คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ชีวิตประจำวันของเจ้าชาย
ก็อก! ก็อก! ก็อก!
เสียงเคาะประตูของเมดในวังทำให้ผมต้องตื้นจากการนอนหลับมาราทอน เป็นใครน่ะเดียวจ่ะไล่ออกให้หมดเลย ชอบมาปลุกผมกันดีนัก
“เจ้าชายราชินค่ะตื่นหรือยังเพค่ะ”เสียงเรียกคุ้นๆแบบนี้ต้องป็นโซเฟียแน่เลย เธอนี่แหละที่เป็นเมดคนเดียวในวังที่กล้าต่อปากต่อคำกับผม
“อืมๆตื่นแล้ว”ผมตะโกนออกไป
“งั้นขออนุญาติเข้าไปน่ะเพค่ะ”
“อืม”เธอก็เปิดประตูเข้ามาในห้องผม แล้วเธอก็ทำตาโตเป็นไข่ห่าน
“นี่เจ้าชายยังไม่ยอมใส่เสื้อผ้านอนอีกหรอค่ะ”
“นี่เธอยังไม่ชินอีกหรอ”ผมแค่ไม่ใส่เสื้อผ้านอนเท่านั้นเอง ไม่ได้ใส่อะไรเลย(อุบาท)
“อาหารเช้าเพค่ะ”เธอวางถาดอาหารไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือห้องผม ซึ่งผมไม่เคยใช้เขียนหนังสือเลย(ใช้แต่กินข้าว) “ขอตัวน่ะเพค่ะ”เธอทำท่าจะออกไป
“เดียว”เสียงของผมทำให้เธอหยุดเดิน
“มีอะไรอีกหรอเพค่ะ”เธอถามโดยไม่หันมา(แน่ล่ะผมโป้อยู่)
“เอาข้าวกลับไป ฉันจะลงไปกินข้าวข้างล่าง”
“เจ้าชายลงไปเสวยอาหารข้างล้างไม่ทันแล้วเพค่ะ”
“เธอกล้าดียังไงมาห้ามฉันไม่ให้กินข้าว”
“เจ้าชายดูเวลาซิเพค่ะ”ผมหันไปดูนาฬิกาที่หัวเตียงพบว่ามันนี่มันสิบเอ็ดโมงเช้าแล้ว
“แค่สิบเอ็ดโมงเช้าเองยังไม่เที่ยงเลย”
“งั้นก็ตามใจชายเถอะเพค่ะ เดียวหม่อมฉันจ่ะไปสั่งแม่ครัวให้เตรียมอาหารใหม่ให้เพค่ะ”เธอเดินไปหยิบถาดและออกไปจากห้องด้วยท่าทางฉุนนิดๆแต่เพราะเธอเป็นแบบนี่แหละ ผมถึง.......ชอบเธอ
ตกดึก.........
ตอนนี้ผมอยู่ที่ ‘ราเมีย ไนท์คลับ’ที่นี่เป็นที่ประจำของผม บางคนอาจจะสงสัยว่าทำไมเจ้าชายอย่างผมถึงมาเที่ยวคลับอย่างนี้ได้โดยไม่มีใครสงสัย คำตอบคือทุกคนรู้จักผมและทุกคนก็ต่างรู้ถึงความโหดของผมเช่นกันถ้าใครกล้าเปิดโปงผม ผมก็จะบีบอำนาจทางการเงินและทางสังคนของครอบครัวคนพวกนั้นจนไม่สามารถอยู่ประเทศนี้ได้เช่นกัน
ความคิดเห็น