คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ขนมชั้น & นายกาแฟ :: ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า ตอนที่ 2
" สมัยก่อนน่ะ ฉันอยู่กับแม่และลุง เพราะพ่อเสียชีวิตแล้ว ลุงเลยเป็นที่พึ่งสุดท้าย " เธอเล่าพร้อมกับทำหน้าเศร้าลงเรื่อยๆ...ผมไม่น่าถามเธอเลย T.T " วันที่เรื่องทั้งหมดมันเริ่มขึ้น วันนั้นตรงกับวันเกิดฉันพอดี "
" สวัสดีค่ะคุณลุง คุณลุงค่ะแล้วแม่หนูไปไหนล่ะค่ะ " เธอถามลุงด้วยความสงสัยเพราะปกติป่านนี้แม่เธอมักจะ เตรียมตั้งโต๊ะกินอาหารแล้ว " อะ..อ้อ พอดีวนนี้แม่แกค้างที่ทำงานแหน่ะ " " หรอค่ะ เอ๋...ปกติแม่จะบอกหนูก่อนนี้หน่า แต่ไม่เป็นไรค่ะงั้นหนูไปทำการบ้านก่อนนะค่ะ " ...ทำไมแม่ไม่ยอมโทรมาบอกฉันนะ สงสัยว่าคงจะงานยุ่งแน่เลย ชั่งเถอะรีบทำการบ้านดีกว่า จริงๆแล้วฉันน่ะไม่ค่อยชอบอีตาลุงคนนี้สักเท่าไหร่ ชอบบอกฉันแปลกอยู่เรื่อยๆ ระหว่างนั่งคิดอะไรเพลินไปเรื่อยๆ ทั้งทำการบ้านไปด้วย นาฬิกาตีบอกเวลา 23.00 " ห๊า...5 ทุ่มแล้วหรอเนี้ยะ ยังไม่กินอะไรเลยแม่ก็ไม่อยู่ไม่มีใครทำอะไรให้กินเลย " ฉันเดินลงไปข้างล่างเพื่อหาอะไรลองท้องรอให้แม่กลับบ้าน แต่แล้วก็มีผ้ามาโปะที่จมูกฉัน จากนั้นทุกอย่างเลือนลาง ฉันจำอะไรไม่ได้เลย ..........
" ห้าว...เอ๋เรามานอนที่ห้องลุงตั้งแต่เมื่อไหร่ " มันเป็นฝันร้ายที่สุดของฉันทำไม.. ทำไมลุงที่ฉันนับถือถึงได้ทำกับหลานตัวเองแบบนี้ ฉันต้องกลายเป็นเครื่องระบายความสุขของไอ๊...ลุงชั่วยังไม่พอ มันยังเอาฉันไปขายให้ไอพวกตัณหากลับอีก....ทำไม ฮึก..ๆ ฮือ
ชาๆ....ไม่ต้องเล่าต่อแล้วหล่ะ ผมกุมที่มือเธอเพื่อเป็นการให้กำลังใจเธอ "ไม่ฉันมันสกปรก คนดีๆอย่างนายอย่ามายุ่งผู้หญิงแบบฉันเลยดีกว่า..." เธอลุกขึ้น เพื่อที่จะเดินจากผมไป ความคิดผมตอนนั้นรู้สึกว่าผู้หญิงตัวเล็กๆแบบเธอทั้งบอบบาง ตัวคนเดียวออกไปข้างนอกแบบนี้คนเดียวคงไม่ดีแน่ ทำไมชีวิตเธอชั่งน่าสงสารแบบนี้นะ ผมต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เธอหลุดพ้อนจากสิ่งเลวร้ายแบบนี้ คนดีๆ แบบเธอไม่สมควรต้องได้รับสิ่งเลวร้าย....เมื่อคิดได้แบบนั้นแล้ว ผมเดินไปกอดเธอไว้ ผมนั่งกอดเธออยู่นาน ผมรู้สึกว่าผมไม่อยากให้เธอร้องไห้ ผมอยากจะปกป้องเธอ ผมไม่อยากให้เธอต้องมาเป็นที่รองรับตัณหาของใครอีกแล้ว ผมแค่อยากให้เธอมีความสุข ผมแค่อยากให้เธอยิ้ม.....
"น้ำชา เธอไม่ต้องร้องไห้นะ เธอต้องไม่ให้ความทรงจำที่เลวร้ายพวกนั้นทำร้ายเธอได้สิ " ไม่น่าเชื่อว่าคนแบบผมจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาได้ ผมเริ่มเงียบก่อนดันตัวเธอออกมาหน่อยนึงเพื่อที่จะพูดกับเธอ "ต่อไปนี้...น้ำชาคุณมาอยู่กับผมอยู่กับครอบครัวใหม่...ผมเชื่อว่าพ่อกับแม่ผมท่านต้องชอบคุณแน่ " เธอยังคงเงียบ....เงียบไปนานมากจนผมเริ่มกังวลว่าเธอจะคิดอะไรไปถึงไหนต่ไหน " อ่ะ..เอ่อ คือๆ ว่าเธอไม่ต้องกังวลหรอกนะ "
" นะ..นายดินนายพูดจริงใช่ไม๊ ไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไม๊ " " ใช่สิ...^0^ " และแล้วบรรยากาศก็เริ่มดีขึ้นพอผม ทำหน้ายิ้มแป้นแล้นใส่เธอ ^__^ "55 นายนี่ตลกชะมัด ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะนายดิน นายดีกับฉันมากเลย" และแล้วมันก็เช้า ผมต้องโทดท่านคุณพ่อสวดยับแน่เลย T.T หายนะมาเยือนแล้วไง ...
[ ที่บ้านดินสอ ]
"พ่อครับ ผมอยากจะแนะนำให้รู้จักกับน้ำช....า" ผมหันไปมองเธอที่ก้มหน้าแบบเกร็งก่อนที่จะร้องไห้ออกมาอีก พ่อถลึงตามองผมก่อนพูดว่า ..."ไอดิน..แกไปทำใครเข้าท้องมาห๊ะ " น้าน...เข้าใจกันไปถึงไหนเนี้ยะ หลังจากนั้นผมต้องอธิบายอีกยาวเยียด.... " โธ่ๆ..น่าสงสารหนูน้ำชามากๆเลยเนอะพ่อ " แม่ผมดูเห็นอกเห็นใจน้ำชาเอามากๆ ผมแอบดีใจเล็กที่คนที่บ้านชอบเธอทุกคน เย้ ~!! เธอจะได้มีความสุขสะที "ต่อไปนี้ชา อยู่กับแม่ที่นะลูก แม่จะให้พ่อตาดินสอ ไปจัดการพวกนิสัยชั่วร้าย เลวทราม....บลาๆ " แม่ผมเธอเธอนั่งคุยกับน้ำชาโดยมีคุณพ่อซึ่งตอนนี้ นั่งฟังด้วยความสงสาร
หลังจากวันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ....ผมกับเธอเราสนิทกันมากขึ้น มากๆเลยด้วยซ้ำ ซึ่งผมประทับใจเธอมากๆ เธอเป็นคนเก่งมากเท่าที่ผมรู้จัก อายุแค่ 19 เธอหางานทำเองได้แล้ว จริงๆแล้วผมอยากให้เธออยู่บ้านช่วยคุณแม่ผมมากกว่า จะได้ไม่ต้องเหนื่อย แต่เธอก็บอกว่า ไม่อยากเป็นภาระใคร...ใครจะกล้าขัดใจน่ะสิครับ อีกอย่าง...เธอเก็บเงินส่งเสียตัวเองเรียน โดยไม่ต้องแบมือขอใครเลย... เธอทำให้ผมนับถือเลยนะเนี้ยะ ปีนี้เธอก็ 20 แล้ววันนี้ต้องฉลองซะหน่อยถึงแม่จะอีกตั้ง 2 เดือนจะถึงวันเกิดเธอแต่ผมรอไม่ไหวแล้ว วันนี้ผมจะเซอไพรส์เธอสักหน่อย โฮะๆ อีกอย่างผมเตรียมของขวัญล่วงหน้าให้แล้วแหละ เขินจังเลยแหะๆ ผมจะบอกรักเธอวันนี้... เธอจะว่าผมบ้าไม๊เนี้ยะ
[เวลา 20.30 น.]
" เอี๊ยด...~ ปัง ~!!! O.O เสียงรถชนกันนี้หน่าใครมาชนกันหน้าบ้านผมเนี้ยะ งันนี้วันมงคลนะพวกบ้า" ผมรีบวิ่งออกมานอกบ้านเพื่อออกมาดูเหตุการณ์..55 ไทยมุง แต่แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่มีทีท่าจะหยุด...."ไม่ ~!!!! น้ำชา " ไม่ใช่เธอบอกผมสิว่าผู้หญิงที่นอนจมกองเลือดตรงหน้าไม่ใช่เธอ...."ไม่...ทำไม ทำไมต้องเป็นเธอด้วย ฮึกๆ...ฮือ" ผมคุกเข่าลงก่อนรีบอุ้มเธอส่งโรงพยาบาล
[ในรถพยาบาลฉุกเฉิน]
ผมกุมมือเธอไว้ ขอร้องหล่ะขออย่าให้เธอต้องจากผมไปเลยผมรักเธอ..."น้ำชา คุณต้องไม่เป็นอะไร...คุณอย่าทิ้งผม..ผมรักคุณน้ำชา ฮึกๆ...ฮือ ตื่นมาฟังผมได้ไม๊ น้ำชา" เธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง รอยยิ้มผมปรากฎขึ้นพร้อมน้ำตาที่กำลังไหลออกมา .."นายดิน...นายเป็นคนดี ฉันก็รักนาย...อย่ายึดติดกับคนแบบฉันเลยนะ นายยังมีชีวิตที่ดีกว่านี้ ขอให้นายได้เจอคนที่ดีๆนะ " เธอพูดด้วยเสียงแหบพร่าราวกับว่าลมหายใจเธอกำลังจะหมดลง ตี๊ด --------- "ไม่...น้ำชาคุณทิ้งผมไปแบบนี้ไม่ได้..." เธอเสียชีวิตขณะนำส่งโรงพยาบาล ทำไมคนดีๆ อย่างเธอถึงมีชีวิตบนโลกน้อยแบบนี้ ไม่สงสารคนที่รักบางรึไง
============================================
ความคิดเห็น