男性 HUNHAN live in Japan - ฮุนแมนนะครับ [EXO]

ลำดับตอนที่ #5 : ✎ EPISODE 3 :: your reason

ซิก.. ซิก..

“ เลิกร้องไห้ได้ละ ”

ซิก.. ซิก.. ซิก..

“ ทำตัวเป็นตุ๊ดอยู่ได้ จะเลิกร้องได้ยังวะ! ”

            “ กูไม่ตุ๊ด!! กูแมนทั้งแท่ง!! ฮรึก.. จะไม่ให้กูร้องได้ไงอะ ความฝันกู.. พังหมดแล้วโว้ย! ”

            “ เออ กูเชื่อว่ามึงแมนทั้งแท่ง เชื่อเมื่อกี้นี้เลย.. ทั้งแท่งจริงๆ ”

คำปลอบโยนของลู่หานไม่ได้ทำให้ผมหายเศร้าสักนิด แถมมันทำให้จิตใจผมห่อเหี่ยวยิ่งกว่าฝ่าตีนป้าอายุเก้าสิบเสียอีก ผมพูดไปกลืนน้ำตาไป.. นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย กูกำลังฝันอยู่ใช่ไหม แม่สาวฟูจิซังสะบึ้มฮึ้มมอมกัญชากูหรือเปล่า อีที่ตอบโต้กูอยู่นี่ไม่ใช่ลู่หานแต่เป็นมิยาบิซอยสั้นใช่มั้ย ขอให้มันเป็นความฝัน ขอให้กูตื่น ผู้หญิงไม่สวยก็ได้ แต่ไม่เอาผู้ชาย! โดยเฉพาะผู้ชายอย่างไอ่ลู่หานนน!! ไอควายเผือกกกกกกก จงตื่นนนน!!! TOT

            “ มึงจะนั่งตบหน้าตัวเองให้ได้อะไรขึ้นมา ให้กูช่วยตบแม้ะ? -_- “

            “ หยุด! มึงหยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ขืนมึงเดินมาอีกก้าวเดียวกูถีบปากแหกถึงสี่แยกราชประสงค์แน่ อย่าเข้ามา! ”

ผมชี้หน้าตะโกนแว้ดๆใส่ลู่หานที่กำลังจะลุกขึ้นมาหาผมที่นั่งกอดเข่าอยู่มุมห้อง อย่ามาโดนตัวกูอีกเลยชาตินี้ ไม่ว่าจะส่วนไหนกูถือว่าเป็นเขตหวงห้ามโดยเฉพาะเขตทุ่งดอกกระเจียวของกู ลู่หานนั่งลงบนเตียงเหมือนเดิมและทำหน้าสบายใจเหมือนไม่มีอะไรอะเกิดขึ้น หึ ติดใจกูหรือไง ไม่มีรอบสองนะบอกก่อน พูดแล้วก็..!! ไม่อยากนึกถึง น้ำจะแตก ทิชชู่ด่วน หมายถึงน้ำตา TOT

            “ ลู่หาน..แล้วมึงมาที่นี่ได้ไง ? ” ผมลืมไปเสียสนิท คำถามที่ควรจะถามมันมากที่สุด

            “ อยากรู้จริงๆหรอจ๊ะ ”

            “ อย่ากวนตรีน.. ”

            “ พูดดีๆก่อนเดะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง เรียกแบบที่มึงเรียกกูปกติอะ ”

เอ้า ไอห่า อยากรู้ก็อยากรู้อยู่หรอก แต่ทำไมกูต้องพูดดีกับมึงด้วย ปกติกูก็เรียกมึงแบบนี้อยู่ละ แต่เรียกในใจ กูแค่ไม่ออกเสียง -__- เล่นตัวมากนักนะมึง เอาไงละครับ ความเสือกไม่พักผ่อน แล้วฮุนจะหยุดหย่อนได้อย่างไร

            “ เล่าหน่อย ” นี่คงจะปกติสุดละ สำหรับคนอย่างมึง เสี่ยวลู่

            “ ไม่อ่ะ ”

            “ เล่าให้ฟังหน่อยย ”

            “ ไม่ ”

            “ เล่าให้ฟังหน่อยยนะค้าบ ^O^ ”

            “ ไม่ ”

“ พี่ลู่ค้าบบบ เล่าให้ผมฟังหน่อยย ”

“ ม่ายย! ”

“ ที่รักก ลู่หานน เล่าให้ผมฟังหน่อยนะค้าบบบบบ ”

“ ได้สิ ที่รัก ”

“ … ”

อี..เชี่ยยยยยยยยย! เรียกลู่หานไม่ถนัด เรียกตัวสกัดความสุขกูได้เปล่า T_T นี่ผมพูดอะไรออกไปวะเนี่ย จริงๆผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดคำนี้ออกไปแม้แต่นิดเดียวเลยนะ แต่มันทำหน้าตางอนงี่เง่าง้องแง้งงอแงใส่ ผมเลยหลุดพูดออกไป โอยย แต่ช่างมันเหอะ สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง กูพลาดกับมึงมาสองครั้งแล้ว! แล้วมันจะไม่มีครั้งที่สามด้วย TOT

            “ จะเล่าได้ยัง -_- ”

            “ ที่รักขอมา เค้าต้องเล่าอยู่แล้ว ^O^ ”

            “ … ”

            “ อะ อะ ไม่เล่นตัวละ เล่าให้ฟังก็ได้  ”

สัด.. ไอลู่หาน ไอตุ๊ดหัวกะโปก..

‘ 4 ชั่วโมงก่อน

          “ เออ แล้วเจอกันที่โรงแรมนะเว้ย ”
          “ โอเคเลยพี่ ”

หลังจากที่แดกราเม็งแล้วลากับมึงเสร็จกูเลยเดินกลับโรงแรมตามที่กูบอกมึง แต่ปรากฎว่ากูยืนจอดอยู่หน้าห้องพักที่โรงแรมนานมาก แล้วกูก็พบว่า คีย์การ์ดสองใบอยู่กับมึงหมดเลย ลงไปขอเคาน์เตอร์เค้าก็บอกว่ามีแค่สองใบต่อหนึ่งห้อง ห้องเราขอไปแล้วทั้งสองใบ กูก็เลยตัดสินใจโทรหามึง

          ( ตู้ด…. )

          “ รับสิวะ กูอยากแช่ออนเซ็นใจจะขาดอยู่แล้วเนี่ย! ”

          ( ตู้ด…. )

          “ ทำห่าอะไรอยู่วะ ไม่รับสายสักที มีแต่ตุ๊ดๆๆ อยู่บาร์เกย์หรือไง! ”

กูโทรหามึงเกือบ 140 สายได้ แถวบ้านกูถ้ามีคนโทรหาขนาดนี้คงมีใครตายสักคนไม่ก็ไฟกำลังไหม้บ้าน แต่ยังไงมึงก็ไม่รับสายสักที อยู่ๆเซรีบัมที่มีรอยหยักมากพอสมควรของกูก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมา ว่ากูมีไอดี icould มึงอยู่ กูเลยตัดสินใจล็อคอินแล้วหาพิกัดโทรศัพท์มึงจาก find my phone แล้วก็โชคดี! มันขึ้นมาพอดีว่ามึงกำลังเคลื่อนที่ แต่ว่ามึงเคลื่อนที่เร็วมาก! อย่างกับกำลังนั่งรถ สุดท้ายมันก็ไปหยุดที่ luxury night bar กูตกใจนิดหน่อยว่าเออ คนขายเครื่องกรองน้ำทำไมมีปัญญาไป กูเลยรีบนั่งรถออกมาตามหามึงที่นั่นทันที

          “ ขอโทษนะครับ เห็นผู้ชายเกาหลีตัวสูงๆหน้าตาเกือบดี ปากเล็กๆมาที่นี่รึเปล่าครับ ”

          “ อ๋อ ไม่เห็นอะครับ ขอโทษที ”

เด็กเสิร์ฟที่หน้าเหมือนปลาน้ำจืดบอกว่าไม่เห็นมึงเลย กูก็เลยคิดไม่ออกว่าต้องทำไง เลยตัดสินใจเดินมาหลังร้าน ก็.. ร้านมันอยู่ติดกับม่านรูดใช่ป้ะละ แหม่ คนอย่างมึงก็อาจจจะอยู่ก็ได้ กูก็เลยถามเด็กเปิดปิดม่านรูดดู มันก็บอกว่าเห็นมีชายเกาหลีกับผู้หญิงญี่ปุ่นสองคนเข้ามาในนี้ กูเลยคิดว่าต้องเป็นมึงแน่นอน กูก็เลยเข้ามาในม่านรูด แล้วมันก็ใช่ด้วย หน้าห้องมันเขียนว่า โอเซฮุน จอง

          ก๊อกก ก๊อกกกก!

กูเคาะประตูไป แต่ก็ไม่มีใครตอบเลย กูเลยคิดว่ามึงกำลังโจ๊ะพรึมพรึมกับผู้หญิงอยู่ ตอนแรกกูตัดสินใจที่จะรอมึงออกมา เพราะคิดว่าไม่ดีแน่ถ้าเข้าไป แต่คิดอีกที มันอาจจะดีก็ได้เพราะบ๋อยก็บอกว่ามีผู้หญิงสองคนด้วย บางทีกูอาจจะได้โจ๊ะกับอีกคนนึง กูเลยรีบโถมเข้าไปในห้อง แต่ตอนเปิดประตูเข้าไป ในห้องมันปิดไฟกูเห็นคนนอนอยู่บนเตียงคนนึงรางๆ กับมีเสียงน้ำในห้องน้ำ กูเลยนึกว่ามึงกำลังโซเดมาคอมอยู่ในห้องน้ำ ส่วนผู้หญิงอีกคนที่นอนบนเตียงกูเลยขอแล้วกัน กูก็เลยเดินไปที่ผู้หญิงคนนั้น

แล้วหลังจากนั้น…

เรื่องต่อจากนี้มึงจะให้กูเล่าต่อป้ะล่ะ? ‘

“ ไม่โว้ยยยย!!!!!!!!! ข้อแรกเลยนะลู่หาน ถ้ามึงบอกว่าชายเกาหลีหน้าตาดี เค้าอาจจะบอกว่าเห็นกูก็ได้! ส่วนข้อสอง มึงไม่รู้หรือไงว่าบ่อรวมที่โรงแรมมันมี ทำไมมึงไม่ไปแช่ก่อน! และข้อสุดท้ายเลย กูเอาคีย์การ์ดใส่ถุงดิสนี่ย์ปัญญาอ่อนของมึงไปแล้วว ทำไมไม่แหกตาหาก่อนวะ ไอพี่เหรี้ยยยย!! ”

“ เอ้ากูจะรู้หรอ ” ผมเอามือกุมขมับตัวเองด้วยความที่ประสาทจะแดก..

แกร๊กกก

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! ”

          ปึ้งงงง

“ -O- “

ผมกับลู่หานตกอยู่ในสภาพหน้าเดียวกัน สาวญี่ปุ่นสองคนที่เปิดประตูห้องน้ำออกมาในชุดคลุมอาบน้ำเห็นผมที่นั่งกอดเข่าอยู่มุมห้อง และลู่หานที่นั่งอยู่บนเตียง.. ก็ไม่แปลกใจหรอกครับที่เธอจะกรี๊ด เพราะสภาพของผมกับลู่หาน นอกจากจะทำหน้าเหมือนกันแล้ว ยังอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน และท่อนล่างมีแค่ผ้าเช็ดตัวเหมือนกันอีกด้วย! หึ! ทำมาเป็นกรี๊ดวิ่งออกนอกห้อง ตกใจเท่ากูก่อนเถอะ แล้วค่อยกรี๊ด T^T แล้วหลักจากวันนี้ผมจะอยู่ต่อไปในญี่ปุ่นยังไง ต้องเจอหน้ามันอีกกี่วัน นอนห้องเดียวกับมันอีกกี่คืน ผมอยากกลับเกาหลีแล้ว ฮืออออ ผมรักบ้านเกิดดด ฮันกุกออ ซารางแฮโยยยยยยยย!!

            “ แล้วไงอะ? ”

            “ หืม ? ” ผมเงยหน้าจากที่นั่งกอดเข่าขึ้นมามองลู่หานที่มองออกไปนอกประตูแล้วพูดสบถพึมพำคนเดียว ก่อนที่มันจะหันหน้ามามองผมแล้วยิ้มให้เล็กน้อย

            “ แล้วเรา.. จะต่อกันมั้ยอะ? ”

“ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ”

แง่มม ค้างไว้นานเลยย ฟิคเรื่องนี้กะเทยไม่ทิ้งเนาะะ

แต่อาจมาอัพช้านิดนึงง ขออภัยย และฝากติดตามล่วยยยย

ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงตอนนี้น้าาา *กราบงาม*

B E R L I N ❀