คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Lovely Drumer Chapter 16 L.Kim & Jengzii special Love #3
Lovely Drumer ปฏิบัติการร้าย แผนร้าย ฉบับนายมือกลอง
Chapter 16
L.Kim & Jengzii special Love #3
แหง่มๆ ตอนนี้เรามาถึงห้องซ้อมเต้นของอินฟินิทแล้วล่ะ อยากจะบอกว่าระหว่างทางเดินมาชั้นเกร็งจนตัวจะเป็นเหน็บ T___T โหยยย ก็เพราะโอป้าแต่ละคนนี่หล่อลากมากขร่ะ ชั้นกลัวตัวเองอดใจไม่ไหวไปเผลอฉุดกระชากลากถูพวกเค้าไปปล้นสวาทซะเหลือเกิน โชคดีที่ยับยั้งช่างใจตัวเองได้ทัน แอร้ ~3~
“ตะไมซองจงงี่โอป้าหน้าสวยจังฟะ!? ไหนจะกล้ามแขนของโฮย่าโอป้าอีก ฟืดดด ” ชั้นพยายามสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อข่มอาการประหม่าเมื่อต้องมาอยู่ท่ามกลางเหล่าไอดอลทั้งหก(ตาลุงคิมแอลเดินมาสมทบเมื่อกี๊)
“ชั้นกล้ามสวยใช่ม๊าาา...ตัวเล็ก”
“งืมๆ สวยมากๆเลยล่ะ เห็นแล้วอยากกระโดดฟะ ฟ ฟั…..เฮ้ย!!”
"อยากกระโดดอะไรนะ?"
ฮือออ แม่จ๋า~ บอกหนูทีว่าเมื่อกี๊หนูไม่ได้หูฝาดไป ฮือออออ โฮย่าโอป้าพูดภาษาไทยกับหนู T[]T
“-O-”
“นี่ตัวเล็ก…อ้าปากค้างเดี๋ยวแมลงวันก็บินเข้าปากหรอก”
ฮือออออ แม่เจ้าโว้ย!! เจ๋งซี่อยากช็อคค่ะ โฮย่าโอป้าพูดไทยได้จริงๆด้วย แล้วเมื่อกี๊ที่ชั้นพูดไป พี่เค้าก็ได้ยินหมดเลยอ่ะดิ ตายๆๆๆ ความเป็นกุลสตรีที่แสนไร้เดียงสาของชั้นยังเหลืออยู่มั๊ย ถ้ายังอยู่เซย์ฮัลโหลชั้นที T[]T
“O[]O”
“สงสัยจะช็อคมั๊งฮะฮยอง 5555555” ซองจงโอป้าหันมาพูดแล้วมองหน้าชั้นขำๆ
“T____________________T”
“อ่าว เอ้ย! เบ้ปากแบบนั้นทำไม อย่าร้องไห้นะเฟ้ย ” ซองกยูโอป้าหันมาแขวะ ชั้นเลยรีบหุบปากฉับแล้วมองหน้าซองกยูโอป้านิ่งๆ
“-______-”
“มองแบบนั้นทำไม จะหาเรื่องชั้นเรอะยัยเตี้ย” เอ่อะ ใครกันแน่ฟะที่หาเรื่องกันน่ะ -_-
“กยูโอป้านี่ไม่มีมารยาทเลยเนอะนัมอูโอป้า” ชั้นเชิดใส่กยูโอป้าก่อนจะหันไปคุยกับอูฮยอนโอป้า
“ทำไมอ่ะ? ฮยองเค้าก็ยังไม่ได้ทำอะไรที่ไร้มารยาทเลยนะ” นัมอูโอป้าหันมาตอบแล้วเกาหัวอย่างงงๆ
“ก็เวลาที่โอป้าเค้าพูดกับชั้น ทำไมโอป้าเค้าไม่ยอม ‘ลืมตา’ คุยกับชั้นล่ะ TOT” ชั้นหันไปบอกก่อนที่จะเบะปากอีกรอบ แต่ทว่า….
“555555555555555555555555555555555555555555555555555”
ทุกคนขำทำไมกันฟะ นี่ชั้นจริงจังอยู่นะ -O- ฮึ่มมมมม
“หนอย ยัยนี่….ชั้นจะสั่งสอนเทอ ยัยเด็กเตี้ย บังอาจมาว่าชั้นเรอะ ชั้นลืมตาได้แค่นี้โว้ย ยัย.. ยะ…$@$#$#@#%$^%%$^%$#$%#@$@~~” ดงอูโอป้ากับโฮย่าโอป้ารีบเข้ามาลากกยูโอป้าออกไปที่มุมห้องก่อนที่จะกระโดดมาประชิดตัวชั้น แหง่ม... ชั้นพูดอะไรผิดไปอ่อ (-..-)?
“ยัยจี้..เทอนี่เด็ดอ่ะ ชั้นชักจะถูกใจเทอซะแล้ว 5555555” นัมอูโอป้าพูดไปหัวเราะไปก่อนที่จะเอาแขนมาโอบคอชั้นแล้วพาเดินไปนั่งที่อีกมุมหนึ่งของห้อง
“ยัยจี้คืออะไรอ่ะโอป้า?…แล้วพวกโอป้าฟังกับพูดภาษาไทยออกได้ไงอ่ะ?....อีกอย่างกยูโอป้าทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วย T[]T ละ แล้ว แล้วชั้นจะโดนเชือดมั๊ยง่ะ ฮืออออ” ชั้นรัวคำถามใส่เหล่าโอป้าเป็นชุดๆ
“เฮ้ย! ใจเย็นดิ พวกโอป้าตอบเทอไม่ทันหรอกนะ” นัมอูโอป้าหันมาตอบ
“(T_______T)??” >>>>> หน้าชั้น
“(-______-) (-______-) (-______-)” >>>>> หน้าโอป้าที่เหลือ
“คือ…พวกโอป้าอ่ะเรียนภาษาไทยมาระยะนึงแล้ว พร้อมๆกับพวกจีนและญี่ปุ่นอ่ะแหล่ะ พอจะฟังออกแล้วก็พูดได้บ้าง แต่ยังเขียนกันไม่ค่อยได้” ซองจงโอป้าหันมาอธิบายให้ชั้นฟังเป็นคนแรก พร้อมกับยิ้มเล็กๆที่มุมปาก อ๊าาาาาาา น่ารักจังเลอ *O*
“อ่ออออออ” ชั้นพยักหน้ารับเบาๆ
“ส่วน ‘จี้’ ชั้นตั้งให้เทอเองแหล่ะ ^[]^ คนอะไรชื่อจะ...เจซี..เอิ่ม...เจซี่อะไรฟะ "
"เจ๋งซี่" ชั้นหันไปแก้ให้
"นั่นแหล่ะๆ เรียกยากชะมัด เรียกจี้โอป้าว่ามันง่ายกว่าอ่ะ ฟังดูเหมือนลูกแมวด้วย” นัมอูโอป้าหันมาตอบ แล้วทำไมต้องยิ้มกรุ่มกริ่มด้วยวะ -___-
“อ่ออออออ” ชั้นพยักหน้ารับอีกครั้ง
“และเทอ…โดนเชือดไม่เหลือซากแน่ หึหึ”
“เอ่อะ -[]-”
อิตาลุงคิมแอลพูดทิ้งท้ายตอบคำถามชั้นก่อนจะเดินไปหากยูโอป้าด้วยหน้าบูดเป็นตูดเป็ดผสมหอยป่วย โด่วววว คิดว่าขู่กันอย่างนี้แล้วชั้นจะกลัวรึไงแว๊
.
.
.
.
.
ใช่!!!
อิตาลุงนี่คิดถูก!!
ชั้นโคตรกลัวเลยขร่ะ..... (T___T)/
[ เวลาผ่านไป ]
ชั้นนั่งเล่นกับพวกโอป้าอินฟินิทอยู่พักใหญ่ ก่อนที่พวกเค้าจะขอตัวไปซ้อมเต้นอีกครั้งหลังจากที่อู้มาเล่นกับชั้นตั้งนานสองนาน แฮ่ๆ ชั้นสนิทกับทุกคนได้อย่างรวดเร็ว เป็นเพราะชั้นเป็นลูกคนเล็กล่ะมั๊ง เลยอาศัยลูกอ้อนให้พวกโอป้าเอ็นดู ซึ่งมันก็ได้ผลเป็นอย่างดี J
“จี้”
“อ๊าบบบบบ ~” ชั้นตอบรับเสียงยานคาง เพราะเริ่มรู้สึกเพลียและง่วงมาก (-..-)zZZ
“พวกโอป้าต้องซ้อมเต้นอีกซักครู่ ถ้าเหนื่อยก็นอนพักได้นะ เสร็จแล้วจะปลุก” ดงอูโอป้าหันมาบอกก่อนจะเดินไปรวมตัวกับโอป้าที่เหลือกลางห้อง
“อ๊าบบบบบ~” ชั้นตอบกลับก่อนจะค่อยๆปิดเปลือกตาลงช้าๆ ฮ๊าววววววววว~
“พอเทอหลับ ชั้นจะแอบไปถอนขนจมูกเทอ” กยูโอป้าหันมาแลบลิ้นใส่ชั้นพร้อมกับยักคิ้วกวนๆ
“O[]O”
“ฮยองอย่าแกล้งเด็กดิ” โฮย่าโอป้าหันไปพูดกับกยูโอป้าก่อนที่จะเดินเข้ามาหาชั้น
“กยูฮยองเป็นพวกเด็กขี้อิจฉาน่ะ อย่าไปสนใจเลย ถ้าง่วงก็นอนซะนะตัวเล็ก ^_____^” โฮย่าโอป้าพูดแล้วเดินมาลูบหัวชั้นเบาๆ งืมมมม นี่จะกล่อมให้ชั้นหลับเร็วๆแล้วแกล้งกันอ่อ แหง่มๆ โฮย่าโอป้า คนร้ายกาจจจจ..
“..หลับนะ หลับน๊าาาาาาา..”
“คร่อก ฟี๊~~~ zZZ”
แล้วชั้นก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย….
.
.
.
.
.
“อ่าว หลับซะและ” โฮย่าพูดออกมา ก่อนที่จะหันไปมองเหล่าเมมเบอร์ที่เหลือ
“ยัยตัวแสบหลับแล้วหรอ เฮ้อออ เล่นเอาซะชั้นเกือบหมดแรงเลย”
ซองกยูพูดออกมา ก่อนจะทำท่าบีบนวดตัว ก็ยัยเด็กนี่น่ะแสบชะมัด เห็นตัวเตี้ยๆ เอ่อ ตัวเล็กๆแบบนั้นแต่แรงเยอะมาก พูดเจื้อยแจ้วแซะคนอื่นไม่หยุด ไหนจะเสียงหัวเราะแหลมๆน่าปวดหูนั่นอีก ถึงจะน่ารักก็เถอะ แต่คนแก่อย่างกยูอยู่ด้วยแล้วเพลีย -___-
“จี้น่ารักเนอะฮยอง ผมชอบเทอแล้วอ่ะ อยู่ด้วยแล้วเหมือนมีน้องสาวเป็นแมวเลย ฮิๆ” ซองจงหันไปพูดกับดงอูพร้อมหัวเราะคิกคัก ก่อนที่ดงอูจะพยักหน้าเห็นด้วย
“เห็นร้ายๆอย่างนี้ แต่ขี้อ้อนชะมัด 555” ดงอูพูดเสริมก่อนจะหัวเราะออกมา
“นี่เราหลงยัยเด็กนี่เข้าแล้วใช่มั๊ย …เทอนี่ปีศาจเด็กชัดๆ ” ซองยอลพูดก่อนจะเดินไปหยิกจมูกยัยจี้ของพวกเค้าเบาๆ แล้วยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู
“มีน้องสาวเป็นแมวเหมียวขี้อ้อน นี่ก็ไม่เลวนะ ” โฮย่าพูดขึ้นมาก่อนจะเดินไปตบบ่าแอลที่เอาแต่นิ่งเงียบมาตั้งแต่พวกเค้านั่งเล่นกับยัยจี้ โด่วววว ทำเป็นขรึม ดูก็รู้หรอกว่า ‘หวง’ ยัยเด็กนั่นน่ะ หึหึ
“พวกฮยองห้ามยุ่ง” อยู่ดีๆแอลก็โพล่งออกมา พร้อมมองไปที่ยัยจี้ที่หลับอยู่
“????????”
แอลหันไปมองหน้าเหล่าฮยองของเค้า ก่อนจะพูดย้ำประโยคเดิมออกมาอีกครั้ง
“พวกฮยองห้ามยุ่ง”
“เพราะยัยนี่นะ….”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“…เป็นของผม…”
พูดเสร็จก็เดินกลับไปประจำที่ตัวเองก่อนจะปล่อยให้เหล่าฮยองในวงยืนอ้าปากค้างอยู่ที่เดิม ยัยนี่น่ะเป็นของผมคนเดียว คนอื่นห้ามยุ่ง!! หึหึ
#หลังจากเมมเบอร์อินฟินิทซ้อมเต้นเสร็จ
Myungsoo talk :
ตอนนี้พวกเราซ้อมเต้นกันเสร็จแล้ว และพวกผมก็ค่อนข้างที่จะหิวกันมากหลังจากต้องใช้พลังงานไปเยอะพอสมควร ทุกคนคลายกล้ามเนื้อกันอีกรอบก่อนทำท่าจะเดินออกไปหาร้านอาหารทานข้างนอก แต่ผมก็นึกอะไรขึ้นมาได้ว่า….เรามียัยตัวแสบ(ที่ยังหลับปุ๋ย)อยู่ด้วย แล้วจะไปโดยทิ้งยัยนี้ไว้ได้ยังไงกัน
“ฮยอง รอก่อนนะ เดี๋ยวผมปลุกยัยแว่นก่อน” ผมตะโกนบอกเหล่าฮยองที่ทยอยเดินออกไปรอหน้าห้อง แล้วเดินไปนั่งยองๆข้างยัยตัวแสบ
“เออใช่ มัวแต่หิวจนลืมลูกเหมียวไปเลยแฮะ” โฮย่าเดินเกาหัวแกรกๆเข้ามาช่วยผมปลุกยัยนี่อีกคน
“จี้อา~ ” โฮย่าฮยองเอานิ้วจิ้มๆไปที่ข้างเอวยัยตัวแสบอยู่สองสามที
“ฟี๊…..zZZ”
… ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก …..
โฮย่าฮยองขมวดคิ้วแล้วหันมามองหน้าผมประมาณว่า ‘เอาไงดีวะ?’ แต่ยังไม่ทันจะได้ใช้กระแสจิตตอบโฮย่าฮยอง อยู่ดีๆเมมเบอร์ที่เหลือก็เดินเข้ามาสมทบ
“อ้าว นี่ยัยแสบยังไม่ยอมตื่นอีกเรอะ” ซองยอลหันมาถามก่อนจะก้มตัวลงมามองยัยตัวแสบที่ยังคงหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องอยู่ราวอะไร
“ก็อย่างที่เห็น” ผมตอบกลับโดยที่ไม่หันไปมองหน้าซองยอล
“ฮืออออ ไม่เอาเรนโบว์ จะเอารสช็อคโกแลต แจ๊บๆ (-,.-)zZZ” อยู่ดีๆยัยตัวแสบก็ตะโกนออกมา เล่นเอาพวกเราตกใจกันหมด
“O__O??”
“…………….. แจ๊บๆ (-,.-)zZZ” ละเมอสินะ -___-
“-_____________-” เชื่อเค้าเลย ขนาดตอนหลับก็ยังไม่เว้นเรื่องของกิน ชีวิตยัยนี่ดูจะหรรษาจริงๆ ผมได้แต่คิดอยู่ในใจก่อนจะหันไปถามความเห็นจากคนอื่นว่าจะเอาไงกับยัยนี่ดี
“พวกฮยองไปหาของกินก่อนก็ได้นะ ถ้ายัยนี่ปลุกไม่ตื่นจริงๆ ผมจะเอาเทอไปส่งที่พักของเทอก่อน”
พวกฮยองพยักหน้าเห็นด้วยอย่างพร้อมเพรียงกัน ก่อนจะช่วยกันสรรหาวิธีมาปลุก(หรือแกล้ง?)ยัยจี้ของพวกเค้า
“จี้อาาาาา~ ตื่นเร็ว ถ้าไม่ตื่นโอป้าจะแย่งกินไอติมหมดเลยนะ” ซองยอลช่วยผมปลุกยัยแสบ
“นี่ยัยเตี้ย! ถ้าเทอไม่ตื่นชั้นจะถอนขนจมูกเทอจริงๆนะ” กยูฮยองยังคงแอบขู่ยัยนี่เหมือนเช่นทุกครั้ง น่ากลัวซะไม่มี -____-
“นี่ตัวเล็ก~~ ถ้าไม่ตื่นโอป้าไม่ให้ดูซิกแพ็กจริงๆนะ -3-” โฮย่าหันมาพูดก่อนจะทำท่าทางงอนๆใส่ยัยแสบ
“น้องเหมียว…ถ้าไม่ตื่นฮยองจะไม่เล่นด้วยนะ” ซองจงงี่เสริมขึ้นมาอีกแรง
“นี่จี้ ถ้าไม่ตื่นโอป้าไม่ให้หอมแก้มนะ” เฮ้ย! นี่ไปแอบหอมแก้มกันตอนไหนวะ ทำไมผมไม่รู้เรื่องงงงงงง.. หนอยยย ยัยแสบ เผลอไม่ได้เลยนะ -*-
“เฮ้ยยยย!! ไฟไหม้เว้ยไฟหม้ายยยยยยย!!!” อยู่ดีๆดงอูฮยองก็ตะโกนเสียงดังแล้วทำท่าทำทางเหมือนคิงคองหลงป่า -__-
แต่ก็ยัง....
“ฟี๊~~~ (-,,-)zZZ” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“……………………….”
ทำไมยัยนี่มันขี้เซาจังฟะ อย่างนี่ต้องใช้ไม้เด็ด!!!
“ฟี๊~~~ (-,,-)zZZ”
“ยัยแว่น ถ้าเทอยังไม่ยอมตื่นอีกล่ะก็…..ชั้นจะ ‘จูบ’ เทอ” ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของยัยแสบก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วเป่าลมหายใจรดจมูกยัยนี่แรงๆ
“O[]O” อยู่ดีๆยัยนี่ก็ลุกพรวดพราดขึ้นมาเอาเหม่งโขกจมูกผมอย่างแรง ก่อนจะทำตาเหลือก และทำท่าทางลนลานเหมือนคนหนีน้ำท่วม -O-
โอ้ย เจ็บชะมัดเลย ยัยนี่แกล้งผมใช่มั๊ย กระแทกหน้าหล่อๆของผมเข้ามาได้ยังไงกัน
“หึหึ ตื่นได้แล้วหรอ”
ผมคลำจมูกตัวเองเบาๆก่อนจะหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ยัยแสบ ผลที่ตามมาก็คือ…ยัยนี่วิ่งหนี ผมไปหลบอยู่หลังซองกยูฮยองด้วยความไวแสง ยัยลิง -*-
“อ่าวเฮ้ย เป็นอะไรฮะยัยเตี้ย มาหลบหลังชั้นทำไม ชั้นไม่มีไส้ให้เทอกินหรอกนะ”
“-/////-”
“ทำไมต้องหน้าแดงฟะ นี่ไอแอลมันปลุกเทอยังไงกัน ทีพวกชั้นนะเรียกตั้งนานไม่ยอมตื่น” กยูฮยองหันไปบ่นใส่ยัยแสบก่อนจะลูบหัวยัยนั่นเบาๆ
“ตาลุงคิมแอลบอกว่าจะกินตับเค้าอ่ะกยูโอป้า T____T” ยัยนั่นใส่ร้ายผมก่อนจะเบะปากแกล้งร้องไห้แล้วซบหน้าลงกับแขนของฮยอง
“(O______<)” >>>> หน้าทุกคน
“(T3T)” >>>> หน้ายัยแสบ
“(-___-)” >>>> หน้าผม
ผมค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วก้าวขาช้าๆไปหายัยนั่น หวังจะดึงตัวมาหยิกแก้มลงโทษซักทีสองที แต่ยัยนี่ก็วิ่งหนีผมไปหาดงอูฮยองซะก่อน
“โอป้าช่วยด้วย เห็นมั๊ยตาลุงนี่จะกินตับเค้าจริงๆด้วย ฮือออ ” ยัยนี่ยังคงโวยวายใส่ร้ายผมไม่หยุด ซึ่งทุกคนก็ได้แต่ส่ายหัวน้อยๆอย่างขำๆ ดูก็รู้ไงว่ายัยนี่น่ะอ้อนฮยองคนอื่น แต่ผม
.
.
.
หึง!!
“ถ้าเทอยังหนีและใส่ร้ายชั้นอยู่อีกล่ะก็….หึหึ”
“จะตะมายยยย ไม่กลัวหรอก แบร่ :P”
“ชั้นจะฟ้องมินฮวานว่าเทอดื้อและซนมาก”
พอผมขู่(แบบไม่น่ากลัวเลยซักนิด)ใส่ ยัยนี่ก็ยืนนิ่งพร้อมกับทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมแล้วเดินเข้ามาหาผมช้าๆ ก็ยัยนี่น่ะออกจะปลื้มและคลั่งไคล้มินฮวานจะตายไป อย่างน้อยก็คงไม่อยากเสียภาพพจน์เด็กน้อยน่ารักเมื่ออยู่กับหมอนั่นหรอก
“ตาลุงคิมแอลใจร้าย (.____.)”
“และเทอ..ต้องเรียกชั้นว่า ‘โอป้า’ ด้วย”
ยัยนี่หันไปขอความช่วยจากเหล่าเมมเบอร์ที่เหลือ แต่ก็ได้รับสายตาเป็นเชิงบอกว่า
‘ยอมๆไปเหอะ’ ตอบกลับมา ยัยนี่เลยยิ่งหน้าบูดเข้าไปใหญ่
“เชอะ ก็ได้ มยองซูโอปร้าาาาาา~” ยัยนี่ทำเสียงล้อเลียนก่อนจะเดินปึงปังไปกระโดดขี่หลังโฮย่าฮยองทันที
“ให้มันได้อย่างนี้สิ” ผมยิ้มออกมาเบาๆ
“ร้ายกาจจังเลยนะ คุณคิมมยองซู” นัมอูฮยองหันมาล้อผมก่อนจะเดินออกไป
ผมแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามหลังยัยนั่นและเหล่าฮยองออกไปข้างนอก
หึหึ
ถ้าไม่ร้ายกาจก็ไม่ใช่ผมสิครับ J
ความคิดเห็น