[ X1 X U ] WHO IS DANGEROUS 2 (แต่งต่อจากเรื่องเก่า)

ตอนที่ 2 : Chapter 1 (อัพใหม่อีกครั้ง)

who is dangerous (1]

*อยากให้อ่านนะคะ

ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้าห้องที่ถูกเรียกมาโดยคนที่ที่ชื่อว่า ฮัน ซึงอู จะว่าไปไอ้นายฮัน ซึงอูนี่มันใคร แล้ว x1 คืออะไร??

ฉันยังคงยืนงงอยู่หน้าห้องโดยไม่รู้ว่ามีหนึ่งคนเดินมาข้างหลังเธอโดยทที่เธอไม่รู้ตัว

"มาทำอะไรแถวนี้"เสียงนั้นทำให้ร่างบางตกใจเพราะคนที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้เล่นมาไม่ให้สุ่มให้เสียง แต่จะว่าไป ผู้ชายคนนี้หน้าตาคุ้นๆนะ

อ้อ!! จำได้แล้วคนในห้องน้ำที่ชื่อ โช ซึงยอน ว่าแต่เขามาทำอะไรที่นี่

"มาหาคนที่ชื่อซึงอู"ฉันตอบกลับคำตอบของฉันทำเอาคนตรงหน้าชะงักไปนิดหน่อย

"ซึงอูเรียกเหรอ หึ นี่เธอไปทำอะไรมาเนี่ย"เขาถามฉัน

"ทำไมฉันต้องบอก อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน"ฉันตอบกลับตามนิสัยไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งเรื่องส่วนตัวของตัวเอง

"ก็ตามใจงั้นฉันเข้าไปแล้ว"เขาพูดแล้วเปิดประตูก่อนจะหยุดด้วยเสียงของฉัน

"เดี๋ยว!! ถ้าฉันตอบคำถามนายแล้วนายจะตอบในสิ่งที่ฉันถามมั้ย"ฉันถามเพราะตอนนี้มีสิ่งที่ฉันอยากจะถามอยู่ในหัวของฉันมากมาย

'แน่นอน ฉันน่ะชอบมากเลยเรื่องของคนอื่น"เขาปิดประตูแล้วมายืนตรงหน้าของฉันอีกครั้ง แบบระยะประชิดจนเรียกได้ว่าเกินไป

"ใกล้ไป"ฉันบอกแล้วดันตัวเขาออกไป

"พอดีฉันไปมีเรื่องที่โรงอาหารนิดหน่อยอ่ะ"ฉันบอก ส่วนเขาก็ทำหน้าครุ่นคิด

"อ้อ!! ที่ตบกันที่โรงอาหารอ่ะเหรอ"เขาพูดแล้วยิ้มด้วยความเจ้้าเล่ห์

"อืม งั้นฉันถามคำถามนายได้แล้วใช่มั้ย"

"ตามสบายอยากถามไรถาม เรื่องเงินก็ถามได้นะ"เขายิ้มให้ ส่วนตานะเหรอไม่เหลือแล้ว

"X1 คืออะไรแล้วใครคือ ฮัน ซึงอู"ฉันถามแล้วก็เห็นว่าเขาหุบยิ้มไปแล้วมองหน้าฉัน

"เธอไม่รู้จริง ๆ เหรอ"

"ถ้ารู้แล้วจะถามมั้ย"

"อย่ากวนฉันแบบนั้นสิเด็กน้อย"แล้วเอามือของเขามายีหัวของฉันก่อนจะถูกฉันเอามือออก

"ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นนะ ตอบฉันมาได้แล้ว"ฉันพูดอย่างห้วน ๆ เพราะเริ่มรำคาญและโกรธ

"ก็แบบประธานนักเรียนที่มีอำนาจในโรงเรียนมั้ง มีมากกว่าผู้อำนวยการ อยากทำอะไรก็ได้ สั่งใครก็ได้ ลงโทษใครก็ได้"

หึ!! นี่โรงเรียนมํัธยมหรืออะไรเนี่ย

มีแบ่งชนชั้นด้วย

"แล้วฮัน ซึงอูหล่ะ เขาเป็นใคร"

"หัวหน้า x1 มีอำนาจมากที่สุด อันตรายที่สุดด้วยมั้ง"เขาพูดแล้วยิ้มให้ฉัน

"มีหัวหน้าก็ต้องทีรองสิแล้วรองหัวหน้าหล่ะคือใคร"ฉันถามเพราะความอยากรู้ของตัวเองล้วน ๆ

"โช ซึงยอน"

"โช ซึงยอน"ฉันพูดก่อนนึกอะไรบางอย่างได้ก่อนจะหันไปมองที่ป้ายชื่อของเขา ชายตรงหน้าที่ยืนบิดไปบิดมาน่ารำคาญ

"นี่!!!"ฉันพูดออกมาเพราะความตกใจ ไอ้หมอนี่!!!

"เธอถามฉันมาเยอะแล้วฉันขอถามเธอบ้างแล้วกัน"เขาพูดเหมือนไม่สนทีทาของฉันที่ตกใจเลยซักนิด ส่วนฉันก็หลุดออกจากภวังค์ของตัวเองทันทีหลังจากที่เขาพูด

"อยากถามอะไรหล่ะ"

"มีแฟนยัง"เมื่อเขาถามเสร็จฉันก็ยิ่งตกใจไปกันใหญ่ ไอ้บ้านี่ ถามอะไรเนี่ย

"มาทำอะไรอยู่หน้าห้องอ่ะ"ชายคุ้นหน้าอีกหนึ่งคนโผล่ออกมาจากห้อง โดฮยอน เหรอ อย่าบอกนะว่านี่ก็เป็น X1 อ่ะ

"เข้าไปได้แล้ว"เสียงคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปดู

อึนซังเหรอ อึนซังมาทำอะไรที่นี่

"อึนซัง"ฉันพูดเบา ๆ ก็ถูกอีนซังดันตัวให้เข้าไปข้างในห้อง

"ยังไม่ได้คำตอบเลย"ซึงยอนพูดเบา ๆ แต่โดฮยอนกลับได้ยิน

"ตอบอะไรเหรอ"โดฮยอนถาม

"อย่ารู้เลยเป็นเด็กเป็นเล็ก รู้มากไม่มีนะรู้มั้ย"ซึงยอนพูดก่อนเดินเข้าห้องไป

"ผมไม่เด็กแล้วนะ"โดฮยอนพูดก่อนจะเข้าห้องไปแล้วปิดประตูลง

ภายในห้อง

ฉันเดินเข้ามาในห้องก่อนจะต้องตกตะลุงนิดหน่อยกับความหรูหราของที่นี่มันคล้ายกับห้องทำงานแต่ก็คล้ายกับห้องรับแขกตกลงมันห้องอะไรเนี่ย

"มาแล้วฮยอง"

อึนซังพามาหาใครซักคนที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ก่อนจะเงยหน้ามามองหน้าของฉัน ฉันมองไปที่ป้ายชื่อที่ตั้งอยู่บนโต๊ะแบ้วพบว่ามันคือ ฮัน ซึงอู เขาคือคนที่แรกเรียกฉันมาที่นี่

"เรียกฉันมามีอะไร"ฉันเอ่ยออกไปอย่างนั้นเพราะรู้ชื่อของเขาแล้ว

"นี่ตกลงเธอไม่รู้ความผิดของตัวเองเหรอ"ซึงอูถามแล้วลุกขึ้นมาอยู่ตรงหน้า

"ถ้ารู้แล้วจะถามเหรอ"เมื่อฉันพูดจบใบหน้าของเขาแทนที่มันจะมีความโกรธแต่ไม่เลยมันมีไม่แต่ใบหน้าเย็นชาแต่ตอนนี้กับมีร่างหลาย ๆร่างเดินเข้ามาภายในห้องจนตอนนี้มันเต็มไปด้วยผู้ชาย 11 คนและฉันอีก 1 คน

"แล้วที่โรงอาหารเธอไปทำอะไรเอาไว้หล่ะ"เสียงนั้นดังมาจากข้างหลังของฉัน นี่มาอยู่ด้านหลังตอนไหนเนี่ยแต่ที่รู้ตอนนี้คือเขาอยู่ใกล้ฉันมาใกล้จนได้เสียงและสัมผัสลมหายใจของเขาได้

ฉันรีบหันกลับไปทันทีและก็ต้องพบว่าใบหน้าของเขาและฉันตอนนี้มันอยู่ใกล้กันเกินไป ใกล้แบบจมูกของเราต่างชนกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉันเลยรีบถอยออกมาทันที

"อย่าเอาหน้ามาใกล้ฉัน"เขาตกใจเล็กน้อยกับคำพูดของฉันแต่ก็ยิ้มออกมา

"สิ่งที่เธอทำมันไม่ถูกเธอจำเป็นต้องถูกลงโทษ"เขาพูดแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ต่อ ส่วนฉันก็กำลังอ้าปากค้างอยู่ก่อนที่จะพูดอะไรบางอย่าง

"ลงโทษอะไร"ฉันถาม

"เธอต้องมาดูแลพวกฉันเป็นเวลา 1 เดือน"คำตอบของเขาทำให้ฉันและคนทั้งห้องต่างตกใจกัน

ทุกคนต่างตกใจกับคำตอบของบทลงโทษของสาวน้อยคนนี้ที่ดูจะเบากว่าคนอื่น ๆ ที่เคยทำผิด

"แต่ปกติถ้าทำแบบต้องโดนไล่ออกแล้วสิ"ชายที่ฉันไม่รู้จักพูดออกมา

แต่ความเงียบกลับเป็นคำตอบของคำถามนี้

"แล้วยัยนั่นหล่ะยัยคนที่โดนฉันตบบทลงโทษของยัยนั่นคืออะไร"ฉันถามเพราะความอยากรู้และฉันต้องรู้

"เขาโดนเธอตบนะเขามีความผิดอะไร"ซึงอูพูดออกมา

"ผิดอะไรเหรอ รู้มั้ยว่ายัยนั่นทำอะไรกับเพื่อนของฉันเดินเข้ามาบีบจนจะเป็นแป้งอยู่แล้วแถมยังโยนข้าวฉันลงพื้นนี่ไม่ผิดเหรอ"ฉันตะโกนออกมาเพราะความโกรธ

"ไม่ผิดเพราะฉันไม่รู้"ห๊ะ!! คำตอบของเขาทำให้ฉันต้องเอามือมากุมหัวก่อนจะพูดออกมาอักครั้ง

"กล้องวงจรปิดไม่มีเหรอห๊ะ โรงเรียนตั้งแพงค่าเทอมก็ไม่ใช่น้อย ๆ ไม่มีปัญญาติดรึไงกับอีแค่กล้องวงจรปิดไม่กี่บาทอ่ะ"ฉันด่าออกมาเสียดัง

"แล้วก็อีกเรื่องถ้าจะมาตัดสินลงโทษฉันก็เป็นธรรมหน่อย ตัดสินพล่อย ๆ แบบนี้ก็อย่าเสนอหน้ามาตัดสินคนอื่น ตัดสินตัวเองก่อนเถอะว่าดีพอมาตัดสินความผิดฉันรึเปล่า"หลังจากพูดจบใบหน้าของเขาก็บ่งบอกถึงความโกรธ

ฉันเดินไปที่โต๊ะของเขาก่อนจะวางมือทั้งสองข้างไว้บนโต๊ะ

"และฉันขอปฏิเสธบทลงโทษ"

"เธอไม่มีสิทธิ ตอนนี้เธอไม่มีสิทธิใดๆด้วยซ้ำ"

"แล้วถ้าเธอไมา่ทำฉันจำเป็นที่จะต้องลงโทษเธอให้มากกว่านี้"ซึงอูพูดแล้วเดินออกไป

"ไม่มีสิทธิเหรอ นี่นอกจากจะตัดสินใจพล่อย ๆ แล้วยังไม่มีสิทธิในหัวอีกเหรอ ไปซื้อหนังสือมนุษย์และเสรีภาพของคานท์ มิลล์ รอนส์มาอ่านบ้างนะเผื่อมันจะได้เปิดสมองส่วนนี้ออกมาจะได้ไม่ลำเอียง ละเลยสิทธิของคนอื่น"ฉันพูดทุกอย่างที่อยู่ในหัวของฉันตอนนี้ออกมาหมดเปลือกเรียกได้ว่าใครได้ฟังคงต้องหันมาบ้างแต่ดูแล้วเขาคงใจเย็นมากไม่หันมามองฉันซักนิด

ฉันกลับไปทาง 10 คนนั้น

"มองอะไร"5 คนในนั้นรีบหันหน้าหนีทันทีหลังฉันพูดจบ

"กลับบ้านไปเธอโดนพ่อด่าแน่"อึนซังเดินเข้ามาหาฉันแล้วทั้งห้องก็ต้องตกใจ

"นี่หมายความว่ายังไง"ผู้ชายที่ชื่อดงพโยถามอึนซังออกมาด้วยความสงสัย

'พ่อเลี้ยงฉันคือพ่อของยัยนี่"อึนซังตอบก่อนจะมองหน้าของฉันที่ตอนนี้มีแต่ความโกรธ

"ห๊ะ!!"ทั้งห้องเอ่ยพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

"ฉันไม่สนที่ฉันสนคือไอ้นายนั่นไม่มีสิทธิอะไรเลยมาสั่งฉัน"ฉันชี้หน้าแล้วตะวาดออกไปแบบรุนแรง

"ซึงอูให้ทำอะไรก็ทำเถอะอย่าเรื่องมาก"โยฮันพูด

"เป็นแค่แฟนเก่าอย่ามาพูดแบบนี้กับฉัน"

ทั้งห้องตกตะลึงอีกรอบหลังคำพูดของฉันก่อนจะถูกตัดจบด้วยเสียงของใครในหนึ่งพวกเขา

"สิทธิน่ะ เธอไม่มีตั้งแต่เข้ามาในโรงเรียนนี้แล้วนะ"ผู้ชายคนใหม่ที่เข้ามาในวงสนทนาที่ชื่อว่า คิม อูซอกพูดแล้วมองหน้าฉันด้วยใบหน้าอันเย่อหยิ่ง

"หมายความยังไง นี่อย่าบอกนะอึนซังว่านี่แบบนายอ่ะ"

"ถ้าใช่แล้วจะทำไม"อึนซังด้วยใบหน้าอันกวนนั่นเรียกความโกรธฉันได้ดีเลยหล่ะ

"ฉันก็จะลาออกไง"

"ไม่ได้โรงเรียนนี้จะออกได้ก็ต่อเมื่อเธออยู่ครบ 5 เดือน"โยฮันพูด

"อ้อเหรอ งั้นเปลี่ยนจากออกเองเป็นให้โดนไล่ออกแทนแล้วกัน"ฉันพูดแล้วหยิบแจกันใกล้มือมาก่อนจะปาลงพื้นเสียงดังแล้วเดินออกไปจากห้องนี้

ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนแล้วยิ้มกระเป๋าก่อนจะเดินออกไปโดยมีเสียงของคุณครูตามหลังมา

"นั่นเธอจะไปไหน"

ตอนนี้ฉันมาอยู่ในซักที่ของไอ้โรงเรียนบ้านี่ ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียวแค่นั้นแหละ

'มานั่งอยู่คนเดียวไม่กลัวเหรอ"เสียงผู้ชายคนนึงที่เดินมานั่งข้างฉัน อีตานี่มาจากไหนเนี่ย ชุดนักเรียนนี้มันไม่ใช่ชุดเดียวกับโรงเรียนนี้นิ นักเรียนที่อื่นเหรอแล้วเขามาได้ยังไง

"นายเป็นใครไม่ใช่นักเรียนที่นี้นิ"ฉันพูดก่อนขยับออกมานิดนึงเพราะไม่ไว้ใจ

"ฉันชื่อควอน ฮยอนบินเป็นนักเรียนอีกโรงเรียน โรงเรียนศัตรูของที่นี่"ฮยอนบินพูด

"ห๊ะ นี่มีคู่แข่งกันด้วยเหรอ"ฉันตกตะลึงนี่โรงเรียนหรืออะไรเนี่ย มีแข่งกันด้วย

"เดี๋ยวนะ งั้นถ้านายเป็นคู่แข่งของโรงเรียนนี้แล้วนายเข้ามาได้ยังไง"ฉันถามเขามีตอนนี้อยู่ใกล้ฉัน

"รั้ว"

ฉันเบนหน้าหนีเพราะไม่อยากคุยกับคนของโรงเรียนคู่แข่ง

"เธอไม่ถามหน่อยเหรอว่าฉันมาหาเธอทำไมฮานา"

ฉันรีบหันไปหาเขาเพราะตกใจที่เขารู้ชื่อของฉัน

"นายรู้จักชื่อของฉันได้ยังไง"

"ก็มันอยุ่ที่่เสื้อของเธอ"เขาพูดแล้วชี้มาที่ป้ายชื่อของฉัน

"แต่ถึงไม่มีฉันก็รู้อยู่ดี"

"หมายความว่ายังไง"

"อย่ารู้เลย เธอรู้แค่ฉันรู้ก็พอ"

"ฉันต้องการอะไรบางอย่างจากเธอ"ฮยอนบินพูด ฉันรีบหันไปหาฮยอนบินทันที

"หมายความยังไง"

"เธอพึ่งทะเลาะกับไอ้พวกX1มาใช่มั้ยหล่ะ"ฮยอนบินพูด

"ไม่โกรธเหรอกับไอ้ที่พวกมันทำ กดกัวคนอื่น ทำโทษคนถูก เอาแต่ใจตัวเอง"ฉันขมวดคิ้วกับสิ่งที่เขาพูดเพราะงงกับที่เขาพูด

"โกรธสิใครจะไม่โกรธหล่ะ"ฉันตอบคำถามของเขา

"ฉันก็โกรธที่พวกมันทำกับฉัน้หมือนกัน"ฮยอนบินพูดแล้วมองหน้าฉัน

"พวกนั้นทำอะไรกับนาย"

"ทรยศไง"เขาตอบฉันอย่างเลือดเย็น เป็นคำพูดที่ทำให้ฉันกลัวไม่น้อย

"ทรยศเหรอ ทรยศอะไร"ฉันถาม

"ฉันบอกเธอได้แค่นี้"ฮยอนบินพูดตัดบท

"แล้วเธอไม่อยากทำอะไรสนุก ๆ บ้างเหรอ"เขาพูดให้ฉันงงอีกครั้ง

"ห๊ะ!!"

"ก็เธอชอบเรียกร้องความสนใจจากพ่อเธอไม่ใช่เหรอ"ฮยอนบินพูด คำพูดนั้นทำให้ฉันโมโหไม่น้อยแต่ต้ิองเก็บเอาไว้เพราะสงสัยมากกว่าที่เขารู้เรื่องของฉัน

"นายเป็นใครกันแน่"

"ฉันแค่รู้จักกับใครบางคน"

"เธอไม่อยากทำให้ไอ้พวกนั้นเป็นบ้าโดยการปั่นหัวพวกมันบ้างเหรอ"

"อะไร"

"คิดดูสิมันจะสนุกขนาดไหน พ่อเธออาจจะสนใจเธอบ้างก็ได้นะ"ฮยอนบินพูดแบบมีเล่ห์นัย

"คืดว่าฉันโง่เหรอ เอาฉันมาแก้แค้นแทนอย่างงั้นสิ"ฉันพูดแล้วลุกขึ้นมองหน้าเขา

'เสียใจจังเจอคนรู้ทัน"เขาพูดแล้วลุกขึ้นออกไป

"แต่ก็น่าสนุกดี"ฉันเดินไปหาฮยอนบิน

"ปั่นหัวเหรอ น่าสนุกดี"

/////สวัสดีทุกคนอย่างจะบอกว่าอยากให้อ่านนะเพราะไรท์เพิ่มอะไรลงไปเล็กน้อยแก้ไขเรื่องคำพูดอะไรนิดหน่อยนะ ขอบคุณที่รอนะคะ บาย บาย//////

Chess Theme

Select AllCopy To Clipboard