คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Bass,Love Chapter 1
ตอนนี้ฉันพาหนุ่มปริศนามาเลี้ยงไอศกรีมเป็นการขอบคุณ เขาแต่งตัวปกปิดมากนะ ฉันอยากจะจ้องเขาจังๆมาก แต่ฝั่งตรงข้ามเอาแต่ก้มหน้า พี่ก้มหาขนตัวเองหรอคะ?? -_____-
เมื่อไหร่จะเงยหน้าขึ้นมาได้ซักที ผู้ชายอะไรไร้มารยาท นี่ต้องให้ผู้หญิงเขาเป็นฝ่ายทักก่อนรึยังไงกัน เห้อ.. ผู้ชายเกาหลีเป็นแบบนี้กันทั้งประเทศเลยปะคะ ฟาเคมไม่เข้าใจ เอาเถอะ ในเมื่อผู้ชายเขาไม่ทักก่อนผู้หญิงอย่างฉันจะยอมเสียฟอร์มทักก่อนก็ได้
“คุณคะ ทำไมคุณถึงมาช่วยฉันล่ะ ทั้งที่คนอื่นเขาเดินหนีฉันแท้ๆ” ฉันถามพร้อมกับมองหน้า
“ก็เพราะผมเห็นว่าคุณไม่ใช่คนเกาหลีแน่ๆ อีกอย่างภาษาของคุณฟังดูแล้วยังกะต่างด้าว ประเภท ‘รับแซ่บ!’ อะไรแบบนี้... หึหึ” เขาหัวเราะในลำคอ เอิ่ม คุ้นๆนะคำนี้
เดี๋ยวนะ!! ขอนั่งจ้องผู้ชายคนนี้ดีๆ ชัดๆสิ... O_O ชัดเลย!! ฉันรู้ละใคร ผู้ชายที่ติสแตก บ้าบอคอแตก โลกส่วนตัวสูง นิสัยกวนๆ ออกแนวเด็กมัธยม ไม่โตสักที ผู้ชายต่างด้าวแบบนี้มีคนเดียว... เมนฉันเอง ตาลีแจจิน!!
โถ... นี่คงปลอมตัว และคงรู้สินะว่าฉันเป็นพรีมาดอนนา ให้ตายเถอะ ตาแจ...ถึงฉันจะโง่นะ ฉันก็ไม่ได้โง่พอที่จะจำเมนตัวเองไม่ได้หรอกแก =_=
“คุณคะ คุณคิดว่า...คุณเป็นคนที่ทำตัวได้น่ารักหรือเปล่า” ฉันแกล้งถาม
“ก็ไม่นะ ปกติแล้วผมไม่คุยกับคนแปลกหน้าด้วยซ้ำ และผมจะลุกหนีคุณเมื่อไหร่ก็ได้ที่ผมต้องการ” นั่นล่ะเขาล่ะ!!
“ก็แล้วแต่คุณนะ คนอย่างคุณ คงไม่อยากเข้าใกล้ใคร เพราะกลัวคนอื่นเขาจะสติแตกแบบตัวเอง”
“เธอพูดยังกับรู้ว่าฉันเป็นใคร?” แน่นอนฉันรู้...
“ฉันรู้ว่าคุณเองก็รู้ว่าฉันเป็นใคร หรือว่าคุณต้องให้ฉันแสดงตัวแทนที่คุณจะเป็นคนแสดงเองคะ?” ฉันย้อน เจอไม้แบบนี้ แน่นอนว่า ถ้าไม่อึ้ง ไม่ใช่ลีแจจิน
“รู้อะไรมั้ย เธอเป็นแฟนคลับคนแรกที่กล้าต่อล้อต่อเถียงกับฉันได้ฉอดๆๆ พรีมาดอนนาเขาน่ารักกันทั้งนั้น แต่เธอ...”
ฉันยกมือปิดปากเขา อย่ามาพูดว่าพรีมาดอนนาน่ารักกันหมด โอเค พรีน่ารักฉันไม่เถียง แต่นายคงไม่รู้ว่า พรี 80% เขาแซะเอฟทีไอล์แลนด์กันทั้งวง –“-
“นายไม่ได้รู้อะไรเลย... แพะก็เงี้ยะ!”
“พูดถึงแพะ บอกเลยฉันไม่แพะ ฉันเหมือนแพะตรงไหนกันวะ?!!”
“ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมคนอื่นถึงคิดว่านายเป็นแพะ แต่จากการสัณนิจฐานของฉันก็เดาได้ไม่อยาก นายอยากรู้มั้ยล่ะ”
“ไหน ลองว่ามาสิ”
“ข้อที่หนึ่งหน้านายยาวเหมือนหน้าแพะ ข้อสองปากนายเหมือนแพะ ข้อสามจมูกนายเหมือนแพะ ข้อที่สี่นายชอบกระโดดเหมือนแพะ เสียแต่นายหัวเราะทุเรศกว่าแพะแค่นั้น...ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ฉันทั้งบอกทั้งขำ คือมันเหมือนจริงๆนะ บอกไม่ถูก คนบ้าอะไรไม่รู้เหมือนแพะยังกับแกะ? (หืม...??)
“ว่ะฮ่าๆๆๆ เธอก็คิดได้เนอะ รูปหล่อพ่อรวยอย่างฉันนี่นะเหมือนแพะ เอาอะไรมองกันเนี่ยแฟนคลับที่รัก =_= แต่ก็นะ แปลกดีที่ฉันดันชอบ”
นายแปลกตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันไม่เคยเห็นนายเต็มเลยตั้งแต่เป็นเมนนายมา.. ขอโทษ ตรงไปนิด ฮ่าๆๆๆ
“นายได้ไปหาหมอบ้างมั้ย?”
“ไปทำไม ฉันแข็งแรงดี”
“งั้นนายช่วยไปหาหมอเช็คตัวเองหน่อยว่าสติตัวเองออบซอหรือเปล่า?” แจจินโอป้ามองหน้าฉัน ไม่นะ!! ฉันพูดอะไรผิดอ่ะ =_=
“เธอว่าฉันสติแตกหรอ?!!!!” ว๊ากกกกกกกกกก....อย่าทำท่าเหมือนจะงับหัวกัยเซ่ เค้ากลัว!
“ฉันเปล่านะคะโอป้า ใครๆเขาก็บอกแบบนี้ ฉันแค่พูดตามในสิ่งที่พรีมาดอนนาหลายล้านคนเขาคิดกัน ฉันผิดตรงไหน?”
“เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าไงนะ”
“อะ.. โอป้าไง”
“เธออายุเท่าไหร่???” หา?? ถามอายุ เพื่อ?????? =_=
“18 ฉันอายุ 18 ปี”
“นี่เธอเด็กกว่าฉันตั้งสามปีเลยนะ!!! เรียนจบม.ปลายหรือยังเนี่ย” เหมือนเขาจะออกเชิงโวยวาย แต่ไม่ใช่นะ เหมือนจะถามแบบกระแทกน้ำหนักเสียงมากกว่า (จะพยายามคิดในแง่ดี)
“แปลกตรงไหน ตอนโอป้าอายุสิบเจ็ดสิบแปด โอป้ากับเมมเบอร์ยังเดบิวต์จนดังไม่ใช่รึไง” ฉันเถียง อย่ามาว่าฉันนะ ฉันเถียงสุดใจจริงๆจะบอกให้ =_=
โอเค ฉันรู้แล้วว่าฉันไม่ควรเถียง แต่โอป้าไม่มีเหตุผลเอาซะเลย คำก็เด็ก สองคำก็เด็ก นี่ฉันอายุ 18 แล้วนะ คนอายุน้อยกว่าฉันบางคนเขายังมาถึงเกาหลีได้เลย นี่พ่อแม่ฉันก็อนุญาต หึ้ย! นี่ถ้าสูงอีกนิด ฉันคงลุกไปเตะก้านคอเขาแน่ แต่ฉันมันเตี้ย เก็บความหมั่นไส้ไว้ในใจก็พอ
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
โอ๊ย กว่าเค้าจะเรียบเรียงเรื่องราวได้ นานเลยนะตอนนี้ เป็นเดือนๆ ฮ้่าๆๆ ขอโทษที่ช้าค่าาาา
ความคิดเห็น