ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Lovely Drumer Chapter 2
'Lovely Drumer ปฏิบัติการร้าย แผนรักฉบับนายมือกลอง'
Chapter 2
เช้าวันต่อมา...
มินฮวานตื่นเร็วกว่าฉันมาก ไม่รู้นอนไม่หลับหรือว่าอะไร เล่นตื่นมาตอนตีห้า แล้วมาสะกิดให้ฉันตื่นตาม ฉันก็เลยเลือกที่จะพาเขาไปจ่ายตลาดเล็กๆของหมู่บ้าน ที่มีอาหาร ขนม ต่างๆมากมาย ฉันก็ซื้อสิ่งที่จำเป็น ที่คิดว่าเขาคงกินได้นะ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการเขาก็พาฉันขี่จักรยานกลับบ้าน มันตลกใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆๆ เขาเป็นคนขี่ ฉันซ้อนท้าย (ถ้าเขารับน้ำหนักไหวนะ)
ฉันเล่าให้แม่ฟังว่ามินฮวานพูดไทยได้ แม่ก็ตกใจ แต่ก็ชวนมินฮวานพูดไม่หยุด เขาก็ดูเข้ากับแม่ได้ดี (เบ๋ย..พูดเหมือนเป็นแฟนกันเลยว่ะ)
"มินฮวาน..นายจะกลับเกาหลีเมื่อไหร่" เขามองหน้าแล้วยิ้ม
"ไม่รู้สิ ชักติดใจเมืองไทยแล้วอ่ะ ^__^" ติดใจเมืองไทย หรือติดใจอะไรยะ
"ถ้าเป็นตอนนี้ฉันคงอัพทวิตแล้วบอกว่า ฉันอยู่กับนาย..รับรองพรีมาดอนนาคนอื่นกระทืบฉันตาย"
"โหดปานนั้น -__-" เปล่าหรอก แค่เปรียบเทียบ ฮ่าๆๆ
"ก็นายชอบทำให้ฉันรอ อย่างตอนที่เล่นมิวสิคคัลนายหายไปสองเดือน..ฉันก็รอแล้วนายก็มา พร้อมกับทำปากห้อยๆ"
"เธอว่าฉันปากห้อยเหรอ?!! >O<"
"ก็มันเหมือนนี่นา จะให้เรียกอะไรล่ะ"
"แล้วใครเรียกฉันแบบนี้อีกมั่งเนี่ย ให้ตายเถอะ!!"
"ดูเหมือนว่าทุกคนจะรักและถนอมนายมาก ไม่ทำร้ายนายเลย มีแต่ฉัน ฮ่าๆๆๆๆ" เขาตบแขนฉันเบาๆ "โอย..พูดเล่นก็ไม่ได้"
"เธอนี่ตลกที่สุดเลย.." ไม่ต้องชมหรอก ใครๆก็ว่าแบบนั้น เรื่องเป็นตัวโจ๊กเพื่อนฉันชอบแซว มันบอกแกล้งใครไม่สนุกเท่าแกล้งฉัน -_- น่าภูมิใจมั้ยล่ะ
"พรุ่งนี้ฉันจะกลับมหาลัยแล้วนะ นายจะไปไหนต่อรึเปล่า"
"ฉันต้องการไกด์นำเที่ยว และเธอต้องเป็นไกด์ให้ฉัน"
เรื่องนั้นฉันไม่ปฏิเสธหรอก มันเป็นทางเดียวที่จะได้ใกล้ชิดนายนี่นา
"ได้สิ แต่ขอดูก่อนว่าอาจารย์สอนมั้ย" ถึงสอนก็จะไปล่ะวะ อยากไปจะตาย นานๆได้เจอ
เขาพยักหน้า เมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว ฉันพาเขาขับมอเตอร์ไซค์ไปไร่นา ไปดูควายที่พ่อฉันเลี้ยงกับพืชไร่ต่างๆว่าเป็นยังไง พอเที่ยงก็กะว่าจะพาเขาไปวัด เพราะวันนี้มีผ้าป่ามาจากจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่ทางวัดในหมู่บ้านได้ขอบริจาคเพื่อสร้างกุฏิหลังใหม่ไป
"มินฮวาน...นายเข้าวัดได้มั้ย?"
"เข้าวัดได้มั้ย..?? คืออะไร! ฉันไม่ใช่ผีนะ ถึงจะคนละศาสนากับเธอ ก็ใช่ว่าฉันจะเข้าวัดได้" แล้วจะเถียงเพื่อ...? -_-
"โอเค เข้าวัดไม่ได้ ก็นั่งเล่นที่นี่ รอแม่กลับมาก็ได้"
สุดท้ายก็ไม่ได้ไปวัดเพราะต้องอยู่เป็นเพื่อนเขา เขาเล่นมาคนละศาสนา..ลืมไป ฮ่าๆๆ ฉันเอาคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คของฉันมาให้เขายืมเล่น เพราะฉันเองก็อยากรู้ว่าเขาจะเล่นแอพไรบ้าง ผลปรากฏว่าเขาแค่เข้า Google และ Twitter เช็คความเป็นอยู่ของเมมเบอร์เขาก็เท่านั้น
"มินฮวาน...นายไม่ทวิตหาพรีมาดอนนาหน่อยเหรอ? ทุกคนรอนายอยู่นะ"
"รอฉัน...? รอทำไม ทีพี่แจจินปิดแอคไปไม่เห็นรอ"
"ก็นายเป็นคนสำคัญของฉะ.. เอ้ย ของพรีฯไง ทุกคนคิดถึงนายมาก อีกอย่าง...ทวิตเตอร์ก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน"
"ทำไมเธอถึงคิดว่าทวิตเตอร์เป็นสิ่งสำคัญล่ะ"
"ก็เพราะทวิตเตอร์เป็นช่องทางเดียวที่ทำให้ฉันรู้ว่าพวกนายไม่เคยไปไหน จะอยู่ข้างๆแฟนคลับอย่างพวกฉันไง" เขาดูอึ้งๆจากการที่ได้ยินคำตอบของฉัน มันเป็นความจริงจากใจเลยก็ว่าได้
"ฉันไม่เคยนึกถึงข้อนี้มาก่อนเลย เพราะฉันเอาแต่ไม่ว่างตลอดเลย"
"ที่นายไม่ว่างเพราะนายมัวแต่กินกับนอนใช่มั้ย หน้านายเลยบวมกว่าแต่ก่อนขนาดนี้น่ะ"
")_( เธอว่าฉันหน้าบวมเหรอ?!" เปล่านะ แค่เหลี่ยมเริ่มออกเองงงง ><
"ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แค่ว่านายหน้าบวมกว่าแต่ก่อนเอง ใครจะกล้าว่านายกัน"
"เธอไงกล้าว่าฉัน นี่แอคทวิตเธอใช่มั้ย..?" เขาเปิดเข้าไปในทวิตเตอร์ฉันที่ไม่ได้ออกจากระบบ ซวยแล้วค่ะ -_- ในนั้นแซะมินฮวานไม่ใช่น้อยๆ ตายแน่ๆฉันคราวนี้..
"ก็... ก็.... ฉันไม่คิดว่านายจะอ่านออกไง ฉันเลยทวิตไปหานายทุกวัน"
เขาไม่พูดอะไร แต่กด Follow แอคของฉัน O_O เห้ย! หาเรื่องให้ฉันโดนฆ่าตายเหรอ... หนึ่งนาทีหลังจากเขากดฟอลโล่ฉัน ก็มีน้องพรีมาดอนนาคนหนึ่งเมนชั่นมาหาทันที เหิ๊บ!! เจ๋งซี่ เมนเดียวกันกับฉันนี่เอง มินฮวานกดเข้าไปอ่านเมนชั่นนั้นทันที (ไม่น่าให้พระเอกอ่านภาษาไทยออกเลย ให้ตายดิ : คนเขียน)
'เจ้....มินัลฟอลเจ้กลับด้วยอ่ะ ไมเป็นงี้อ่ะเจ้ๆๆๆ >o<'
จะบอกน้องว่าไงดีล่ะทีนี้ ฮือๆๆ >< มินฮวานทำฉันงานเข้า ฉันมองไปทางมินฮวานเหมือนขอความช่วยเหลือ
"คนที่เมนชั่นหาเธอคือใคร มีรูปฉันด้วย คงเป็นพรีมาดอนนาเหมือนกันสินะ"
"ใช่เลย คนนี้เมนนายเหมือนกัน"
ฉันเลยตัดสินใจตอบเจ๋งซี่ไปว่า...
(เจ้ไม่รู้อ่ะ ไม่รู้จริงๆ -_- แต่ก็ดีใจอ่ะ)
จริงๆจากความรู้สึก เพราะเป็นพรีคนเดียวที่เขาฟอลกลับ(มันเป็นการมโนของคนแต่ง) เป็นสิ่งที่รอมานานแสนนาน(เกินไป)
'เจ้มีไรปิดบังเจ๋งป่ะ?'
(เจ้ป่าว...ไม่มีจริงๆนะน้องสาว [ทำเสียงจริงจัง])
'เจ้อ่ะ ทำไมกุ๊กกุ๊กโก่ะฟอลกลับเจ้ หา???'
"หืม...กุ๊กๆโก่ะ คือใคร?" มินฮวานถาม
"นายไง.." ----> คำตอบ
"ห๊ะ? ทำไมชื่อมันดูแบ๊วๆอย่างงั้นอ่ะ"
"ก็น่ารักดีออก น้องเขาเห็นว่านายชอบกินไก่ เลยตั้งให้ชื่อนี้"
"แล้วมันหมายถึงอะไรอ่ะ" นั่น ได้เวลาขุดคำตอบออกมาจากบ่อแล้วสิคราวนี้
"เอ่อ... กุ๊กกุ๊ก คือ ไก่ ส่วนคำว่า โกะ ภาษาญี่ปุ่นที่นายไปบ่อยๆมันหมายถึงอะไรล่ะ" ฉันถามกลับ
"โหย...ฉันต้องเป็นสาวขนาดนั้นเลยเหรอ ฮ่าๆๆ" เขาหลุดขำออกมา นี่เขาไม่โกรธเหรอ ฉันนึกว่าเขาจะโกรธนะที่ตั้งชื่อแซะเขาทุกวันแบบนี้
"น่ะ..นี่นายไม่โกรธเหรอ?? O_O"
"ฉันจะโกรธทำไม มันน่ารักดีนะที่แฟนคลับคิดอะไรแบบนี้ให้ พรีมาดอนนาไทยไม่เหมือนชาติใดในโลกจริง" ชมในด้านไหนเนี่ย -_-
"นายนี่นะ...."
ยังไม่พูดอะไรต่อ แม่ก็กลับมาพอดี ฉันเลยปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คซะ แล้วไปทำกับข้าวช่วยแม่ ปล่อยให้เขาเล่นกับน้องชายคนเล็กของฉันแทน ซึ่งตอนนี้เจ้าตัวเล็กเหมือนจะติดผู้ชายต่างชาติคนนี้แจเลย หัวเราะไม่หยุด ฉันดีใจนะ ที่น้องชายฉันมีความสุข เพราะฉันเองก็พลอยมีความสุขไปด้วย แต่สุขนี้คงจะอยู่กับฉันได้ไม่นาน เพราะเขาก็คงมีสักวันที่ต้องกลับเกาหลี คิดแล้วเศร้า.. เอาเป็นว่าไม่คิดดีกว่า
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ขออภัยท่านผู้อ่าน ที่ผู้เขียนรู้สึกว่าตอนนี้ไม่หนุกเลย แก้ตัวตอนหน้านะคะ แหะๆ
มินฮวานตื่นเร็วกว่าฉันมาก ไม่รู้นอนไม่หลับหรือว่าอะไร เล่นตื่นมาตอนตีห้า แล้วมาสะกิดให้ฉันตื่นตาม ฉันก็เลยเลือกที่จะพาเขาไปจ่ายตลาดเล็กๆของหมู่บ้าน ที่มีอาหาร ขนม ต่างๆมากมาย ฉันก็ซื้อสิ่งที่จำเป็น ที่คิดว่าเขาคงกินได้นะ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการเขาก็พาฉันขี่จักรยานกลับบ้าน มันตลกใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆๆ เขาเป็นคนขี่ ฉันซ้อนท้าย (ถ้าเขารับน้ำหนักไหวนะ)
ฉันเล่าให้แม่ฟังว่ามินฮวานพูดไทยได้ แม่ก็ตกใจ แต่ก็ชวนมินฮวานพูดไม่หยุด เขาก็ดูเข้ากับแม่ได้ดี (เบ๋ย..พูดเหมือนเป็นแฟนกันเลยว่ะ)
"มินฮวาน..นายจะกลับเกาหลีเมื่อไหร่" เขามองหน้าแล้วยิ้ม
"ไม่รู้สิ ชักติดใจเมืองไทยแล้วอ่ะ ^__^" ติดใจเมืองไทย หรือติดใจอะไรยะ
"ถ้าเป็นตอนนี้ฉันคงอัพทวิตแล้วบอกว่า ฉันอยู่กับนาย..รับรองพรีมาดอนนาคนอื่นกระทืบฉันตาย"
"โหดปานนั้น -__-" เปล่าหรอก แค่เปรียบเทียบ ฮ่าๆๆ
"ก็นายชอบทำให้ฉันรอ อย่างตอนที่เล่นมิวสิคคัลนายหายไปสองเดือน..ฉันก็รอแล้วนายก็มา พร้อมกับทำปากห้อยๆ"
"เธอว่าฉันปากห้อยเหรอ?!! >O<"
"ก็มันเหมือนนี่นา จะให้เรียกอะไรล่ะ"
"แล้วใครเรียกฉันแบบนี้อีกมั่งเนี่ย ให้ตายเถอะ!!"
"ดูเหมือนว่าทุกคนจะรักและถนอมนายมาก ไม่ทำร้ายนายเลย มีแต่ฉัน ฮ่าๆๆๆๆ" เขาตบแขนฉันเบาๆ "โอย..พูดเล่นก็ไม่ได้"
"เธอนี่ตลกที่สุดเลย.." ไม่ต้องชมหรอก ใครๆก็ว่าแบบนั้น เรื่องเป็นตัวโจ๊กเพื่อนฉันชอบแซว มันบอกแกล้งใครไม่สนุกเท่าแกล้งฉัน -_- น่าภูมิใจมั้ยล่ะ
"พรุ่งนี้ฉันจะกลับมหาลัยแล้วนะ นายจะไปไหนต่อรึเปล่า"
"ฉันต้องการไกด์นำเที่ยว และเธอต้องเป็นไกด์ให้ฉัน"
เรื่องนั้นฉันไม่ปฏิเสธหรอก มันเป็นทางเดียวที่จะได้ใกล้ชิดนายนี่นา
"ได้สิ แต่ขอดูก่อนว่าอาจารย์สอนมั้ย" ถึงสอนก็จะไปล่ะวะ อยากไปจะตาย นานๆได้เจอ
เขาพยักหน้า เมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว ฉันพาเขาขับมอเตอร์ไซค์ไปไร่นา ไปดูควายที่พ่อฉันเลี้ยงกับพืชไร่ต่างๆว่าเป็นยังไง พอเที่ยงก็กะว่าจะพาเขาไปวัด เพราะวันนี้มีผ้าป่ามาจากจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่ทางวัดในหมู่บ้านได้ขอบริจาคเพื่อสร้างกุฏิหลังใหม่ไป
"มินฮวาน...นายเข้าวัดได้มั้ย?"
"เข้าวัดได้มั้ย..?? คืออะไร! ฉันไม่ใช่ผีนะ ถึงจะคนละศาสนากับเธอ ก็ใช่ว่าฉันจะเข้าวัดได้" แล้วจะเถียงเพื่อ...? -_-
"โอเค เข้าวัดไม่ได้ ก็นั่งเล่นที่นี่ รอแม่กลับมาก็ได้"
สุดท้ายก็ไม่ได้ไปวัดเพราะต้องอยู่เป็นเพื่อนเขา เขาเล่นมาคนละศาสนา..ลืมไป ฮ่าๆๆ ฉันเอาคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คของฉันมาให้เขายืมเล่น เพราะฉันเองก็อยากรู้ว่าเขาจะเล่นแอพไรบ้าง ผลปรากฏว่าเขาแค่เข้า Google และ Twitter เช็คความเป็นอยู่ของเมมเบอร์เขาก็เท่านั้น
"มินฮวาน...นายไม่ทวิตหาพรีมาดอนนาหน่อยเหรอ? ทุกคนรอนายอยู่นะ"
"รอฉัน...? รอทำไม ทีพี่แจจินปิดแอคไปไม่เห็นรอ"
"ก็นายเป็นคนสำคัญของฉะ.. เอ้ย ของพรีฯไง ทุกคนคิดถึงนายมาก อีกอย่าง...ทวิตเตอร์ก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน"
"ทำไมเธอถึงคิดว่าทวิตเตอร์เป็นสิ่งสำคัญล่ะ"
"ก็เพราะทวิตเตอร์เป็นช่องทางเดียวที่ทำให้ฉันรู้ว่าพวกนายไม่เคยไปไหน จะอยู่ข้างๆแฟนคลับอย่างพวกฉันไง" เขาดูอึ้งๆจากการที่ได้ยินคำตอบของฉัน มันเป็นความจริงจากใจเลยก็ว่าได้
"ฉันไม่เคยนึกถึงข้อนี้มาก่อนเลย เพราะฉันเอาแต่ไม่ว่างตลอดเลย"
"ที่นายไม่ว่างเพราะนายมัวแต่กินกับนอนใช่มั้ย หน้านายเลยบวมกว่าแต่ก่อนขนาดนี้น่ะ"
")_( เธอว่าฉันหน้าบวมเหรอ?!" เปล่านะ แค่เหลี่ยมเริ่มออกเองงงง ><
"ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แค่ว่านายหน้าบวมกว่าแต่ก่อนเอง ใครจะกล้าว่านายกัน"
"เธอไงกล้าว่าฉัน นี่แอคทวิตเธอใช่มั้ย..?" เขาเปิดเข้าไปในทวิตเตอร์ฉันที่ไม่ได้ออกจากระบบ ซวยแล้วค่ะ -_- ในนั้นแซะมินฮวานไม่ใช่น้อยๆ ตายแน่ๆฉันคราวนี้..
"ก็... ก็.... ฉันไม่คิดว่านายจะอ่านออกไง ฉันเลยทวิตไปหานายทุกวัน"
เขาไม่พูดอะไร แต่กด Follow แอคของฉัน O_O เห้ย! หาเรื่องให้ฉันโดนฆ่าตายเหรอ... หนึ่งนาทีหลังจากเขากดฟอลโล่ฉัน ก็มีน้องพรีมาดอนนาคนหนึ่งเมนชั่นมาหาทันที เหิ๊บ!! เจ๋งซี่ เมนเดียวกันกับฉันนี่เอง มินฮวานกดเข้าไปอ่านเมนชั่นนั้นทันที (ไม่น่าให้พระเอกอ่านภาษาไทยออกเลย ให้ตายดิ : คนเขียน)
'เจ้....มินัลฟอลเจ้กลับด้วยอ่ะ ไมเป็นงี้อ่ะเจ้ๆๆๆ >o<'
จะบอกน้องว่าไงดีล่ะทีนี้ ฮือๆๆ >< มินฮวานทำฉันงานเข้า ฉันมองไปทางมินฮวานเหมือนขอความช่วยเหลือ
"คนที่เมนชั่นหาเธอคือใคร มีรูปฉันด้วย คงเป็นพรีมาดอนนาเหมือนกันสินะ"
"ใช่เลย คนนี้เมนนายเหมือนกัน"
ฉันเลยตัดสินใจตอบเจ๋งซี่ไปว่า...
(เจ้ไม่รู้อ่ะ ไม่รู้จริงๆ -_- แต่ก็ดีใจอ่ะ)
จริงๆจากความรู้สึก เพราะเป็นพรีคนเดียวที่เขาฟอลกลับ(มันเป็นการมโนของคนแต่ง) เป็นสิ่งที่รอมานานแสนนาน(เกินไป)
'เจ้มีไรปิดบังเจ๋งป่ะ?'
(เจ้ป่าว...ไม่มีจริงๆนะน้องสาว [ทำเสียงจริงจัง])
'เจ้อ่ะ ทำไมกุ๊กกุ๊กโก่ะฟอลกลับเจ้ หา???'
"หืม...กุ๊กๆโก่ะ คือใคร?" มินฮวานถาม
"นายไง.." ----> คำตอบ
"ห๊ะ? ทำไมชื่อมันดูแบ๊วๆอย่างงั้นอ่ะ"
"ก็น่ารักดีออก น้องเขาเห็นว่านายชอบกินไก่ เลยตั้งให้ชื่อนี้"
"แล้วมันหมายถึงอะไรอ่ะ" นั่น ได้เวลาขุดคำตอบออกมาจากบ่อแล้วสิคราวนี้
"เอ่อ... กุ๊กกุ๊ก คือ ไก่ ส่วนคำว่า โกะ ภาษาญี่ปุ่นที่นายไปบ่อยๆมันหมายถึงอะไรล่ะ" ฉันถามกลับ
"โหย...ฉันต้องเป็นสาวขนาดนั้นเลยเหรอ ฮ่าๆๆ" เขาหลุดขำออกมา นี่เขาไม่โกรธเหรอ ฉันนึกว่าเขาจะโกรธนะที่ตั้งชื่อแซะเขาทุกวันแบบนี้
"น่ะ..นี่นายไม่โกรธเหรอ?? O_O"
"ฉันจะโกรธทำไม มันน่ารักดีนะที่แฟนคลับคิดอะไรแบบนี้ให้ พรีมาดอนนาไทยไม่เหมือนชาติใดในโลกจริง" ชมในด้านไหนเนี่ย -_-
"นายนี่นะ...."
ยังไม่พูดอะไรต่อ แม่ก็กลับมาพอดี ฉันเลยปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คซะ แล้วไปทำกับข้าวช่วยแม่ ปล่อยให้เขาเล่นกับน้องชายคนเล็กของฉันแทน ซึ่งตอนนี้เจ้าตัวเล็กเหมือนจะติดผู้ชายต่างชาติคนนี้แจเลย หัวเราะไม่หยุด ฉันดีใจนะ ที่น้องชายฉันมีความสุข เพราะฉันเองก็พลอยมีความสุขไปด้วย แต่สุขนี้คงจะอยู่กับฉันได้ไม่นาน เพราะเขาก็คงมีสักวันที่ต้องกลับเกาหลี คิดแล้วเศร้า.. เอาเป็นว่าไม่คิดดีกว่า
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ขออภัยท่านผู้อ่าน ที่ผู้เขียนรู้สึกว่าตอนนี้ไม่หนุกเลย แก้ตัวตอนหน้านะคะ แหะๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น