คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : What's The Magic Word ? [Jason Isaacs x Tom Felton]
ฟิ … ำเวทมนร์นั้นือำอะไร ?
นัแส … เสัน ไอแ็ส์ x ทอม เฟลัน
--------------------------------------------------
ผมถอเสื้อผ้าทุิ้นออาัวทอม านั้นผม็้อนอุ้มัวทอมในท่าอุ้มเ้าสาวเ้าไปยัห้ออาบน้ำ ผมวาัวทอมลบนพื้น ่อนที่ผมะเ้าไปเปิน้ำใส่อ่า
“อาบน้ำ่อน … ทอมะไ้นอนหลับสบาย” ผมบอทอมะรอน้ำาฝับัวใส่อ่า “น้ำเย็นนะ … ะไ้สื่น”
“รับท่านพ่อ”
หลัาที่รอน้ำนเ็มอ่าอาบน้ำ ผมหยน้ำนมลิ่นุหลาบลไปในน้ำ และน้ำหอมลิ่นุหลาบอีสามสี่หยลไปในน้ำเพื่อทำให้ทอมผ่อนลาย ส่วนผม็มอท่านพ่อเสันไม่วาาพลายิ้มเล็น้อย
“พ่อผสมน้ำนมลิ่นุหลาบับน้ำหอมลิ่นุหลาบลไปเล็น้อยนะ ทอมะไ้รู้สึผ่อนลาย ลูะไ้หลับสบาย”
ผมไม่ไ้พูอะไรลับไป แ่็ฟัทุประโยที่เสันพูับผม เา่าเป็นผู้ายที่อ่อนหวานอะไรเ่นนี้ เสันอผม่าเป็นผู้ายที่อ่อนหวานเหลือเิน เพียแ่ผสมน้ำนมลิ่นุหลาบและน้ำหอมลิ่นุหลาบลในน้ำเพื่อให้ผมรู้สึผ่อนลายอนอาบน้ำ ผม็รู้แล้วว่าเาเอาใใส่ผมมาแ่ไหน แล้วแบบนี้ผมะไม่หลุมรัเสันอผมไ้อย่าไร ันั้นหลัาที่เสันเินลับมาหาผมเพื่อพาผมไปอาบน้ำ ผม็พูอร้อเสันอีรั้
“ท่านพ่อ … อาบน้ำับผมนะ … ผมอยาให้ท่านพ่ออาบน้ำับผม”
“้วยวามยินีที่รั พ่อ็้อารเ่นนั้นเหมือนัน”
“ให้ผมถอเสื้อผ้าให้ท่านพ่อนะรับ ถ้าท่านพ่ออนุา ไ้โปร”
“พ่ออนุาลูรั ลูายนสวยอพ่อ”
ผมเอื้อมมือไปึายเสื้ออเสันให้หลุาอบาเยีนส์ ในะที่เสันยมือึ้นเหนือศีรษะเพื่อให้ผมึเสื้อึ้น หลัาที่ผมถอเสื้อให้เสันแล้ว ผม็โยนเสื้อทิ้ลบนพื้นห้ออาบน้ำอย่าไม่ไยี ่อนะุเ่าลับพื้นระเบื้อสีาว มืออผมับอยู่ที่อบาเยีนส์รระุมพอี ผมเยหน้ามอเสัน
“ถอาเให้พ่อ้วยสิที่รั” ผมพูเสียอ่อนโยน “พ่อ้อารลูนะทอม … ไ้โปร”
ผมยิ้มอย่าพอใ านั้น็ปลระุมาเยีนส์และรูิปอออย่า้า ๆ ถอบ๊อเอร์อเสันออ เผยให้เห็นส่วน้อห้ามอันให่โ ผมลืนน้ำลายอย่ายาลำบา มัน่าามและเย้ายวนน่าลิ้มลอ ผมเยหน้าึ้นมอเสันอีรั้
“ท่านพ่อ … ผม …” ผมัริมฝีปา ่อให้ผม้อาร แ่็้อหัห้ามใไว้
ผมมอทอมที่พยายามหัห้ามใัวเอทั้ที่้อารผมมา เาพยายามที่ะไม่สัมผัสผม แ่ผมลับ้อารทอมนทนไม่ไหว
“พ่อ้อารลู ไ้โปรที่รั สัมผัสพ่อสิทอม พ่อรู้ว่าลู้อาร”
“ผม้อาร ผม้อารท่านพ่อ ผมอยาสัมผัสท่านพ่อ ผม้อารท่านพ่อเหลือเิน ไ้โปร”
“พ่อ้อารลู พ่อ้อารทอม พ่อรัทอมมานะ พ่อรัทอมมาที่รั ลูายนสวยอพ่อ”
“ผม็รัท่านพ่อ ผมรัท่านพ่อมานะรับ ผมรัท่านพ่อเหลือเิน ท่านพ่อที่แสนามอผม”
นี่ือรั้แรอผม ‘ทอม เฟลัน’ รั้แรอผมที่ไ้สัมผัสเสันอผมอย่าลึึ้เสน่หา ผมอม้อนเนื้ออันให่โอท่านพ่อเ้าไปในปาผม วินาทีแรที่ไ้สัมผัสมัน มันทั้ับแน่นและมปร่า แ่ผม็รู้สึีในเวลาเียวัน านั้นผม็่อย ๆ ใ้ปารูเ้ารูอออย่าเื่อ้าโยใ้น้ำลายเ้า่วยเพื่อทำให้มันลื่นึ้น เนิ่นนานว่าที่ผมะเอาเ้า้อนเนื้อิ้นให่อท่านพ่อออาปา แ่ผม็ยัไม่หยุเพียเท่านี้ อนนี้อารม์ใร่อผมมันมาเินว่าที่ผมะหยุัวเอไ้ ผมใ้ลิ้นวัรปลายที่ห่อหุ้มอาิอท่านพ่อ วนรอบ้อนเนื้อนั้นอย่าเมามันเอร็อร่อย ่อนะลาลิ้นไปามวามยาวอมัน ลาึ้นลาล้ำไป้ำมา รสาิอเ้า้อนเนื้ออท่านพ่อมันเป็นอย่านี้นี่เอ ทั้มปร่าและหวานล้ำ และทำให้ผมเป็นบ้าไ้ในราวเียวันเพราะวาม้อาร
“ท่านพ่อ … เป็นยัไบ้ารับ … ผมทำเป็นยัไบ้า … รู้สึีหรือเปล่า” ผมถามเสัน้วยน้ำเสียระิบ่ำ
“ลูทำไ้ีมา … ทำไ้ีมาที่รั … ทำ่อสิ … ทำอีทอม … พ่อรู้สึีมา … อาาาา … อาาาา … ที่รั”
“ผม็รู้สึีเหมือนันที่ทำให้ท่านพ่ออผมรู้สึี ั้นผม่อเลยนะรับท่านพ่อที่รัอผม”
ผมไม่พูพร่ำทำเพล แ่ลมือทำริเลย่าหา ผม้มลไปูเลียเ้า้อนเนื้ออท่านพ่อ่ออีอย่ามีอารม์ ผมไ้ยินเสียท่านพ่อที่น่ารัอผมร้อรา้วย เป็นเสียที่มีอารม์มา เสียร้อรวราอย่ามีอารม์ผสมับเสียู่เหมือนสุนัฮัสี้
“ท … ทอม … ที่รั … อาาาา … อ๊าาาา … ี … ีมาทอม … อย่านั้นที่รั” เสันอผมราอย่ามีอารม์
แ่ผมอยาลั่นแล้เสันอผมสัหน่อย ผมยัใ้ปาหยอล้อเล่นับ ‘เสันน้อย’ อเสันอผมไม่ยอมหยุ ทัู้ เลีย รูึ้นรูล และฟัเสียราอเสันไป้วย ่อนที่ผมะเล่นลึไปมาว่านั้น ผมเปลี่ยนำแหน่เป็นู้อนเนื้อรโน ‘เสันน้อย’ รนั้นือุยุทธศาสร์ที่เยี่ยมยอ เพราะมันือุที่รวมเอาปลายประสาทวามรู้สึทั้หมรวมไว้้วยัน และผมว่ามันเป็นุที่ะทำให้เสันอผมถึุสุยอ
“ทอม … ร … รนั้น … อาาาา … อาาาา … ลูทัู้ทั้เลียมัน … พ่อะเป็นบ้าายอยู่แล้ว … อ๊าาาา …”
“แล้วรู้สึีไหมรับท่านพ่อที่รัอผม”
“่าถามริ พูอะไรเ่นนั้น ลูทำไ้ีมา สุยอเลยทอม อาาาา อ๊าาาา ลูทัู้ทั้เลียปุ่มเม็อพ่อ อาาาา ที่รั ีั ที่รัอพ่อ พ่อะออแล้วที่รั พ่อะออแล้ว พ่อะเป็นบ้าายอยู่แล้วทอม”
“ท่านพ่ออผมยัไม่เป็นบ้าายหรอ ำลัะถึุสุยอสินะรับ แ่ผมไม่ให้ท่านพ่อปลปล่อยอนนี้หรอ”
ผมรู้ว่าเสันอผมำลัะถึุสุยอ เาำลัปลปล่อยน้ำามออมา แ่ผมรีบถอนริมฝีปาออ่อนที่เาะถึุสุยอนั้น
“ท … ทอม … ท … ทำไม” ใบหน้าอเา่าเย้ายวนนัเวลาที่เามีอารม์ “หยุทำไมทอม พ … พ่อ้อาร”
“ผม็้อารรับ อย่าไ้เ้าใผิ ผมยั้อารท่านพ่ออผมอยู่ ้อารรอบรอท่านพ่อแทบบ้า”
“แล้วทำไม …”
“อนนี้ผมเมื่อยแล้วล่ะ ุเ่านานนผมเมื่อยาไปหม ผมอยืนนะรับท่านพ่อ”
พูบ ผม็ลุึ้นยืน ผมยืนนิ่อย่านั้นอยู่สัพั รู้สึไ้เลยว่าาทั้สอ้าอผมาไปหม ไม่เยนัุ่เ่าับระเบื้อห้อน้ำนานนานี้มา่อนเลย
“ไหวหรือเปล่าทอม” ผมถามทอมทันที้วยวามเป็นห่ว แ่ะเียวันอารม์ใร่ที่ทอมสร้า็ทำให้ผม้า
“ไหวรับท่านพ่อ ไม่เป็นไร” ผมบอเสันอผมที่อนนี้ัวลมา “เรื่ออเรายัไม่บ มา่อันเถอะ”
ยัไม่ทันที่ผมะพูอะไร ทอม็ูมือผมมาที่อ่าอาบน้ำ เราลอ่าอาบน้ำ้วยัน โยที่ทอมพิหลัับอบอ่า ส่วนผม็นั่หันหน้าออ แผ่นหลัพิับหน้าอทอม านั้นทอม็เริ่มใ้ลิ้นเลียที่หูผม ูบหนั ๆ ที่ออ ในะที่มือเล็อทอม็ำ ‘เสันน้อย’ อผมแล้วสาวึ้นสาวล ัวผมที่มีอารม์ใร่มา่อนหน้านั้น็ส่เสียราทันที้วยวามเสียว่าน อยาปลปล่อยเหลือเิน
“อ๊าาาา … ทอม … อ๊าาาา … เสียว … พ่อเสียวเหลือเิน … ที่รั … อ๊าาาา”
ผมเิหน้าึ้น หลับาแน่น และส่เสียราามัหวะที่ทอมใ้มือสาวแท่เนื้ออผม มันเป็นส่วน้อห้ามที่ผมไม่มีวันยอมให้ใรสัมผัสแะ้อไ้ทั้นั้น ยเว้นเพียเ็นนี้ ยเว้นทอมอผม ทอมที่รัอผมเพียนเียวเท่านั้นที่สัมผัสแท่เนื้อโอบอูมและปูโปนแ็แน่นนี้ไ้ามอำเภอใ ามแ่ทอม้อาร แ่แล้วทอม็ลั่นแล้ผมอีรั้้วยารปล่อยมือออาอาแท่ให่อผม
“ทอม … ที่รั … อย่าทำแบบนี้ … พ่อ้อาร … พ่อะาใายอยู่แล้ว”
“ั้นถ้าท่านพ่ออยาให้ผมทำ่อ บอผมหน่อยสิ ำเวทมนร์นั้นือำว่าอะไร ?”
“ทอม … ที่รัอผม … ที่รัอพ่อ”
“ไม่ใ่ำนี้” ผมระิบ้าหูเสันอผม้วยวามใร่เสน่หา “ำเวทมนร์นั้นือำว่าอะไร ผมอยาไ้ยินนะ”
“ทอม … ลูายนสวยอพ่อ” ผมเรียทอมเสียระิบแหบพร่า “ทอมที่น่ารัและามอพ่อ”
“ผมอบำพูนั้น” ผมระิบพร้อมูบที่ออ “ผมรัท่านพ่อมานะรับ ผมรัท่านพ่อเสันมานะ”
“พ่อ็รัลูมานะทอม พ่อรัลูมานะที่รั พ่อ้อารทอมนะ ลูายนสวยอพ่อ ลูายที่น่ารัและามอพ่อ”
“ผม็้อารท่านพ่อ” ผมับมืออเสันึ้นมาูบ้วยวามรัใร่หลใหล่อนูบที่มับ “ผมรัท่านพ่อมานะ”
“พ่อ็รัทอมมานะ พ่อรัทอมมา ที่รัอพ่อ ลูายนสวยอพ่อ”
“อยาให้ผมทำ่อไหม อยาปลปล่อยมาไม่ใ่หรือรับ ท่านพ่อที่รัอผม ท่านพ่อที่แสนามอผม”
“พ่อ้อาร พ่ออยาปลปล่อย ทอม่วยพ่อ้วยนะ ไ้โปร ที่รัอพ่อ พ่อ้อารทอมเหลือเินที่รั”
“รับท่านพ่อ” ผมอบรับพลายิ้ม “ผมะ่วยท่านพ่อนะรับ ท่านพ่อที่รัอทอม”
พูบ ผม็้มลไปใ้ปาทัู้ทั้เลียแท่เนื้อ้อนให่อท่านพ่ออย่าเมามันและเอร็อร่อย ในะที่ท่านพ่อ็ร้อราามัหวะรูึ้นรูลที่ผมมอบให้้วยวามสุสมาริมฝีปาอผม พลาใ้มือ่วยสาวึ้นสาวลและโลมเลียไปามแท่เนื้อแท่ยาวอย่าสุสม ไม่นานท่านพ่ออผม็ปลปล่อยออมานเ็มปาผม
“ท … ท่านพ่อ” ผมราอย่ามีวามสุ “น้ำเื้ออท่านพ่อเยอะมา น้ำเื้ออท่านพ่อเยอะเหลือเิน อร่อยมารับท่านพ่อ ผมมีวามสุที่สุเลยรับ”
ผมหอบหายใอย่ายาลำบาะมอหน้าทอม ิไม่ถึเลยว่าทอมะยอเยี่ยมมานานี้ ิไม่ถึเลยว่าทอมะทำให้ผมสุสมและแทบเป็นบ้านวบุมัวเอไม่ไ้มานานี้
“ทอม็ทำให้พ่อมีวามสุที่สุเ่นันที่รั ทอมทำให้พ่อมีวามสุมาอย่าที่พ่อไม่เยรู้สึมา่อน ทอมทำให้พ่อแทบบ้าเลยรู้ไหม พ่อไม่สามารถวบุมัวเอไ้เลยอนที่ทอมรัพ่อ ทอมทำให้พ่อมีวามสุมาที่รัอพ่อ”
“อนที่ผมทำให้ท่านพ่อ ผมเป็นยัไบ้ารับ ีหรือเปล่า ?” ผม้อารรู้ผลลัพธ์อมัน ผมาหวัว่ามันะี
“ลูทำไ้ยอเยี่ยมมาที่รัอพ่อ ลูทำไ้ีอย่าเหลือเื่อ พ่อมีวามสุมาที่รัอพ่อ”
ผม่อย ๆ หย่อนัวลไปในอ่าอาบน้ำ พร้อมับับัวทอมมานั่ั พลาใ้มือวัน้ำในอ่าราไปบนัวทอม้วยวามอ่อนโยน
“มาเถอะที่รั ให้พ่อูแลลูนะ เริ่มาริมฝีปาแสนสวยอลู่อน” ผมหยิบระาษทิู่ที่วาอยู่อบอ่ามาเ็ปาให้ทอม “ลูวรายน้ำเื้ออพ่อออมานะทอม ลูไม่วรลืน ายออมานะทอมที่รัอพ่อ”
ผมายน้ำเื้ออท่านพ่อออมาใส่ระาษทิู่ามที่ท่านพ่อบอ ่อนที่ท่านพ่อะโยนทิ้ถัยะใบเล็ที่วาอยู่ฝั่ร้ามอย่าแม่นยำ ่อนะหยิบระาษทิู่แผ่นใหม่มาเ็ปาให้ผม ทุารระทำอท่านพ่อ่าอ่อนโยนเหลือเิน ท่านพ่อเ็ปาให้ผมอยู่สัพั ่อนับใบหน้าผมและเอียใบหน้าผมเพื่อูว่ายัเลอะรไหนอีหรือเปล่า
“ไม่มีรไหนเลอะน้ำเื้ออพ่อแล้วใ่ไหมทอม” ผมถามเา แ่ไม่้อารำอบาเา “ั้น็เรียบร้อยแล้ว”
านั้นผมับทอม็อาบน้ำ้วยัน ทอมเปลี่ยนานั่ัหันหน้าออไปทาระในห้ออาบน้ำ เปลี่ยนมาเป็นนั่หันหน้าเ้าหาผมแ่ยันั่อยู่บนัผมเหมือนเิม ผมยิ้มทุรั้เมื่อไ้เห็นหน้าทอมที่ผมรันหมใอผม พลาวัน้ำในอ่ามาราลบนัวทอมอีรั้ให้เปีย ่อนหยิบเลอาบน้ำ เปิฝาว และบีบมันลบนมือวาพอประมา
“ให้พ่อูแลทอมนะ ให้พ่ออาบน้ำให้ทอมนะที่รัอพ่อ ลูายนสวยอพ่อ”
“ผม้อารให้ท่านพ่ออาบน้ำให้ผม อาบน้ำให้ผมนะรับท่านพ่อ ไ้โปรูแลผมนะรับ”
“พ่อะูแลลูเป็นอย่าีที่รัอพ่อ อาบน้ำให้พ่อไ้ไหม พ่ออยาให้ทอมอาบน้ำให้พ่อเหมือนัน ไ้โปรที่รั”
“ผมะอาบน้ำให้ท่านพ่อรับ ผมอยาอาบน้ำให้ท่านพ่อที่รัอผม ท่านพ่อที่ผมรั สระผม้วยไหมรับท่านพ่อ”
“ไม่้อหรอ ถูสบู่ให้พ่ออย่าเียว็พอ” ผมบอทอม่อนถามทอมลับ “ทอมล่ะ ? … สระผมไหม ?”
“ไม่รับท่านพ่อ ถูสบู่ให้ผมอย่าเียว็พอรับ” ผมบอเสัน “พรุ่นี้่อยสระผม วันนี้ผมไม่ไหวแล้วล่ะ”
“ั้นอาบน้ำแล้ว่อยไปนอน” ผมพูสรุป “อาบน้ำเสร็แล้วทอมะไ้นอนหลับพัผ่อน เรื่อพรุ่นี้่อยว่าันีไหม”
“รับ … ท่านพ่อ”
หลัาที่ผมับทอมอาบน้ำ้วยันเสร็แล้ว ผม็อุ้มทอมออาห้ออาบน้ำไปยัห้อนอน ผมวาทอมลบนเียพลาเ็ัวให้ ทอม็เ็ัวให้ผม้วยเหมือนัน านั้นผม็เินไปหยิบเสื้อผ้าุใหม่ในระเป๋าเินทาอทอมมาสวมใส่ให้ทอม ่อนที่ผมะใส่เสื้อผ้าอัวเอที่หยิบมาาู้เสื้อผ้า หลัาแ่ัวเสร็แล้วผม็ับัวทอมให้นอนลบนเีย ส่วนผม็เินอ้อมไปยัอีฝั่อเียึ่้านที่ผมนอนรับประู ส่วนทอมนอนฝั่หน้า่า หลัาที่ผมล้มัวลไปนอน้าทอมแล้ว ผม็ห่มผ้าให้ทอมและห่มให้ัวเอ ่อนผล็อยหลับไปพร้อมัน
่วเ้าวันรุ่ึ้น แ่เป็นเ้าที่ผมับทอม่าื่นสาย้วยันทัู้่ ผมับทอมื่นึ้นมาใน่วเวลาสิบโมร โยที่ทอมนอนอยู่ในอ้อมออผม อเอวผมไว้แน่น และผม็นอนโอบไหล่และอทอมไว้ลอทั้ืน แ่็มีบ้าที่ผมับทอมยับเปลี่ยนท่าเป็นนอนะแอันอนที่หลับสนิท แ่็ทำให้ผมับทอมมีวามสุันมาที่ไ้นอน้วยันและนอนอันบนเีย
“อรุสวัสิ์ทอมที่รัอพ่อ” ผมเอ่ยทัทายทอม้วยน้ำเสียแหบเพราะเพิ่ื่น “หลับสบายีไหมที่รัอพ่อ”
ผม้มลมอทอมพลายิ้มให้้วยวามอ่อนโยน วาอผมเปล่ประายไป้วยวามรัมามายที่ผมมี่อทอมอย่าลึึ้ ส่วนผม็เยหน้าึ้นไปมอใบหน้าหล่อเหลาน่ารัอเสัน้วยวามเินอาย เสันอผมหล่อมา เสันอผมหล่อมาริ ๆ เาหล่อมาเินไปแล้ว
“อรุสวัสิ์รับท่านพ่อเสันอผม” ผมทัทายเา แทบอยามุหน้าลับออเสัน “หลับสบายีไหมรับ”
“พ่อหลับสนิทเลยล่ะที่รั พ่อหลับสบายมาเลย แ่ีที่สุืออนที่นอนอทอมแล้วหลับไปพร้อมัน”
“ท่านพ่อ …” ราวนี้เสันทำผมเินไม่เป็นท่าเลย ผมทำไ้แ่้มหน้าุลไปแนบับแผ่นอแร่อเสันอผม
แล้วผม็ไ้ยินเสียหัวเราะ่ำ ๆ วนฟัอเสัน พร้อมับที่เาถามผม
“เป็นอะไรไปทอม เินพ่อหรือที่รั” ผมถามเา้วยวามเอ็นู ทอมอผม่าน่าแล้เสียริ ที่รัอพ่อ
ผมไม่รู้ว่าวระอบเสันอผมยัไี ที่ริเสันอผม็น่าะรู้ำอบอผมอยู่แล้ว แ่็ยัแล้ผมอี ผมพยัหน้ารับทั้ที่ยั้มหน้าุับแผ่นอแร่อเสันอผม ผมไ้ยินเสียเสันหัวเราะอีรั้ มันนุ่มทุ้มและแหบพร่า เป็นเสียุ้นเยอเสันอผมที่ผมิว่าอยาไ้ยินอีเรื่อย ๆ
“รู้ไหมทอม … ทอมน่ารัน่าแล้มาเลยสำหรับพ่อ” ผมพูึ้น “ทำไมอบทำัวน่ารันันะ ทอมที่รัอพ่อ”
“ท่านพ่อ็อย่าแล้ผมสิ ที่ริท่านพ่อ็รู้ำอบอยู่แล้วว่าผมเินท่านพ่อหรือเปล่า ยัแล้ผมอี”
“็่วยไม่ไ้นี่นา ทอมอยาทำัวน่าแล้เอ เยหน้าึ้นมามอพ่อหน่อยสิทอม พ่ออยามอหน้าลูนะที่รั”
“ไม่เอาหรอ เี๋ยวท่านพ่อ็แล้ผมอี”
“พ่อไม่แล้ทอมแล้ว เยหน้าึ้นมาเถอะ พ่ออยามอหน้าทอมอพ่อนะที่รั”
“ั้นบอผมสิ ถ้าอยาให้ผมเยหน้ามอท่านพ่อ ำเวทมนร์นั้นือำว่าอะไร ?”
“ไ้โปร … ลูายนสวยอพ่อ” ผมเล่นเมส์นั้นับทอม “ไ้โปร … พ่ออยามอทอมนะ … ที่รัอพ่อ”
ผมยอมเยหน้าึ้นไปมอเสันอผมามที่เาเรียร้อ แ่ผม็ยัรู้สึเสียเปรียบอยู่ี
“ผมไม่อบแบบนี้เลย เหมือนผมเสียเปรียบเวลาที่เล่นเมส์นี้ลอ ไม่ยุิธรรมเลย” ผมบ่นอุบ้วยวามหุหิ
“ทำไมล่ะ ? … พ่อว่าทอม็ไม่ไ้เสียเปรียบอะไรเลยนี่นา … เล่นเมส์นี้พ่อว่า็สนุีออนะ”
“็มันเป็นเมส์ที่ท่านพ่อั้ึ้นมานี่รับ ท่านพ่อ็้อไ้เปรียบอยู่แล้วสิ ยัไผม็เสียเปรียบอยู่ี”
“ทอมรู้สึว่าัวเอเสียเปรียบ แ่อย่าลืมสิว่าพ่อ็เล่นเมส์นี้ับทอม้วย พ่อ็้อเป็นฝ่ายเอ่ยอร้อทอมเหมือนันนะที่รั ไม่ใ่ทอมที่เป็นฝ่ายอร้อพ่ออยู่ฝ่ายเียวสัหน่อย ริไหมที่รัอพ่อ เห็นไหมว่าเ้านี้ลูเป็นนุมเมส์ที่รั เป็นนุมเมส์แล้วทำให้พ่ออร้อลูนสำเร็ ไม่มีใรเสียเปรียบ ะนั้นเราทัู้่็วิน - วิน”
“แ่ผมรู้สึว่าัวเออ่อนแอยัไไม่รู้ รู้สึเสียเปรียบแล้วยัอ่อนแอ่อหน้าท่านพ่ออี”
“พ่อไม่ิอย่านั้นนะที่รั พ่อไม่เยิว่าทอมเสียเปรียบและอ่อนแอในสายาพ่อเลยที่รัอพ่อ เราสอนเล่นเมส์นี้้วยวามสนุ แล้วอีอย่าที่พ่อั้เมส์นี้ึ้นมาเล่นับทอม เพราะพ่ออยารู้ว่าทอม้อารพ่อมาแ่ไหน ทอมรัพ่อมาแ่ไหน แ่ไม่ว่าผลลัพธ์อเมส์นี้ะออมาเป็นยัไ พ่อิว่ามัน็เป็นเมส์ที่ีที่่วยให้เราสอนมีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นึ้นนะที่รั พ่อิว่ามัน่วยให้เราผูพันันมาึ้น และรู้วาม้อารริ ๆ ออีนมาึ้น แล้วมัน็เป็นเมส์ที่้อไม่พูโหอีฝ่าย้วยนะ พ่อว่าเราไ้ประโยน์ทั้สอฝ่าย”
“ท่านพ่อ …” ผมเยหน้าึ้นมอเสันอผม ทั้ที่ยันอนทับอยู่บนัวเสันอผม “ผมรัท่านพ่อมานะรับ”
“พ่อ็รัลูมานะทอม พ่อรัลูมานะ ทอมที่รัอพ่อ”
“ผม็รัท่านพ่อมานะรับ ที่ริเมส์ที่เราเล่นไม่ำเป็น้อทสอบวามรัที่ผมมี่อท่านพ่อ เพราะผมรัท่านพ่อั้แ่รั้แรที่เราเอันแล้ว แล้วผม็รัท่านพ่อมาลอนถึอนนี้ ผมะรัท่านพ่ออผมลอไป ท่านพ่อที่รัอผม ท่านพ่อสุที่รัอผม”
“รู้ไหม ? … พ่อีใมาที่ทอมรัพ่อมานานี้ พ่อีใมาริ ๆ อบุนะที่รัผู้ายสารเลวอย่าพ่อ”
“ท่านพ่อ อย่าพูแบบนั้นสิรับ ท่านพ่อไม่ไ้เป็นนเลวเลย ท่านพ่อเป็นผู้ายที่ใีและอบอุ่นที่สุ”
“แ่ารระทำอพ่อ บารั้็ไม่่าาลูเียสเลย”
“ท่านพ่อ ผมรัท่านพ่อมานะรับ ผมรัท่านพ่อมา ไม่ว่าท่านพ่อะเป็นเสันหรือลูเียส ไม่ว่าะร่าไหน ไม่ว่าะเป็นนไหน ผม็รัท่านพ่อที่สุ ผมรัท่านพ่อมา ผมไม่เยนึเสียใเลยที่ไ้รัผู้ายอย่าท่านพ่อ”
“พ่อ็ีใที่ไ้รัลู พ่อีใมาที่ไ้มีลูายที่น่ารัอย่าทอม พ่อภูมิใในัวทอมและรัทอมมานะ ที่รัอพ่อ อบุที่รัผู้ายอย่าพ่อ อบุที่รัผู้ายสารเลวอย่าลูเียส อบุนะเรโ เรโที่รัอลูเียส”
“ลูเียส่าหาที่เป็นอเรโ ถึลูเียสะแ่านับนาิสา แ่ลูเียสเป็นอเรโ ลูเียสเป็นอผม ผมไม่ยลูเียสให้ใรทั้นั้น เหมือนับที่เสันเป็นอผม เสันเป็นอผมนะ เสันเป็นอผมนเียว”
“ผมเป็นอทอม ผมเป็นอทอมทั้หมนะที่รั ทอมที่รัอพ่อ ลูายนสวยอพ่อ ทอมสุที่รัอพ่อ และทอม็เป็นอพ่อ้วยเ่นัน เป็นผู้ายที่พ่อรัมาที่สุ ที่รัอพ่อ”
“ผมเป็นอท่านพ่อ ผมเป็นอท่านพ่อทั้หมนะรับ ทั้ัว หัวใ และวามรัอผม ผมมอบให้ท่านพ่ออผมเพียผู้เียว ท่านพ่อสุที่รัอผม”
“พ่อเป็นอทอมทั้หมนะ ที่รัอพ่อ ลูายนสวยอพ่อ ทั้ัว หัวใ และวามรู้สึอพ่อ พ่อยินีและเ็มใที่ะเป็นอลูทั้หมนะที่รัอพ่อ ลูายนสวยอพ่อ”
[โปริามอน่อไป …]
ความคิดเห็น