Best Band รักหมดใจ นายมือกลอง

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4

Best Band รักหมดใจนายมือกลอง


Chapter 4

              หลายวันแล้วที่ฉันไม่ได้เจอมินฮวานเลย เขาก็ไม่โทรหาฉัน ฉันก็ไม่โทรหาเขา โอย...เหงาสิ้นดี -_-' แต่ก็ได้ข่าวว่าพวกเขาลงนิตยสารอยู่หลายเล่ม ซึ่งแน่นอนว่าฉันก็ตามซื้อทุกเล่มอยู่ดีนั่นแหละ พลาดไม่เคยได้จริงๆ ลองโทรหาเขาสักหน่อยดีกว่า

อ่าาาา....ฝากข้อความเสียง =_=

"กรุณาบันทึกข้อความของท่านหลังเสียงสัญญาณ ติ๊ด!"

"มินฮวาน ฉันคิดถึงนายนะ เหงาจังเลยเวลาที่เราสองคนไม่ได้คุุยกันน่ะ ก็ต้องทำใจล่ะนะ นายมันเป็นร็อคเกอร์บอยแบนด์ชื่อดังที่สุดในเกาหลีนี่นา..(ปานนั้น : คนเขียน) อย่าลืมกินอาหารให้ตรงเวลาล่ะ พ่อคนชอบไก่ บาย"

            วันนี้อากาศดี มาเรียนได้สบายๆ กลับบ้านไปพักผ่อนหย่อนใจกับการฟังเพลง FT ISLAND ดีกว่า ฮ่าๆๆ 
 
          ออดดดดดดด......
          เด็กม.ต้นยืนมุงดูอะไรกันหน้าโรงเรียน -_- ก็แค่ผู้ชาย เขามายืนรอแฟนเขาหรือเปล่า เด็กพวกนี้ไร้สาระกันจริง (แกวิ่งตามศิลปินนี่คือไรจ๊ะแม่นางเอก : คนเขียน) ไปดีกว่า เอ๊ะ? เดี๋ยวนะ นั่นมันเฮียแพะลีแจจินไม่ใช่หรอ O_o เขามาหาใคร? 
เฮ้ๆ อย่าหันมาทางฉันเซ่ >_<

"เธอใช่คิมรียองหรือเปล่า?"  เปลี่ยนคำถามได้มั้ย มาคำถามเดียวกับยัยคิมรียองเมื่อสองอาทิตย์ก่อนเลย -_-

"ค่ะ ว่าไงคะพี่แจจิน"

"มากับพี่หน่อยสิ พี่จะพาไปที่แห่งหนึ่ง..."   ที่แห่งหนึ่งหรอ?

"ที่ไหนคะ ไม่ไปไม่ได้เหรอคะ -_-" 

"ไม่ได้ๆๆ มีคนรอเธออยู่ ไปเถอะ เร็วเข้า"

"ก็ได้ค่ะ "

             ฉันเดินตามพี่แจจินไปแต่โดยดี  ทำไมพี่ไปจอดรถใกล้บ้านยัยจีอึนเพื่อนเลิพฉันจังเนี่ย -_- อยากรู้จังว่าใครรอฉันอยู่ในรถ เอ๊ะ รถคันนี้ ของชเวมินฮวานนี่นา เขามาทำไรที่นี่?

"เอ่อ..พี่คะ ไม่ไปไม่ได้เหรอ??"

"ไม่ได้!!"

"ToT..." แงๆๆ กลัวอ่า ทำไมแพะโหดจัง T-T

"ฉันพามาแล้ว ที่เหลือนายก็พูดกันเองแล้วกัน" เขาหันไปพูดกับเมมเบอร์ ลืมไป ว่า ณ บริเวณนี้ FT อยู่ครบจ้ะ มากันทำม๊ายยยยย -_-

"ฉันพูดแทนละกัน" พี่ฮงกิเสนอ "คืองี้นะ มินฮวานอยากเจอเธอมากเลย ก็เลยขอให้พวกพี่มาดักรอเธอหน้าโรงเรียน เธอก็คงรู้ดีในฐานะพรีมาดอนนา ว่ามินฮวานของเราขี้อายมากแต่ไหน"

"แต่ฉันเห็นแค่พี่แจจินคนเดียวนี่คะ" ฉันตอบอย่างกวนๆ

"เออน่า ฟังให้จบก่อน วันที่เธอฝากข้อความเสียงมาหาเขาน่ะ เขาว่าจะโทรกลับ แต่เขาก็ไม่กล้า มันก็หนักพวกพี่น่ะสิ พวกพี่ทนไม่ไหวถ้าเห็นมักเน่น้อยๆต้องมีความทุกข์ใจ" เกริ่นซะยาว เข้าใจตั้งแต่ประโยคแรกแล้วป๋า -_-

"ทำไมล่ะคะ ฉันไม่เข้าใจอยู่ดี"   ฉันแกล้ง เพราะฉันรู้ดีว่าหมายถึงอะไร

"นี่เราพูดขนาดนี้แล้วเธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ฉันล่ะเชื่อเธอเลยจริงๆ" ใจเย็นๆสิซึงฮยอน นี่นายหึงอิตามินฮวานใช่มั้ย นายเลยออกตัวแรงแบบนี้น่ะ =_=

"พอเถอะครับ เดี๋ยวผมจะคุยกับเธอเอง" มินฮวานโพล่งขึ้นมา ทุกคนเลยหันมองหน้ากัน สรุปคือ ฉันก็เดินตามมินฮวานไป -_-

          เขาพาฉันเดินไปที่สวนสาธารณะซึ่งช่างไร้ผู้คนอย่างกับเตรียมกันไว้จริงๆ แต่ก็สวยมากนะ สถานที่เงียบๆแบบนี้ล่ะที่ฉันชอบ เขาจะบอกอะไรกับฉันนะ

"ฉันมีอะไรจะบอกเธอ"  เขานั่งลงบนเก้าอี้ แล้วพูดขึ้นมา ฉันเลยนั่งฟัง

"อะไรเหรอ? ขอแบบตรงๆไม่ต้องอ้อมค้อมนะ"

"คือ... ฉัน... ฉัน...... ฮึ่ม..! ฉันรักเธอ!!"

"O-O" ---> นี่คือหน้าตาของฉันตอนนี้ ตกใจมากเลย ทำไมเขาถึงตัดสินใจบอกรักฉัน

"ฉันอาจจะบอกรักเธอเร็วไปหน่อย แต่ฉันมั่นใจมากว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว ฉันเพิ่งรู้เมื่อตอนที่เธอห่่างไป ไม่ได้คุยกับเธอมันอ้างว้างอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ทั้งที่จริง ฉันเป็นคนที่เงียบมาก ถ้าไม่จำเป็นฉันแทบไม่หัวเราะเลย แต่เธอเข้ามาเปลี่ยนชีวิตฉัน แค่ฉันหลับตาแล้วนึกถึงหน้าเธอฉํนก็ยิ้มออกแล้ว ฉันทรมานมากนะ ช่วงเวลาเกือบเดือนที่เราแทบไม่ได้เจอกันเลย"

"ฉันเข้าใจ นายคิดดีแล้วเหรอว่านายรักฉัน"

"ฉันคิดทุกวันและตลอดเวลา ไม่มีวันไหน ไม่คิดถึงยัยบ้าอย่างเธอเลย"  อ้าว -_-

"ทำไมพูดงั้นน่ะ?"

"ก็ฉันจำวันที่เธอบอกกับนักข่าวได้ขึ้นใจว่าไม่รู้จักฉัน ครั้งแรกที่ได้ยิน ฉันน้ำตาตกในนะจะบอกให้"

"ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะพูดหรอก ฉันรำคาญยัยคังฮเยซอง ที่ลากฉันไป ตั้งใจจะให้นายและฉันขายหน้า ต้องการให้นายเสียหาย"

"แต่ก็ดีนะ ที่เธอตอบไปแบบนั้น"

"ทำไมล่ะ"

"ฉันเลยรู้สึกว่าเธอสำคัญกับฉันมากไง"

">////<"  เขินเด่ะเขินนนน

"ว่าแต่..เธอยังไม่ได้บอกฉันเลยนะ ว่าเธอรักฉันมั้ย"  ยังจะถามอีกเหรอ ทั้งที่ฉันแสดงออกจนไม่เหลือยางอายแล้ว -_-

"นายยังจะถามฉันอีกเหรอ"

"ฉันก็รู้ แต่ออยากได้ยินจากปากเธอ"

"ก็ได้ ฉันรักนาย อุ๊บ! O_o ฟหกด่าสวงวนนยทื๊ฌฺีดิอหนร่่????"

        เพียงแค่นั้นฉันก็ถูกเขาคว้าไปจูบทันที อ่า..เป็นจูบแรกที่ฉันประทับใจมาก (NC เยอะไม่ได้ ๕๕๕๕ จินตนาการเอาเองนะคะ : คนเขียน)  ฉันรู้ว่าเมมเบอร์แอบดูฉันอยู่ แต่ใครจะสนล่ะ คนกำลังมีความสุข อยากหยุดเวลานี้ไว้นานๆ >///<

"ฮิ้ววว...ดีใจด้วยนะ มักเน่ของเรามีแฟนสักที ^^ "  พี่จงฮุน เริ่มแซว ฉันกับมินฮวานเลยผละออกจากกันอย่างเขินๆ 

"ช่าย....." นี่เป็นเสียงเมมเบอร์ที่เหลือ -_- สามัคคีกันเกิน

"แถมพวกเราได้เห็นฉากเด็ดๆอีกด้วย เสียดายจังที่ไม่มีรูปเก็บไว้"  พี่ฮงกิต้องการจะสื่ออะไร

"อย่าเลยพี่ ผมอาย.." นายไม่ได้อายคนเดียวนะ ฉันก็อาย ดูพี่ๆนายแต่ละ เหมือนคนที่ไหน เกรียนตัวพ่อทั้งนั้น

"งั้นเรา 6 คนมาถ่ายรูปเป็นที่ระลึกเถอะ ถ่ายรูปคู่ให้มินฮวานก่อนๆ" ซึงฮยอนบอก

"อ้าว นายไม่ได้หึงมินฮวานหรอกเหรอซงซึง?" ซึงฮยอนมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง ฉันพูดไรผิดไป?

"ยัยบ้า ฉันชอบผู้หญิง ไม่ได้เป็นเกย์ เธอคิดได้ไงเนี่ย!!"

"ก็ฉันเห็นพวกนายแทบไม่ห่างกันเลยนะ นายจะว่าฉันไม่ได้"

"โอย..ยัยบ๊อง มินฮวาน นายเอาแฟนนายไปเก็บ -_-"

"รียอง เธอคิดได้ไง ฉันรกับซึงฮยอนน่ะ เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันที่เข้าใจกัน นี่อย่าบอกนะตลอดเวลาที่เป็นพรีมาดอนนาเธอคิดแบบนี้"

"ฉันสารภาพเลย ว่าเคยเชียร์นายกับซึงฮยอนล่ะ ฮ่าๆๆๆ"  ทุกคนหัวเราะในความคิดอันติ๊งต๊องของฉัน น่ารักดีออก 

            ต่อจากนี้ เราทั้ง 6 คนวางแผนหาพื้นที่ฉลอง เห็นพี่แจจินอยากฉลอง แต่ให้พี่จงฮุนเป็นคนหาที่ สุดท้ายพี่ฮงกิบอกว่าไปเที่ยวห้างฯ ไปกิน(ไม่พ้นเรื่องนี้) ร้านที่ดังที่สุดในย่านนี้ โดยพี่ฮงกิจะเลี้ยงเอง เพราะพี่รวย ฮ่าๆๆ เพ้นท์เล็บแต่ละทีหมดเป็นหมื่น  

           เมื่อกินอิ่มกันแล้ว พวกเขาพาฉันถ่อไปไกลถึงปูซาน ซึ่งเป็นเทศกาลหนังพอดี มีหนังผีเข้ามาใหม่ด้วย ไม่รอช้า พี่จงฮุนลากเข้าโรงหนัง(โดยมีซึงฮยอนไปซื้อตั๋ว) ทั้งหกคน อ๊ากกก ฉันกลัวหนังผีนะ >O< 

           ที่เด็ดกว่าได้ดูหนังผีก็คือ..มินฮวานของฉันกลัวผีค่ะ ฮ่าๆๆ กอดฉันซะแน่น มันหายใจไม่ออกโว้ย! -_- 
"นี่มินฮวาน นายกลัวขนาดนั้นเลยหรอ"

"อย่าพูดสิ ฉันยิ่งกลัวๆอยู่"

"ถ้านายไม่กล้าดูเปลี่ยนเรื่องดูก็ได้นะ" เพราะฉันก็กลัว >_<

"ไม่เอา ฉันอยากดูหนังผีมากกว่า เวลากลัวฉันจะกอดเธออยู่แบบนี้"

">///<"  พูดไม่ออกค่ะ เขิน...

        แล้วเขาก็นั่งกอดฉันอยู่อย่างนั้นแหละ ความกลัวเลยกลายเป็นความโรแมนติกแทน พวกเราดูจนจบ ก็เดินไปหาซื้อของกลับโซล มินฮวานซื้อของให้ฉันตั้งหลายอย่าง ฉันเลยซื้อตุ๊กตาปิกาจูให้เขา ซึ่งแน่นอนว่าถูกใจอิเด็กอนุบาลคนนี้มาก ฮ่าๆๆ คนบ้าอะไร โตจนป่านนี้ชอบตุ๊กตา ฉันขอให้มินฮวานมาส่งฉันกลับบ้าน เพราะนี่ก็สองทุ่งกว่าแล้ว พี่สาวฉันกำลังรอบ่นฉันแน่ๆ
"มินฮวาน ฉันว่าเรากลับเถอะ ขืนกลับดึกกว่านี้ พี่ฮยุนรีฉันต้องบ่นแน่ๆ"

"โอเคครับเจ้าหญิง" ตาบ้า ชอบทำให้เขินตลอด

"เธอว่าพี่สาวเธอชื่ออะไรนะ" จู่ๆพี่ฮงกิถามขึ้น

"คะ อ๋อ คิมฮยุนรีค่ะ"

"ฉันจีบได้มั้ย?" ฉันกลัวพรีมาดอนนาคนอื่นมาตบพี่สาวฉัน

"ฉันเอาใจช่วยค่ะ"

"ขอบใจมาก ^^ " จะรอดมั้ยนะพี่สาวเรา

"งั้นเดี๋ยวผมไปส่งรียองก่อนนะครับ"

"เดี๋ยวนี้ไม่เรียกฉันว่าคิมรียองแล้วเหรอ"

"เรียกเป็นบางเวลาน่า เวลานี้เราเป็นแฟนกัน เราสนิทกันมากขึ้นแล้วนะสาวน้อย ^_^" อ๊ายยย ฉันชอบรอยยิ้มของเขาจัง

         เมื่อถึงบ้าน พี่สาวฉันรีบลงมาถามฉันยกให้เลยว่าฉันหายไปไหนมา แน่นอน น้ำเสียงที่ออกมาไม่ใช่การบ่นอย่างเห็นได้ชัดค่ะ -_-
"เธอเป็นแฟนกับมินฮวานแล้วเหรอ"

"ทำไมเหรอคะ"

"ก็เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยจัง"

"......."  วิธีการไม่ตอบ ให้พี่สาวคิดเองคือวิธีที่ดีที่สุดค่ะ

"อย่าบอกนะว่าเป็นแฟนกันจริงๆ"

"อิอิ ค่ะ ^_^ "

"O_o โอ้ว อย่างนี้ฉันก็เอาไปอวดเพื่อนๆได้เลยสิว่าฉันมีน้องเขยอยู่ FT ISLAND"

"มะ ไม่ได้นะพี่ ไม่ได้เด็ดขาด นี่มันเพิ่งเริ่มต้น ความสัมพันธ์ของฉันกับเขายังไม่แน่ไม่นอนเลยนะ"

"จ้า...คุณน้อง พี่แค่ล้อเล่นน่า รู้อยู่หรอก"

           ตลกจัง ถึงจะเป็นพี่สาวที่อารมณ์รวน กวนๆ แต่เราก็รักกันและช่วยกันเหลือกันอยู่ตลอด จนฉันลืมเรื่องที่พี่ฮงกิฝากมาซะสนิท รีบบอกก่อน เดี๋ยวลืม
"พี่.."

"หือ..."

"มีคนชอบพี่ด้วยล่ะ ฉันเลยเปิดทางให้"

"ใครเหรอ ฉันรู้จักมั้ย"

"เขาชื่อลีฮงกิ"

"O_o ลีฮงกิ อิตาคลั่งไคล้หัวกะโหลกและรักการเพ้นท์เล็บน่ะเหรอ?"

"ค่ะ"

"อ๊ากกกกกกกกกกกกก.....!!!! ฉันฝันไปมั้ยเนี่ย >o<"

           แล้วนางก็ทำหน้าตาตื่นตกใจต่อไป ฮ่าๆๆ น่ารักดีนะ เวลาพี่สาวฉันเป็นแบบนี้ คงชอบพี่ฮงกิเหมือนกันสิท่า

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


เย้ๆๆ จบแล้ว พิมพ์ไปฟังเพลงเกาะไป มีความสุขมากๆ ๕๕๕๕ ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ ^_^