ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Endangering love 2
Endangering love 2
วันนี้เป็นเ้าวันอาทิย์ที่ไม่สใสเลยสำหรับผม ผมอยู่ที่สนามบินวิเบ เมื่อวันศุร์ผมไปเมาหัวราน้ำับเพื่อนๆมารับ านเลี้ยอำลาผมเอ ไม่รู้ะไ้ลับมาเมื่อไหร่ รันะ...แนาา
ผมลืมแนะนำัวรับ ผมื่อ ฟรานิส ลาพอรนส์ อายุ 20 ปี บริบูร์ ผมเป็นแนาเี้ยน 100% พ่อ็แนาเี้ยน แม่็แนนาเี้ยน แ่ผมเป็นพวที่มีเื้อสายเป็นฝรั่เศสนะรับ
้อเ้าใ่อนว่าประเทศแนาามี 2 พว พวที่มาาอัฤษ ับพวที่มาาฝรั่เศส
ามริเรื่อพวนี้มัน็เิมานานมาแล้วรับ แ่บ้านผมยัเป็นฝรั่เศสเหนียวแน่น ปู่ทวย่าทว็ฝรั่เศสแท้ พ่อแม่ผม็ฝรั่เศสแท้ ผม็ฝรั่เศสแท้รับเพราะ้นระูลผมฝรั่เศสันทั้โย ภาษาแรอผมเลยเป็นภาษาฝรั่เศสรับ รอบรัวผมอาศัยอยู่ในเมือเ่า
รัวิเบ เมือที่มีแ่นเื้อสายฝรั่เศสเ็มไปหม รอบรัวผมมีโรแรมอยู่าเมือ
วิเบ ไม่ให่มารับแ่ 120 ห้อเพราะเมือวิเบเป็นเมือเ่า สถาปัยรรมาม แล้ว็ใล้สถานที่ท่อเที่ยว โรแรมบ้านผมเลยมีรุ๊ปทัวร์มาลลอปีแหละรับ
็อย่าที่บอผมเป็นแนนาเี้ยนสายฝรั่เศส ผมเลยมีผมสีน้ำาลไหม้ าสีฟ้าอมเทาสว่าสใส ผิวผมาวมาาวเพราะเมือผมหนาวลอเวลา หน้าาผม็ไม่้อพูอะไรมาอ่ะรับ ผมรับานถ่ายแบบทั่วไปนิๆหน่อยๆ แล้ว็เป็นเน็ไออลแ่นั้นเอ
อนนี้ผมรอเวลาที่ะ้อึ้นไฟล์ไปประเทศไทยรับ พ่อแม่ พี่สาว าิๆ เพื่อนๆผม มารอส่ันอย่าับั่ ผม็ีในะ แ่เลือไ้็ไม่อยาไปเท่าไหร่ ถ้าไปเที่ยวนี่ผมื่นเ้นี๊๊า
อาราเร่ แ่นี้ผม้อไปอยู่ 4 ปี โอยยยยยยยย
“ิ่ ่อ แ๊ ท่านผู้โยสารเที่ยวบินที่ TG 2327 ที่ะเินทาาท่าอาาศยานวิเบไปยัท่าอาาศนานาาิสุวรรภูมิ ประเทศไทย อเิผู้โยสารเรียมัวึ้นเรื่อ้วย่ะ ิ่ ่อ แ๊” เสียโอเปเรเอร์สาวประาศ ทำเอาผมทำหน้าไม่ถูเมื่อถึเวลาึ้นเรื่อ
“ไปฟราน ไปเรียมัวึ้นเรื่อไ้แล้ว” เสียพ่อระุ้นเือนทำให้ผม้อลุึ้นาที่นั่อย่าเสียไม่ไ้
“ฟรานลู ไปีๆนะ๊ะ อย่าลืมสไป์มาุยับมัมบ้านะลู เวลาปิเทอม็อย่าลืมบินลับมาหามัมนะลู” แม่ผมพูพลาึผมเ้าไปอ และูบ
“ไป็ั้ใเรียนหล่ะ มีไร็โทรมาบอแ๊” พ่อพูับผม
“รีบๆลับมา่วยันเลี้ยลูนะ” พี่สาวผมพู่อนที่หลานายอผมะโน้มัวมาให้ผมอุ้ม
“รู้แล้วหน่าพี่เฟียส” ผมพู่อนะูบที่หัวเหม่ๆอหลานายและส่เ้าืนไปยัพี่สาวผม
“ลับมาเยี่ยมพวเราบ้าเน้อ” เสียาิๆผมพู่อนะึผมไปอูบทีละน
“ฟรานไปีมาีนะมึ” เพื่อนๆผมล่ำลาผมันยให่
“ไอ่ฟราน มึไม่เอาห่วออาปาเหรอวะ” ไอ่เบริสถามผม ทำให้ผมเผลอัไปที่ห่วเล็ที่ผมใส่ไว้ที่ริมฝีปา้ายอย่าเยัว
“ำเป็น้อเอาออเหรอวะ ไม่้อหรอมั้” ผมบออย่าไม่ไ้ใส่ใ ่อนะอไอ่เบริส ผมับมันเป็นเพื่อนรัันมา ไม่เยห่าันไปไหน ็อย่าว่าบ้าน็ไม่ไลัน แถมบันมาั้แ่เ็ แทบะเรียว่าลืมาูโลมา็รู้ัมันเลย เพราะพ่อมันเป็นเพื่อนับพ่อผม พวเราเลยสนิทันเหมือนพี่น้อแท้ๆ
“ไปแล้วนะทุน” ผมโบมือลาทุน่อนะเินเ้าไปในเทเพื่อึ้นเรื่อ่อไป
“อุ๊ย ฟราน แวม หรือเปล่าะ” แอร์โฮสเนหนึ่อเที่ยวบินที่ผมนั่ถาม หลัาที่เอาอาหารมาเสิร์ฟผม
“รับ” ผมอบยิ้มๆ ฟราน แวมือื่อผมเอรับผมใ้ื่อนี้สร้าเพ แวมมาาแวมไพร์อ่ะรับ
“ออนุาถ่ายรูปไ้ไหมะิันิามเพุลอเลย เออ ุไม่ทำผมสีฟ้าแล้วเหรอะ อนทีุ่ผมสีฟ้าุหล่อมาเลย่ะ” เธอพูพลาทำหน้าเินรับ ผมเลยพยัหน้าให้เธอนิๆ ่อนะหันไปเ๊หน้าถ่ายรูปับเธอ
“แล้วผมปล่อยให้เป็นสีธรรมาิแบบนี้ผมูไม่ีเหรอรับ” ผมถามเธอเพราะอนนี้ผมปล่อยให้สีผมอผมเป็นสีน้ำาลไหม้ามธรรมาิอมัน
“ะ ไม่่ะไม่ ุฟรานทำผมสีอะไร็หล่อหมแหละ่ะ ริๆนะะ” เธอรีบพูแ้
ผมทำผมมาหลายสีรับ เพราะที่ประเทศผมไม่เรียเรื่อทำสีผมไปเรียน สีฟ้า สีแ สีทอ สีเทา ไปยันสีเรนโบว์ ือทำทีเียว 7 สี ผม็ทำมาหมแล้วหลัาที่แอร์สาวนนั้นอัวไปทำาน ผมที่นั่อยู่ในั้นธุริแ่อาหารและารบริารที่ผมไ้รับนี่ยัับอยู่ั้นเฟิร์สาส
็นมันเสน่ห์แรนี่รับ หุหุ
ผมมาถึไทย็วันอะไรไม่รู้รับผมๆ นิๆ รู้สึเหมือนะเป็นเ็ทแล็ เพราะอนนี้ที่ไทยสว่า้า ประมา 10 โมเ้า ทั้ๆที่ผมมาาแนาาอน เที่ยๆ และ้อแวะเปลี่ยนเรื่อที่โเียวรั้หนึ่ ผมรู้สึวิเวียนและร้อนมาๆ ผมเลยัสินใเ็อินเ้าโรแรมที่อยู่ใล้สนามบินแล้วนอนพั่อนะหาทาไปยัมหาวิทยาลัย และที่พัที่พ่อให้แผนที่ไว้อีที
ผมื่นึ้นมา็เ้าอีแล้วรับ?? ไม่ใ่อะไรผมเ็ทแล็ริๆอ่ะแหละ ผมื่นึ้นมา 7 โมเ้าอวันใหม่่อนะเินไปินอาหารเ้าที่ห้ออาหารอโรแรม หลัาินเสร็ผม็ุยับพนัานโรแรมรับ
“May I help you,sir??” พนัานนหนึ่ถามเมื่อเห็นผมเินไป้อมๆมอๆที่ล็อบบี้ ผมเลยเินรไปหาเ้าทันที
“ือ ผมะไปลบุรีรับ” ผมพู พนัานทำหน้ามึนนิๆที่ผมพูไทยไ้
“อ่า ท่านะไปลบุรีหรอรับ ท่านะไปที่ไหน อยาเินทาอย่าไร บลาๆ” พนัานพูุยับผมพันึ พอรู้ว่าผมมีอมาาแนนาาอย่าเยอะ เ้าเลยแนะนำให้เ่ารถอโรแรมรับ ะไ้ไม่หลและไม่อันรายผมเลยล เพราะมันเป็นเินแ๊อยู่แล้ว เผื่อผมใ้เปลือๆเ้าะไ้เรียผมลับ
ผมมาถึลบุรีอนบ่ายโม นับรถอโรแรมอยู่่วยผมยอึ้นที่พั้วยรับีริๆ ที่พัอผมไม่ไลามหาวิทยาลัยเลยประมาเิน็ถึ ส่วนห้อพัอผมอยู่ั้น 3 ็โอเไม่สูเินไปเินไม่เหนื่อย แ่เหนื่อยอนนอเนี่ยแหละ อบาส่วน แ๊ับมัม ส่รมาาแนาาและอยู่ในห้อพัผมแล้ว หลัาที่นับรถอโรแรม่วยผมเสร็ผมเลยให้ทิปเ้าไปรับ
“พี่รับ อบุมารับ” ผมพูและส่ทิปให้พี่นับรถ
“โอ อบุมารับท่าน” พี่นับพู่อนะอัวลับ ผมเินึ้นห้อไป้วยใหน่วๆ หน่วิรับมีแ่ล่อับระเป๋าเ็มห้อ ผมเลยไ้แ่สปริัวเอเ้ไปที่เียและนอนพัเอาแร
------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสี่ะ ทุนฝาฟิเรื่อนี้ไว้ในอ้อมออ้อมใ ้วยนะะ
อยาให้ทุนรัน้อฟรานั ถึลูน่าะเป็นนัเียนหน้าใหม่
แ่ะไม่ทิ้น้อฟรานแน่นอน่ะ อยาให้ทุนไ้อ่านริๆนะะ สวัสี่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น