คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ของขวัญ
ตอนนี้ฉันอยู่บนหอคอยลอยฟ้ากับตินเต้ เราเลือกนั่งโซนที่มีคนนั่งน้อยที่สุดเป็นแถบที่หันหน้าเข้าทางสวนสนุก เพราะคนส่วนใหญ่มักนั่งแถบที่ดูเมือง แถบนี้จึงค่อนข้างเงียบคนส่วนใหญ่ที่นั่งแถบนี้ไม่เด็กๆที่วิ่งเล่นก็คนแก่ที่นอนรอลูกหลานตัวเองเล่นกันอยู่
“ดูเธอไม่ค่อยสนุกเลยน่ะ”ตินเต้ที่นั่งฟังเพลงอยู่นานถอดหูฟังออกแล้วพูดกับฉัน
“ก็ฉันอยากกลับบ้าน”ฉันพูดเสียงเนื่อย
“แล้วเธออยากไปไหนต่อล่ะ”ตินเต้เปลี่ยนเรื่องพูด
“กลับบ้าน”
“แต่ฉันหิวข้าว”
“ก็ไปกินข้าวดิ”
“ไปกินเป็นเพื่อนหน่อยดิ”
“ฉันอยากกลับบ้าน”
“ไปกินเป็นเพื่อนแปปเดียว”
“ก็ฉันไม่หิว”
“okงั้นฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน”
“ไม่เป็นไรหรอก เกรงใจ”แอ๊บจร้า
“งั้นฉันกลับล่ะบาย”แง่ๆไม่น่าเล่นตัวเลยเรา
“อืม บาย”
หลังจากลงมาจากหอคอยแล้วเราก็แยกกัน ตอนนี้ฉันเลยต้องนั่งแท็กซี่กลับบ้านเสียดายจริงๆแทนที่จะได้นั่งรถสปอร์ตกลับบ้าน ต้องมาเสียตังค่าแท็กซี่ตั้งหลายร้อยกลับเนี่ย
ตอนนี่ฉันอยู่หน้าร้านตัวเองแล้วแต่ดูเหมือนว่าวันนี้ร้านจะปิดเพราะร้านเงียบมากมีอะไรเนี่ย พอฉันเปิดประตูเข้ามาในร้านก็ไม่เจอใครเลยแถมร้านยังมืดตึดตื้ออีกต่างหากนี่มันอะไรกันเนี่ย
“happy birthday to you happy birthday to you happy birthday ..happy birthday happy birthday to you”เสียงร้องเพลงวันเกิดที่มีคนร้องอย่างน้อย3คนดังขึ้น พร้อมเค้กก้อนโตมีเทียนปักอยู่2-3เล่มจุดไฟ พร้อมคนถือเค้กที่เป็นแม่ฉันเดินมาหาแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน “happy birthdayจร้ากัสเบส”เสียงอวยพรของแม่ทำให้ฉันโผลเข้าไปกอดแม่ทำให้แม่เซไปด้านหลัง “ระวังหน่อยซิจ่ะเดียวเค้กก็หล่นหลอก เป่าเทียนสิ”
“คร้า”ฉันเป่าเทียนแล้วไฟก็เปิดขึ้น พอไฟเปิดฉันจึงเห็นทุกคนที มีทั้งพ่อ พี่ลินนา วิวิว รวมทั้งญาติทั้งหลายของฉันที่มารวมงานวันเกิดของฉัน แต่ทำไมมากันเยอะขนาดนี้เนี่ยปกติวันเกิดฉันมีคนมาร่วมงานไม่เกิน5คนเองน่ะ “ทำไมวันนี้คนมางานวันเกิดหนูเยอะจังค่ะแม่”
“วันนี่มีของขวัญใหญ่จ๊ะ^^”แม่พูดยิ้มๆ
“ว้าวของขวัญใหญ่หรอค่ะ อะไรหรอ*0*”ฉัน
“ไปดูข้างนอกสิ”วิวิวพูดแล้วดันฉันไปที่หน้าประตูบ้านอีกครั้ง แล้วฉันก็เห็นรถเก้งคันหนึ่งจอดอยู่หน้าบ้าน
“ชอบของขวัญหรือเปล่าลูก”พ่อ
“พ่อหมายถึงไอ้นี้หรอค่ะ”ฉันชี้ไปทางรถเก้ง
“ใช่”พ่อ
“ชอบมากมายเลยค่ะ”ฉันวิ่งไปกอดพ่อแล้วหอมแก้มซ้ายแก้มขวาพ่อ
“พอได้แล้วจ๊ะพ่อลูก อ้าวกัสเบสขอบคุณทุกคนสิจ๊ะ”แม่จับฉันแยกกับพ่อแล้วสั่งให้ฉันขอบคุณทุกคน
“ใช่ขอบคุณพวกเราซ่ะนี้พวกเราอุตส่าห์หุ้นเงินกันซื้อรถให้แกเลยนะเนี่ย”วิวิวกอดอกพูด
“จร้าๆ เบสขอบคุณทุกคนมากนะค่ะที่ซื้อของขวัญวันเกิดให้เบส”ฉันไหว้แล้วหมุนตัวขอบคุณทุกคน จากนั้นพวกเราก็ฉลองงานวันเกิดจนกันจนดึก แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากนั้นฉันก็เข้าห้องนอนทันที
เช้าวันต่อมา......
วันนี้เป็นวันหยุดฉันจึงต้องอยู่ช่วยงานที่ร้านกับพี่ลินนา วันนี้พี่ลินนาดูแปลกๆไปเพราะไม่มีทีท่าหาเรื่องฉัแต่อย่างให แต่ก็ดีแล้วล่ะฉันจะได้อยู่อย่างสงบสุข
กริ้ง กริ้ง กริ้งßเสียงกระดิ้งประตู
เสียงกระดิ้งประตูดังขึ้นเป็นสัญญาณให้รู้ว่ามีลูกค้าเข้าร้าน ด้วยความที่ฉันขี้เกียจออกไปต้อนรับลูกค้าฉันเลยเกี่ยงหน้าที่ให้พี่ลินนา
“พี่ลินนาไปรับลูกค้าสิ”ฉัน
“ก็ไปเองสิ”พี่ลินนา
“ก็ได้”ฉันเปิดประตูห้องครัวไปรับลูกค้า“สวัดดีค่ะ ร้านช็อกโก........”ฉันต้องชะงักเมื่อเห็นลูกค้าที่เดินมานั้นคือ........ตินเต้ เขามาหาฉันหรอ เขาคิดถึงฉันใช่ม้า หรือ!เขาอยากกินช็อกโกแลตเฉยๆหว่า
“ว่าไงเบสกัส”ตินเต้ทักฉันแล้วยิ้มให้ ฉันเลยปิดประตูห้องครัวแล้วเดินไปหาเขา
“ว่าไงตินเต้ มาทำอะไรหรอ”ฉันตอบพร้อมถูมือตัวเอง
“มาหาเธอไง”อั้ยย่ะ!ตอบตรงงี้เลยเหรอ กรี๊ดดดดด เขินค่ะ (ยัยนางเอกหน้าไม่อาย)
“แล้วมาหาฉันทำไมล่ะ”
“คิดถึงเธอมั้ง”เขินจะตายอยู่แล้วพ่อคุณณณณณณ
“จะ......จะบ้าหรอ เอาแบบจริงจังได้มั้ย(+////+)”ฉันตีตินเต้ไปเบาๆ
“โอเคๆ ฉันเอาของขวัญวันเกิดมาให้ ได้ข่าวว่าเมื่อวานวันเกิดเธอไม่ใช่เหรอ”ของขวัญวันเกิดจากตินเต้หรอกรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดด อยากได้อ่ะ
“นายรู้ได้ไงอ่ะ(พยายายแบ๊วไม่สนใจเรื่องของขวัญ)”
“วิวิวบอกฉันเมื่อคืน”
“วิวิวอีกล่ะ”
“ทำไมหรอ”
“ฉันว่าเราไปคุยกันข้างนอกดีกว่า”
“ทำไมล่ะ....เดียวก่อนซิ”ตินเต้ดึงข้ามือฉันออกไปนอกร้าน
ตอนนี้ฉันกับตินเต้อยู่ที่สวนสาธารณะข้างร้าน ฉันนั่งแขว่งชิงช้าอยู่กับตินเต้
“มีอะไรก็พูดมาสิ”ฉันเร่งตินเต้
“ก็นี่ ของขวัญวันเกิดเธอ”ตินเต้หยิบกล่องโทรศัพท์ยี่ห้ออีโฟนมาให้ฉัน
“อืม”ฉันยื้นมือมารับแล้วถือไว้ที่ตัก
“ไม่คิดจะแกะหน่อยหรอ”
“ไม่ต้องแกะก็รู้ว่าเป็นอะไร”
“อืม”
“งั้นไปกัน”ฉัรลุกขึ้นแล้วเอื้อมมือมาให้มาฉุดตินเต้ เป็นเวลาเดียวกับที่หนูน้อยคนหนึ่งวิ่งมาชนฉันทำให้ล้มลงไปล้มทับตินเต้ที่กำลังยืนอยู่ ทำให้ปากของฉันไปชนกับปากของตินเต้ หรือ เรียกว่าจูบ กรี๊ดดดดดดด
ฉันผละตัวออกจากตินเต้แล้ววิ่งออกไปจากสวนสาธารณะทันที จูบของฉัน จูบแรกของช้านนนน ฉันจูบกับตินเต้
“เฮ้เดียวก่อนซิ”เสียงเรียนไล่หลังของตินเต้ไม่ทำให้ฉันหยุดวิ่งได้ด้วยความเขินอาย
ความคิดเห็น