คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [OS] มนต์รักยำมะม่วง - hyungki
ยำมะม่วไม่่วยอะไร
เมื่อเมียเมนไม่มา..
“หยุหายใสัทีโว้ยยยย
รำา”
ป่าวรับเมียผมไม่ใ่ผู้หิหรอ
แ่้วยารที่ฮอร์โมนผู้หิในัวมันเยอะ
บวับมีเหุาร์ที่ทำให้นๆนึแปลร่าเป็นเสือุมันมีเพียไม่ี่เหุผลหรอ
เมื่อืนผมหนีไปเที่ยว TTTTTTTT
ผมยืนยันไ้ว่าผมปิเสธไอเพื่อนรัหัเหลี่ยมโหแล้วว่าไปไม่ไ้้อูแลเมีย
มัน็ะยั้นะยอบอร้านนี้นมให่ร้านนี้นมให่ ไอผม็อยาูว่าเ้านมให่ริๆหรือแ่เป็นปอบวม
เสือเป็นห่วนอื่นเ้า (หรอ)
สอเท้าพับเพียบสอมือพนมเลยไมึ
เนี้ยสุท้ายแล้ว็
“ไม่หายใแล้ว๊ะเมีย๋า”
เออเ้าบอรัเมียให้ราบไหว้เมีย ถือโอาสนี้ทำมันะเลย
แ่บอ่อนถ้าอิอ้วนไม่ถือมีในมือูไม่ทำหรอสึ
“ัวเอ๋า..”
ลอใล้าสู้เสือ
“มึไม่้อมา๋าเลยนะ”
้า
้วยเหุผลประาระนีเมื่อวานที่มันมาูบปอเสื้อเ้าทำให้มันเป็นหลัานิ้นสำัในารล่านัโทษีนี้
ผมเลยิ้นไม่หลุแถไม่ออ แ่ริๆ็บอแล้ว
ว่าริๆไปรับไอูฮอนเยๆมันเมาแล้วลืมบ้านเลที่
ส่วนรูปูบนั้นน้อเ้าสะุล้มแล้วมาน..
“นหลายุเียวนะ
มานี้มามาให้นบ้า!”
ที่ทำไ้อนนี้ือทำยัไีให้อิอ้วนเมียรัลับร่าเิม
แ่ปัหาอยู่ที่ว่าแ่หายใยัทำไม่ไ้แล้วะให้้อเมียยัไี
“บอมาสิว่าเมื่อืนไปทำอะไรมาบ้า”
เริ่มลานเ่าไปหาเมื่อเห็นว่าเมียวามี
เออมีเ่า็้อใ้เ่าให้เป็นประโยน์สิท่อไว้ราบเมียไหว้เมียแล้วะไ้ี
นี้ท่อาถาบูาเมียไู้ท่อไปแล้ว
อยูเถอะรอรั้นี้ไปไ้นะ หืมมมม
“ไม่ไ้ทำอะไรเลย๊ะ
ไปถึมัน็เมานลาลับบ้านแล้วไม่ถู”
“ใรเมาันแน่”
“ูฮอนสิ๊ะ
เ้าแพ้เหล้านิัวเอ็รู้”
“ูเอมึรั้แร็ร้านเหล้า
เลิปลิ้นปล้อนสัทีฮยอวอน!”
ิบหายละ โนเสือแแน่ๆละรับานนี้
“ีฮยอนโว้ย
แยำมะม่ว”
โอโห้เสียสวรร์
ู่ๆเสียเปิประู็เ้ามาพร้อมผู้ายที่พรอยยิ้มไว้บนหน้า
มินฮยอเพื่อน้าบ้านที่เป็นเพื่อนับีฮยอนมาแ่ไหนแ่ไร
ริๆ็รวมถึเป็นเพื่อนผม้วยนั้นแหละ
เปิเ้ามาพร้อมยำมะม่วในมือเรียร้อวามสนใาอิอ้วนไ้เป็นอย่าี
โอโห ผมรัยำมะม่ว
ผมยิ้ม่อนะลุึ้นแล้วูเมียรัไปหาเพื่อนสนิท่อนะลูบหลัปอยๆให้อีนอารม์เย็นล
สุท้ายอีอ้วน็ยอมวามีแล้วสะหลอนหน้าไป้วมะม่วินนลืมไปเลยว่าเมื่อี้ำลัสวมบทารอยู่
ถ้าให้ทายผมิว่ามินฮยอรู้ว่าอนนี้ผมำลั้อารวาม่วยเหลือ
ึู่าสีหน้าที่มันำลั่าผมอยู่เวลาที่อิอ้วนมันำลัโยแหลับยำมะม่วนั้น
ผมไ้แ่ทำระพริบาปริบๆบอมันไปว่าอบุมาที่่วยูวันนี้
“อร่อยมั้ย๊ะีฮยอน”
ผมัารเอาน้ำใส่แ้วพร้อมน้ำแ็เย็นเียบเผื่อลวามร้อนในใเมียไปถวาย
่อนะเห็นว่าเมียอ้วนนั้นอารม์เย็นึ้นริๆูาสายาที่เปลี่ยนไป
“เป็นไ๊ะอยาินอะไรเพิ่มอีมั้ย
ูยัไม่อิ่มเลย”
“นี่มึ่าูอ้วนหรอ”
โอ้ยยยยยยปาู
“เห้ยย
อะไรันัวเอไม่ใ่นะ”
“เออมันเป็นห่วมึอยู่
ใเย็นๆสิวะีฮยอน” มินฮยอ็พยายาม่วยผม
“มึ้อรู้ว่ามันทำอะไรมา” อิอ้วนพยายามหาเพื่อนแ่ไม่ทันแล้วมันอยู่ฝัู่แล้วว้ายย
อิโ่ไม่รู้ละสิว่ามันื้อยำมะม่วมา่วยูน่ะ ว้ายยยยยย
“โอ้ย
ัวเอเ้าใผิหมเลยนะ๊ะ”
สอมือยื่นไปนวไหล่อีอ้วนั้แ่อนไหนไม่รู้
มินฮยอพยายามเบี่ยวามสนใ้วยารหันไปเปิทีวี
“ัวเออย่าเป็นแบบนี้สิ
มินฮยอมาหาถึบ้าน” ผมหันไประิบเพราะเห็นว่ามินฮยอสนใแ่ทีวี
ะใ้เพื่อน็ใ้ให้สุ
“ลหรอ
บ้านมันอยู่แ่นี้มันะมา็ไม่แปล”
“ินหมูสามั้นมั้ยัวเอ
เ้ารู้ัร้านีๆนะ”
“ไม่”
“เนื้อวัวละ
อโปรเลยนะ”
“ไม่หิว”
แล้วในมือยำมะม่วที่มึแนเียวเือบหมแล้วนี้ไม่หิวหรอออออ
“หรือว่าะินทั้สออย่าเลยี๊ะ”
“อิู่อน”
“่อบิูนี่็ไม่ว่า”
“ไปเลยมั้ยละ”
เสร็ทาู เอาอแมาล่อละหืมมมมมมมมมมไ้ทุาน
ผมยยิ้มเมื่อเห็นว่าอิอ้วนิับัอผม แ่พาไปินเ้า็สบายัวแ่อาะไม่สบายระเป๋าัสัหน่อยแ่ถือว่าุ้มะทีเียว านนี้้อเมีย้วยำพูไม่ไ้็้อ้วยอิน ีฮยอนะอย่าไม่ยาหรอ
ู่ๆเสียโทรศัพท์็ัึ้น ผมเลยเินไปูที่โฟา่อนะเบิาว้าพอเห็นนที่โทรมา
Rrrrrrr
‘jooheon’
Shittttttttt
โทรมาหาพี่มึหรออนนี้อะ โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ใร!” อิอ้วนหันวับเมื่อเ้าไ้ยินเสียโทรศัพท์อผม
ผมูหน้าอใหู้เพื่อแสวามบริสุทธ์ใ ่อนะโนอิอ้วนวันิ้วเรียอย่าน่าลัว
ฝาบอพ่อบอแม่ผม้วยนะว่าผมรัท่าน
“มารับรนี้๊ะัวเอ” ู่ๆอิอ้วน็เปลี่ยนเสียเป็นเสียหวาน่อนะเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้ม่อนะึโทรศัพท์ผมไปามือแล้วรับพร้อมเปิลำโพ
(ฮัลโหลมึ)
“ว่าะ..ไมึ” ผมอบลับอย่าลัวๆเพราะโนสายาอิอ้วนมัน้ออยู่
ันแบบนี้ี่ะแอยู่แล้ว
นี่มินฮยอยั้อมานั้ลุ้นับผมอีว่าูฮอนมันะหลุพูอะไรออมาบ้า
(เป็นไบ้าวะ)
“ปะเป็นไรละมึ โอ้ย” แ่ประโยแร็โนแรหยิามือพิาอเมียที่ส่รมาภายใน
0.5 วิ นี่แ่ประโยแรถ้ามี่อานี้เปลี่ยนเป็นมีแล้วแหละ
(เมื่อืนไ๊ะ ป๋าเียวนะมึ)
ป๋าอะไรอเมิ โอ้ยยยยย
อิอ้วนเปลี่ยนาหยิเป็นบินผมัวบิ มินฮยอที่เห็นยัทำหน้าเ็บแทน
“ปะป๋า
อะไรอมึเนี้ย” มันโ่หรือโ่วะนานี้แล้วมันวรรู้สัทีว่าผมไม่ปิูาน้ำเสียและประโยพู
ทำไมมันูไม่ออ
“่ายสเื่อ
แถมิพหิลับ่อนนแรอีไม่เบาน้าเนี้ยยยยยย”
น้าเนี้ยเลย้า
“ไอ่ฮยอวอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!”
อิอ้วนแปลร่าอีแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ยัไมาานศพฮยอวอน้วยละันไอสั” << นี่เสียมินฮยอ
END
นเราอะ ะ้อไ้อยู่แล้ว55555555555555555555
ูฮอนไม่รู้เวลาเล้ยยยยยยยยยยยยยย
อโทษสำหรับำหยาบ้วยนะะ
ความคิดเห็น