ซาตานสอนงานรัก

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 (50%)

Chapter 3

เช้าวันถัดมาบาสเตียนนิ่วหน้ายืนกอดอกพิงผนังด้านหนึ่งมองเข้าไปในครัว อัญนิกาสวมเครื่องแบบสาวใช้ชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อน ผูกผ้ากันเปื้อนสีขาว บนศีรษะมีหมวกคลุมผมสีเดียวกับผ้ากันเปื้อน ทำอาหารไปก้มมองอะไรบางอย่างไปด้วย เขาเดาว่าคงเป็นโพยวิธีทำอาหาร นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน เขาไม่รู้ว่าจะยิ้ม หรือหัวเราะดี แต่ที่แน่ๆ เธอต้องถอดชุดบ้าๆ นั่นออกให้หมด

“อรุณสวัสดิ์ พิ้งกี้”

อัญนิกาสะดุ้ง ขณะเดียวกันก็ปลื้มปริ่มกับเสียงนุ่มทุ้มของบาสเตียนที่เรียกชื่อเล่นของเธอแบบนี้ ‘พิ้งกี้’ เป็นชื่อที่เด็กชายแพทริคกับเด็กหญิงอเซลีนหลานชายและหลานสาวของเขาตั้งให้เธอ เด็กทั้งสองบอกว่าชื่อพิ้งก์ไม่เพราะจึงเรียกเธอว่าพิ้งกี้ อดอฟฟีน่า ย่าของเขาก็เรียกตามเหลนทั้งสองคนของนางด้วย เธอรีบเก็บสมุดบันทึกขนาดไม่ใหญ่มากซุกไว้ในกระเป๋าชุดกันเปื้อน หันมายิ้มเจื่อนๆ เขายังอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนยาวกับกางเกงขายาวสีเทาค่อนข้างยับ เธอเดาว่าคงเป็นชุดที่ใส่นอน

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ บาสเตียน คุณจะรับกาแฟเลยไหมคะ”

บาสเตียนเดินตรงมาหาโดยไม่พูดจา ล้วงมือลงไปในกระเป๋าชุดกันเปื้อนที่เธอสวมอยู่ อัญนิกาสะดุ้งเฮือก วินาทีนั้นเธอยังไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรหัวใจเธอเต้นระทึก ความเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วร่างอย่างน่าโมโห แต่แล้วก็ต้องทำหน้ามุ่ย เมื่อเขาหยิบสมุดบันทึกติดมือออกมาแล้วชูให้ดู

“เธอคงจดทุกอย่างไว้ในนี้ สูตรกาแฟของฉันอยู่หน้าไหนล่ะ”

หนุ่มสาวสบตากันแล้วนิ่งไปอึดใจ เขาคิดว่าเธอจะตีหน้าเศร้าร้องไห้ตีโพยตีพายแต่เขาคิดผิด เธอลูบมือสองข้างที่ผ้ากันเปื้อนยิ้มแหยๆ ยิ้มเหมือนคนกำลังเขินจัดที่ถูกจับได้ แย่หน่อยตรงที่รอยยิ้มของเธอน่ารักเป็นบ้า ดวงตาโตฉ่ำหวานมองเขาปริบๆ แต่บาสเตียนกำลังโมโห ถ้าเดาไม่ผิดเขาคิดว่าเธอกับย่าของเขาร่วมมือกัน

“เอ่อ คือว่า...”

“มีอะไรจะอธิบายไหม อัญนิกา”

“เอ่อ ถ้าคุณจะเรียกฉันว่าพิ้งกี้เหมือนเดิมก็ได้นะคะบาสเตียน เสียงคุณเพราะมากเวลาที่เรียกฉันแบบนั้น” หญิงสาวทำตาบ้องแบ๊ว ยืนบิดไปบิดมายิ้มอย่างประจบประแจงเขา

บาสเตียนถอนใจเฮือก หันมองโต๊ะไม้เนื้อหนาสำหรับเตรียมอาหาร บนนั้นมีอาหารบางอย่างอยู่ในชามกระเบื้องเคลือบเนื้อดีสองใบ ถ้าเดาไม่ผิดคงเป็นไข่อบชีส ใบแรกไหม้เกรียมตามขอบชาม น่าจะเกิดจากใช้เวลาอบนานเกินไป ใบที่สองความพยายามของเธอเริ่มประสบความสำเร็จ ขอบชามเป็นสีเหลืองอมน้ำตาลหน้าตาดีกว่าชามแรก แต่รสชาติไม่รู้ว่าจะเป็นสับปะรดหรือไม่      

“เธอทำอาหารไม่เป็นใช่ไหม” ชายหนุ่มทำหน้าเมื่อย

“ค่ะ” หญิงสาวรับสารภาพเสียงอ่อยๆ ขบริมฝีปากล่างเงยหน้าขึ้นสบตาสีฟ้าของเขา

“พิ้งกี้ เธอคิดยังไงถึงมาทำหน้าที่นี้ ทั้งๆ ที่ทำอาหารไม่เป็น” เขาพิงสะโพกกับโต๊ะเตรียมอาหารในท่าสบายแต่ถามซักไซ้เสียงเข้ม

“ก็คุณท่านบอกว่าการเป็นแม่บ้านไม่ใช่เรื่องยาก แค่รู้ว่าร้านไหนมีอาหารอร่อยก็เป็นได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำเองหมดทุกอย่างนี่คะ”

“พระเจ้า เธอไม่สงสัยเลยเหรอ ที่ย่าฉันพูดแบบนั้นท่านหมายถึงคนที่จะมาทำหน้าที่เมีย ไม่ใช่คนรับใช้ เธอร่วมมือกับคุณย่าหรือรับจ้างคุณย่ามาอยู่ที่นี่ เป้าหมายก็คือต้องการเป็นเมียฉันใช่ไหม” บาสเตียนถามตรงๆ ไม่อ้อมค้อม

“เมีย...” ดวงตาโตหวานซึ้งเบิกกว้าง จ้องหน้าเขาพลางโคลงศีรษะไปมา เธอพูดคำว่าเมียไม่เต็มเสียงนัก ก็เธอเป็นผู้หญิงและยังเป็นสาว พูดคำคำนั้นต่อหน้าผู้ชายหล่อมีเสน่ห์ล้นเหลือมันก็ต้องเขินกันบ้างละ แต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่เชื่ออยู่ดี คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอนี่นะ ที่ย่าของเขาต้องการให้มาเป็นภรรยาของบาสเตียน บังคับให้หิมะตกหน้าร้อนยังเป็นไปได้มากกว่ามั้ง เธอคิด

“ว่าไงล่ะ คุณย่าจ้างเธอมาใช่ไหม”

“ไม่ค่ะ เป็นไปไม่ได้ และฉันไม่คิดว่าท่านจะทำแบบนั้น ท่านน่าจะรู้รสนิยมของคุณดี คุณไม่ต้องการความผูกพันกับผู้หญิงแบบถาวร แล้วท่านจะทำแบบนั้นกับคุณได้ยังไงคะ” อัญนิกาทำหน้าเลิ่กลั่กตอบพลางส่ายหน้า

“เก่งนี่ มาอยู่แค่หกปี เธอรู้จักฉันดีกว่าย่าของฉันเสียอีก” เขาว่าประชด ฝากลมฝากฟ้าไปถึงย่าของเขา ดวงตาโตใสซื่อของเธอทำให้เขานึกถึงกวางน้อย ที่ไม่รู้ตัวว่าหลงเข้ามาในเขตอันตรายของราชสีห์ และค่อนข้างมั่นใจว่าเธอไม่มีส่วนรู้เห็นกับย่าของเขา แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนักหรอกที่มีเธอมาอยู่ใกล้ๆ บาสเตียนรู้สึกว่าเขากำลังยิ้ม และยิ้มอย่างชั่วร้าย

“ฉันก็ไม่คิดว่าสิ่งที่พูดออกไป ผิดไปจากความเป็นจริงนักหรอกค่ะ”

หญิงสาวสบตาเขา

“บางทีสิ่งที่เธอรู้มาอาจไม่ถูกต้องทั้งหมดหรอกนะ และการมองโลกดีเกินไปของเธอ ระวังจะเดือดร้อน” พูดจบเขาก็หมุนตัวเข้าหาโต๊ะเตรียมอาหาร “นี่อะไร”

“ไข่อบชีสค่ะ มันไหม้” เธอยิ้มแหยๆ เลื่อนชามไข่อบชีสใบที่หน้าตาดีมาตรงหน้าเขา “แต่ชามนี้ใช้ได้นะคะ”

บาสเตียนโคลงศีรษะไปมา “นอกจากไข่อบชีสเธอจะทำอะไรอีก อาหารเช้าสำหรับเรา” เขาหันมาถามเธอ

อัญนิกายิ้มแหยๆ อีกรอบ ดวงตาสีฟ้าคมเข้มของเขาทำให้ความมั่นใจของเธอหายไปหมดและก็เริ่มใจสั่น “อิงลิชมัฟฟินค่ะ”

“ใช้วัตถุดิบอะไรบ้างล่ะ” เขาถามสบายๆ ดูไม่เหมือนหยั่งเชิง แต่มันใช่เลยในความรู้สึกของเธอ

“เอ่อ...” เธอดึงสมุดโน้ตมาจากมือเขา แต่เขาเอื้อมมากุมทับมือเธอไว้ครู่หนึ่ง ไม่น่าเกินสิบวินาที สายตาของเขามีแววประหลาดจนเธอต้องปล่อยให้เขาดึงคืนไป สมุดโน้ตถูกวางลงไว้บนโต๊ะ กระแสความร้อนผ่าวจากมือเขาที่พุ่งวาบสู่มือเธอ ราวกับถูกไฟลวกยังไม่ทันจางหาย เขาก็ทำให้เธออับอายด้วยเรื่องใหม่

“ฉันทำอิงลิชมัฟฟินเป็น เธอไปอาบน้ำซะ แล้วลงมากินอาหารเช้า ถอดชุดของเธอออกให้หมดด้วยนะ”

“ถอดชุด! ทำไมต้องถอดคะ?”

คิ้วคู่สวยของหญิงสาวขมวดจนชิดกัน พลางยกมือสองข้างทาบลงบนอกแบบไม่ตั้งใจ ขณะก้มมองชุดตนเองแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ใครเลยจะคิดว่า เขาจะก้าวเข้ามาทาบฝ่ามือใหญ่ลงบนหลังมือเล็กทั้งสองข้างของเธอที่ยังวางอยู่บนทรวงอกตัวเอง กดตรึงไม่ต่ำกว่าห้าวินาที สิบวินาที หรือมากกว่านั้น ก่อนจะดึงมือเธอลงไปกดแนบข้างลำตัว อา... ความรู้สึกของเธอต่อช่วงเวลานั้นมันยากเกินจะบรรยาย มันอันตรายราวกับถูกไฟช็อตทำให้เธอตัวแข็งทื่อ แย่หน่อยที่เธอไม่ได้ไร้ความรู้สึก เธอรู้สึกราวกับมือของเขาประทับลงมาบนทรวงอกของเธอโดยตรง จนกลัวว่าเขาจะหยั่งรู้ถึงยอดอกที่กำลังหดเกร็งเสียดสีเสื้อชั้นในของเธอ บาสเตียนถอยไปครึ่งก้าว ดูจากสีหน้าแล้วเขาไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย ซ้ำยังแหงนหน้าหัวเราะก๊าก

“ฉันหมายถึงชุดแม่ครัวหัวป่าต่างหากล่ะ มันไม่เหมาะกับเธอเลย ไม่ต้องใส่อีกนะ ใส่เสื้อผ้าสบายๆ อย่างที่เธอเคยใส่เถอะ” บอกเสร็จเขากระตุกหมวกเธอเล่นก่อนเดินเลยไปเปิดตู้เย็น จึงไม่เห็นว่าเบื้องหลังของเขา ตอนนี้อัญนิกายืนกำหมัดเม้มริมฝีปากแน่น เขาแกล้งทำให้เธอใจสั่นหวั่นไหว จนอยากจะทุบผู้ชายประหลาดคนนี้สักตุ้บสองตุ้บ ถ้าไม่กลัวจะโดนไล่ออก

หญิงสาวกลับขึ้นไปบนห้องอาบน้ำแต่งตัวใหม่ เธอสวมกางเกงผ้ายืดกับเสื้อสเวตเตอร์สีแดงคอวี ผมดำขลับยาวสลวยรวบขึ้นติดด้วยกิ๊บตัวใหญ่ ยืนพินิจพิจารณาตัวเองหน้ากระจกเงา ก่อนจะหมุนตัวสำรวจห้องพักอีกครั้ง ห้องนอนที่บ้านหลังนี้หรูหราไม่ต่างจากอดอฟฟีน่าเฮาส์ เพียงแต่ออกแนววินเทจ เมื่อหมุนกลับมาหากระจก เธอมองสำรวจตัวเองอย่างพิจารณา เสื้อผ้าที่เธอสวม แลดูไม่ค่อยเหมาะสมกับหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้มาทำ หญิงสาวทำหน้ามุ่ยพลางคิดว่า เครื่องแบบสาวใช้มิดชิดนั้นเหมาะสมกับเธอมากกว่า จะได้ไม่ต้องคิดมากว่าพรุ่งนี้จะหยิบเสื้อผ้าชุดไหนมาใส่ดี เพื่อให้มันดูเรียบร้อยเวลาที่เจ้าของบ้านอยู่ หรือวันที่เขาอาจจะมีแขกมาเยี่ยมบ้าน

แต่เมื่อลองคิดอีกที บาสเตียนออกไปทำงานทุกวัน หลังเลิกงานเขาคงตรงดิ่งไปในที่ที่มีผู้หญิงของเขารออยู่ กว่าจะกลับมาบ้านหลังนี้คงมืดค่ำหรือบางวันอาจจะไม่กลับมา เขารู้แล้วว่าเธอทำอาหารไม่เป็น คงไม่หิ้วท้องกลับมากินอาหารที่บ้าน เธอคงเห็นหน้าเขาน้อยลง ดังนั้นไม่เห็นจำเป็นต้องซีเรียสเรื่องเสื้อผ้า ยกเว้น วันหยุดที่เขาอาจจะพักผ่อนอยู่กับบ้าน และเธอภาวนาขอให้เขาไม่อยู่ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง บ้านหลังนี้คงเงียบเหงาพิลึกสินะ หญิงสาวคิดและถอนหายใจเบาๆ แต่เธอก็ไม่คิดจะอยู่กับเขานานนักหรอก ตอนนี้ขอตั้งหลักก่อน เก็บเงินให้ได้สักก้อนแล้วเธอจะบอกลาเขา

ยี่สิบนาทีต่อมาเธอลงมาในครัว บาสเตียนยังอยู่ในชุดเดิม เสื้อยืดแขนยาวถลกขึ้นมาเหนือข้อศอกทั้งสองข้าง เขายืนหันหลังเคลื่อนไหวคล่องแคล่วหยิบโน่นจับนี่ดูเป็นธรรมชาติมาก ไม่มีท่าทีเก้ๆ กังๆ ราวกับเป็นพ่อครัวเอก อัญนิกาทำใจลำบากที่จะมองข้ามบั้นท้ายแข็งแกร่ง ผู้ชายคนนี้ก้นสวย มีท่อนขาทรงพลังทำให้นึกถึง เดวิด เจมส์ แกนดี้ นายแบบผิวสีแทนชาวอังกฤษ หนุ่มฮอตที่สาวๆ ทั่วโลกคลั่งไคล้ แต่ผิวของบาสเตียนไม่ถึงขนาดนั้น แค่เกือบเป็นสีแทน ใบหน้าหล่อคมคาย คิ้วหนา ดวงตาสีฟ้า จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากสวย รูปร่างสูงใหญ่แข็งแกร่ง เธอเดาว่าเขาคงมีกล้ามอกและลอนซิกแพ็กไม่ต่างจาก เดวิด เจมส์ แกนดี้ เธอยิ้มให้กับความคิดซุกซนของตัวเองที่ว่า วันนี้เธอเป็นมาดามแกนดี้และกำลังจะได้กินอาหารฝีมือของสามี

“ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ” บาสเตียนหันหน้ามา พลางหยิบผ้าสะอาดขึ้นมาเช็ดมือ

อัญนิกาหุบยิ้มฉับ ดึงสติกลับคืนมา เดินเข้าไปหาแต่หลังจากเขาเห็นแล้วว่าเธอยืนยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้า น่าอายชะมัด

“จะให้ฉันช่วยอะไรคะ”

เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ๆ เขามองเสื้อสเวตเตอร์ถักผ้าขนสัตว์คอวีสีแดงราวกับมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ ไล่สายตาต่ำลงไปถึงปลายเท้าเปลือย แล้วตวัดกลับขึ้นมาอ้อยอิ่งอยู่ที่ทรวงอกผลิพุ่งดันตัวเสื้ออย่างไม่ปกปิดความรู้สึก เขายิ้มขณะไล่สายตาขึ้นมาสบตาเธอแล้วพูดว่า

“ค่อยยังชั่วหน่อย”

บาสเตียนยิ้มสวยมีเสน่ห์ ไม่ใช่รอยยิ้มของพี่ชาย เพื่อน หรือคนรู้จัก รอยยิ้มแบบนี้เป็นอันตรายต่อระบบประสาทและภายในร่างกาย เธอรู้ได้จากอาการใจสั่นแปลกๆ ผิวกายร้อนวูบวาบโดยเฉพาะใบหน้าและมันคงแดงจัด หญิงสาวต้องใช้สมาธิอย่างมากควบคุมเสียงไม่ให้ตื่นเต้น

“คุณจะให้ฉันช่วยอะไรคะ บาสเตียน” เธอถามซ้ำ

เขาเลิกคิ้ว “อ๋อ ฉันทำอาหารเช้าของเราเสร็จแล้ว เธอช่วยยกไปตั้งโต๊ะทีสิ ฉันจะขึ้นไปอาบน้ำ”

“ได้ค่ะ”

“กาแฟของฉันชงตามสูตรที่จดมาได้เลยนะ” เขาหมุนตัวเดินไปแล้วยังหันกลับมาพูดและยิ้มเยาะ

อัญนิกาเม้มปากแน่นพลางเดินไปคว้าสมุดโน้ตเล่มนั้นเป็นอย่างแรก เปิดดูสูตรชงกาแฟจนจำได้ขึ้นใจ จากนั้นยกอาหารเช้าไปวางบนโต๊ะ โต๊ะไม้เนื้อหนาแข็งแรงขนาดหกที่นั่งแลดูโหรงเหรง เมื่อจัดอาหารเช้าประเภทอาหารจานด่วนสำหรับคนสองคนมาวาง บาสเตียนทำไข่อบชีสขึ้นมาใหม่ เขาอบด้วยอุณหภูมิพอเหมาะ ขอบชามเหลืองไม่ไหม้เกรียมเหมือนของเธอ อิงลิชมัฟฟินที่เขาทำก็ดูน่ากิน ผู้ชายคนนี้หล่อมีเสน่ห์ แถมทำอะไรดูดีไปหมด เธอเผลอยิ้มระหว่างนั่งรอ

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงบาสเตียนเดินกลับเข้ามาในครัว เขาแต่งชุดอยู่กับบ้านสบายๆ เสื้อยืดกระชับตัวแขนยาวคอวีกับกางเกงขายาว เขาเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะอาหารพร้อมด้วยกลิ่นน้ำหอมที่ทำให้ลมหายใจของเธอกลายเป็นลมร้อน ผู้ชายคนนี้หล่อเข้มมีเสน่ห์เอิบอาบทั่วร่าง แม้อยู่ชุดแต่งกายธรรมดาในวันหยุด เขานั่งฝั่งตรงข้ามจากนั้นการกินอาหารเช้าจึงเริ่มขึ้น

“คุณทำอาหารเก่งจังค่ะ อร่อยด้วย ไปฝึกมาจากไหนหรือคะ” เธอยิ้มชมเขาด้วยความจริงใจ

“ฉันชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบให้คนแปลกหน้าเข้ามาวุ่นวายในคอนโดเลยหัดทำอาหารกินเอง”

ช้อนที่กำลังจะเข้าปากอัญนิกาชะงักค้างกลางอากาศและเขาเห็นมัน เธอฝืนยิ้มบางๆ “ฉันรู้ค่ะว่าคุณไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบคนแปลกหน้า และฉันคิดว่า ฉันควรจะ...”

“เธอกำลังตกงาน ถ้าไม่อยู่ที่นี่เธอจะไปอยู่ที่ไหน” เขาพูดเหมือนรู้ใจเธอแล้วก้มหน้ากินอาหารไปเรื่อยๆ

“แต่ถ้ามันทำให้คุณลำบากใจ ฉันคิดว่าจะไปอยู่กับเพื่อนสักพักค่ะ แล้วจะหางานทำใหม่” เธอพูดเสียงอ่อยๆ ติดเกรงใจ

“เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชาย” บาสเตียนเงยหน้าขึ้นถาม ตอนนั้นเขากินไข่อบชีสในชามตนเองหมดแล้ว กำลังจะหยิบอิงลิชมัฟฟิน

“ผู้หญิงค่ะ แต่เขาอยู่กับพี่ชาย”

บาสเตียนเลิกคิ้วสูง “พี่ชายของเพื่อนเป็นคนรักของเธอหรือเปล่าล่ะ”

เขาถามพลางหยิบอิงลิชมัฟฟินขึ้นมากัดหนึ่งคำเคี้ยวเอื่อยๆ

“เปล่าค่ะ ฉันไม่ไม่มีแฟน” เธอบอกตามตรง

มุมปากของบาสเตียนยกขึ้นนิดๆ ขณะสบตาเธอ เขารู้สึกดีเป็นบ้าที่ได้ยินแบบนั้น “งั้นก็ไม่ควรไป และไม่ต้องคิดถึงเรื่องงานอื่น คุณย่าให้เธอมาอยู่ที่นี่ ท่านคงมีเหตุผล เธอทำหน้าที่ของเธอให้ดีก็พอ อยู่กันแบบญาติพี่น้องหรือคนรู้จัก จำไว้ว่าเธอไม่ใช่คนรับใช้ เพราะฉันไม่ชอบอยู่กับคนรับใช้ และโดยเฉพาะคนแปลกหน้า” พูดถึงตรงนี้อิงลิชมัฟฟินหนึ่งชิ้นที่เขาหยิบขึ้นมากินหมดพอดี บาสเตียนดึงทิชชูมาเช็ดมือ

“ฉันจะไปชงกาแฟให้นะคะ” หญิงสาวลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง ชงกาแฟสองถ้วยแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะอาหาร เลื่อนไปให้เขาหนึ่งถ้วย

“ขอบคุณ วันนี้ฉันจะพาเธอเดินสำรวจรอบบ้าน ดูว่ามีอะไรต้องจัดการเพิ่มเพื่อความปลอดภัยบ้างหรือไม่ แต่ฉันคิดว่ามันเพียงพอแล้วนะ บ้านหลังนี้มีระบบป้องกันขโมย สัญญาณจะถูกส่งไปยังสถานีตำรวจที่อยู่ใกล้ที่สุดกรณีมีผู้บุกรุก”

“มันอาจเพียงพอแล้ว แต่ถ้าฉันอยากเลี้ยงหมาสักตัว คุณจะว่าอะไรไหมคะ”

บาสเตียนวางถ้วยกาแฟบนโต๊ะ พลางยกมือโบกไปมากลางอากาศ

“ไม่ ไม่ พิ้งกี้ จะไม่มีการเลี้ยงหมาหรือสัตว์เลี้ยงทุกชนิดในบ้านนี้เด็ดขาด”

“คุณกลัวมันหรือคะ” หญิงสาวทำปากงุ้มๆ รู้สึกผิดหวัง

“ไม่กลัว แต่เกลียด ฉันเกลียดขี้หมาและขี้ของสัตว์ทุกชนิด”

“แต่ฉันเป็นคนทำความสะอาดเองนี่คะ” เธอแย้งเบาๆ

“แต่ฉันก็เห็นมันอยู่ดี สรุปว่าจะไม่มีการนำสัตว์เลี้ยงเข้ามาอยู่ในบ้าน” เขาพูดตัดบท ลุกขึ้นดันเก้าอี้ถอยหลังแล้วพูดต่อว่า “อีกสิบนาทีไปเจอกันหน้าบ้าน”

เผด็จการชัดๆ อัญนิกาค้อนขวับ ขณะมองตามไหล่กว้างแผ่นหลังเรียบตึงของเขา เธอรีบยกกาแฟที่เหลือติดก้นถ้วยขึ้นมาดื่มจนหมด จากนั้นรีบเก็บถ้วยชามไปวางในซิงก์จัดการล้างอย่างรวดเร็ว

โปรดติดตามต่อพรุ่งนี้ค่ะ

 ขออนุญาญแจ้งข่าวค่ะ

ไรต์ทำโปร Mid Year Sale ที่เมพ ทั้งลดทั้งแถม ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ

หวานใจชีคจอมเถื่อน จันทร์กระจ่าง www.mebmarket.com ลินญาดา ล้อมเพทาย พาตัวเองไปสู่ดินแดนที่เธอเรียกว่าบ้านป่าเมืองเถื่อนด้วยแผนอันแยบยลของ ชีคดิลฮาม ซาอูล อัลฟาติล รัชทายาทแห่งตาริยาร์ ผู้อุปการะค่าเลี... Get it now

จำนนรักชีคร้าย จันทร์กระจ่าง www.mebmarket.com กาเลน ดีล อัลฟาติล ชีคหนุ่มเจ้าเสน่ห์ ไม่เคยคิดว่าการสอนจูบให้เด็กสาวใจกล้าอย่างไม่เต็มใจในครั้งนั้น จะมีสายใยบางๆ ทักทอผูกพันเขากับเธอ เพื่อปฏิเสธการ... Get it now

กับดักรักทะเลทราย จันทร์กระจ่าง www.mebmarket.com วาสินี บวรยศ ถูกส่งมาเป็นพยาบาลส่วนตัวของนายทหารหนุ่มหล่อล่ำกล้ามโต คนที่เธอคิดว่าเขาอกหักรักคุดมาจากเพื่อนรักของเธอ แต่ในฐานะพยาบาลเธอต้องการให้กำลัง... Get it now

หลงรักนางบำเรอ จันทร์กระจ่าง www.mebmarket.com ***นิยายทำมือเขียนขึ้นมาใหม่ ไม่เคยตีพิมพ์กับสนพ.มาก่อนค่ะ***อลินดา พาวเวลล์ มีความจำเป็นบางอย่าง เธอต้องการแค่เงิน แต่เมื่อตกอยู่ในฐานะนางบำเรอกำ... Get it now