คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ★ EP 5
“ แถ่นแท๊นนนน “ เสียงใสๆพร้อมกับโบชัวร์คอร์สเรียนภาษาโผล่ขึ้นตรงหน้า กระชั้นชิดจนซอฮยอนต้องปรับโฟกัสการมอง หยิบกระดาษที่โชว์ไปมาอยู่ตรงหน้ามาดูด้วยความสนใจ
“ คอร์สเรียนภาษาญี่ปุ่นขั้นพื้นฐาน เอามาให้ฉันทำไม ฮโยยอน “ เธอเอียงคอถามอย่างสงสัย แต่ดวงตากลมโตก็อ่านรายละเอียดคร่าวๆ พลิกกระดาษไปมาจนยูริที่นั่งอยู่ข้างๆอดยิ้มกับภาพที่เห็นไม่ได้ สนใจอย่างนี้ตะล่อมหน่อย ยอมเรียนชัวร์!!
“ เอ้า ก็แกเคยบอกว่าอยากเรียนภาษาญี่ปุ่นไม่ใช่หรอ ขอบอกนะโรงเรียนนี้เจิดมว๊ากกก เรียนไม่ถึงปีพูดได้เหมือนเกิดที่ญี่ปุ่นแน่นอน ฮโยยอนฟันธง!! “
“ ถ้าแกฟันธงคอร์สเรียนภาษาจีนยังดูน่าเชื่อถือกว่าอีก แกพูดเว่อร์เกิน “ ซอฮยอนตอบเรียบๆ ยูริหันไปมองคนโฆษณาโอเว่อร์เคืองๆ ยัยฮโยยอนนน ฉันให้แกมาโฆษณาชวนให้เรียน ไม่ใช่พูดจนเพื่อนไม่อยากเรียน!!
ควอนยูริเริ่มเห็นเค้าลางไม่ดีจึงรีบออกตัว เพราะกลัวจะผิดแผนจับผู้ชาย! เอ๊ย แนะนำเพื่อนเรียนภาษา “ แต่ที่นี่เขาสอนดีจริงๆนะซอ มินก็รู้จักกับเจ้าของโรงเรียนด้วย ฉันไปบอกมินไงว่าแกอยากเรียนภาษา มินก็แนะนำที่นี่มา “
“ จริงๆแกก็สนใจใช่มั้ยล่ะ ไม่งั้นจะอ่านรายละเอียดสมัครเรียนทำไม เชอะ!! หวังดีนะเนี่ย ไปถามหาคอร์สเรียนมาให้อ่ะ “ ฮโยยอนพูดงอนๆ สะบัดหน้าไปอีกทางจนซอฮยอนหันมามองยิ้มๆ
“ ล้อเล่นน่า พวกแกนี่น่ารักจริงๆเลย สนใจอยู่แล้วล่ะ แถมโรงเรียนยังอยู่ตึกเดียวกับโรงเรียนสอนดนตรีแม่ฉันเลย สะดวกดี “ เธอตอบพลางเก็บกระดาษโบชัวร์เข้ากระเป๋า ไหนๆวันนี้ก็ต้องไปสอนอยู่แล้ว แวะไปดูแล้วถามรายละเอียดก็คงไม่เสียหายอะไร
“ จริงดิ ที่แกต้องไปสอนเปียโนบ่อยๆ ก็ตึกนี้หรอ “ ซอฮยอนพยักหน้าหงึกหงัก มองเพื่อนสนิทตรงหน้าสองคนด้วยความสงสัย จะดีใจอะไรขนาดนั้น
“ พวกแกดีใจอะไรกัน ฉันนึกว่าพวกแกรู้แล้วเสียอีก “
“ ฮิฮิ ช่างเถอะ ฉันแค่มีความรู้สึกว่าตัวเองเป็นเพื่อนที่แสนดีเหลือเกินก็แค่นั้นเอง “ ฮโยยอนพูดก่อนจะตรงเข้ามากอดซอฮยอนแน่น จนเธอต้องผลักเบาๆเพราะหายใจไม่ออก วันนี้ผีเข้าหรือยังไงกัน - -*
“ แล้วแกจะไปสมัครเรียนวันไหนอ่ะ “
“ ไปวันนี้เลย!! “ ฮโยยอนตอบทันควัน ยูริที่นั่งอยู่ข้างๆ กระทุ้งสีข้างเชิงตักเตือน เพราะยัยเพื่อนตัวดีชักจะออกอาการมากไปแล้ว แผนจะแตกก็เพราะคนตัวตั้งตัวตีนี่แหละ!!
“ วันนี้มีสอนอยู่แล้ว ก็ว่าจะแวะไปถามรายละเอียดอยู่เหมือนกันแหละ ว่าแต่แกเชียร์โรงเรียนนี้จังนะ ไปรับเงินค่าแม่ยกมารึไง “
“ เฮ้ย~ แม่ยงแม่ยกอะไรกัน ก็แค่รู้ว่าโรงเรียนนี้เขาสอนดี ก็เลยอยากให้เรียนที่นี่ก็เท่านั้น คิดมากน่าเจ้าหญิง “ ฮโยยอนตอบปัด
“ อย่าเรียกว่าเจ้าหญิง “ ดวงตากลมโตฉายแววเคือง แม่ยกที่ว่ายกมือขอโทษเชิง ก็มันติดปากอ่ะ!
ยูริที่เห็นว่าแผนที่เตรียมมามีแววว่าสำเร็จแน่นอนจึงชวนให้ฮโยยอนไปนั่งที่ เพื่อเตรียมตัวเรียนวิชาบ่าย
จะว่าไปปฏิบัติการหารักให้เจ้าหญิงก็เข้าท่าอยู่นะเนี่ย คราวนี้ล่ะเพื่อนเราจะมีผู้ชายอย่างที่ควรจะมีเสียที
อิอิอิอิอิอิอิ J
“ ไอ้กี้ วันนี้จำได้ไหม ว่าสัญญาไว้อะไรกับสุดหล่ออึนฮยอก “ หลังจากเลิกเรียนอึนฮยอกที่นั่งอยู่อีกมุมห้องรีบตรงดิ่งมาหาเพื่อนรัก คยูฮยอนเงยหน้ามาสบตาไอ้เพื่อนหลงตัวเองเงียบๆ
“ จำไม่ได้ “
“ เฮ้ยย ยังไม่แก่ทำไมขี้หลงขี้ลืมอย่างนี้ล่ะ โจคยูฮยอน “
“ ไม่เห็นจำได้ว่ามีเพื่อนเป็นสุดหล่อตอนไหน สงสัยคงจะเป็นคนขี้ลืมจริงๆ “ อึนฮยอกเบ้ปากหมั่นไส้คนตรงหน้า ก่อนจะยอมถอนคำพูดสุดหล่อโดยดี ไอ้นี่ จะชมตัวเองบ้างอะไรบ้างไม่ได้ หึ!
“ เออๆๆๆ ไม่หล่อก็ได้ กวนตีนอีกแล้วนะฮับคุณเพื่อน L “ คยูฮยอนยักไหล่ เก็บหนังสือลงกระเป๋าเรียน ทำท่าเหมือนจะเดินออกจากห้อง “ แล้วนั่นคุณเพื่อนจะไปไหนล่ะฮับ สัญญากับอึนฮยอกไว้ว่าไงฮับ จะไปดูหนังที่อึนฮยอกอยากดูไงฮับ ตกลงจะไปไหมฮับ “
“ ถ้านายหยุดพูดจาเหมือนเด็กปัญญาอ่อน ฉันก็จะจำได้ว่าสัญญาอะไรไว้กับนาย “
“ ไอ้เอี้ยยย กวนตีนหาไรแว๊ “ น้ำเสียงเริ่มสูงตามอารมณ์ที่เจอเพื่อนสนิทตัวดี กวนส้นใส่เรี่ยราด
“ พูดจาไม่สุภาพนะฮับ อึนฮยอก J “ คยูฮยอนพูดก่อนจะยักไหล่อย่างไม่แคร์อีกครั้ง
“ อยากดูหนัง ไปไหม ~ “ คนอยากดูหนังได้แต่ลดเสียงลง และถามคำถามเดิมอีกครั้ง โอ้ยย ไม่อยากจะยอมมันเลย อย่าให้มีทีของข้าบ้างนะ!! จะเอาคืนให้สาสม!!
“ ไม่ว่าง วันนี้มีเรียน “
“ เฮ้ย แต่ฉันบอกไว้แล้วว่าวันนี้จะชวนไปดูหนัง เมื่ออาทิตย์ก่อนอ่ะ จำไม่ได้ไง๊ “ อึนฮยอกพยายามอย่างหนักไม่ให้เสียงของบเขาสูงไปตามอารมณ์ที่คุกกรุ่น เพราะถ้าขึ้นเสียง คุณชายตรงหน้าจะกวนตีน และเขานี่แหละที่จะไม่ได้ดูหนัง
“ จำได้ “ คยูฮยอนตอบก่อนจะยกมือเชิงห้าม เมื่ออึนฮยอกขยับปากพูดเหมือนว่า แล้วทำไม “ แต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วฉันไม่ได้ตอบรับว่าจะไป เพราะว่านายก็รู้อยู่แล้วว่าฉันเรียนทุกพุธกับศุกร์ แล้ววันนี้วันอะไร... ตอบดิ “
“ ศุกร์ ... แต่หยุดมั่งก็ได้นี่นา รีแล๊กซ์อ่ะเพื่อน สบายๆอ่ะเพื่อนเข้าใจป่ะ “
“ แล้ววันที่เหลือไม่ชวน ทำไมชอบชวนวันที่มีเรียน ไปดูคนเดียวเถอะไม่ว่างจริงๆ.. ไม่ก็พรุ่งนี้วันเสาร์ฉันว่าง “ คยูฮยอนหาทางเลือกอื่น เมื่อเห็นคนตรงหน้าอยากดูหนังจริงจัง
“ ไปเสาร์นายเลี้ยง “
“ มากไปละ “
“ เออๆๆๆๆ “ อึนฮยอกตอบก่อนจะสะพายกระเป๋าเดินไปหน้าโรงเรียนด้วยกัน
“ ทางกลับบ้านนายต้องขึ้นรถเมล์นี่ ฉันไปรถไฟฟ้านะ ตามมาทำไม “ คยูฮยอนถามอย่างแปลกใจ อึนฮยอกบ้านอยู่ไกลซึ่งมีแต่รถเมล์ที่ผ่าน ส่วนเขานั้นเดินกลับบ้านได้สบายๆ บางวันก็ขี่จักรยานมา แต่ถ้าวันไหนมีเรียนเขาจะเลือกเดินมา เพราะการจะไปตึกของที่บ้านนั้นต้องนั่งรถไฟฟ้าไปเท่านั้น
“ ไปด้วย “
“ ไปไหน “
“ ก็ตึกของที่บ้านนายไง ไปด้วย ไหนๆก็ไม่ได้ดูหนังอยู่แล้ว ไปเหล่สาวที่ตึกนั่นก็ดี สาวเยอะพอกัน “ อึนฮยอกตอบตามตรง คยูฮยอนได้แต่ส่ายหัวเบาๆกับความขี้หลีที่ไม่ดูหน้าตาตัวเองเลยของเพื่อนสนิท
“ ทำอะไรไม่ดูหน้าตาตัวเองเลย “ คยูฮยอนตอกกลับเรียบๆ พลางก้าวเข้าไปในรถไฟฟ้าที่มาพอดี
“ เหอะ! ครับๆพ่อสุดหล่อ หมั่นไส้จริงๆ “ อึนฮยอกยอม พร้อมกับมองรอบๆรถไฟฟ้าตามประสาคนขี้หลี วันนี้รถไฟฟ้าค่อนข้างแน่น เพราะเป็นเวลาเลิกเรียน “ เออ ว่าแต่สถานีต่อไปเป็นอะไร “
“ โรงเรียนมัธยมปลาย S แผนที่อยู่ตรงเสา ดูเองไม่เป็นรึไง “ แค่นี้ก็ต้องประชดประชัน! อึนฮยอกทำเป็นไม่ได้ยินคำประชดประชัน ก่อนจะนึกถึงกระโปรงจีบลายสก๊อตสีน้ำเงินดำ เสื้อเชิ้ตแขนยาวผูกโบว์สีน้ำเงินเข้ม ที่เป็นเครื่องแบบของมัธยมปลายS นึกถึงสาวๆกระชุ่มกระชวยหัวใจกว่าเยอะ!!
พูดถึงโรงเรียนมัธยมปลายS เขาก็นึกถึงผู้หญิงที่เถียงกันบนรถเมล์เมื่อเดือนก่อน ยัยคนนั้นก็อยู่โรงเรียนนั้นนี่หว่า แต่วันนี้เขาขึ้นรถไฟฟ้า มันคงไม่บังเอิญอะไรขนาดนั้นหรอกมั้ง หุหุหุหุ อึนฮยอกพูดปลอบใจตัวเองก่อนจะยิ้มกับตัวเอง
หลังเลิกเรียนซอฮยอนตกลงว่าจะไปดูรายละเอียดเรื่องคอร์สเรียนเพราะต้องไปสอนเปียโนอยู่แล้ว พวกเธอสองคนจึงยกขโยงยกเว้นมินโฮที่ติดซ้อมฟุตบอล ไม่งั้นคงครบผู้สวมรู้ร่วมคิด ซึ่งการเดินทางไปจากโรงเรียนของพวกเธอไปตึกเรียนที่อยู่ใจกลางเมืองนั้นได้ทั้งรถเมล์และรถไฟฟ้า แต่ยัยยูริตัวดีดันลืมตั๋วรถเมล์ พวกเธอจึงขึ้นรถไฟฟ้าแทน แถมยังต้องยืนอีก!~!
“ อุ๊บ! ฮ่ะๆๆ “ เสียงหัวเราะเบาๆของยูริเรียกความสนใจให้ ฮโยยอนและซอฮยอนหันไปมองด้วยความงุนงง
“ นี่! ยัยลิง หัวเราะอะไรอยู่คนเดียว ไม่กลัวคนหาว่าเป็นบ้าหรือไง “ ฮโยยอนอดถามไม่ได้
“ ก็มันขำอ่ะ แกดูผู้ชายคนนั้นดิเขายืนยิ้มอยู่คนเดียวนี่นา เป็นแกแกไม่ตลกหรอ ฮ่าๆๆ “ เมื่อได้คำตอบสายตาอีกสองคู่ก็หันไปมองยังเป้าหมายตามที่ยูริว่า ถัดไปไม่ไกลจากที่พวกเธอยืนอยู่นิดเดียวก็พบกับชุดสูทสีดำที่เป็นเครื่องแบบของนักเรียนมัธยมปลายM ซอฮยอนกับฮโยยอนปิดปากหัวเราะแทบไม่ทัน นักเรียนชายคนนั้นนอกจากจะยิ้มแล้วก็ยังเปลี่ยนสีหน้าไปตามสิ่งที่คิด โดยไม่รู้เลยว่าตกเป็นเป้าสายตาของสามสาว
“ แต่ฉันว่าเขาหน้าคุ้นๆนะ “ ฮโยยอนที่ควบคุมสติไม่ให้ขำได้แล้ว เริ่มถกประเด็นใหม่
“ แกไปรู้จักเด็กโรงเรียนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ “ นอกจากรุ่นพี่คยูฮยอน เป้าหมายสำคัญ!! สองคนสบตากันอย่างรู้ทัน
“ จริงๆนะเว้ย! คุ้นมากอ่ะ คนในรถก็เยอะจังมองไม่ถนัด “ ปากว่าไม่พอทำท่าเหมือนจะขยับเดินเข้าไปใกล้เพื่อความกระจ่าง
“ จะไปไหนอ่ะแก จะบ้าหรอไปทำไม “ ซอฮยอนนที่เห็นฮโยยอนทำท่าจะเดินไปตรงนักเรียนมัธยมปลายM ก็ร้องทักด้วยความตกใจ พลางดึงแขนไว้ให้ยืนที่เดิม
“ ไปเหอะแก ฉันไปด้วย อยากรู้เหมือนกัน “
“ ควอนยูริ! “ ซอฮยอนได้แต่ถอนหายใจกับนิสัยอยากรู้อยากห็นที่มากจนเกินไปของเพื่อน แต่ก็ยอมปิดปากเงียบแต่โดยเมื่อรู้ว่าห้ามไปก็ไม่ฟัง
“ ไปด้วยกันดิซอ เนี่ยไปให้หมดไง จะได้เนียนๆไม่ได้ดูเหมือนจงใจเดินไปหาเขา ” ยูริพูดพลางดึงแขนเธอให้เดินตาม นึกว่าเขาไม่รู้รึไง เล่นเดินไปจ้องไปขนาดนั้น ไม่รู้ก็โง่มากแล้ว เธอคิดในใจแต่ก็ต้องก้าวขาเดินตามเพราะสู้แรงของยูริไม่ไหว สู้ไม่ไหวจริงๆ ไม่ใช่ว่าอยากรู้เหมือนกัน!!?
ซึ่งบังเอิญ?กับช่วงเปลี่ยนสถานีทำให้มีแรงกระชากของรถทำให้กลุ่มของพวกเธอ ที่ตั้งใจว่าจะเดินแย๊บๆไปใกล้ๆอย่างเงียบๆ มีอันต้องแผนผังเพราะดันไปเซชนกับเป้าหมายเสียได้
ปึ่ก!!
“ งานเอาอีคิมแล้วไง “ ฮโยยอนบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะเงยหน้าเพื่อตั้งใจไปขอโทษ “ เฮ้ยยย นายยย!!! “
“ เธอ!! ให้ตายเถอะตายยากชะมัด “ อึนฮยอกที่เห็นว่าเป็นใครที่เซมาชนเขา ก็ตกใจเพราะบังเอิญที่เขากำลังนึกถึงอยู่พอดี ซึ่งเสียงที่เขาตั้งใจบ่นกับตัวเองเบาๆก็ลอยเข้าไปในหูของฮโยยอนอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“ ตายยาก? พูดงี้หมายความว่าไง ต่อยกันปะเหอะ~ “ เธอถามจงใจหาเรื่อง เขยิบให้ห่างจากเขาเพื่อตั้งตัวโดยมีสองสาวเพื่อนสนิทที่ยังปะติดปะต่อเรื่องไม่ทัน กำลังอึ้งกับความเก๋า? ของฮโยยอนที่ไปท้าต่อยกับนักเรียนชาย
“ โอ้โห ไม่เจอกันแปปเดียวข้ามขั้นเป็นนักเลงแล้วหรอ “
“ แล้วทำไม ตัวตัวมั้ยล่ะ หึ!! L “ ฮโยยอนถามพร้อมตั้งการ์ด
คยูฮยอนที่กำลังฟังเพลงอยู่ข้างๆเริ่มรู้สึกถึงเสียงแปลกๆ จึงหยุดเพลงแล้วหันมาสนใจต้นเสียงที่มาจากเพื่อนสนิทของเขาเอง “ อะไรกัน เสียงดังจนฟังเพลงไม่รู้เรื่องเลย “
“ รุ่นพี่คยูฮยอน “ คนที่เข้ามาในวงสนทนาใหม่เมื่อเห็นหน้าชัดๆ ทำให้ฮโยยอนกับยูริร้องขึ้นด้วยความตกใจปนดีใจ จนลืมเรื่องท้าต่อยไปเสียสนิท
ซอฮยอนที่เห็นว่าเป็นคนที่เธอเพิ่งเจอเมื่อหลายวันก่อน แถมยังเป็นต้นเหตุทำให้ใจเธอเต้นแรง ซอฮยอนได้แต่หันข้างเพื่อสงบใจตัวเอง ไหนใครบอกว่าเวลาเจอคนที่ตัวเองชอบมักจะมีความสุข แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกอึดอัด ใจเต้นแรงจนคับอก ให้ตาย!! ทำไมร่างกายของเธอเองแท้ๆ แต่เธอกลับควบคุมอะไรไม่ได้เลย!!
“ หือ?? รู้จักกันด้วยเรอะไอ้กี้ “ อึนฮยอกหันไปถามด้วยความแปลกใจ โดยมีสายตาจิกกัดของฮโยยอนมองอยู่เรื่อยๆ
“ อื้อ เพื่อนสนิทมินมันไง เคยเจอกันครั้งนึง “ คยูฮยอนตอบกวาดสายตาก่อนจะเห็นอีกคนที่ยืนหันข้างอยู่ข้างหลังสองสาว ดูจากชุดคงอยู่กลุ่มเดียวกันแน่นอน
“ รุ่นพี่ วันนี้เรากำลังจะไปสมัครเรียนคอร์สภาษาที่พี่เคยแนะนำไว้อ่ะค่ะ “ ฮโยยอนที่หาจังหวะเริ่มปฏิบัติตามแผนการให้ซอฮยอนรู้จักกับคนตรงหน้า ซึ่งโอกาสที่ไม่คาดคิดมาตรงหน้าแล้ว เธอกับยูริต้องจัดการให้สำเร็จให้ได้!!
“ อ๋อ ที่ว่าหาคอร์สเรียนให้เพื่อนใช่มั้ย เพื่อนเขาอ่านรายละเอียดครบถ้วนเรียบร้อยนะ “ เมื่อเห็นว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับกิจการทางบ้าน เขาซึ่งก็อดไม่ได้ที่จะโปรโมท แม้ว่าตัวเองไม่ได้ขี้หลีแบบอึนฮยอกแต่ก็ไม่ขนาดที่รังเกียจการคุยกับผู้หญิง
“ เพื่อนก็ว่าจะไปถามรายละเอียดที่โรงเรียนอีกทีน่ะค่ะ ซอ!! รุ่นพี่คยูฮยอนเขาเป็นลูกเจ้าของโรงเรียน ถามเขาก็ได้ “
“ อีกสักพักกว่าจะถึงป้าย ช่วงนี้ถามรายละเอียดไปเลยก็ได้ แกจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไง คุ้มค่ามากๆ!! “ ยูริช่วยพูดเสริมอีกแรงพลางจับไหล่ให้ซอฮยอนหันหน้ามา เธอขืนไว้สุดแรงแต่ก็ไม่พ้นแรงถึกของยูริอีกนั่นแหละทำให้ต้องเผชิญหน้ากับเขาจนได้
“ ไว้ค่อยถามก็ได้ “ เธอหันไปบอกกับเพื่อนเบาๆ เสมองไปทางอื่นไม่สบสายตาของคยูฮยอนที่ดูจะตกใจเล็กน้อยเมื่อพบว่าเพื่อนของสองสาวที่ว่า คือผู้หญิงที่เขาเจอเมื่อหลายวันก่อนนั่นเอง
“ ซอจูฮยอน ว้าวววว~ เพิ่งเคยเห็นน้องระยะโคลสอัพ สวยอย่างที่เขาร่ำลือจริงๆเลยนะครับ “ อึนฮยอกที่เห็นว่าเพื่อนของยัยปากจัดเป็นซอจูฮยอน เจ้าหญิงของโรงเรียนมัธยมปลายS ที่ร่ำลือของกิตติศัพท์กุลสตรี ที่สำคัญ สวยและโสดดด!
“ นี่!! เอาหน้าไปไกลๆเพื่อนฉันนะ สกปรก!! “ ฮโยยอนพูดพลางเอามือดีดที่หน้าผากของอึนฮยอกที่ยื่นหน้าเข้ามจ้องซอฮยอนตาไม่กระพริบ
“ ยัยปากจัด เธอเป็นรุ่นน้องพูดจาแบบนี้ได้ยังไง ไม่มีมารยาทเอาซะเลย “
“ จะมีมารยาทกับคนที่ควรจะใช้ด้วย ซึ่งคนนั้นไม่ใช่นายไง!! “ ฮโยยอนตอบพลางสะบัดหน้าไปอีกทาง ซึ่งพบกับสายตาไม่พอใจของซอฮยอนที่อยู่ข้างๆ เชิงขอโทษรุ่นพี่เขาซะ “ เฮ้ย~ ซออ่ะ “
“ ขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะคะ “ ซอฮยอนพูดอย่างสุภาพจนอึนฮยอกแทบก้มหัวตอบไม่ทัน สมกับที่ร่ำลือจริงๆ
“ ไม่เป็นไรครับ ถ้าเป็นน้องจูฮยอนล่ะก็ พี่ไม่ถืออยู่แล้ว “ อึนฮยอกตอบโดยถือวิสาสะเรียกชื่ออย่างสนิทสนม ซึ่งซอฮยอนก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆให้ ไม่มองผู้ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ หนอย เรียกว่าจูฮยอนเลยหรอ จะสนิทสนมไปแล้วนะคะรุ่นพี่!! “ ฮโยยอนสวนกลับโดยอึนฮยอกหันไปยิ้มๆให้ แต่ไม่ตอบโต้อะไร
“ เออช่างเหอะแก “ ยูริที่อยู่อีกข้างตบไหล่เบาๆ
“ ว่าแต่จูฮยอนจะเรียนภาษาที่โรงเรียนไอ้กี้มันหรอ เรียนภาษาอะไรครับ “
“ เอ่อ.. ว่าจะเรียนภาษาญี่ปุ่นน่ะค่ะ “ ซอฮยอนตอบอ้อมแอ้ม ไม่ชินที่ต้องมาคุยกับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกัน
“ ดีเลย จูฮยอนเรียนที่นี่ พี่จะได้แวะมาบ่อยๆ เราจะได้เจอกันไงครับ J “ คยูฮยอนมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาวาววับ พลางสะกิดเบาๆเชิงเตือนว่าเยอะไปแล้ว
“ ถามเพื่อนฉันสักคำไหมคะ ว่าอยากเจอรุ่นพี่รึเปล่า “
“ จูฮยอนครับ หลังจากไปสมัครเรียนแล้วจะไปไหนต่อหรือเปล่า ชอบดูหนังไหมครับ J “ อึนฮยอกไม่สนใจฮโยยอนที่คอยแขวะอยู่ตลอด ชวนซอฮยอนคุยซึ่งเธอก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง จนฮโยยอนทนไม่ไหวกับคำพูดคำจาของอึนฮยอก ที่มันจะมากเกินไปแล้ว
“ ซอ! เตรียมตัวลงเถอะ ป้ายหน้าก็จะถึงแล้ว “ ฮโยยอนพูดก่อนจะเดินเข้าไปแทรกตรงกลางระหว่างอึนฮยอกกับเพื่อนของเธอ เพื่อเขาจะได้เลิกชวนเพื่อนเธอคุยเสียที ซอฮยอนหันมาทำหน้าเชิงขอบใจ เหลือบมองไปยังข้างๆที่ตอนนี้คยูฮยอนกลับไปยืนฟังเพลงเหมือนเดิมแล้ว
“ ไหนๆก็ไปที่เดียวกัน เดี๋ยวพี่พาไปนะครับ พี่จะดูแลตั้งแต่ลงจากรถยันสมัครเรียน เดี๋ยวพี่พากลับบ้านก็ได้นะครับ ถ้าจูฮยอนไม่ขัดข้อง“ อึนฮยอกพูดดันฮโยยอนไปอีกทาง ผายมือเดินนำซอฮยอนที่มียูริลากให้เดินตามอึนฮยอกไป ฮโยยอนที่เดินรั้งท้ายได้แต่มองตัวป่วนที่ชวนซอฮยอนคุยไม่หยุดหย่อน แถมยังเดินคู่ ไม่ให้เพื่อนของเธอได้ใกล้คยูฮยอนเลย!!!
โถ่เว้ยยย!! แผนของฉันคือให้ซอฮยอนคุยกับรุ่นพี่คยูฮยอน ไม่ใช่รุ่นพี่ขี้หลีคนนี้เสียหน่อย!!
ตัวซวยเอ้ยย!! ทำผิดแผนชะมัด!! L
ขอบคุณทุกๆคนที่ยังติดตามนะคะ จะรีบอัพๆอย่างสุดความสามารถค่าา
ความคิดเห็น