คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกของการเข้าเรียน
ในมุมอับของโลกบริเวณเทือกเขาทิเบทข่วงปี ค. ศ. 1900 มีเมืองแห่งหนึ่งมีนามว่าอาโรม มีกษัตริย์ทรงพระนามว่าเบโอนเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าอมเงิน กษัตริย์เบโอนเป็นคนที่ได้ชื่อว่าเจ้าเวทแห่งปืนทั้งมวลเพราะเหตุนี้ในเมืองอาโรมจึงมีโรงเรียนสอนยิงปืนและเวทมนต์ที่เกี่ยวกับปืนมากมาย แต่ที่ดีที่สุดคือโรงเรียนสอนยิงปืนพระราชวงศ์ซาเล็มซึ่งในแต่ละปีนั้นจะมีนักเรียนจำนวน3, 000-5,000 คนที่สามาสอบเข้ามาเรียน และยังมีอีกสองโรงเรียนมีสอนด้านการต่อสู้ที่ดีไม่แพ้โรงเรียนซาเล็มคือ โรงเรียนเวทมนต์ นราธิป และโรงเรียนนักรบ นภดล แต่นักเรียนที่จบและรอดชีวิตมีเพียงไม่ถึง 500 คนต่อปี ในปีนี้มีนักเรียนที่มีความสามารถจำนวน 2,500 เท่านั้น
ในวันที่ประกาศผลสอบเจ้าของผมสีขาวเทาดวงตาสีเขียวตรงคอมีสร้อยทรงเขี้ยวสัตว์สีแดง สายตากวาดหารายชื่อของตัวเอง แล้วก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นคำว่า อันดับหนึ่ง
ฮันเตอร์ เมฟีโบเชท
ฮันเตอร์ก็ได้นั่งนำเข่าสองข้างดันพื้นและตะโกนออกมาว่า"ขอบคุณพระเจ้าที่อวยพรในลูกทำได้"
บุคคลรอบข้างได้หันมาดูเจ้าคนที่นั่งทำท่าเหมือนขอทานไม่มีผิดถ้ามีกะลามาพร้าวเก่าๆซักอันหนึ่ง
การกระทำอันแปลกนี้สามารถเรียกเสียงหัวเราะจากผู้มาดูผลสอบได้อย่างมากมาย
เมื่อตกเย็น ฮันเตอร์ ได้กลับไปที่บ้าน เขาต้องตกใจกับอาหารที่อยู่บนโต๊ะตรงหน้าของเค้า คนที่ทำอาหารพวกนี้คือเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าผมสีทองเคาสีน้ำตาล ชายคนนี้คือพ่อของ ฮันเตอร์ เมฟีโบเชท มีชื่อว่า โยชูวา เมฟีโบเชท
โยชูวา ถามด้วยความเป็นห่วง"มาแล้วหรือลูกพ่อเป็นไงบ่าง"
ฮันเตอร์ ตอบด้วยความดีใจและภาคภูมิใจ "สอบได้ แถมยังได้ที่หนึ่งด้วย"
โยชูวา "สมกับเป็นลูกพ่อเก่งมาก" ด้วยน้ำเสียที่ภาคภูมิใจในตัวลูก
ชั่วเวลาหนึ่งผ่านไปฮันเตอร์ก็ได้เห็น คนรับใช้ไม่ใช่สิต้องพี่เลี้ยงของฮันเตอร์ก็นำไก่อบตัวใหญ่ออกมาจากห้องครัวพี่เลี้ยงของฮันเตอร์ชื่อ คิว คิวเป็นคนของโลกวิญญาณผู้ซึ่งมีผิวสีน้ำตาลออกดำนัยน์ตาสีเขียวและมรเวทมนต์สามารถซื้อของวิเศษจากโลกวิญญาณได้ < เริ่มนอกเรื่องละเรา > ในค่ำนี้ฮันเตอร์ก็ได้กินอาหารอย่างไม่บันยะบันยัง จนวันรุ่งขึ้นเป็นวันรายงานตัวของนักเรียนโรงเรียนซาเล็ม แต่กลับไปไม่เพราะท้องเสียจากการกินอาหารเมื่อคืน <สมน้ำหน้ากินไม่ระวังเอง อิอิอย่าบอกเจ้าฮันเตอร์นะว่าผู้เขียนด่าอะ> จึงให้คิวไปขออนุญาตที่โรงเรียนให้อีกวันผ่านไป ฮันเตอร์ก็ได้ไปรายงานตัวที่โรงเรียนก่อนจะไปพ่อสุดรักก็ได้ฝากอาหารกลางวันไปกินที่โรงเรียน ฮันเตอร์เห็นกล้องข้าวยังอายที่ต้องแบกไปโรงเรียนด้วย<กล่องข้าวมันสูงประมาณ3 ฟุตได้เลยผู้เขียนก็ไม่รู้นะว่ามีไรบ่างต้องรอเจ้าฮันเตอร์มันเปิดเอง> เมื่อถึงโรงเรียนฮันเตอร์ก็ต้องโดนสายตาจากคนรอบๆจองอย่างไม่ละสายตาเนื่องจากฮันเตอร์มันถือกล้องข้าวที่ทั้งสูงและใหญ่ แถมยังใส่เสื้อผ้าไม่เหมือนคนอื่นอีกต่างหาก ในช่วงเวลานั้นก็มีเสียงอันดังมาจากห้องของครูใหญ่ "ฮันเตอร์ เมฟีโบเชท กรุณามาหาทีห้องครูใหญ่ มาโกดันส์ เซสน์ เมื่อไปถึงเค้าก็ได้เห็นชายแก่อายุประมาณ60ปีนัยน์ตาดีน้ำเงินเหมือนแมวสวมชุดสีขาวและก็ได้รับเข็มกลัดรูปปืนวางทับโล่เป็นสัญลักษณ์ประจำโรงเรียนและครูใหญ่ได้ถามว่าเธอคิดจะเรียนปืนสายไหนคำถามนี้ทำให้นัยน์ตาสีเขียวของฮันเตอร์เริ่มแสดงความสงสัยสายตาของครูใหญ่ผู้มีประสบการณ์มากรู้ได้เลยว่าเจ้าฮันเตอร์ที่สอบเข้ามาได้คะแนนดีที่สุดนั้นไม่รู่อะไรเกี่ยวกับโรงเรียนเลย
ครูใหญ่เซสน์ อิสยาห์ ก็เลยบอกให้ฮันเตอร์หายจากโรคโง่ว่า " ที่โรงเรียนแห่งนี้ถูกแบ่งเป็น3สาขาคือ"
1 ปืนมนต์ตรา เป็นสายทีใช้เวทมนต์ประกอบกับปืน
2.ปืนเวหา เป็นสายที่ใช้ปืนในการ สุ้มโจมตีศัตรู
3.ปืนรักษา เป็นสายที่มีความสามารถพิเศษคือเป็นทั้งพ่อพระและนักฆ่าเป็นสายที่มีวิชารักษาและวิชาโจมตีระยะใกล้
ลิ้นของครูใหญ่ยังไม่กลับเข้าปากก็ได้ยิงมาจาด้านข้าง
"ปืนมนต์ตราครับ"
ครูใหญ่เซสน์ก็ได้วางมือบนแขนแล้วบอกว่า
"แน่ใจหรอ"
"แน่คับ แน่ยิงกว่าแน่" ฮันเตอร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ
ในช่วยเวลานั้นทีแขนของฮันเตอร์ก็รู้สึกว่ามีใครมาเผ่าแขนของเค้า
"โอ๊ยทำไรกะแขนตู" เด็กน้องผมสีขาวนัยน์ตาสีเขียว
'นี้เป็นการลงทะเบียนของเรา คือการสักตราประจำคณะให้ที่ต้นแขนขอทุกคน'ครูใหญ่เซสน์ตอบ
'และรูปที่แขนผมเป็นรูปอะไรว้ะเนี้ย' ฮันถาม
'สุนัขมั่งดูเองสินั้นคือตราของนักเรียนห้องเรียนวายุ' เซสน์ตอบ
งี่มันด่าเป็นหมานิ แม้ยังใช้คำสุภาพอีก ฮันคิด
'แล้วทำไมต้องวายุ ศิลาไม่ได้หรอ'ฮัน
"ไม่ได้ธาตุในตัวเธอบอกแล้วว่าต้องวายุเท่านั้น" เซสน์ตอบ
สายตาขี้สงสัยฉายรัสมีมาทาง ครูใหญ่ จึงได้จำใจแก้โง่ให้ฮันเตอร์หายโง่
นี้คือประเพณีของที่นี้คือการหาคู่หูคือ สายทั้ง3จะมาร่วมกันเพื่อหาทีมในหาเรียนทำงานปฏิบัติภารกิจ
ทีม 1 มี3 คน เพื่อง่ายต่อการทำงาน
เมื่อสายตาขี้สงสัยหาไป คูณใหญ่ก็ได้ชวน เจ้าฮันเตอร์ไปรวมพิธี แผดเป็นที่ไหลเมื่อโดนเลือดสัตว์365อย่างเข้าไปแล้วจะทำให้เกิดแสงที่แผดเป็นนั้นและอีก2คนที่เป็นทีมเดียวกันจะมีแสงที่แผดเป็นเหมือนกัน เมื่อได้คู่แล้วต้องมาลงทะเบียน เมื่อสิ้นสุดคำประกาศของ ครูใหญ่เซสน์ แล้วกิจกรรมเลือกทีมจึงเริ่มขึ้น ฮันเตอร์ได้ทีกเป็น โนอา บาบิโรน
สาย ปืนเวหา และแมน ซิโคสกี สายปืนรักษา เมื่อเสร์จ การจัดทีมก็มีการประกาศจาก ครูใหญ่ เมื่อได้ทีมแล้วให้มาที่โต้ะตรงหน้านี้เพื่อนสอบปฏิบัติ
ชายหนุ่มผมสีขาวเจ้าของนัยน์ตาสีเขียวยืนรอเพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้า<จนเวลา30ชั่วโมงผ่านไปไวอย่างพูดเล่น> ก็มีบุรุษร่างปานกลางเจ้าของผมสีเหลืองนัยน์ตาสีเงิน และชายร่างสูงเจ้าของผมสีน้ำตาลนัยน์ตาสีดำ มาทักฮันเตอร์ว่า
"นี้เจอผมขาวนายชื่อฮันเตอร์ใช่ปะ"ชายผมเหลือง
"ไม่ใช่มั่ง"ฮันเตอร์ตอบ
ในช่วงพริบ ตาหมัดของชายผมเหลืองก็มาที่หน้าเจ้าฮันเตอร์ แต่ต้องตกใจกับสายลมที่มาบังหมัดนั้นไว้และมีปากปืนสั้นมาทางด้านต้นคอ
"ช้างี่จะไปทำไรกินได้"ฮันเตอร์ถาม
ฮันเตอร์ต้องตกใจกับปืนสั้นที่หายไปจากมือ พร้อมกับคำกล่าวของเจ้าผมสีน้ำตาลนัยน์ตาสีดำ
"นี้เล่นเป็นเด็กกันไปได้ พวกแกอยากสอบปฏิบัติไม่ผ่านหรอ ผมชื่อแมน ซิโคสกี ส่วนเจ้าผมเหลืองชื่อโรอา บาบิโรน" แมนเอ๋ย
"เราฮันเตอร์ เมฟีโบเชท"ฮันตอบ
นี้พวกนายอะ ไอกลุ่มผมเหลือง อะจะสอบไหมวะ จะสอบก็มาเอาใบรับภารกิจ ผู้คุมสอบส่งเสียงเรียก
"เร็วพวกเราไปรับภารกิจดีกว่า" แมนบอก
"นี้ทำไมต้องเชื่อผู้คุมสอบด้วยอะ" โนอาเอย
ภารกิจ คือ หาลูกกระสูนปืนสีแดงในป่าแห่งวิญญาณมาให้ได้1นับ
"นี้ภารกิจไรฟะง่ายจังไม่เห็นต้องให้คนระดับข้ามาทำเลย พวกแก2คนทำไปแล้วกัน"ร.พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สนใจผู้อื่น
ม.รีบเอยขึ้นอย่างรวดเร็ว "นี้โรอานายรู้ไหมมีไรในป่าแห่งวิญญาณ"
"ไม่รู้สิทำไมต้องจำด้วย"โนอาตอบ
นัยน์ตาสีเขียวฉายรังสีตลกออกมา "นี้หรือลูกผู้ดี ไม่รู้ไรเลยหรอ จะบอกให้หายโง่ก็ได้"
ในป่านั้นแบ่งเป็น9ส่วน ส่วนแรกถึงส่วนที่5ไม่มีไรมีอย่างมากก็โจร ส่วนที่หกไปถึงส่วนแปดเป็นส่วนของ
ปีศาจระดับ 1-3เท่านั้นส่วนสุดท้ายนั้นไม่รู้ว่ามีอะไร เพราะไม่มีใครเคยเข้าไปและลอดออกมาได้
จบการประกาศของฮันเตอร์ก็มีเสียงตบมือดังมาจากด้านหลังของฮันเตอร์ ชายร่างสูงผมสีฟ้านัยน์ตาสีดำ
"รู้ดีจริงนะ ฮันเตอร์ เมฟีโบเชท ผมชื่อศิลา หินผา ครูสอนปืนมนตราสายดินโดยเฉพาะ ครูได้มาเป็นผู้คลุมสอบภารกิจครั้งนี้"
คับยินดีที่รู้จักคับ ผมฮันเตอร์ เมฟีโบเชท
ความคิดเห็น