คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
บทนำ
~l love you~
~I miss you~
~I like you~
~no no no no no~
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น เป็นสัญญาณว่ามีคนโทรมา แล้วใครมันชั่งกล้าโทรมาเวลานี้ ฉันเงยหน้าจากนิยายที่อ่านค้างไว้ไปดูนาฬิกาที่ตัวนอน พบว่ามันเป็นเวลาตีสอง เวลานี้คนปกติทั่วไปก็คงจะกำลังนอนหลับอยู่ น้อยคนนักที่เวลานี้แล้วยังไม่นอนและคนที่ยังไม่นอนเวลานี้มีอยู่3ประเภท คือ 1.กำลังทำเรื่องไร้สาระจนติดลมอยู่เหมือนฉัน 2.ทำงานทำการจนโงหัวไม่ขึ้นเหมือนพ่อแม่ฉัน และ3.คือไอ้คนที่กำลังโทรหา‘คุณหนู’อย่างฉันอยู่ ช่ายอ่านไม่ผิดหรอก ฉัน‘แท่งแก้ว’คุณหนูไฮโซเอาแต่ใจ อารมเสียง่านเป็นอาจิน และฉันจะอารมเสียมากๆถ้าเวลามีคนมาขัดจังหวะเวลาฉันกำลังอ่านนิยายอยู่อย่างเช่นไอ้คนที่ทะลึ่งหน้าโทรหานี้
เอาหล่ะเกริ่นมาซะนานถ้านี่ไม่ใช่นิยายคนโทรมาคงตัดสายไปแล้ว แต่เผอิญว่านี้เป็นนิยาย ฉันเอื่อมมือไปหยิบโทรศัพท์ซึ่งประทับอยู่ที่หัวเตียงมาดูที่หน้าจอ และบุคคลที่โทรมาหาฉันไม่ใช่คนอื่นไกลแต่เป็น...แทน ทะ ละ แลน แท่น แท้น แท่น แท้น แทนนนนนนนนนน(เพื่อ-_-;;)แม่ฉันเอง!!! ว่าแล้วฉันก็กดรับสายก่อนที่สายจะตัดไปแล้วฉันต้องโทรกับไปเอง(กลัวเสียค่าโทรศัพท์)
“ว่าไงค่ะ โอกะซัง”(สำหรับคนที่ไม่รู้ โอกะซังแปลว่าแม่ในภาษาญี่ปุ่น ฉันกระแดะเรียกไปงั้นแหละ)ฉันกรอกเสียงอันเจื่อนแจ่วของตัวเองใส่โทรศัพท์
(แก้วลูกบ้านเรามีปัญหาแล้ว)แม่ตอบมาด้วยเสียงร้อนรน
“มีอะไรหรอค่ะโอกะซัง น้ำเสียงไม่ดีเลย”และฉันผู้ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองก็ยังกระแดะต่อไป
(ไม่ตลกน่ะลูก ครอบครัวเรากำลังจะล้มละลาย!)
ความคิดเห็น