คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Seasons :: Rosafear บันทึกรักเจ้าหญิงจำแลง ตอนที่ 3
ตอนที่ 3
“ งั้นก็ต้องพิสูทธิ์ ... (ว่าแล้วโพธาเซียสก็กรีดเลือดที่ข้อมือตน แล้วใช้แก้วทองแดงรองเลือด ) หากเลือดข้าเข้ากับนางได้แสดงว่านางคือลูกข้า ” โพธาเซียสกรีดที่นิ้วโซเล็กน้อย ให้เลือดหยดลงไปในแก้วเดียวกับที่ใช้รองเลือดกษัตริย์โพธาเซียส ผลปรากฏเป็นที่แน่ชัดว่า เลือดนางเข้ากับกษัตริย์โพธาเซียสได้ นางคือธิดาที่หายสาปสูญไปถึง 20 ปี
( หารู้ไม๊ว่า ตอนนี้มีบุคลอื่นกำลังมองอยู่ ไม่ใช่ใครที่ไหนคนๆนั้นคือ พระสนมซีเอน่า .....) ด้วยความตกใจกลัว เพราะนางคือผู้บงการทุกสิ่งทุกอย่าง นางสั่งให้คนใช้เนลเอาธิดาไปฆ่า แต่ด้วยความสงสารพระธิดานางจึงเพียงนำไปปล่อยเท่านั้น พระสมนทรงกลัวความผิดจึงรีบเก็บข้าวของ ด้วยความรนราน นางสะดุดตกลงไปทางหน้าต่าง ทำให้ร่างกายกระทบกับหินจนเสียชีวิต อย่างที่ว่า คนเลวย่อมได้รับผลตนที่กระทำไว้
หลังจากเวลาได้ผ่านพ้นไป
พระนางอควารัน หรือ นางโซ ได้กลับคืนสู่ฐานะเดิมพระนางเลร่าได้จับคู่ให้ธิดาอควารันแต่งงานกับเจ้าชาย
คารอสเจ้าชายเมืองบาดาล ก่อนวันแต่งงาน เรฟได้หายตัวไปทิ้งไว้เพียงงไว้ฉบับหนึงใจความมีอยู่ว่า
โซ... ขอโทษด้วยที่ข้าไม่สามารถอยู่กับเจ้าได้จนถึงวันที่เจ้าเข้าพิธีสมรส ข้าคงทนไม่ได้ หากต้องเห็นคนรักต้องจากไปกับคนอื่น... ขอให้เจ้ารู้ไว้ด้วยว่าข้ารักเจ้า ข้าไม่เคยเห็นด้วยกับการที่เจ้าจะออกไปแก้แค้นให้ท่านป้าเมเรียน แต่เพราะข้ารักเจ้าเป็นห่วงเจ้า ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องได้รับอันตราย ถึงข้าจะต้องทำสิ่งที่ผิดข้าก็จะปกป้องเจ้า ขอให้เจ้ารู้ไว้เสมอว่า ข้ารักเจ้าวันใดที่เจ้าต้องลำบาก วันนั้ข้าจะปรากฏตัว ข้าจะอยู่ข้างๆ เจ้าเสมอ........ เรฟ..
หลังจากที่ธิดาอควารัน ทรงอ่านจดหมายจบพระนางทรงอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนร้องไห้...ออกมา แก้มชมพู่ระเรื่อกลับกลายเป็นสีแดงเข้ม....ก่อนกลายเป็นสีซีด “ ทั้งๆที่ข้าก็รัก แต่ทำไม ทำไมข้าไม่เคยบอกเจ้า มันคงสายไปแล้วหากข้าจะบอกเจ้า ว่าข้าก็รักเจ้านะเรฟ....~ ” ต่อให้บอกรักมากแค่ไหน แต่คนที่คุณรักไม่อยู่มันก็คือไร้ความหมาย....
[ 1 เดือนถัดมา ]
“ เวรี ข้าจะออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกนะ ” โธ่อีกแล้วหรือเจ้าค่ะ องค์หญิงเดี๋ยวองค์ชายคารอสก็ตำหนิข้าอีก “ เอาหน่าเดี๋ยวครั้งนี้ข้ารับผิดชอบเอง นะเวรี น้าๆๆๆ ” องค์หญิง...โตแล้วยังเล่นเป็นเด็กไปได้ค่ะ ค่ะๆ เวรียอมก็ได้ค่ะแต่ต้องรีบไปรีบกลับนะค่ะ “ อือๆ ” ( เวรีและองค์หญิงอควารันทรงแอบออกไปในเมืองเที่ยวเล่นตามประสา...และแล้วก็เกิดเหตุกาเลวร้ายก็เกิดขึ้นเมื่อองค์หญิงทุกจับตัวไปขณะที่ระหว่างดูพลุ ) “ ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ พวกเจ้าต้องการอะไรห๊ะ ” หึหึ...เงินและตัวของเจ้าไง 555+ ( ชายร่างยักษ์เอ่ยขึ้น ) “ นี้...เจ้าไม่มีสิทธิ์ ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ โฟรเฟชเฟียเก็ทต้า ~!! .....” “อัลดั้มเอลฟร๊อค ....หึหึ เวทแค่นี้รึจะทำอะไรข้าได้....มานังตัวดีดูสิเจ้าจะทำให้ข้าประทับใจแค่ไหน...” “ ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ ” ( ระหว่างนั้นก็มีบุคลนิรนามปรากฏตัว ขึ้น ) “หยุดเดี๋ยวนี้เจ้าจะทำอะไร..”
“ แกเป็นใครบังอาจมาขัดขวางข้ารู้ไม๊แถบนี้ใครคุม ”
“ ข้าไม่รู้แต่ที่รู้อย่ายุ่งกับนาง ”
“ ใครกันนะ....รู้สึกคุ้นๆ นะ...นั้น เรฟ เจ้าเองรึ ” ( เรฟหันไปมององค์หญิงก่อนกับไปปะทะเวทกับอีกฝ่าย )
“ มาประลองกันหน่อยคงดีจะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่คุม...อะฟลาโมซาล ~!!
( เกิดเป็นดวงไฟยักษ์ซัดใส่นายร่างยักษ์เข้าเต็มๆ) ”
( ทั้งคู่ประลองเวทกันไปเรื่อยๆ....จนกระทั้งนายร่างยักษ์เป็นฝ่ายแพ้ไป )
“ ระ...เรฟ นายเป็นอะไรรึเปล่า บาดเจ็บตรงไหนไม๊ ”
“ ... ห่วงตัวเจ้าเองดีกว่า องค์หญิงอควารัน ”
“ ทำไมเจ้าถึงได้พูดกับข้าห่างเหินเช่นนี้เล่า... เราเพื่อนกันมิใช่หรือ เรฟเจ้าอย่าเฉยชากับข้าแบบนี้ ”
“ เราทั้งคูฐานะต่างชั้นกันมาก ข้ามิบังอาจพูดจาล่วงเกินท่านหรอกองค์หญิง ”
“ เรฟข้าไม่เคยรู้ว่าก่อนว่าเจ้าคิดกับข้านอกเหนือกว่าคำว่าเพื่อน แต่ที่ข้ารู้ตอนนี้คือข้ารักเจ้าเรฟ.... ” ( เด็กสาวผู้แข็งแกร่งบัดนี้ได้กลายเป็นหญิงสาวผู้อ่อนแอ กับความรัก )
“ อะ..องค์หญิง หม่อมฉันเป็นเพียงคนสามัญมันยากนักที่เราจะรักกัน และที่มากไปกว่านั้นพระองค์ทรงมีคนที่รักพระองค์อยู่แล้ว หม่อนฉันเชื่อว่าคนๆนั้นจะดูแลพระองค์ได้ดีกว่าข้าเป็นแน่ ”
“ ไม่... ข้าจะอยู่กับเจ้าต่อให้ต้องทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างข้าก็จะทำเพื่อเจ้า เรฟ ได้โปรดอย่าทำกับข้าแบบนี้ ”
“ องค์หญิง .... หม่อนฉันขอทูลลา กำไลและจดหมาบฉบับนี้ไว้ หากวันได้พระองค์ทรงเหงาหรือกำลังทรมานใจ นำมันขึ้นมาอ่านหม่อนฉันเชื่อว่ามันคงจะช่วยให้ได้ไม่มากก็น้อยเพคะ หวังว่าพระองค์จะเป็นราชินีที่ดีต่อไป ลาก่อนองค์หญิง ”
เรฟเดินออกไปจนลับตา....ถึงภายในใจอยากอยู่เท่าไหร่มันคงเป็นการทำร้ายจิตใจคนรักมากขึ้นเท่านั้น ทางที่ดีไปให้เร็วที่สุด คงเป็นหนทางที่ดีกว่า
===================================================================
กรุณาติดตามต่อด้วยนะค่ะ
ควรจะดีใจไม๊เนี้ยะ... อุส่าได้เป็นองค์หญิงทั้งที
แต่กลับต้องเสียเพื่อนสนิทไป เอ้ย~!ไม่ใช่แล้วล่ะมั้งคนรู้ใจสะมากกว่า
ความรักนี้เกิดได้ทุกเมื่อจริงๆ....เศร้าแทน T.T ( แกไม่ใช่องค์หญิงสะหน่อยไปอาลัยอาวรณ์เพื่อ )
ความคิดเห็น