คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ลูกค้าคนสำคัญ
4
ลูกค้าคนสำคัญ
*หนึ่งเดือนต่อมา*
(อะไรน่ะ ยกเลิกนัด เธอจะบ้าหรอ ลูกค้าคนนี้สำคัญมากเลยน่ะ)บอสโทรมาโวยวายใส่ฉัน ที่ส่งข้อความไปยกเลิกนั้น กับลูกค้าคนสำคัญของเขา
“เฮอะ!!สำคัญมาก...อะไรล่ะที่ว่าสำคัญน่ะ”ฉันเริ่มวีนบ้าง อะไรกัน นี่ฉันทำงานให้เขามาตลอดสามสิบวันเต็ท แล้ววันที่สามสิบเอ็ดฉันจะหยุดบ้างไม่ได้หรือไงเล่า ฮึ้ย!
(ไม่ได้ นี่พอได้อยู่ระดับสูงแล้ว หยิ่งหรอ)ไม่ได้อยากจะอวดน่ะ แต่ตอนนี่ฉันได้เลื่อนระดับเป็นระดับสูงแล้วละเน่อ ก็อย่างว่าล่ะฉันสวยนี่หน่า(ไม่หลงตัวเองเลลยน่ะย่ะ)แต่ละวันมีลูกค้าเข้าคิวจะเป็นแฟนกับฉันก็นเป็นสิบๆคน จนตอนนี้จะเป็นแฟนกับฉันต้องจองก่อนเป็นอาทิตย์น่ะจร้า ฮิ้ววววววว
“นายยังไม่ยอมตอบคำตามฉัน บอส”ยิ่งพูดฉันก็ยิ่งประด่างปาก ไม่ยอมบอกชื่อฉันซะที แล้วดูให้เรียกซิ บอส กระแดะชิบหาย(ต้องขออภัยที่ใช้คำหยาบน่ะค่ะ)
(เขารวย)
“จบ ฉันไม่ไป”ฉันกดวางสายและปิดเครื่องทันที โอ้ย ปัญญาอ่อน แค่รวยอย่างนั้นเร่อ ไม่มีขอดีว่าหล่อ อะไร ประมาณนี่ให้มันน่าจูงใจเล้ยยยยยยยยยยยย บอสบ้าเอ้ย!!!
ณ มะลึกกึกกึ้ยพลาซ่า
ฉันถือโอกาสลางาน(ที่เจ้านายไม่ยึนยอม)ที่ทำมาทั้งเดือน มาช็อปปิ้งซะเลย ดูซิมีเทรนอะไรมาใหม่บ้าง โอ้ยหนังเรื่องใหม่ก็จะเข้า ไปดูดีกว่า
ว่าแล้วฉันก็ไปที่เคาเตอร์โรงหนังแล้วลงมือจิ้มหนังเรื่องที่อยากดูทันที่ แล้วพนังงานแคชเชียร์ก็ส่งตั๋วหนังมาให้ฉัน รอนที่ฉันได้คือรอบบ่ายโมง นี่เพิ่งเที่ยงครึ่งแล้วฉันจะไปทำอะไรละเนี่ย จะไปกินข้าวก็กำลังไดเอ็ดเพราะฉะนั้นกินไม่ได้
พอไม่มีที่ไปสรุปฉันก็มาช็อปปิ้งต่อ โอ้ย ทำไมชีวิตฉันไม่ไร้สาระอย่างนี่เนี่ย แล้วฉันก็เดินช็อปปิ้งไปเรื่อยเปื่อย จนมาถึงแผนกเสื้อผ้าชาย ฉันว่าก็ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น กะจะเดินผ่านแต่สายตาก็ไปหยุดชะงักที่ร่างสูงๆในร้ายเสื้อผ้าชายแห่งหนึ่ง คือจะบอกว่าเขาหล่อมากอ่ะ ฉันไม่ได้พวกบ้าผู้ชายน่ะแต่เขาหล่อจริงๆอ่ะ แค่มองจากตรงนี่รัสมีความหล่อก็แผ่กระจายมายั่นตรงนี่แล้วอ่ะ ไม่รู้ว่าฉันยืนมองเขานานเท่าไรแต่ก็มองเพลินจนฉันทำถุงช็อปปิ่งในมือตก(นี่คือคนไม่บ้าผู้ชาย-_-;)ฉันจึงต้องหยุดสายตาที่มองเขาแล้วก้มลงเก็บของแทน พอฉันเงยหน้าขึ้นมาก็พบเขามายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว อร้ายมิ่งมองใกล้ๆก็ยิ่งหล่อ แต่...เขามายืนตรงนี้ทำไมหว่า?
“คุยเป็นอะไรรึปล่าวครับ เห็นมองผมตั้งนานแล้ว”เขาถามฉันด้วยใบหน้างุ่นงงไม่แพ้ฉัน แต่ยิ่งมองใกล้แบบนี้ก็ยิ่งหล่อ
“ป่ะ...ป่าวค่ะ ฉันแค่คิดว่าคุณเป็นคนรู้จัก หน้าคุยคล้ายเพื่อนฉันคนหนึ่งมากเลยน่ะค่ะ แต่คงไม่ใช่”แถไปเรื่อย ริว จิตรสัมผัส ยังเรียก เพ่!!!
“งั้นหรอครับ”เขาว่าพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย และช่างนั้นเองที่ฉันได้เห็นริมฝีปากเล็กบางนั้นยกขึ้น และฉันจึงได้รู้ว่าเวลาเขายิ้มแล้วเขาหล่อขึ้นเป็นกองเลย
“งั้นฉันขอตัวก่อนน่ะค่ะ แล้วก็ขอโทษที่มองนานไปหน่อยน่ะค่ะ”ฉันว่าแค่นั้นแล้วก็หิ้วของทั้งหมดไปเดินช็อปปิ่งต่อทันที
วันรุ่งขึ้น
“ตกลงว่าวันนี่ฉันไม่มีงานมีการทำใช่มั้ย ที่เรียกมานี่เรียกมาด่าใช่มั้ย”ฉันพูดเชิงประชดประชันเมื่อโทรเรียกฉันมาด่า ด่า ด่า ตั้งแต่แปดโมง นี่ก็ปาเขาไปแปดโมงขึ้นแล้วเขาก็ยังไม่ยอมหยุดด่าฉํน อะไรกันแค่หนีเที่ยววันเดียวก็ว่าอย่างกับฉันโกงกินบ้านเมืองมาอย่างนั้นแหละ
“เออ!!ฉันเรียกเธอมาด่ พอใจมั้ย ฉันจะด่า! ด่า!! ด่า!!! แล้วฉันก็จะด่าเธอต่อด้วย เธฮรู้มั้ยว่าเมื่อวานเธฮพลาดงานสำคัญขนาดไหน ถ้าเธอรับงานนี้ไปเธออาจจะไม่ต้องทำงานนี่อีกหลายเดือนเลยก็ได้”พอได้ยินอย่างนั้นฉันถึงกับหันไปมองเขาทันที
“ว่าไงน่ะ”
“ที่อย่างนี่หันเลยน่ะ”
“พูดถึงเรื่องงานดีกว่า ฉันเป็นคนดีขยันทำงานน่ะ”
“ออ หรอจะ”บอสพูดเสียงประชดประชัน
“อย่านอกเรื่อง”
“คือนี่”เขายื่นรูปคนคนหนึ่งมาให้ฉัน ใครหว่าหน้าคุ้นจังมีคนมาจ้างให้เธอ ทำยังไงก็ได้ให้นายนี่รัก แล้วคบเธฮเป็นแฟนได้เกินหนึ่งอาทิตย์ ถ้าเธฮทำได้ ค่าจ้างของเธอคือ10999บาท”
“ฉันขอถามหน่อยว่ามีเศษเพื่ออะไร”
“เพื่อความรื่นรมย์สมฤทัย”ทุกคนค่ะ นี่คือบอสของฉัน
“แต่ได้งานที่ว่าเนี่ย ฉันว่ามันโคตรงายเลยน่ะ ค่าจ้างตั้ง1000999บาท คนจ้างโง่หรือป่าว”
“ถ้ามันง่ายขนาดนั้น เขาจะจ้างเธอหรอ มันคงมีอะไรที่เราไม่เห็นแน่”บอสพูดชวนให้คิด”
“แล้วตกลงบอสจะให้ฉันรับงานนี้มั้ย?”
“แล้วแต่เธอ”
“งั้นฉันรับ มันท้าทายดี”
“งั้นจำวั้ยว่านายนี่ คือ‘ลูกค้าคนสำคัญ’ของเธอ”
ความคิดเห็น