหละ) ผมเลยไม่รอ้าใ้มูและปาสำรวร่าายเธออย่า่อยเป็น่อยไป อืมทำไมแถวๆหน้าอมีลิ่นบุหรี่หว่า หรือว่า๋าสูบบุหรี่
“๋าสูบบุหรี่เหรอรับ” ผมถามเธอแ่ไม่ไ้เยหน้าึ้นมาาูมๆทั้ 2 ้า
“อ๊ะ ปะ ป่าวนะะ อืมมมม” เธออบพลาราหวาม อืม สสัยผมิไปเอ
“๋าไม่ไ้สูบแุ่สูบ” เสียเย็นเยียบทำเอาผมนลุวาบ ่อนะผละหน้าออมาา๋า
“มะ มะ มึเ้ามาไ้ไ” ผมถามเสียสั่นเมื่อเยหน้าึ้นไปพบสายามๆโหๆนั่น...ไอ่ิ
มันยิ้ม(เยาะ) ให้ำถามอผม่อนะหยิบีย์าร์ึ้นมาแว่ ไอ่เรี่ย นั่นมันีย์าร์สำรออผมแมร่เอาไปเมื่อไหร่วะ
“ไมึ หายหน้าไป 2 วันไปสอยวัวนมมาาไหน” มันพู่อนะเหลือบไปมอ๋าที่ำลัใส่เสื้ออยู่
“ระ เรื่ออุ” ผมพู่อนะหันไปมอหน้า๋านิๆอย่าหาทาหนีทีไล่
“เหรอ เหมือนมึะลืมไปแล้วว่ามึับุเป็นอะไรัน” ไอ่ิพู่อนะสาวเท้ามาทาผม ือแบบบอรๆาที่ฟรานน้อยอผมำลัเริร่าผา้ำ้ำโลเรียมัวปิบัิาร อนนี้ารเป็นหลับสนิทยิ่ว่าเ้าหินิทรา
“มึอยาใหุ้บอมันไหม ว่ามึเป็น-เมีย-ุ” มัน้มลมาระิบ้าหูผม้าๆแ่ัเน
“ไอ่เหี้ยยยยยยย” ผมพูพลาพลัหน้ามันออไปให้ห่าาผม
“อ๋อไ้ น้อรับือพี่ับ...”พอมันะพูผม็ใหน้าาื่นรีบโไปะรุบปามัน
“ะ ะ ๋ารับือ วันนี้๋าลับไป่อนนะๆ เี๋ยวๆเี๋ยว๋าทิ้เบอร์ไว้แล้วันเี๋ยวผมโทรหาพอีอนนี้ไม่ว่าแล้ว” ผมละล่ำละลับอ๋า ืน๋ารู้ว่าผมเสียท่ามัน็ิบหายิรับ เียริยศที่สั่สมมา ๋าทำหน้าาไม่เ้าใล้ายำลัะอแ แ่พอหันมาเห็นหน้าไอ่ิแ่นั่นแหละ เธอเินออาห้อไปปิประูับึเลยรับ
“ีนะมึ ไม่ลับห้อ 2 วันแถมยัว้าผู้หิลับมาอี มึลืมหรือเปล่าว่ามี ผัว รออยู่ทั้น” มันพูพลาบีบ้นแนผมอย่าแร
“ผะผะ ผัวเหี้ยอะไรมึไอ่ิ ุไม่ใ่ผู้หินะเว้ยที่ะเป็นเมียมึอ่ะ” ผมพู่อนะพยายามึแนัวเอออมา
“เหรอ ั้นุวรรื้อวามทรำให้มึไหม ว่าุเป็นอะไรับมึ” มันพู่อนะลาผมมาที่เีย ริมฝีปาร้อนอมันูบมาที่ปาผมนผมไ้ลิ่นบุหรี่และรสาิอแอลอฮอล์ในปามัน มันบูบผมอย่าเร่าร้อน ลิ้นร้อนเลียไล้ไปทั่วโยที่ผมพยายามหลิ้นหนีแ่็ไม่สำเร็ ลิ้นหน้าวา้อนเี่ยวระหวัลิ้นเล็ไปมาอย่าหยอล้อ มือหนาอมันลูบไล้เปะปะไปทั่วร่าายอผม ผมรู้สึร้อนวูบวาบไปทั้ัว มันลุึ้นมอเรือนร่าอผม้วยวามพอใ ่อนใ้ริมฝีปาสำรวไปทั่วร่าายอผม
ั่า เพื่อวามปลอภัย อิอิ
“อีรอบนะ ุ๊บ” มันระิบ้าหูผมและูบลไปที่ใบหู ่อนมันะเริ่มยับอีรั้ ืนนี้เหมือนผมะไม่ไ้นอนแล้วหล่ะ
ผมื่นึ้นมาในอนเ้า(มั้) ้วยสภาพนอนว่ำ สายาผมเห็นำแพสีาวเป็นอย่าแร และมีอ้อมออันอบอุ่น(หรา)วาพาไว้ที่หลัอผม รู้สึยัะเิเาวู หึ อ้อมออบอุ่นเหรอ หมีวายมาว่า มีแนหมีวายพาหลัผมอยู่รับหนัิบหาย ผมหันไปมอไอ่เ้าอแน เห็นมันนอนะแ้าหลับาพริ้มหันมาทาผม ผมเลย่อยๆยับัวออาอ้อมแนมัน เี๋ยวหนีไปั้หลั่อนีว่า
หมับ พรึบ
ะที่ผมำลัะพ้นาอบเีย็มีมือหนาๆ ับเ้าที่้อมือผม่อนะระาผมที่ไม่ทันั้ัว ปลิวลอยละลิ่วไปปะทะับอเ้าอมือ
“ะรีบลุไปไหน ยัเ้าอยู่เลย” ไอ่ิพูที่้าหูผม พลาระับออมันา้านหลัให้แน่นึ้น
“ุ ุมีเรียน” ผมบอมันอย่าหาทาัวรอ มันูบที่ท้าทอยอผม่อนะเบียร่าายิเ้ามาอี นี่มันอาร๊ายยย แผ่นหลัอผมอนนี้แนบสนิทับแผออมันยัะใ้าวรา้าแปะ ส่วนเอ่อ แบบว่า ไอ่ิน้อยอมันนี่มาึ๋ๆ ึ๊ยๆ อยู่แถวๆสะโพอผม พอผมรู้สึถึน้อายมันผมเลยะยับหนี
“อย่ายับ...ไม่ั้นุ่อรอบเ้าแน่” มันพูู่ผมรับ มันู่ผมมมมมมมม ผมเลยไ้แ่นอนนิ่ๆ
“เพิ่ะ 7 โมเอเรียนบ่ายไม่ใ่เหรอ” มันพูประโยทีู่ไม่ใ่ประโยำถาม่อนะไ้ยินเสียมันวามือถือ าว่ามันเอามือถือึ้นมาูเวลา ่อนที่มันะมูลไปที่เส้นผมอผม เออี ุ้ำไปทั้ัวและสา มันึผมให้พลิหันหน้าไปหามัน ่อนะันหัวผมให้ไปุอยู่รอแร่ ผมพยามยามยับออแ่มัน็ยัันเ้าไปนอนนี้หัวผมแทบะมุไปอยู่ในรัแร้มันละ ผมเลยยอมเออ ่าแมร่ละ พอผมหยุมัน็ยับหน้ามาหอมแ้มผมอีฟอ ่อนะเอามือมาลูบๆหลัผมไปมาเหมือนล่อมให้หลับ ือไม่อยาะบอว่าไ้ผลหว่ะรับ มันลูบๆเียนๆที่หลัผมไปมาไม่นานผม็ผล็อยหลับไปอีรั้อย่า่ายาย
“ฟรานๆ ฟราน ฟรานิส” เสียใรเรียผมอยู่นั่นโวะ ุะนอน ผมยับัวพลิหนี้วยวามรำา
“ฟราน ไอ่ฟรานมึะไปเรียนไหมฮะ” เสียเิมแุ่ึ้นนเือบเป็นวาพูับผม ผมเลยยเอาหมอมาปิหู
พรึบบบบบบ เสียหมอนโนระาออ่อนะมีสัมผัสหยึยๆ มาแปะแหมะอยู่ที่ปาผม ่อนะมีอะไรบาอย่าร้อนๆ หยุ่นๆ ถูันเ้ามาเลียไล้ไปในโพรปาอผมเอ
“อื้อออ” ผมประทวในรำอ้วยวามรำา่อนะลืมาโพล่ึ้นมา ็พบว่าไอ่ิำลัลัหลับผมอยู่ มันูบปาผมรับ ผมเลยพยายามันหน้ามันออไป แ่มัน็มาแปลเพราะมันยอมเอาหน้ามันออไปาผมแ่โยี
“เที่ยว่าแล้วไม่ไปเรียนหรือไมึ” มันลุึ้นมาเีย่อนะถามผม ทำให้ผมเห็นว่ามันอาบน้ำแ่ัวเรียบร้อยแล้ว พอไ้ยินแบบนั้นผมเลยรีบว้าเอามือถือมาูเวลา เรี่ยยยยยยยยยย เที่ย 35 แล้วรับน้ำยัไม่ไ้อาบ้าวยัไม่ไ้แ เรียนบ่ายโมร้วย ผมรีบสปริัวเ้ลมาาเียทันที
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย” ไวเท่าวามิพอเท้าเหยียบพื้นเท่านั้นแหละ วามเ็บ่วล่า็แล่นปราึ้นมาามไสันหลัเลย
“หึหึ ุอาบให้ไหม” เสียไอ่ิที่ยืนมออยู่ถามผมึ้น อาบพ่อมึิ ผมมอมันาเียว่อนะลาสัารัวเอเ้าห้อน้ำไป
“ทำเี่ยไรไอ่เหี้ยิ” พอผมออมาาห้อน้ำ็เห็นไอ่ิมันทำอะไรลุลัอยู่ในรัว
“พูำ่าำอย่าทรามเลยนะมึหน่ะ” มันพู่อนะวาานไ่าว ไส้รอ ับนมปัทาเนยถั่วไว้บนโ๊ะิน้าว 2 าน
“ุทำไ้แ่นี้ แ่ัวเสร็็ออมาินะ ะไ้ไปเรียน” มันพูผมมอมันนิๆ่อนะเินเ้าไปแ่ัวในห้อนอน ไม่นานผม็ออมานัุ่มปุ๊อยู่ที่โ๊ะ มันนั่ลฝั่ร้ามผม ผมเลยทำเป็นไม่สนใิ้มไส้รอเ้าปาหนึ่ำ แหะ มันาอะไรไปน้า อ่อรู้ละารสอูมามิอิอิ ิไ้แล้วผม็ลุพรวึ้นาโ๊ะ
“ะไปไหน” ไอ่ิถามผม
“ไปเอา เอเทับ” ผมบอ่อนะเปิู้เย็นหยิบอบาอย่าออมา ผมเทเอเทับลในานนทั่วไส้รอ ับไ่าว
“ินอสเป็นเ็เลยนะเมิ” ไอ่ิพูับผมะมอผมปิฝาว (เอเทับ ืออสมะเือเทศในภาษาฝรั่เศสอ่ะแหละรับ) ผมไม่่อล้อ่อเถียมัน ลอบมอนาฬิา็เห็นว่ายัไม่เที่ย 45 เลย อ.วิานี้อบเ้าเลท ับมอเอร์ไ์เ้าม.็ไม่ถึ 10 นาทีผมเลยไม่รีบร้อนเท่าไหร่
ึ๊ๆ ึ๊ๆๆ เสียไลน์เ้าในมือถือผม ผมเลยรีบูอย่าไว
‘4 ทุ่ม litter shake 5 ทุ่มรึ่ insane สนมะ’ พี่แบ์ส่ไลน์มาหาผมรับ litter shake นี่เป็นร้านเหล้าแถวๆมหาวิทยาลัยไว้นั่ินเหล้า ฟัเพล สูบบุหรี่ บาราู่ ันเบาๆิวๆ ส่วน insane นี่เป็นผับเลยรับ เ้าไปินเหล้าิ้นหิ้วหิบ ปริพวผม็ะทำแบบนี้แหละ ินเหล้าเบาๆพอึ่มๆที่ litter shake ่อนะไปิ้น+สีสาวที่ insane ผมยิ้มรุ่มริ่มับวามิัวเอำลัะอบลเลยรับ แ่ว่า
พรึบ มือถือผมถูไอ่ิแย่เอาไปอ่านไลน์
“สัไร้มารยาท” ผมพูะพยายามึมือถือืน
“ไม่้อไป” มันพูเสียเย็นๆับผม
“อย่าเสื-อ ะไปไม่ไป็เรื่ออุ” ผมบอมัน่อนะพยายามแย่มือถือืนมาอย่าไม่ลละ มันมอหน้าผมพลาส่ลำแสพิาออมาาวา
“ลอไปูไหม?? แล้วเี๋ยวมึะรู้ว่านอย่าุทำอะไรไ้บ้า” มันพู ผมหลบามันนิๆ่อนะลุาโ๊ะไป ผมออไปเรียนโยที่ไม่ไ้เอามือถือไป้วย้าว็ไม่ไ้แ เออเี๋ยวุไ้โ่พอี
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสี่ะลูน่าลับมาแล้นนนน ่วนี้ลูน่าานหนัมาๆๆๆ(นี่สาบานว่าไปฝึาน ไม่ไ้เินนะะ)
เลยไม่่อยไ้อัพ แ่ะอัพเรื่อยๆๆๆนะะ าที่ถูัหาอ่านไ้าเพลูน่านะะ อบุ่า
ความคิดเห็น