คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ต้องมลทิน 70%
“เย์เน” แพรวรินท์อแห้ผาอยู่ในวามมึน ใบหน้ามายที่้มลมานเือบิ เธอไม่รู้ว่าเาะทำให้หัวสมอที่ำลัหมุนเว้อเธอหยุหมุนไ้อย่าไร แ่เท่าที่รู้อนนี้เาทำให้เธอหูอื้อ าลาย หัวใสั่น ทันทีที่ริมฝีปาหยั รลมาประบริมฝีปาอิ่มอเธอ ที่เผยอ้ามอเา้วยวามประหลาใ
เย์เนไม่ทันเห็นแววาวยอแพรวรินทร์ ที่มี่อูบแรในีวิสาว วามไม่ประสีประสาถูเหมาว่าเป็นารเสแสร้หวับา รสูบนุ่มนวลเริ่มทวีวามเร่าร้อน รุนแร ไปามอารม์รุ่นและวามระหายอยา อนไลิ้นอุ่นเ้าไปในโพรปานุ่ม ูึลิ้นเล็ที่หนีไปนมุม ถูวา้อนนสิ้นท่า ยอมำนนให้ลิ้นสาอเี่ยวูรวบเ้ามาในโพรปาอุ่นอเานสำเร็
แพรรวินทร์ราอึอัในลำอ เนื้อัวอ่อนยวบาอแร่ เธอำลัะาอาาศหายใ นั่นแหละเาึยอมถอนริมฝีปาออ บูบเธอถ้วนทั่วถูารานิ้ว ไม่ว่าะเป็นใบหน้า ออ เนินไหล่ ทั่วถ้วนทุผิวเนื้อเนียนนุ่มส่วนมือ็วุ่นวายอยู่ับิปุรารีทา้านหลั
“เย์เนะ มันยัไม่หยุหมุน” ำพูนั้นถูถามออมา หลัาแผ่นหลับาสัมผัสับผิวผ้าปูที่นอนเย็นเียบนสะุ้ หาวาหิสาวยัปรือปรอยับ้นนปลายไม่ถู ไม่รู้ระทั่ว่าเาอุ้มเธอมานอนอยู่บนเีย ภายในห้อว้าสุหรู หลัาุรารีหล่นไปออยู่บนพื้น ร่าเพรียวระหามนอนหายไม่ถึับเปิเปลือยทั้หม เายัใีเหลือเสื้อยทรและาเสามเหลี่ยมัวน้อยไว้ให้เป็นสมบัิิัว
“ใเย็นๆ สิ ทูนหัว รออีแป๊บเียว บอแล้วไว่าผมะหยุโลที่หมุนเว้ว้าอุ้วยัวผมเอ” ะที่อบนั้น เายืนอยู่ปลายเียรีบเร่ารปลปล่อยเสื้อผ้าัวเอเป็นพัลวัน เมื่อร่าามนอนระสับระส่ายเหมือนนสับสน ปรือามอเา้วยวามมึน ทำให้เาระาเสื้อผ้าทิ้ ระโนึ้นไปหาเธอโยเร็วพลัน
“เย์เน ุะทำยัไะ” แพรวรินทร์ลืมาโพล เมื่อรู้สึว่ามีบาอย่าทับร่าเธอนหนัอึ้ พอลืมาึ้นมา็เห็นเย์เนะโอยู่เหนือร่าเธอ แ่ถึอย่านั้น็ยัไม่รู้ว่าเาะทำให้โลหยุหมุนไ้อย่าไร
“พอเสียทีเถอะทูนหัว เลิทำเป็นไร้เียสาเสียที ถึุะพรุนไปแล้วทั้ัว็ไม่ใ่เรื่อแปล ผมมาที่นี่้อารแ่เ็ส์ที่สนุเร้าใ ไม่ใ่พรหมารี”
“เย์เน ุพูเรื่ออะไร?”
เพราะฤทธิ์อไวน์ที่แม้ะีรี่ำ แ่ารื่มิๆ ันหลายแ้ว็ทำให้อออ่อนมึนเมาไ้ ำพูอเาแทรเ้าไปในสิสัมปัะอเธอเพียเลือนรา ไม่รู้ว่าหมายถึอะไร และเมื่อพยายามะิ ริมฝีปาเา็หนัหน่วลมาบนริมฝีปาอิ่มอเธอ ึวามิอเธอออไปนหมสิ้น แนแร่ทั้สอ้าอเี่ยว แนบวามเป็นายแ็ึราวับเหล็ร้อน พาทับลาเรียวาอเธอ ่อนะไล่่ำลมาูบออ มือให่ลูบลำไปถึทรวออิ่ม หลัาสอมือเ้าไปใ้ลำัว ปละอยทรึมันออไป แล้ว พึมพำิิ้นอระห
“โอ ไม่น่าเื่อว่าะยัแน่นนานี้” ายหนุ่มยิ้มเยาะ ้มใบหน้าพาหนวเราสาระายลไปุบเนินออวบอิ่ม แะปลายลิ้นอุ่นเ้าับปลายยอถันสีทับทิม ่อนูรวบเ้าไปเ็มอุ้ปาผ่าวร้อนบเม้มเมามัน
“อื้อ เย์เน!”
แพรวรินทร์ะลึแ่ยัไม่สร่าเมา เธออายุสามสิบแ่ไม่เยสัรั้ที่ะปล่อยให้ใรบุรุล่วล้ำเรือนายไ้ถึเพียนี้ วามปรารถนาร้อนแรูะรุมเร้านเธอั้รับไม่ทัน รู้แ่เพียมือเา ริมฝีปาร้อนผะผ่าวแนบผิวเนื้อ และหว่าาอเธอมีวามทุรนทุราย ถูบาอย่ารบวน ฤทธิ์อไวน์ทำให้วามระาอายโบยบินหายไป เธอส่เสียราทำสิ่ที่น่าอายอบสนอเาเหมือนนระหาย
วามรู้สึแปลใหม่ระุ้นนายสาวสั่นสะท้าน เธอะัเล็น้อย่อนะแทรนิ้วเ้าไปใ้ลุ่มผมสีน้ำาลหนาามสัาา ยามเมื่อหิสาวลืมาึ้น เย์เนเห็นวามปรารถนาร้อนแราบายอยู่เ็มเปี่ยม มันเรียร้อมาพอๆ ับเาเลยทีเียว วามสสัยไหลบ่าเ้ามาในหัวว่า เธอเพิ่รู้รสเสน่หาและไม่เยถููบมา่อน ถ้าเาเื่อว่าเธอไร้เียสา อนนี้เา้อโยนวามินั้นลนรไปไ้เลย
เายอมละาทรวอิ่ม แล้วูบิผิวเนื้อเนียนนุ่มไล่ไ่ึ้นมายัลำอ แ้ม า และมาบที่ริมฝีปาอิ่ม สอลิ้นร้อนเ้าไปหยอล้อูรัลิ้นอุ่นอเธอ แล้วเ้ารอบรอออิ่มู่สวย้วยอุ้มือผ่าวร้อนุเพลิ บีบนวทรวสาวสะพรั่ นิ้วเรียวยาวลึทึ้ยอบัวามสีทับทิมที่สวยเปล่ปลั่ เาเล้าโลมนแพรวรินทร์รับมือไม่ไหว ปล่อยให้เาทำามวาม้อาร เธอรวราไม่หยุ้วยวามเสียเสียวับที่เย์เนำลัปรนเปรอ
“อืม” เย์เนราพึพอใ แม้ิว่าเธอสร้าภาพเป็นหิสาวไร้เียสา แ่มันระุ้นลไในร่าายเาไ้อย่าีเยี่ยม เธอีบทแแนบเนียนมา พอๆ ับหลอให้เามาเมือไทยไ้
“เย์เน”
แพรวรินทร์ยับัวาม้วยวามเสียาย ู่ๆ เย์เน็ถอนริมฝีปาออาเธอ แ่แล้ว็บิเร่าไปทั้ัว เมื่อเาไ้ปลายลิ้นเปียื้น่อยๆ ลาไล้าออระหเรื่อยมานถึเนินเนื้อที่บเบียันอยู่ ้วยอุ้มือทั้สอ้าอเา ปลายลิ้นทีุ่่ม่ำไปหยุยั่วเย้าเม็บัวสีทับทิมบนยอเนิน สลับูลืนุนันไปมาอย่าวาบหวาม หิสาวสั่นสะท้านไปทั้ัว เล็บรีไล้ทั่วแผ่นหลัอเา หวัระบายวามเสียว่าน รวราเสียสั่นฟัไม่เป็นภาษา
เย์เนถอนริมฝีปาออ ้อมอทรวสาวสะพรั่เ่ึ เลยไปถึวหน้าสวยที่เปลี่ยนเป็นสีเอร์รี่สุ น่ำหวาน้วยวามแปลใ แ่ไม่มีเวลาินาน เา้มหน้าลไปอีรั้ ลาลิ้นเรื่อยมาผ่านหน้าท้อแบนไร้ไมันหยุหยอเย้าสะือสวย มือหนาะปบลลาเนินเนื้อสาว ลูบไล้บลึหนัหน่ว แล้วสอผ่านอบาเสามเหลี่ยมัวน้อยเ้าไป สัมผัสอุหลาบที่่ำเยิ้ม้วยหยาน้ำหวานผุพรายึ้นมาาใลาอ เิวนให้นิ้วร้อนแทรลึเ้าไป้นหา และูเหมือนว่าาเสามเหลี่ยมัวน้อยยัเป็นอุปสรร มันึถูมือให่รูรั้ออไปาสะโพสวย เปิเปลือยร่าเธอนหมสิ้น่อหน้าเา ที่แทรเ้ามาอยู่ลาเรียวาสวย ้มใบหน้าลไปนเือบิวามเป็นหิ
“โอ ทำไมสวยอย่านี้” ไวน์ไม่ไ้ทำให้เย์เนมึนเมาเลยสันิ ุหลาบแสนสวยามไม่่าาุหลาบแรแย้มอนี้่าหา ทำให้เาถึับมึนนิว่านเอเมาไปแล้วแน่ๆ มันสวยามนเาอยาทะนุถนอม ่อยๆ แทรสอนิ้วเรียวเ้าไปสู่วามนุ่มลื่นับแบภายใน ไม่ล้าะแะ้อแรลัวว่าลีบอะบอบ้ำามือเา
ร่าามแอ่นายึ้น รับสัมผัสาบ่านาปลายนิ้วร้ายา ที่นุ่มละมุน่อยๆ เพิ่มวามเร่าร้อนรุนแรึ้น ผศีรษะึ้นมอใบหน้ามายอเย์เนที่วนเวียนอยู่่วลาลำัวอเธอ สบประสานวาสีอำพันเหมือนนสับสน สมอมึนนไม่ิถึอะไร นอาวามสุที่เาเฝ้าปรนเปรอให้ ไม่่าาเย์เน ที่หูอื้อาลายไม่ิถึอะไร นอาวามสวยามและลิ่นหอมหวานที่เรียร้อให้เาเร่ารเ้าหาโยพลัน
“เย์เน” แพรวรินทร์ผวาไว่ว้ามือให่ที่สร้าวามสุสม้วยวามเสียาย เมื่อเาผละา โยัวึ้นไปหยิบอะไรสัอย่าหนึ่มาวา้าัว ึ่เธอมอามไม่ทัน
“ผมะหยุโลที่ำลัหมุนว้าอุให้มีแ่วามสนุ และมันะเป็นืนที่้อำ มีทีเ็อะไรัออมาใ้หมนะ๊ะ แพร” เย์เน่อนรอยยิ้มร้าย ยัเ็บใที่เธอหลอใ้เา และเา็ไม่ใ่นโ่ที่ะลับไปมือเปล่า อย่าน้อยเา้อไ้ระบายสิ่ที่ัเ็บ่อนมาประเทศไทย ให้รู้สึเบาัวเสีย่อน เามอร่าเปลือยผุผ่อ รูปร่าเล็ะทัรัอสาวเอเีย วาเาเป็นประาย้วยวามระหายอยาเ็มพิั
“ทีเ็... อะไร?”
ายหนุ่ม้มหน้าลไปปิริมฝีปาอิ่มที่เผยอึ้น ไม่ปล่อยให้เธอพู่อ นึ่อนแะว่าแววาสับสนเหมือนนเริ่มสร่าเมานั้น เธอทำไ้เนียนริๆ ริมฝีปาหยับูบลูบไล้อย่าหนัหน่ว านั้นร่าเพรียวระหที่ไม่เยผ่านมือาย ็ถูเาุรั้ไฟปรารถนาทีุ่ิไปแล้วรั้หนึ่ ให้ลับมาลุพรึ่บไ้ไม่ยาเย็น
“อื้อ เย์เน” หิสาวราฮือ ส่ายหน้าหนีวามเสียเสียว ทรมาน เย์เนพรมูบลอเลียอยู่้าใบหูเล็ แะปลายลิ้นเลาะเล็มที่อบเบาๆ แนแร่ำยำเ็มไป้วยหมัล้ามเนื้ออวัยหนุ่ม อรัร่าเพรียวระหแนบแน่น้วยเพลิพิศวาสเร่าร้อน และวามระหายอยารอบรอร่าายผุผาามสะพรั่
ริมฝีปาหยัลาไล้่ำลมาถึทรวอาวอวบอิ่ม วามหนั่นแน่นสู้มือสะสายาไม่ให้มอไปทาไหนไ้ นอามอวามาวอวบอิ่ม ที่เาเผลอมอ้วยสายาื่นม มือให่โน้มเ้าทรวเ่ึสอ้าเ้าไปเบียิัน แล้ว้มลไปใ้ปลายลิ้นแะสะิเม็บัวสีทับทิม นปลายยอูันยั่วายั่วใ อไม่ไหวที่ะบเม้มแรๆ นแพรวรินทร์ร้อรว้วยวามวาบหวามสั่นระริไปทั้ร่า มือเล็อเี่ยวิรึแผ่นหลัเาไว้แน่น
เย์เนระุยิ้มพึพอใ อาารอบรับอหิสาวทำให้เลือในายหนุ่มพลุ่พล่าน ยิ่เห็นเธอเผยอริมฝีปาน้อยๆ แลบลิ้นเรียริมฝีปาัวเอ็อยาเปรอปรนให้เธอพร้อมเพื่ออบสนอเา ายหนุ่มเร่ารูุนเ้าทรวอวบอิ่ม้วยอุ้ปาผ่าวร้อนและลิ้นสา มือ้าหนึ่เลื่อนไล้ผ่านสี้าเนียนลไปถึ้นาสลัเสลา แล้ววลับึ้นมาลาฝ่ามือลึอุหลาบ่ำุ่ม ราวับ้อหยาน้ำ้าในยามเ้า
“ทรมานเหลือเิน ไ้โปรอย่า... ทรมานัน เย์เน”
แพรวรินทร์ระสับระส่ายเปิปาร้อรวไม่หยุ มือน้อยิทึ้ลบนหัวไหล่หนาหวับรรเทาวามระสัน ฤทธิ์อไวน์ทำให้วามาบ่านู่่าเพิ่มึ้นเป็นสอเท่า ในหัวที่หมุนว้าไม่เหลือวามิใ นอาวามรัวน หวามไหว รู้สึเหมือนใะารอนๆ นหอบหายใไม่ทันับารู่โมอย่าหนัหน่ว ทั้เ้าทรวอวบอิ่ม และอุหลาบามสะพรั่้วยอุ้ปาอุ่น และนิ้วแ็แรอันแสนร้ายาอเา
“มันือวามสุไม่ใ่ารทรมาน และผมะทำใหุ้มีวามสุุมาว่านี้”
เาบอ หลัาร่าสูโยัวึ้นนั่ร่อมสะโพผาย หยิบล่อสี่เหลี่ยมะทัรั้าัวเธอึ้นมาแะ ีถุ ัารสวมใส่อุปร์ป้อันให้ับวามเป็นายให่โอเา ่อหน้าหิสาวที่นอน้อ าโ อ้าปา้า สิสัมปัะเริ่มลับืนมาบาส่วน แ่ทุอย่ามันเิึ้นรวเร็วมา เพียแ่ะพริบายัไม่ทันพูอะไร เา็ปิโอาสอเธอนหม ้วยอุ้ปาที่ประบลมา สร้าวามรุ่มร้อนให้ับเธอนสมอาวโพลนิอะไรไม่ออ นอาเลื่อนไหวร่าน้อยอบสนอเาามสัาา ยามที่ไฟในอารม์ถูปลุเร้าใหุ้โน
เย์เนยับสะโพแบสอบ เ้าหาุหลาบอสวยราวับไม่เยผ่านมือาย นำวามแ็ึเ็บปวอย่าหนั ทัทายลีบุหลาบนำทาไป่อนทีละนิ ท่ามลาวามสับสนว่าเหุใ ุหลาบอโที่เาิว่ามีแ่รูพรุน่าสวยสหนั่นแน่นราวับภาพลวา เสียรวเรียร้อยััไม่หยุ ร่าสาวระสับระส่าย มือน้อยเหนี่ยวรั้เหมือนแรึูในอนนั้น ้อารให้เาสัมผัสเธออย่าลึึ้ มาว่าสร้าวามเสียเสียวทรมาน ายหนุ่มยับสะโพแบสอบเ้าหาายสาวลึึ้ทีละนิ เินหน้าและถอยห่าทำ้ำๆ อยู่อย่านั้น เ้าอุหลาบอสวยที่โอบรัเาไว้เพียนิยัไม่ถึรึ่็เริ่มทำหน้าเหยเราวับนเ็บปว เธอลืมาโพลมอเาราวับ้อารหยุยั้
“พระเ้า่วย!” เย์เนอุทาน เาเอสาวเวอร์ิ้นเ้าแล้วหรือนี่ อารม์ปรารถนาที่สั่สมมาหลายเือนั้แ่แทุยับเธออย่าถึพริถึิผ่านโเียล อนนี้ยิ่เือพล่านมาึ้น ทำให้เา้อารปลปล่อยมาเป็นร้อยเท่าพันเท่า ใาแน่หาวามเป็นายอเาไม่ไ้เ้าไปอยู่ในเนื้อัวอแพรวรินทร์ แ่อนนี้เา้อทำอย่าใอย่าหนึ่ให้เธอสบ และพร้อมมาึ้นเพื่อเา ายหนุ่มอทน่อวามปวร้าวแ่นายที่แทบะปริแ ถอถอนออ แล้ว้มลไปบูบิริมฝีปาอิ่ม สอลิ้นเ้าไปเี่ยวพันลิ้นนุ่มพลิพลิ้วูรัอย่าเร่าร้อน เรียร้อ และเา็ไ้รับารอบสนอระือรือร้นลับืนมา
“อื้อ... เย์เน” แพรวรินทร์รารับวามาบ่านแอ่นอเ้าหาอุ้ปาผ่าวร้อนที่เลื่อนไล้ลมาูุน บเม้ม เ้าทรวทั้สอ้าสลับันราวับหิวระหาย มืออเา ร่าายอเา บนัวเธอทุส่วนทำานอย่าหนั ผิวายหิสาวผ่าวร้อนเป็นทา ยามลิ้นร้อนลาไล้าทรวออิ่มผ่านหน้าท้อแบนราบ ห่อลิ้นแหย่เ้าไปในแอ่สะือสวย แล้ววัปลายลิ้นทัทาย
มือให่ยาเรียวสลัเสลาั้ึ้นแยออ้าๆ ้มมอุหลาบแสนสวยรหน้า้วยสายาหลใหล ่อนะแนบใบหน้าหล่อิอุหลาบสีหวาน วามสวยและลิ่นหอม ยวนยั่วให้เาไล้ลิ้นลิ้มรสน้ำหวานทุหยาหย มิ่ื่ม่ำละเลียไล้อุหลาบ ห่อปลายลิ้นุนันลีบอบาเบานุ่มละมุนราวับว่าลัวะบอบ้ำ
วาสีอำพันเป็นประายอายหนุ่มสบประสานสายาหวานึ้ที่้มมอ เรียวลิ้นเล็แลบเลียริมฝีปาอิ่มนเอ้วยวามรู้สึหวามไหว เรียร้อ เร่ให้ารเลียไล้้วยปลายลิ้น่อยๆ เพิ่มวามเร่าร้อน รุนแร
“อ๊า เย์เน” แพรวรินทร์ิ้นเร่า ส่ายศีรษะไปมาหายใแทบไม่ทัน มือน้อยยุ้มผ้าปูที่นอนนบิเป็นเลียว หัวเ่าที่ถูับั้ึ้นเร็แน่น หนีบศีรษะอเาที่แทรอยู่ลาเรียวา วามรู้สึที่ไ้รับาปลายลิ้นแสนร้ายา ส่ผ่านมาถึร่าาย มันเร่าร้อน ลืนินเธออย่ารวเร็ว อารม์และวามรู้สึยับยั้ ไม่สามารถวบุมไ้แม้แ่อย่าเียว นอาปล่อยัวปล่อยใให้ล่อลอยไปับเปลวเพลิพิศวาส ที่เาสุมมันึ้นมานร้อน่าไปทั้ร่าเธอ
“อืม” เย์เนราึมำิุหลาบอสวย เสียราเรียร้อเร่เร้าและแรระุาายสาว ที่เร่ผลิน้ำหวานออมาอย่า่อเนื่อ ประสบาร์ทำให้รู้ว่าเธอพรัพร้อมแล้ว เมื่อเายับออห่าเพื่อปรับเปลี่ยนเธอ็ไว่ว้าเรียร้อหาวาม่อเนื่อ ายหนุ่มไม่รอ้าถออุปร์ป้อันลอยวืไปแสนไล ไม่ำเป็น้อใ้มัน เา้อารสัมผัสเธออย่าลึึ้้วยผิวเนื้อและัวนอเาั้แ่วินาทีนี้
โปริาม่อพรุ่นี้่ะ
บอแล้ว่าไม่รอๆ ะเป็นยัไ่อน้า ฝาิาม้วยนะะ
สำหรับผู้ที่ไม่อยารออ่านเป็นอนๆ อีบุ๊พร้อมให้โหลแล้วที่เมพ่ะ
สำหรับผู้ที่้อารเล่ม เมน์แ้ไว้ไ้เลย่ะ ถ้ารวบรวมใล้ 50 เล่มะพิมพ์แน่นอน่ะ
 |
|
ความคิดเห็น