คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ขนมชั้น & นายกาแฟ :: ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า ตอนที่ 1
When you love someone,say it. say it loud
Say it right away, or the moment…just passes you by
เมื่อไหร่ที่คุณรักใครสักคน จงบอกเขา บอกไปเลยดังๆ
ว่าคุณรักเขามากแค่ไหน อย่ารอจนวันที่เขาไม่อยู่ให้คุณบอกได้
เธอ เธอคนนั้น เธอคนที่เขาอยากบอกรัก แต่.....
ย้อนไปเมื่อ 1 ปีที่แล้ว เรื่องมันเริ่มต้นเมื่อ ผมกลับมาที่ประเทศไทยจนทำให้ผมได้พบกับ "เธอ"
" ตึก ตึก ตึก ตุ๊บ ~! โอ๊ย " ผมหันไปตามเสียงที่ผมได้ยินซึ่ง มันบ่งบอกถึงความเจ็บปวด ภาพที่เห็นนั้น คือ ผู้หญิงคนนึงถูกผู้ชายร่างยักษ์นับ 10 คนยืนล้อมอยู่ ดูเหมือนว่าพวกนั้นกับผู้หญิงคนนั้นจะมีเรื่องกันอยู่น้า -_-"
" เฮ้ย ~!! แกจะหนีพวกข้าออกมาทำไมวะ ทั้งๆที่รู้ว่ายังไง สวะอย่างแกก็ต้องถูกจำกลับไปอยู่ดีน่ะแหละ " 1 ในพวกนั้นตะโกนอย่างโมโห "ใช่ แกรู้ไม๊ แกทำพวกฉันเดือดร้อน ที่แกบังอาจหนีออกมาเนี้ยะ ~!!! " ไอ้อ้วนคนของพวกร่างยักษ์พูดขึ้น
"แล้วไมล่ะ แกมันพวกเลว ถุ้ย ! " ผู้หญิงคนนั้กตะคอกใส่ ก่อนถ่มน้ำลายลงบนหน้า 1 ในกลุ่มชายร่างยักษ์ " พวกแกจะให้ชั้นกลับไปให้ไอแก่ตัณหากลับปู้ยี่ปู้ยำฉันอย่างนั้นหรอ ฝันไปเถอะ ฉันจะไม่กลับไปนรกที่นั้นอีก ที่ผ่านมามันมากพอแล้ว ~!!!! " เพี้ยะ ~!! เธอโดนพวกนั้นตบแล้วล่ะฮะ และคุณคิดว่าคนอื่นๆ ต้องหันมามองใช่ไหมล่ะ แต่คุณคิอผิดแล้วล่ะฮะ ก็ตอนนี้มันเที่ยงคืนใครเขาจะบ้ามาเดินเล่นตอนนี้กันน้า ^^ ยกเว้นผมไว้คนนึงล่ะกันเนอะ " โอ๊ย !! " เธอร้องออกมา พร้อมกับเลือดเริ่มซึมออกมาจากทางปากเล็กที่แสนบอบบาง โฮ่...ปากเธอน่าจูบจัง เฮ้ยไม่ใช่และ นอกเรื่องคุณคงคิดว่าผมจะมานั่งพูดบ้าๆ อยู่ทำไมน้อ ทำไมถึงไม่เข้าไปช่วยเธอ อ่า...ก็ผมไม่มีอาวุธน่ะสิครับ งั้นผมขอตัวหาอาวุธก่อนดีกว่า ^^ [ยังมีน่ามายิ้มอีก ผู้หญิงจะตายแล้วอีตาบ้า Seasons ] ("0.0 )..( 0.0") ไหนหว่าผมพูดพร้อมกับส่ายหางไปมา เอ้ย ~! หัว อ้ะ ผมเจออาวุธแล้ว มันคือ...คื่อ คื้อ.... (กรุณาอ่านแบเสียงแอคโค่...ความหวังดีจากผู้แต่ง ) คือ...สเปรย์พริกไทยครับ อ่อๆ ยังไม่หมดยังมี มีดสปาต้า ระเบิดควัน ปืนพร้อมกระสุนอีก 3 โหล อย่างงนะฮะว่าผมไปเอามาจากไหน พอดีวันนี้ผมต้องเอาของพวกนี้ไปให้พ่อ พ่อผมเป็นทหารฮะ...บังเอิญมากครับ ชั่งมันเหอะครับ ว่าแต่ว่า ตอนนี้เธอคนสวยเป็นไงมั้งน้า ผมหันกลับไปดูเธอ โอ๊ะ โอ ~!! เธอใกล้สิ้นลมแล้วครับ ~! เอ้ยไม่ใช่ เธอเริ่มทนไม่ไหวแล้วล่ะฮะ [ชั่งแช่งเหลือเกิน :: ผู้แต่ง]
ถึงเวลาที่สุภาพบุรุษจะออกไปช่วยสุภาพสตรีสักทีแล้ว...(ไม่ออกตอนผู้หญิงเขาตายเลยเล่า)
" อะ แฮ่มขอโทษทีรบกวนเวลานะฮะ" ผมพูดขึ้นพร้อมเดินออกจากที่ซ่อนตะกี้นี้ " ผมว่าพวกคุณปล่อยผู้หญิงเขาไปเถอะนะครับ เป็นผู้ชายซะเปล่ารังแกผู้หญิงไม่ดีนะฮะ...แม่พวกคุณก็เป็นผู้หญิงนี้หน่าถ้าพวกท่านรู้ว่าลูกตัวเองมารังแก คนไม่มีทางสู้แบบนี้แม่พวกคุณจะรู้สึยังไงล่ะฮะ อาโนชว๊าก สเนกโนเนม เขาออกกฏแล้วนะฮะใครรังแกผู้หญิงต้องถูกจำคุก 1 ล้านปีฮะ....ลองคิดดีสิครับมันคุ้มกันรึเปล่า " ระหว่างที่พวกคุณๆ ร่างอภิมหายักษ์กำลังงง ผมฉวยโอกาสรีบพาเธอเผ่น...ด้วยความเร็วเหนือแสง.....
นะ..นาย หยุดก่อนได้ไม๊เนี้ยะฉันจะไม่ไหวแล้ว " อ่า .. โทษทีฮะ พวกนั้นไม่ตามมาแล้วล่ะ " ผมนั่งพร้อมหย่อนก้นนั่งทันทีด้วยความเหนื่อย...." อ่ะ นี้เธอฉันให้ เช็ดเลือดซะ" ผมพูดพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้าลายหมีพูห์และผองเพื่อนให้เธอ อ่ะๆ ไม่ต้องมาขำผมเลย คนอ่านนี้ล่ะก็ ก็ผมชอบนิหน่า มันไม่ผิดใช่ไม๊ล่ะ....หุหุ ^^ พูดแล้วก็อายจัง >.< เธอรับไปพร้อมกับมองผมแล้วขำนิดๆ ย้ำ นิดๆเท่านั้น "ขอบคุณนะ" เธอพูดขึ้น " นาย...ทำไมนายถึงไปอยู่แถวนั้นหล่ะนี้มันเที่ยงคืนกว่าแล้วนะ " เธอถามผม แล้วเอียงคอ...อ๊ะ น่ารักน่าหยิกชะมัด เธอน่ารักจริงๆ >.<
" อ่อ ก็ ออกไปเดินเล่นหน่ะพอดีนอนไม่หลับ (จริงๆถูกพ่อใช้) เอ่อ..ว่าแต่ว่าเธอชื่ออะไรหล่ะ" ผมหันไปถามเธอ "น้ำชา เราชื่อน้ำชาน่ะ....แล้วนายหล่ะ" เธอหันมาถามผมพร้อมกับหน้านี้แดงเป็นลูกตำลึงเลยฮะ ^^ "ชื่อดินสอครับ.." พวกคุณอ่านไม่ผิดหรอกฮะผมชิ้อดินสอจริงๆ ตอนเด็กๆ จะว่าทารกเลยก็ได้ผมชอบแทะดินสอ แม่ผมเลยตั้งชื่อว่า ดินสอฮะ แหะๆ มันชั่งเป็นที่มาของชื่อได้...ไร้สาระสุดๆเลย "อ้อ...งั้นเลยนายว่าดินแล้วกันนะ" และแล้วผมก็แอบมองหน้าเธอเป็นระยะๆ เธอชั่งสวยๆจริงๆ ทำไมน้า...เธอต้องมาเจอคนพวกนั้นก็ไม่รู้ ผมเธอยาวจนถึงเอว ริมฝีปากเล็กน่าถะนุถนอม ตาโตคู่นั้นชั่งมีเสน่ห์ถูกใจผมเหลือเกิน ผมปิ๊งเธอเข้าแล้วล่ะ...."นี้ๆๆ นายเป็นอะไรนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว บ้ารึเปล่าเนี้ยะ " " อ้อ...เปล่า เอ่อ แล้วทำไมเธอถึงถูกพวกมันไล่ตามหล่ะ ".....
ความคิดเห็น