Best Band รักหมดใจ นายมือกลอง

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5

Best Band รักหมดใจนายมือกลอง

Chapter 5

� � � � � � ฉันได้ข่าวมาว่าพี่ชายของมินฮวานไม่ชอบฉัน และพยายามที่ให้มินฮวานคบกับยัยคังฮเยซองให้ได้ จึงทำให้มินฮวานต้องทะเลาะกับพี่ชายและออกจากบ้านมาหาฉัน ฉันได้แต่ใช้ความคิด ว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตดี แค่พี่ชายเขา ฉันยังผ่านไปไม่ได้ แล้วพ่อกับแม่เขาจะแค่ไหนกัน -_- ทำไมพี่ชายเขาถึงไม่ชอบฉันนัก เขาเคยเจอฉันแล้วรึไง อคติซะไม่มี (นั่นพี่แฟนเธอนะ : คนเขียน)
� � ��
� � � � � � ไม่ได้ๆๆ ต้องพามินฮวานไปส่งคืน ไม่งั้นข่าวจะออกมาไม่ดีแน่ๆ ฉันไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
� ��
� � � � � � �ฉันขับรถมาส่งมินฮวานถึงบ้าน กะว่าส่งเขาแล้วจะกลับเลย แต่มินฮวานก็ลากฉันให้เข้าไปในบ้านด้วย ฉันพยายามบ่ายเบี่ยง แต่สู้แรงช้างเขาไม่ไหว โอเค..ยอม -_- ทุกคนในบ้านอยู่พร้อมหน้ากันเหมือนนัดหมายไว้ ทั้ง พ่อ แม่ และคนที่ไม่ยอมรับฉัน นั่นคือพี่ชายของเขา�
แม่ของเขาวิ่งมากอดผู้เป็นลูกชายคนเล็กทันที ส่วนคนอื่น แค่มองหน้าฉัน ...

"มินฮวาน มาแล้วเหรอลูก หายไปไหนมาตั้งหลายวัน แม่เป็นห่วงลูกมากรู้ไหม..." แค่สามวันเองนะที่เขาอยู่บ้านฉันน่ะ -_-�

"มินฮวาน ฉันเคยบอกนายแล้วใช่มั้ย ว่าให้นายเลิกคุยกับผู้หญิงคนนี้ ทำไมนายไม่ฟังฉันบ้าง!"
� � � � � � � จู่ๆ พี่ชายเขาก็พูดขึ้นมา ฉันตกใจมาก ไม่คิดว่าพี่เขาจะจริงจังปานนี้

"แต่ผมคงเลิกคุยกับรียองไม่ได้ ผมเคยบอกแล้วไง ว่าผมมีแฟนแล้ว นั่นก็คือรียอง ทำไมพี่ไม่ฟังผมบ้างล่ะ?!" �เขาย้อนพี่ชาย อีตานี่ แสบใช่ย่อย -_-

"O_O??? (หน้าตาของพี่ชาย)"

"เอ่อ..สวัสดีค่ะ" นี่อาจจะไม่ใช่เวลาที่ฉันต้องแนะนำตัว แต่ฉันรับบรรยากาศแบบนี้ไม่ไหวจริงๆ

"เธอไม่ต้องมาแนะนำตัว ฉันไม่ได้ถามเธอ ฉันจะคุยกับน้องชายของฉัน เธอไม่ต้องมายุ่ง เธอไม่ใช่คนครอบครัวนี้ อย่าสะเออะ!!"

� � � � � � � � �อุ้ย แรงไปไหม ฉันแค่แนะนำตัวเองนะ ฉันผิดเหรอ ที่ฉันคบกับน้องชายพี่น่ะ ฉันก็รักเขาด้วยหัวใจบริสุทธิ์ พี่เอาอะไรมาตัดสินฉัน พี่รู้จักฉันดีแล้วเหรอ ----> ได้แค่คิด -_-

"พี่อย่ามาว่าผมนะ พี่มีเหตุผลอะไรถึงไม่ชอบแฟนผม?" �นั่นเด่ะ ฉันก็อยากรู้

"ก็เพราะยัยนี่กะจะหวังเกาะนายดังไง ผู้หญิงนอกวงการ ร้อยเล่ห์ แสนลล้านมายา มีหรือที่คนอย่างฉันจะไม่รู้ ไม่มีปัญญาหาแฟนแล้วรึยังไงกันวะ!"
� � � � � � �อ๊ากกกกกกกกกกกกกก แค้นโว้ยแค้น ทำไมพี่คิดแบบนี้ ฉันยืนน้ำตาไหลเลย คือ แลดูเป็นเหตุผลที่น่าโดดตึกตายซะจริงๆ T_T

"พี่มินซาน พอเถอะ พี่รู้อะไรบ้างหรือเปล่าที่พี่พูด พี่รู้จักแฟนผมดีขนาดนั้นเลยเหรอ เหอะ! นี่เหรอคนเป็นพี่ ไร้เหตุผลสิ้นดี"

"แกกล้าว่าฉันเหรอ...!" � เอาแล้ว...บรรยากาศเดือดมาก คนนอกอย่างฉันควรหลบมั้ยเนี่ย�

"ชเวมินซาน!.... หยุดได้แล้ว แกจะไปยุ่งกับน้องทำไม น้องจะรักใครก็เรื่องของน้อง อีกอย่าง แกจะใช้ความคิดงี่เง่าของแกมาตัดสินคนไม่ได้ ฉันไม่เคยสอนแกแบบนี้นะ แม่หนูคนนี้ ฉันก็ไม่เห็นว่าจะอยากเด่นอยากดังอะไร ถ้าเป็นอย่างที่แกว่าจริงๆ แกคงเห็นแม่หนูคนนี้ออกนิตยสาร เต็มไปหมด ไม่คิดบ้างรึไง!!" ��
� � � � � � � � � น่าน...ใช่ค่ะพ่อ หนูเห็นด้วยกับพ่อมาก พ่อมินฮวานกับพี่มินซานนี่ความคิดสุดยอดเลย ^^ แสดงว่าฉันผ่านทางพ่อแล้ว เย้ๆๆ (ยังระรื่น พี่น้องเขาจะต่อยกันแล้ว : คนเขียน)

"แต่พ่อครับ.." �พี่มินซานกำลังจะอ้าปากพูด

"พ่อดูคนออกกว่าแกนะ แกอย่ามาเถียงน้ำขุ่นๆ" � เป็นไงล่ะ จ๋อยเลยพี่มินซาน ฮ่าๆๆๆๆ สะใจจริงๆ อิอิ

"แม่ก็เห็นด้วยกับพ่อนะ แม่เองก็ไม่ชอบคนที่เป็นน้องสาวของเพื่อนแกคนนั้นมากกว่า แม่ดูรู้เลยว่าอยากดัง" �แม่เขาคงหมายถึงยัยคังฮเยซองสินะ ฉันคงเดาถูก�
�
"แล้วนั่นมินฮวานพาแฟนมาแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จักเหรอ?" พ่อเขาถาม เอาล่ะสิ ใครจะเป็นคนตอบ.. ฉันกำลังจะพูดขึ้นแต่......

"ครับ นี่คิมรียอง แฟนผมเองพอดีรียองมาส่งผมน่ะครับ ช่วงที่ผมหายไปคือผมไปอยู่บ้านเธอมา" �O-o อ้าวเห้ยอีตาห้อย ไหงงั้นน่ะ พ่อกับแม่จะคิดไปถึงไหนนน

"ห๊ะ????!" พี่ชายของเขาถึงกับผงะเลยทีเดียว ฉันก็เลยชี้แจงเหตุผล

"คือไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะคะ มินฮวานเขาแค่ไปพักบ้านฉันเฉยๆ ฉันไม่รู้ว่าเขามีปัญหาอะไร แต่พอรู้ก็พาเขามาส่งค่ะ ฉันกับเขา เรายังเด็กเกินกว่าที่จะคิดอะไรมากมาย" �อะไรมากมายของฉันคืออะไรวะ พูดเองมึนเอง ฮ่าๆๆ

"แม่ไม่ได้ว่าอะไรจ้ะ ชื่อรียองสินะ อยู่กินข้าวเย็นกับเราก่อนสิ ^^" �ว้าว...วิเศษมาก

"อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ พอดีว่าหนูแค่มาส่งเขาเท่านั้น ไม่รบกวนคุณแม่ดีกว่าค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะที่ชวนหนู ^_^ ขอตัวกลับเลยแล้วกันนะคะ"�
�
� � � � � � �ฉันโค้งลาพวกเจาทันที มินฮวานก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ ที่จริงฉันก็อยากกินข้าวเย็นด้วยหรอกนะ แต่ถ้าพี่ชายเขายังแอนตี้ฉันอยู่ ฉันกลัวว่าบรรยากาศจะไม่น่าอยู่กว่านี้ ฉันต้องทำให้พี่มินซานเปิดรับฉันให้ได้�

� � � � � � �มินฮวาานเดินมาส่งฉันที่รถ เปิดประตูรถให้ฉัน คาดเข็มขัดนิรภัยให้ฉัน และเหมือนเขาลืมอะไรบางอย่าง เขาเลยเรียกฉันไว้ก่อน

"ฉันลืมอะไรบาอย่างน่ะ"

"อะไรหรอ"

� � � � � � เขาค่อยๆก้มหน้าลวมาหอมแก้มฉัน >////< ทำไรของนาย ฉันเขินนะ ไม่อายครอบครัวมั่งเลย อิตาบ้าเอ๊ย! เอ่อ..แต่ก็มีความสุขนะ อิอิ

"กลับดีๆนะ นี่คือคำอวยพร"�

"บายจ้ะ" �ฉันตอบทั้งที่ยังเขินอยู่ ผู้ชายคนนี้ มีอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ สมแล้วที่ฉํนรักเขามาก ^^
� � � � � � � � � � � �

� � � � � � � �เช้าวันต่อมา ฉันมาโรงเรียนตามปกติ ฉันคงลืมไปว่า ฉันเรียนโรงเรียนเดียวกับพี่โอวอนบิน(เคยอยู่ FT ISLAND และอยู่ตลอดไป) กับพี่ลีฮงกิด้วยล่ะ น่าเสียดายนะพี่พวกเขารีบจบไปเรียนมหาวิทยาลัยกันก่อน ไม่งั้นฉันคงได้วอนให้ขอลายเซ็นต์มินฮวานมาให้ทุกวัน ฮ่าๆๆ

� � � � � � � �เอาล่ะ เข้าเรื่องต่อ วันนี้โชคดดีมากที่ฉันมาก่อนแปดโมง ฉันก็เลยมานั่งรอจีอึนในห้องเรียน ยัยนี่ก็มาช้าซะจริงๆ บ้านอยู่ใกล้โรงเรียนซะเปล่า สายตลอด -_-
� � � � ��
� � � � � � � �พอเพื่อนรักฉันเดินมา ฉันวิ่งเข้าไปหาทันที ยัยนี่ยังไม่รู้ว่าฉันคบกับมินฮวานแล้ว เพราะฉันลืมบอก ฮ่าๆๆ เพื่อนๆอยู่เต็มห้องเลย ไม่เป็นไร กระซิบเอา ๕๕๕๕

"อะไรกันรียอง ถึงกับยืนดักรอ มาแปลกมาก มีอะไรหรือเปล่า?"

"ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ" �ฉันแกล้งบอกเนียนๆ

"อะไรเหรอ เธอชอบทำให้ฉันตื่นเต้นจริงๆเลยเชียว"

"ฉันอยากเป็นแฟนกับมินฮวานจัง ทำไงดี?"

"ถ้าหากเธอได้เป็นแฟนกับมินฮวานจริงๆนะ คิม มยองซู แห่ง INFINITE �คงเป็นสามีฉันไปแล้ว..แค่ออกข่าวกับเขาทำเป็นกระดี๊กระด๊า" (แอลคิม : ผมมาเกี่ยวอะไรด้วย??)

"แล้วถ้าฉันได้เป็นแฟนกับมินฮวานจริงๆเธอจะให้อะไรฉัน" �ฉันท้า

"ฉันให้จะเป็นเบ้ให้เธอเลยหนึ่งเดือน ให้เงินเธอด้วยหมื่นวอน" � หึหึหึหึ เธอพูดเองนะฮันจางฮยอน(เพื่อนอีกคน)

"เอางี้ เดี๋ยวฉันติดต่อหนุ่มๆให้เธอเอง เธอจะได้ไม่ต้องมาฝันเฟี้ยงกะเรื่องแบบนี้" �บ๊ะ ยัยปาร์คคังฮยอง ดูถูกฉันเกินไปแล้ว ฉันไม่ใช่คนยอมคานทองตลอดไปหรอกย่ะ

"ไม่เอาหรอก ฉันมีแฟนแล้ว อุ้บส์!" �อ๊ากกกก หลุดปาก ทีนี้พวกนี้ก็จะคาดคั้นแน่ๆว่าแฟนฉันคือใคร เศร้าใจปากตัวเองแท้หนอชีวิต

"หา? ใครกันตาบอดมาเปนแฟนเธอ!" ยัยจีอึนแลดูตกใจสุดๆ เพราะถ้าฉันมีแฟน ยัยนี่ต้องรู้คนแรก

"ไม่บอกหรอก ยังไม่ถึงเวลา ถ้าฉันพูดออกไหป จะเป็นข่าวเปล่าๆ ไม่พูดเลยดีกว่า"

"แฟนเธอเป็นคนดังรึยังไง ไหนบอกมาสิ ว่าชื่ออะไร อย่าบอกนะว่าเป็นพี่คริส EXO อ่ะ"�

"โอย เอ็กซงเอ็กโซ่อะไรฉันไม่รู้จักหรอก แต่บอกไปพวกเธอก็ไม่เชื่ออยู่ดี อย่ารู้เลย" �ฉันให้ความหวังเพื่อนๆเล่น มันสนุกดีนะ ฮ่าๆๆ

"เฮ้..พวกเรา วันนี้ FT ISLAND มาถ่ายรายการที่โรงเรียนเราล่ะ เดี๋ยวเราไปดูกัน"
� � � � � �
� � � � � � � อ๊ากกกกก โลกกลมไปมั้ย จะมาทำไมวันนี้ >o< �มาช่วงบ่ายด้วย มินฮวานทำไมไม่บกฉันตั้งแต่เมื่อวาน โอย ตาย หมดกัน ต้องสอบอีก สมาธิก็ต้องไปอยู่กับเขา ไม่มีจิตใจจะสอบ ฮือๆๆๆ

-อันนยองฮีรันมัล Hello Hello อีเจน Good bye Good bye-

� � � � � � � �ใครโทรมาตอนนี้วะ เฮือก! เบอร์มินฮวาน(ไม่ได้เมม แต่จำเบอร์ได้) โทรมาทำไมตอนนี้คะคุณแฟน -_- จะฆ่าฉันเหรอแบบนี้

(ฮัลโหล...)

"ค่ะ นั่นใครน่ะ" � ฉันแกล้ง คือต้องเอาให้เนียน

(รียอง นี่ฉันเองนะ เธอจำแฟนตัวเองไม่ได้รึยังไงกัน) �เอาแล้ว ฟังจากเสียง คุณแฟนแลดูอารมณ์เสีย เค้าขอโทษ >o< โอเค ไม่แกล้งแล้วๆ ตายเป็นตายค่ะ

"อุ้ย นายเองเหรอ โทษนะฉันไม่ได้มองอ่ะ" พูดแบบนี้ปุ๊ป เพื่อนๆทั้งหลาย หันมาเป็นตาเดียวกัน

"ใครเหรอ? รียอง เธอเรีก 'นาย' แสดงว่าเป็นผู้ชายใช่มั้ย" ไม่ทันได้ตอบคำถามยัยจีอึน ยัยคังฮยองเอาโทรศัพท์ไปเปิดลำโพง เป็นเหตุให้ ทั้งห้อง ยืนล้อมฉันไว้หมดเลย�

(มีอะไรเหรอรียอง?) �มินฮวานสงสัยแล้วเห็นมั้ย

"เอ่อ...พอีเพื่อนๆฟังด้วยน่ะ แหะๆ"

"คุณเป็นใครคะ?" ยัยคังฮยองถาม

(เป็นบอยแบนด์ครับ) �อีตานี่ตอบได้กวนเบื้องล่างมากๆ

"บอยแบนด์? โอ้ว พระเจ้า" ทุกคนอุทานพร้อมกัน

"แล้วเป็นอะไรกับรียองครับ" �เพื่อนชายชื่อซอดองวุคถามต่อ

(ผมเป็นแฟนของคิมรียองครับ) �เต็มปากเต็มคำ อ๊ากก เขินนนน >///< แต่เพื่อนๆแลดูตกใจมากที่ได้ยินแบบนี้

"เธอมีแฟนแล้วเหรอ" จีอึนหันมาถาม

"ฉันก็บอกพวกเธอแล้ว ไม่เชื่อเอง"

"โธ่...ฉันว่าจะติดต่อหนุ่มๆให้รียองสักหน่อย" �เธอหาเรื่องให้ฉันตายนะคังฮยอง

(คงจะไม่ได้หรอกครับ คนนี้ผมรักมาก และบ่ายนี้ผมก็จะมาถ่ายรายการที่นี่พร้อมกับพี่ๆในวงนะ)

"พี่ๆในวง?" เอาแล้ว ยัยจีอึนสงสัยซะแล้ว

(มีอะไรหรือเปล่าครับ)

"นายคือ ชเวมินฮวาน FT ISLAND ใช่หรือเปล่า" �นั่นไง ยัยจีอึนรู้แล้ว

(เอ่อ..ครับ นั่นคงเป็นเพื่อนรียองที่ชื่อลีจีอึยสินะ)

"นายจะตอบทำไม เพื่อนฉันรู้หมดแล้วนะ >o< "

(ก็เพื่อนเธอถาม ฉันก็ตอบสิ ฉันผิดตรงไหน?)

"นายมันบ๊อง -_-"

(ว่าฉันทำไม เดี๋ยวกินเลย)

"ฉันไม่ใช่ไก่นะ >o< เดี๋ยวตีเลย"

"เอ่อ...รียอง พวกฉันอยู่ด้วยนะ อย่าลืม.." �เออว่ะ จริงด้วย ลืมไปเลย ฮ่าๆๆ ฉันเปิดลำโพงอยู่นี่นา..

"ทำไมรียองโชคดีจังนะ ทำไมฉันถึงไม่มีแบบนี้บ้าง" ยัยคังฮยองเริ่มเพ้อ..นานแล้ว ฮ่าๆๆ

"เอาน่าคังฮยอง" ฉันปลอบ

(ฮ่าๆๆๆ ) � มีเสียงคนในสายหัวเราะออกมา

"มินฮวาน ไว้เจอกันนะ อาจารย์มาแล้ว ฉันเรียนก่อนนะ"

(ครับผม..)
�
� � � � � � � � � � �ฉันกดตัดสายเขา จากนั้นก็เรียน เรียน และสอบ มึนมาก อยากให้ถึงช่วงบ่ายๆเร็วๆจังเลย อยากเจอมินฮวานใจจะขาแล้ว ว่าแล้วว่าสมาธิจะไปจากข้อสอบหมด -_-
� � � � � �
� � � � � � � � � � � ออดดดดดดดดด....
� � � �
� � � � � � � � � � � เสียงสวรรค์ของโรงเรียนดังขึ้น บอกว่าเป็นเวลาเรียนช่วงบ่าย ฉันเดินหาว่าพวกเขาอยู่ตรงไหน ก็พบว่ากำลังนั่งแต่งหน้ากันอยู่ พอพวกเขาถ่ายทำ ฉันก็ยืนดูบนอาคารเรียน มันจะดีกว่านี้ ถ้ารายการจบค่อยไปเจอเขา เขาดูดีมาก ทุกคนในวงก็เช่นกัน พี่ฮงกิก็ดูดีมาก ในรูแหลายรูปดูอ้วนนะ นั่นเพราะช่างกล้องไม่มีมุมถ่าย ฮ่าๆๆ
�
� � � � � � � � � � � พอรายการจบ ฉันก็วิ่งลงจากชั้นสองของอาคารลงไปหาพวกเขา พอเขาเจอฉัน เขาหันมายิ้มอย่างดีใจ แต่ฉันทักพี่ฮงกิ พี่จงฮุน พี่แจจิน และซึงฮยอนก่อน แล้วหันมาหาเขา

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด........." เสียงแฟนคลับกรี๊ดดังลั่นโรงเรียน

"รียอง ทำไมเธอมาช้าจัง ฉันรอเธอตั้งนานรู้มั้ย?"

"ก็คนมันเยอะ ขืนลงมาเหยียบกันตายพอดี รอถ่ายเสร็จค่อยลงมายังดีกว่า"

"ฉันคิดถึงเธอนะ >o<" �ฮ่าาาๆๆๆ ฉันก็คิดถึงนาย แต่นายห่วงความปลอดภัยฉันหน่อยนะ ดูสายตาเหล่าแฟนคลับสิ สงสัยจะตายแล้วว่าใคร�

"ใครเหรอมินฮวานนนน....????" เสียงแฟนคลับคนนึงถามขึ้น

"ใช่ๆๆ ใครกันน่ะ" แล้วก็มีคนมาสมทบ

"อ๋อ คือ..." �มินฮวานกำลังจะพูด พี่ฮงกิแทรกขึ้นมาซะก่อน

"นี่คือ..แฟนตัวจริงของมินฮวานครับ"

"ใช่ครับ แะผมในฐานะลีดเดอร์ อยากให้ทุกคนเข้าใจมักเน่ของเรา อย่าว่าอะไรแฟนสาวของมักเน่นะครับ ผมรับรองว่าผู้หญิงคนนี้ นิสัยดี น่ารักแน่นอน ^^ "�

"ขอบคุณค่ะ จงฮุนโอป้า" �ฉันรักพี่จงฮุนจัง พูดจาถูกใจ ซึ่งฉันก็เบาใจมาก ที่พวกเขารับรองฉันแบบนี้

"และอย่าให้ผมรู้ข่าวไม่ดีนะครับ ว่ามีคนโจมตีมินฮวานเรื่องนี้ พวกเราไม่ปล่อยเอาไว้นะฮะ" �ซึงฮยอน นายน่ารักมาก ฮืออออๆๆๆ ฉันรักเอฟที >o<
��
"แล้วนี่ ถ่ายทำกันเหนื่อยรึเปล่าคะ" ฉันหันไปถามทุกคน

"ก็ไม่เท่าไหร่ โรงเรียนเธออากาศดีมาก ฉันไม่เหนื่อย เพราะรู้ว่าเจอเธอต้องสนุกแน่ๆ ฮ่าๆๆ" หมายความว่าไงของพี่แพะวะ?

"ฮ๋าๆๆ โอเคๆๆ ฉันรีบทำข้อสอบ แล้วมาดูเลยนะเนี่ย" ฉันพยายามเข้าใจ พี่แจจินสื่อสารไม่รู้เรื่องจริงๆ

"นี่...เธอไม่ให้ความสำคัญกับฉันเลยใช่มั้ย ให้ความสำคัญกับข้อสอบอยู่ได้" �โหย..ฉันพูดให้ตัวเองดูดีย่ะ ฉันไม่มีสมาธิทำสักนิด ออกหลังสุดด้วย�

"ถ้าไม่ให้ความสำคัญกับข้อสอบ ฉันก็สอบตกสิ(ตกแน่ๆ) เหมือนกับนายไง ถ้านายไม่ให้ความสำคัญกับงาน นายไม่ดังแน่ๆ ว่ามั้ย?" � � �

"มันก็จริงของเธอนะ"

"นายนี่มัน... ฮ่าๆๆๆๆๆ"

� � � � � � � � พวกเราทุกคน รวมทั้งคนที่ได้ยิน หัวเราะไปกับความติ๊งต๊องของมินฮวาน แบบนี้แหละน่ารักดี นี่ก็เป็นอีกส่วนนึงที่ทำให้ฉันรักเขา

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

เย้ๆๆ จบแล้วหนรึ่งตอน ข้ามมาซะหลายวัน ให้ทุกคนรอเลย เอาเป็นว่า ขอโทษค่าาาา ฮ่าาาาาาาาาาาาาๆๆๆๆๆๆๆ � � ��