คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Seasons :: Rosafear บันทึกรักเจ้าหญิงจำแลง ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
“ ข้าว่าเราไปดูกันเถอะ ( ว่าแล้วโซและเรฟ ก็เดินไปที่ห้องเมเรียน...และได้พบกับสมุดไดอารี่เล่มสีน้ำตาล ใจความของไดอารี่เขียนไว้ว่า ครั้งหนึ่งนางเมเรียนได้ไปนอกป่าเพื่อเข้าเมือง ระหว่างนั้นได้เจอห่อผ้าแพรสีสวยกองอยู่ นางรีบเดินไปเก็บและพบว่าเห็นเด็กทารกน่าตาน่ารักอยู่ในห่อผ้า ด้วยความเอ็นดูนางจึงได้เก็บมาเลี้ยงจนเติบใหญ่ และตั้งชื่อให้ว่า โซ ) ” “ ที่แท้ข้าก็ลูกที่ท่านแม่เก็บมานี้เอง ” โซ เฮ้อ ~ ข้าสงสารเจ้าจริงๆ “ แต่ข้าไม่รู้สึกเสียใจสักนิด อย่างน้อยๆข้าก็ยังมีคนที่รักข้า ถึงข้าจะไม่ใช่ลูกก็เถอะ ” คิดแบบนั้นก็ดีแล้วโซ “ อืม...เออใช่ใต้เตียง (โซเดินไปหาของบริเวณใต้เตียงและพบจี้รูปดอกไม้อันหนึ่ง .. ) เอ๋ นี้มันสร้อยนี้สวยดีเหมือนกัน ข้าจะเอาไว้ดูต่างหน้าท่านแม่ ” อืม...โซ แล้วเจ้าจะเอาไงต่อไปที่นี้ “ ข้าจะแก้แค้น แก้แค้นให้แม่ข้า มันต้องตายไอพวกเลือดโสมม มันต้องตายอย่างทรมาน ” โซ...จะ..เจ้า “ เรฟเจ้าไม่ต้องมาห้ามข้า เจ้าก็รู้ว่าข้าตัดสินใจอะไรแล้วจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงอีก.....” ข้ารู้โซ....ข้าเพียงอยากรู้ว่าเจ้าต้องการคนติดตามด้วยรึเปล่า “ เรฟ...เจ้าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของข้าเลย
( โซวิ่งไปกอดเรฟ) ขอบคุณเจ้าจะต้องช่วยข้ากำจัดมัน... แต่เรฟเจ้าคิดดีแล้วรึ ที่จะทำแบบนี้ เจ้าอาจไม่มีวันได้กลับตัวอีก ข้าไม่อยากทำร้ายเจ้าทางอ้อมนะ ” เจ้าเพื่อนข้านะโซ ข้าจะต้องช่วยเจ้าให้ได้
( ทั้งโซ และเรฟเดินออกตามหา คนที่ฆ่านางเมเรียนมารดาบุญธรรมของโซ จนกระทั่งสืบจนมาถึงในเมือง )
“ ข้าว่าแล้วมันต้องเป็นพวกทหารแน่ ” เพียงเพราะนางติดหนี้แต่ไม่เห็นจำเป็นต้องฆ่าเลย ดีเลยข้าคิดถูกแล้วที่ตามเจ้ามาโซ “ อืม...ต่อให้ข้าต้องตายข้าก็จะแก้แค้นให้แม่ข้า ” ทั้งคู่ลักลอบเข้าไปในเขตต้องห้ามซึ่งเป็นเขตเฉพาะ เหล่ากษัตริย์ และข้าราชบริวารโซเดินไปตามทางห้องโถงเรื่อยๆ ระหว่างนั้นก็ปะเข้ากับนางสนมซีเอน่าพร้อมทหาร ....“ นี้พวกลักลอบเข้าเขตต้องห้ามทหารจับมันซะ ( นางสนมซีเอน่า สั่งทหารให้จับโซ และเรฟไว้รอการตัดสินจากกษัตริย์โพธาเซียส ) ”
ลานปลิดชีพ
“ เจ้าทั้งคู่แอบลักลอบเข้ามาเขตต้องห้าม.. มีจุดประสงค์อะไร หึ ”
“ ข้าจะมาแก้แค้นให้ท่านแม่บุญธรรมข้า เพราะพวกทหารของที่นี้ฆ่าแม่ข้าอย่างเลือดเย็น จุดประสงค์ข้ามันมากพอไม๊
( โซพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธแค้น ) ”
“ แล้วเจ้ารู้รึไม่ว่าใครคือผู้ฆ่ามารดาเจ้า ”
“ ถึงไม่รู้แต่คงอีกไม่นาน หากท่านยอมให้ข้าและสหายได้ตามหาทหารคนนั้น ”
“ เจ้านี้ช่างปากกล้า ขนาดอยู่ต่อหน้ากษัตริย์เจ้ายังพูดได้ชัดถ่อยชัดคำขนาดนนี้ เรื่องทหารข้าจะจัดการให้ แต่ที่เจ้าและสหายของเจ้าลักลอบเข้าเขตต้องห้ามมันผิดกฏร้ายแรง ข้าคงต้องลงโทษเจ้า ”
ระหว่างที่กษัตริย์โพธาเซียสกำลังคุยกับโซอยู่นั้นองค์ราชินีก็เดินเข้ามาหาโพธาเซียส และหันไปมองโซ และเรฟ
“ ท่านโพธาเซียสนี้รึผู้ลักลอบเข้าเขตต้องห้าม ”
“ ใช่แล้วเลร่า สองคนนี้แหละ ”
( พระนางหันไปมองโซ ก่อนสะดุดตากับจี้รูปดอกคาเมเรีย พระนางเดินเข้าไปใกล้โซและดึงจี้ขึ้นมาดู )
“ องค์ราชินีถึงข้าจะยังเป็นนักโทษอยู่ แต่ท่านไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องของๆข้า ”
“ ปากดีนักเจ้าอยากตายนักใช่ไม๊ หึ ถึงได้กล้าหมิ่นราชินี (ว่าแล้วโพธาเซียสก็ชี้ไม้เท้าเวทไม่ที่หน้าโซ ด้วยความโมโห) ”
“ หยุดก่อนท่านโพธาเซียส นะ...นี้มันจี้ที่ข้าเคยให้ลูกของเราไว้ นางไปเอามันมาจากที่ไหน”
“ นี้มันคือสิ่งที่แม่ข้าทิ้งไว้ให้ก่อนตาย ไม่ได้ขโมยใครมาทั้งนั้น -*- ”
“ งั้นเจ้าคืกลูกข้าใช่ไม๊... ลูกเรายังไม่ตายโพธาเซียส ฮือๆๆ...ลูกแม่ แม่คิดอยู่แล้วว่าลูกคงยังต้องไม่ตาย ( พระนางเลร่าน้ำตาไหลรินออก พระนางเข้าสวมกอดโซ ) ”
“ ช้าก่อนเลร่า เจ้าจะแน่ใจได้อย่างไรว่านี้คือลูกเรา ”
“ เอ่อ.. ข้าไม่รู้แต่ข้าเชื่อว่านางคือลูกข้าแน่นอน ”
========================================================================
กรุณาติดตามต่อด้วยน้าค้า..
ห๊า O.O โซเป็นองค์หญิงหรือนี้ ไม่จริงมั้ง...ง
( คนแต่งเริ่มประสาท...แกเป็นคนแต่งไม่ใช่หรอ -*-
ความคิดเห็น