Lovely Drumer ปฏิบัติการร้าย แผนรักฉบับนายมือกลอง

ลำดับตอนที่ #14 : Lovely Drumer Chapter 13 L.Kim & Jengzii special Love #1

Lovely Drumer ปฏิบัติการร้าย แผนร้าย ฉบับนายมือกลอง

Chapter 13


L Kim & Jengzii special Love

[ Jengzii talk ]

 

    ท้องฟ้าสีครามที่ดูจะสดใสมากกว่าทุกวัน ทำให้ชั้นรู้สึกสดชื่นและตื่นเต้นไม่น้อย ฮ๊าาาาาา นี่สินะเกาหลี ดินแดนที่ชั้นใฝ่ฝัน กรี๊ดดดดดดดดดด ชั้นได้มาเหยียบดินแดนของสามีแล้วสินะ  >____<
    เอ่อ ชั้นว่าทุกคนคงคิดว่าอิบ้านี่มันเป็นใครมาพร่ำเพ้ออะไรอยู่ได้น่ารำคาญ แฮ่ๆ ชั้นชื่อ 'เจ๋ง' แต่เนื่องจากคนส่วนใหญ่จะคิดว่าชั้นเป็นผช. ชั้นเลยกระแดะเติมคำว่า 'ซี่' เข้าไปให้ดูเหมือนกระเทยทึก เพื่อตัดปัญหาเหล่านั้นทิ้งซะ มันน่าเบื่อนะที่ต้องมาเห็นสายตาตื่นตกใจเหมือนกระทิงตื่นของคนที่ได้ยินชื่อชั้นน่ะ  อย่างน้อยคิดว่าชั้นเป็นกระเทยก็ยังดีกว่าเป็นผช.ล่ำๆล่ะนะ 

    เอาเป็นว่าเรียก 'เจ๋งซี่' นั่นแหล่ะ จะได้ไม่ลำบาก(ชั้น) 5555555555 และตอนนี้ชั้นก็อยู่ที่ประเทศเกาหลี ประเทศที่เต็มไปด้วยกระแสของ Kpop ที่หลั่งไหลเข้ามาในประเทศไทย กรี๊ดดดดดด เราเป็นติ่งที่มักจะเรียกวงศิลปินที่เราชื่นชอบว่า 'สามี' และวันนี้ชั้นกับเจ้เมย์ก็เดินทางมาเตรียมดูคอนเสิร์ตของสามีเรานั่นเอง โคะๆๆๆ
 

    สิ่งแวดล้อมรอบตัวและผู้คนต่างๆที่ไม่คุ้นเคย บรรยากาศรอบๆทำให้เราสองคนรู้สึกตื่นเต้นและประหม่าอยู่ไม่น้อย และตอนนี้ชั้นกับเจ้เมย์จะไปหาโรงแรมสิงยังไง ถนนหนทางก็ไม่รู้จัก ฮือ จะรอดมั๊ยวะเนี่ย T[]T

 

"ยอบอเซโย..ตอนนี้ฉันมาถึงเกาหลีแล้ว อยู่สนามบินอินชอน ไปต่อไม่เป็น" อยู่ดีๆเจ้เมย์ก็โทรศัพท์หาใครก็ไม่รู้ นี่เรามากันสองคนนะ คนที่เกาหลีเราก็ไม่รู้จักใครเลยซักคน ชั้นก็ยืนอยู่ตรงนี้ ..แล้วเจ้โทรหาใครฟะ.. ไหวป่ะเนี่ย ไหวป่าววววววว 


'งั้นเธอรอสัก 10 นาที วันนี้ฉันว่างและอยู่ใกล้ๆพอดี เดี๋ยวไปรับเลยดีกว่า' เสียงใครฟะ นี่พยายามเงี่ยหูฟังสุดฤทธิ์แล้วนะ รีดเดอร์อย่ามองหน้ากันอย่างนั้นดิ หนูป่าวเสือกนะคะ ป่าวเสือกเลอ แค่อยากรู้อยากเห็นแคนั้นเอ๊งงง -3- 

                 

"โอเค ได้ค่ะ"  


"เจ้...โทรหาใครอ่ะ" ชั้นรีบหันขวับไปถามเจ้เมย์ด้วยความเร็วสูง ฮือ คอเกือบเคล็ด T___T

"ใครที่ให้อะไรต่อมิอะไรเรามาก็คนนั้นแหละ อิอิ" หน้าเจ้ตอนหันมาตอบนี่แม่งน่าหมั่นไส้ชะมัด จะดี๊ด๊าไปไหน แต่เอ๊ะ! คนที่ให้อะไรต่อมิอะไรเรามาที่นี่ ก็ต้องเป็นกุ๊กกุ๊กโกะของชั้นอ่ะดิ กรี๊ด พ่อเทพบุตรสุดมุ๊งมิ๊งของน้องเจ๋งซี่ 

"บ๊ะ นี่กุ๊กโกะใจดีขนาดนั้นเลยเหรอเจ้" ชั้นถามไปงั้นแหล่ะ รู้แค่ว่าตอนนี้กรี๊ดเสร็จแล้วอยากนอนง่ะ ง่วง zZZ

"ไม่รู้สิ เขาจะมามั้ย เราต้องรอต่อไป"

"นานป่ะ" 

"ไม่รู้นะ เห็นบอกว่า 10 นาที" เฮ้อ กว่าจะมารับนี่ชั้นว่างมากนะ บู่วววว  ขอส่องรอบๆหน่อยเหอะ

"งั้นไม่นาน หนูส่องผู้ชายเกาหลีแถวนี้รอเลยละกัน ฮ่าๆๆ"จะว่าไปนอกจากเหล่าโอป้าของชั้นแล้ว หนุ่มๆเกาหลีนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ย ตาตี่ๆ ผิวขาวซีดๆ แต่แลดูตัวเล็กน่ารัก น่าฟัด น่ารัด น่าหยิก หุหุ

"น้อยๆหน่อยๆผู้หญิงนะหนู ฮ่าๆๆ" เจ้บอกชั้น แต่สายตานี่ไม่ได้มองชั้นเลย เห็นนะว่าเจ้แอบเหล่ไอหนุ่มผมแดงข้างๆบันไดเลื่อนน่ะ โด่วววว กุลสตรีมากเลยค่ะ

"โหเจ้ ไม่มีใครรู้จักเราหรอก อีกอย่างเจ้กับหนู นานๆห่างบ้านห่างเมือง นี่ถ้าไอ้เบ้รู้ว่าหนูมาเกาหลีกับเจ้ งอนตายเลย" นึกถึงยัยเพื่อนสนิทตัวดีแล้วน้ำตาจะไหล ชั้นหนีนางมาเที่ยวอย่างนี้ ถ้านางรู้เข้าชั้นจะมีชีวิตรอดกลับบ้านมั๊ย ฮือ แม่จ๋า...ช่วยหนูด้วย

"เอาน่า..พี่เชื่อว่าโบว์คงเข้าใจ อธิบายไปสิว่ามีบัตรคอนฯและตั๋วเครื่องบินแค่สองใบ ห้ามบอกว่ามินฮวานชวนนะ เดี๋ยวเจ้าตัวจะซวย"

"ได้ค่า.." สู้โว้ย!! เจ๋งซี่อย่ากังวล เอาป้อจายกับขนมเข้าล่อยัยเพื่อนตัวดีนิดนึงเดี๋ยวนางก็หายงอน เที่ยวให้เต็มที่ไปเลย เย้ (> <)b

     ชั้นกับเจ้เมย์เดินมารอมินัลโอป้าที่หน้าสนามบิน ไม่ถึงสองนาที ก็มีรถมาจอดหยุดที่หน้าเราสองคน -_- ตรงอื่นไม่มีให้จอดหรอฟะ มาจอดบังหน้าคนอื่นเค้าตะไม อย่าให้รู้นะรถใคร แม่จะเอาฝาขวดน้ำไปทำรอยให้สวยเลย เหอะๆๆ

     หึ มีคนเดินลงมาจากรถมาแล้ว ขอดูหนังหน้าหน่อยเหอะ จะได้เอาไปวาดรูปแปะตุ๊กตาคุณไสยน์ถูก แล้วนั่นจะเอาหมวกกับเสื้อโค้ชคลุมหน้าคลุมตาทำไม ไหนจะแว่นกันแดดนั่นอีก กลัวคนเค้ารู้ว่าหน้าบากหรอยะ -*-

     แต่พอคนๆนั้นเดินตรงมาที่เราแล้วถอดแว่นกันแดดออก ชั้นก็แทบจะช็อคตายคาที่ -[]- กรี๊ดดดด นั่นมัน.....มินัลโอป้า!!!!!!!!! 
 

     ชั้นช็อคอ้าปากค้างอยู่ 1 นาที ก่อนที่เจ้เมย์จะเป็นคนเรียกสติชั้นกลับมา ไม่ได้การและ ต้องรีบแนะนำตัว กรี๊ดดดๆๆ 

"เอ่อ..อันนยองฮาเซโย ชอนึนเจ๋งอีเอโย..." ฮือ พูดไปปากสั่นไปค่ะ ต้องควบคุมตัวเองไม่ให้วิ่งเข้าไปกระโดดฟัดโอป้า แอร้ เจอตัวจริงแล้วเจ๋งซี่ระทวย ~3~ 

ชั้นไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ยเนี่ย โอป้าที่ชั้นรักยืนอยู่ตรงหน้าชั้นจริงๆใช่ม๊ายยยยยยยยยย (สติเริ่มแตก)

"ฮ่าๆๆ  อันนยองฮาเซโย.. ผมมินฮวานครับ" เฮ้ย!! เมื่อกี๊ใครอำชั้น ไม่จริงอ่ะไม่จริง โอป้าพูดไทยได้ยังไง???????

"เห้ยเจ้!! พูดไทยได้ด้วยเหรอ???" ชั้นรีบหันไปถามเจ้เมย์

"ได้สิ เจ๋งไม่เห็นตอนที่เจ้โทรบอกให้มารับเหรอว่าเจ้พูดไทย ฮ่าๆๆๆ" เจ้แม่งขำตะไมวะ เห็นน้องหน้าแตกนี่สนุกช๊ะ (-)3(-) เชอะ

 

"แล้วทำไมเจ้ไม่บอกหนู โฮ...T_T ไม่รู้หนูแนะนำตัวถูกมั้ย" ฮือ เจ๋งซี่อยากร้องไห้ค่ะ

"ฮ่าๆๆ มินฮวาน นี่เจ๋งซี่ คนที่ฉันเคยเล่าให้นายฟังไง" ระหว่างที่ชั้นกำลังแอบงอน เจ้ก็หันไปคุยงุ๊งงิ๊งกะมินัลโอป้า
 

"เจ๋งซี่? คนที่เรียกฉันว่ากุ๊กกุ๊กโกะเหรอ??" มินัลโอป้ารู้ได้ไงอ่ะ อ๊ายยยย เขินนะเขิน -////-

"ใช่ คนนี้แหละ ^^"

"เธอพาแฟนคลับของฉันมาเนี่ยนะ!?" ชั้นขอเป็นแฟนเฉยๆได้ป่ะ ตัดคำว่าคลับออกไป ฮิ แล้วพี่จะตกใจทำไม น่าจะดีใจนะที่ชั้นเป็นแฟนคลับพี่น่ะ -"-

"ไม่เห็นเป็นไรเลย.."  

"โธ่..เมย์ >o<" อ่อ ที่แท้ก็แอบเขินนี่เอง น่ารักอ่ะ น่าร๊ากกกกกกกก เอาใจเจ๋งซี่ไปเลยขร่าาาา

ชั้นรีบกระโดดขึ้นรถมินัลโอป้าตามแรงฉุดของเจ้เมย์ แต่พอขึ้นรถมาก็สังเกตเห็นบอดี้การ์ดนั่งมาด้วยคนหนึ่ง นั่งนิงเชียว -_- ส่วนเจ้นี่ก็เผลอไม่ได้เลยนะ คุยกับมินัลโอป้าซะสนิทชิดเชื้อเลย หึงนะหึง บู่ววววว 

"มินฮวาน..นั่นใครอ่ะ?" อยู่ดีๆเจ้เมย์ก็ถามขึ้น นึกว่าในรถนี้เจ้อยู่กับมินัลโอป้าแค่สองคนซะอีก

"นี่น่ะเหรอ? เธอไม่รู้จัก คิมมยองซูแห่งวง Infinite รึไงกัน =_=" ห๊ะ!!! คิมแอลโอป้าหรอ O_O 
 

"เจ้..คิมแอลโอป้าเหรอ" ชั้นถามเจ้อีกครั้ง เผื่อว่าตัวเองจะฟังผิด แต่อยู่ดีๆนายนั่นก็หันมา...

"เรียกผมว่าคิมแอล แอล หรือมยองซูก็ได้ครับ ผมไม่ว่า" แหมๆ ทำไมต้องมองหน้าเจ้เมย์แล้วทำตาวิ๊งๆด้วย อิลุงขี้หลีเอ๊ย!
 

"อะ..อันนยองค่ะคิมแอลโอป้า เจ๋งซี่ค่ะ ^_^" ตีหน้าซื่อเป็นเด็กเรียบร้อยอ่อนหวานไว้ก่อนนะเจ๋งซี่ มินัลโอป้าจะได้เอ็นดูเรา อิ๊ๆ

"อ้อ..เจ๋งซี่ แล้วคนของมินัลล่ะครับ ชื่ออะไรเอ่ย" นั่นไง ขี้หลีจริงๆด้วย อิลุงขี้หลีคิมแอล!! ชั้นจะเอาไปประจานลงเน็ตดีมั๊ย 

"ฉะ..." เจ้เมย์คงเคลิ้มสายตาของตาลุงนี่สินะ พูดอึกๆอักๆเลย

"นี่เมย์ คนของฉันเอง" อยู่ดีๆมินัลโอป้าก็พูดแทรกขึ้นมา แล้วทำไมทำหน้าเหมือนตูดหมึกอย่างนั้นล่ะคะสามี เอ้ย! โอป้าาา

"แหม...ใช้คำได้อลังการมากเลยนะ ฮ่าๆๆ ยินดีที่ได้รู้จักเมย์และเจ๋งซี่ครับ" แอลพูดพร้อมกับโค้งหัวเล็กน้อยแล้วหันมายิ้มมุมปากให้ชั้น หล่อตายแหล่ะ เชอะ

"เช่นกันค่ะ" ชั้นกับเจ้เมย์พูดพร้อมกัน แล้วเจ้กับมินัลแล้วก็ตาลุงคิมแอลก็คุยกันไปเรื่อยๆ ชั้นได้แต่นั่งฟังเงียบๆเพราะเริ่มหมดแรง แต่ได้ยินแว่วๆว่าอะไร แม่ๆ นะ

กรี๊ดดดดดดดดดด

"เจ้..ร้านแม่เหรอ? หนูหูฝาดมั้ย" ชั้นรีบถามเจ้เมื่อจับใจความในบทสนทนาได้ว่ามินัลโอป้าจะพาไปกินข้าวที่ร้านแม่ของตัวเอง

"คือถ้าเจ๋งหูฝาด เจ้ก็ฝาดอ่ะ ได้ยินไม่ผิดแน่" เจ้หันมากระซิบ

                 

     ชั้นพอได้ยินว่าจะไปกินข้าวที่ไหนก็ถึงกับตาสว่างแล้วนอนไม่หลับตลอดทาง หลังจากนั้นเราก็นั่งรถแล้วคุยกันไปเรื่อยๆ  แต่ทำไมอิตาลุงคิมแอลต้องคอยแซะชั้นตลอดเวลาด้วย คุยกับเจ้เมย์ไปสิมากัดชั้นตะไม ชั้นอยู่เฉยๆแล้วนะเฟ้ย! แหง่ง แล้วทำไมเจ้เมย์ต้องมองชั้นด้วยสายตาแปลกๆฟะ เจ้คิดอะไรแผลงๆอยู่ใช่มั๊ย ไม่นะ T[]T


(โปรดติดตามตอนต่อไป)

 ฟินกันไปเลยเรื่องนี้ โฮ๊ะๆๆๆ