MarkBam Love in the past

LOVE IN THE PAST

 INTRO

ชีวิตของผมสดใสและมีความสุขมาก

เพราะคนข้างๆของผมทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนไป

ผมรักเค้ามากเลยครับและสัญญาว่าผมจะรักเค้าตลอดไป

“พี่มาร์คครับ แบมสัญญาว่าจะรักพี่มาร์คตลอดไปนะครับ” 

สองร่างกำลังยืนกอดกันท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเย็นและลมโชยในสวนดอกไม้กว้างขวางสุดลูกหูลูกตาหลังคฤหาสน์ตระกูลต้วน 

เมื่อร่างบางพูดจบร่างสูงจึงโน้มใบหน้าได้รูปลงมาใกล้ใบหน้าหวานที่ขึ้นสีเรื่อ

มือเรียวของร่างสูงประคองใบหน้าหวานให้เงยหน้ามองตนและรับสัมผัสจากริมฝีปากได้รูปของตน มาร์คทำเพียงแค่กดจูบและดูดดึงอย่างอ่อนโยนและแผ่วเบาโดยไม่มีการล่วงล้ำใดๆ 

“พี่ก็รักแบมนะครับ” 

มาร์คละออกจากใบหน้าหวาน และ เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่น้อยคนนักที่จะได้ยิน

ปัจจุบัน

Rrrrrrr

“ฮัลโหลครับ...”

 มือบางที่กำสมาร์ทโฟนราคาแพงอยู่กดรับสายด้วยอาการมือสั่น

[วันนี้คุณแม่ชวนแบมมาทานข้าวที่บ้านน่ะ เข้ามาหาพี่หน่อยสิครับ]

“ได้ครับแล้วแบมจะรีบไป”

นิ้วเรียวสวยกดตัดสายและปล่อยน้ำตาออกมาอย่างเจ็บปวด

1ชั่วโมงที่แล้ว

“ทานข้าวเสร็จแล้วขึ้นไปหาพ่อที่ห้องทำงานหน่อยนะแบม”  

เสียงทุ้มของชายวัยกลางคนพูดขึ้นกลางห้องรับประทานอาหาร ทำให้บรรยากาศอึดอัดขึ้นมาทันที

“ครับ” 

“คุณจะให้แบมแบมมาพบทำไมคะ คุณมีเรื่องอะไร”

เสียงหวานของมารดาลอดออกมาจากห้องเป้าหมายที่แบมแบมกำลังจะเดินไป ทำให้แบมแบมหยุดการเคลื่อนไหวกะทันหันและยืนฟังอยู่ที่หน้าประตูห้องที่ถูกปิดไม่สนิทโดยคนข้างใน

“ผมจะส่งแบมแบมไปที่บ้านตระกูลคู เค้าต้องการตัวแบมแบม”

“ไม่ได้นะ คุณจะส่งแกไปบ้านนั้นไม่ได้เด็ดขาด” 

เสียงหวานค้านขึ้นเมื่อรู้ว่าสามีตนจะส่งลูกตนไปที่อื่น  ส่งไปที่ตระกูลคูเจ้าหนี้คาสิโนของสามีตน

ปัง

“ถ้าเราไม่ส่งแบมแบมไปบ้านนั้นได้ฆ่าเราหมดแน่ แบมแบมก็แค่ไปหมั้นกับคูจุนฮเวลูกชายคนเล็กของบ้านนั้นเองนะคุณ”   

ชายวัยกลางคนทุบโต๊ะทำงานด้วยอารมณ์ฉุนเมื่อภรรยาของตนไม่เห็นงามด้วยที่จะส่งแบมแบมไปให้ฝั่งตระกูลคู

“คุณทำแบบนี้ทำไม ใช่สิคุณไม่ใช่พ่อแท้ๆของแกคุณจะรู้อะไรว่าฉันเสียใจแค่ไหน! ฉันไม่ยอมให้คุณเอาลูกฉันไปไหนแน่ๆ คุณก็รู้บ้านนั้นมันอันตราย”

เพี๊ยะ

“ฮึกฮือ”

เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อ ทำให้ร่างบางที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องเข่าทรุดนั่งลงกับพื้นและร้องไห้ออกมามากกว่าเดิมจนเกิดเสียงสะอื้น

“บะแบม มาตั้งแต่เมื่อไหร่ลูก” 

หญิงวัยกลางคนนั่งลงและยื่นมือพยายามที่จะสัมผัสปลอบใจลูกชาย แต่เธอก็ได้รับมาเพียงอาการกลัวมากกว่าเดิมจากลูกชาย

“ยะอย่า มาใกล้แบมนะครับ ฮือ” 

ร่างบางค่อยๆกระเถิบหนี สองมือบางยกขึ้นกุมขมับและส่ายหัวไปมาอย่างคนเสียสติ

“แบมลูก ฮึก นี่แม่เองนะ” 

 ร่างบางมองหน้าหญิงวัยกลางคนอีกครั้งและโผกอดอย่างเต็มรักเหมือนกลัวว่ามารดาของตนจะหายไปจากตรงหน้า

“ฮือ แม่เจ็บไหมครับ แบมจะไปครับแม่จะได้ไม่ต้องเจ็บ”  

 

โปรดอ่าน!

      เรื่องนี้ Mark X Bam หรือ ช X ช ถ้าไม่ชอบ มุมขวาเลยจ้า

เราก็ทำเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะสนองนี๊ดตัวเองและอยู่ในเกณฑ์หัดแต่งมันอาจจะกากบ้างแต่ก็จะพยายามนะ ฟิคเรื่องนี้เป็นแนวดราม่าอาจจะมีเนื้อหาไม่เหมาะสมบ้างถ้ามีฉากตัดเดี๋ยวเราจะมาชี้แจงอีกทีนะ  ถ้ารำคาญเพลงก็กดปิดได้นะ เราใส่เพลงเพื่อสร้างอารมณ์ในการอ่าน5555  (เข้ามาแก้ไขนิดหน่อยนะคะขออภัยด้วย)

© themy butter