Lovely Drumer ปฏิบัติการร้าย แผนรักฉบับนายมือกลอง

ลำดับตอนที่ #12 : Lovely Drumer Chapter 11

Lovely Drumer ปฏิบัติการร้าย แผนรัก ฉบับนายมือกลอง

                    

Chapter 11

           เมื่อเจ๋งซี่กลับมาถึงโรงแรมแล้วเจอฉัน ก็ค่อนข้างงงและหัวเสีย เพราะที่นัดกันไว้คือจะรอกลับพร้อมกัน จึงเอาแต่บ่นนู่นบ่นนี่ไม่ยอมหยุด โดยที่ฉันก็ฟังแบบเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เฮ้อ ก็ใครมันจะมีอารมณ์ไปต่อล้อต่อเถียงกับยัยน้องสาวตัวแสบล่ะ คนมันกำลังดราม่าอยู่ ถึงงานนี้ฉันจะผิดเต็มๆก็เถอะ T_____T 
 
"เจ้อ่ะ!! ทำไมทำกันอย่างนี้...เจ้หนีเค้ากลับมาก่อนทำไม (>[]<) เจ้รู้ป่ะ เค้าต้องสู้รบกะอิตาปีศาจคิมแอลจนหมดสภาพเลยเห้นมั๊ย เจ้...@#$@$%$&^%*&^$%#%# บลาๆ" เจ๋งซี่ยังค่อยพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด เฮ้อออออ ไม่เหนื่อยรึไงนะเด็กคนนี้ -____-

"เจ้ๆๆๆๆ เจ้ @!##$#@%$#^$&^%* " ให้โอกาสสามวิ ถ้าเจ๋งซี่ยังไม่หยุดพูด ฉันจะหนีไปนอนจริงๆแล้วนะ เอ้า!!

1
.
.
.
.


"เจ้ๆๆๆ เจ้รู้ป่ะ ว่าเมื่อกี๊นะ ตาลุงคิมแอล...@#$#^$&^*^%*^@$%@"

เอ้า!!

2
.
.
.

"ฮรือ เจ้~ เค้าล่ะเบื่อตานั่นมากเลยนะ ทำไมตาลุงถึง...@$!@$@#%$@#%#$%#"

-_____-


เอ้า!!
.
.
.

สะ...สา 
.
.
.
3!!
.
.
.
.
"เจ้ๆๆๆๆ เจ้อ่ะ เจ้อ่ะ เจ้อ่าาาาา #@$#@%$^"
.
.
.
.
ผึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (เสียงเส้นความอดทนขาด)

     เจ้ทนไม่ไหวแล้วนะเจ๋งซี่!! ใจเย็นสิเมย์ แกเป็นพี่นะ ห้ามวีนใส่น้องเด็ดขาด น้องที่ไม่รู้เรื่องอะไร น้องที่แกรักมากกกกกกกก ใจเย็น จายเยน~ ยุบหนอ.. พองหนอ.. พอ..ง..พะ...หนอ......โว้ยยยยย ไม่เย็นมันแล้วโว้ย!!!!! 

"หยุด!!" ฉันตะโกนออกไปเสียงค่อนข้างดัง เจ๋งซี่มองหน้าฉันอย่างงงๆ แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถามอะไร ฉันก็รีบพูดสวนไปก่อนทันทีด้วยน้ำเสียงดุดัน

"หยุดพูดแล้วไปกินนมนอนซะทีเจ๋งซี่ ไปเที่ยวมาทั้งวันไม่เหนื่อยบ้างรึไง เจ้เหนื่อย เหนื่อยทั้งกายและใจ เจ้อยากนอนพัก...หวังว่าจะเข้าใจเจ้นะ" ระหว่างที่พูดไป ฉันเห็นน้องทำสายตาตื่นตะลึง ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นเบ้ปาก น้ำตาคลอก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ เฮ้ย!! อย่าบอกนะว่า......

"ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออ T[]T "

     นั่นไง -_- เฮ้อ ร้องไห้จนได้สินะ ฉันจึงพยายามข่มอารมณ์ของตัวเอง หายใจเข้าลึกนะเมย์ๆ
ฟืดดดดดดด ฟาดดดดดดดด~~

"เอิ่ม....เจ้ขอโทษนะน้องสาว" ฉันพูดพร้อมกับเข้าไปลูบหัวน้องสาวโดยทันที

"ฮรึก เจ้ตวาดไมT____________T " เจ๋งซี่หันมาโวยวายใส่ชั้น นี่น้องฉันเป็นเด็กขี้แงเหรอเนี่ย -_-

"เอ่อ..เจ้ขอโทษนะ เจ้แค่เหนื่อยมากจริงๆ" ฉันพยายามปลอบยัยเด็กนี่อย่างสุดความสามารถ ทั้งๆที่สภาพตัวเองตอนนี้ก็ไม่ได้แตกต่างจากยัยเด็กนี่มากนัก

"ฮรือออ เจ้ใจร้าย T_______________T" เฮ้ย! นี่จะไม่หยุดร้องใช่มั๊ยเนี่ย ซวยแล้วไง เอาไงดีล่ะทีนี้ 

"................................................." 

"T_________________________T"

"-[]-"

"T__________________________________T"

"เอ้า เจ้ยอมและ เจ้ขอโทษ ต่อไปจะไม่ตวาดอีกแล้ว เดี๋ยวพาไปกินไอติมก่อนกลับไทย หยุดร้องซักทีเถอะนะ..." ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ตามเจ๋งซี่ไปอีกคน อีกฝ่ายเมื่อได้ยินคำว่าไอติมเท่านั้นแหล่ะ ถึงกับรีบหุบปากฉับแล้วมองฉันด้วยสายตาที่บอกได้คำเดียวว่ามัน.....น่าสยดสยอง T[]T


"*O*" 


"มองเจ้อย่างนั้นทำไม" ฉันเริ่มขยับหนีน้องสาวตัวแสบไปที่หัวเตียงทีละนิด ทีละนิด แต่ยัยนั่นก้ยังไม่วายกระเถิบตามมาติดๆ ฮือ ฉันกลัวแกนะเฟ้ย ไอน้องบ้า!


"เมื่อกี๊เจ้พูดจริงใช่มั๊ย" เจ๋งซี่พยายามเบียดเข้ามาเอาหน้าถูกับแขนฉัน ยัยเด็กบ้า เห็นของกินแล้วตาวาวเชียวนะ เมื่อกี๊นี้แกล้งร้องไห้ใช่มั๊ย ฉันได้แต่แอบบ่นในใจ


"พูดจริงดิ" ฉันทำหน้าตาเอือมใส่ยัยเด็กแสบ แต่ยัยนี่ก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย แถมยังเข้ามารัดคอฉันแล้วตะโกนโหวกเหวกไม่ยอมหยุด -_-


"ออกไปจากตัวเจ้ แล้วไปอาบน้ำนอนได้แล้ว เหม็นย่ะ!!" 


"โด่ว เจ้ก็เหม็นเหมือนกันแหล่ะน่า พรุ่งนี้สัญญาแล้วนะ ไปแหล่ะ อาบน้ำกัน อาบน้ำกานนนนนนนน~ ลั๊ลๆลา" เฮ้ออออ เคลียร์จบไปแล้วหนึ่งมิชชั่น แต่เรื่องของตัวเองนี่สิ ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย คิดถึงเรื่องที่ฉันหนีมินฮวานกลับมาแล้วก็อดที่จะอยากร้องไห้ไม่ได้


"หลังจากวันพรุ่งนี้เราก็คงจะไม่ได้พบกันอีกแล้วสินะ" ฉันเพ้อออกมาเบาๆ แล้วนั่งกอดเข่านั่งเหม่อมองออกไปที่หน้าต่างของโรงแรมที่พัก


"พอกันซักทีนะความรักของฉัน ยังไงมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก" ฉันพึมพำออกมาอีกครั้ง และอดที่จะนึกถึงช่วงเวลาที่เฝ้าติดตามและคอยสนับสนุนมินฮวานและเอฟทีไอส์แลนด์ตลอด 6 ปีที่ผ่านมาไม่ได้


     ช่วงเวลาที่ผ่านมาเหล่านี้มันทำให้ฉันมีความรู้สึกต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นตื่นเต้น มีความสุข ทุกข์ โหยหา เป็นห่วงเป็นใย หรือปลื้มใจต่างๆนานา ความรู้สึกและความรักที่เกิดขึ้นระหว่างแฟนคลับกับศิลปินที่เรารัก มันไม่สามารถที่จะบรรยายออกมาได้หมด ....

     แต่กับมินฮวาน ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้แค่อยากดูแลเอาใจใส่ คอยห่วงใย หรือคอยสนับสนุนเขาเท่านั้น แต่ฉันอยากที่จะเป็นกำลังใจให้เขาตลอดไป แต่ก็รู้ว่ามันไม่มีทางเกิดความรักแบบนั้นขึ้นได้ระหว่างแฟนคลับกับศิลปิน ใช่....เราทุกคนรู้ดีว่า เราที่เป็นเพียงแค่คนธรรมดา ไม่อาจก้าวผ่านกำแพงของคำว่า 'แฟนคลับ' ได้....

     ยิ่งคิดฉันก็ยิ่งจิตตก น้ำตาก็พานจะไหลออกมา ฮือออออ หนีเขามาแล้วมานั่งจิตตกเองแบบนี้ ยิ่งอยากตบกบาลตัวเองรัวๆ ไม่ได้นะยัยเมย์ แกอย่าร้องนะ ไม่นะ ฮืออออออออออออออ


"เจ้อั๊บ....เจ้"


"........................."


"เจ้เมย์~"


"........................."


"เจ้โว้ยยยยยย~~"


"........................."


"จ๊ะเอ๋~!!" 


"กรี๊ดดด!!!! ตาเถร" ฮือ ผีหลอก โรงแรมนี้มันมีผีใช่มั๊ย ผีจูออนหน้าวอก กรี๊ดดดดดด T[]T


"เค้าเอง~ เจ้เป็นไรอ่ะ มานั่งทำเอ็มวีอะไรตรงนี้ ไหนบอกเหนื่อยมากไง๊ ไม่นอนอ่อ? " เจ๋งซี่รีบตะครุบปิดปากฉันก่อนจะหันหน้ามาถาม แล้วสายหน้าเอือมๆ


"ป่าว มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะ เจ้ไปอาบน้ำก่อนนะ" 


"เดี๋ยว! เจ้ร้องไห้ทำไม มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่เค้าไม่อยู่ใช่มะ? เจ้จะไม่เล่าให้เค้าฟังจริงหรอ.."


"T__________________T"


"อ่าว เฮ้ย!!"


"ฮรึก เจ๋งซี่ เจ้ไม่ไหวแล้ว เจ้เหนื่อยเหลือเกิน" ฉันโผลเข้ากอดเจ๋งซี่อย่างแรง ก่อนที่จะร้องไห้ฟูมฟายเหมือนเด็กน้อย ฮือออ ฉันทนไม่ไหวแล้ว  ทนเข็มแข็งต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว มันรู้สึกเหนื่อยและท้อเกินจะรับไหว ตอนนี้ความรู้สึกมันตีกันไปหมด ทั้งเสียใจ จุกและอึดอัด จนกลั้นน้ำตาทั้งหมดเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป ฉันต้องการใครซักคนคอยปลอบใจ หัวใจฉันมันอ่อนแอและอ่อนล้าเกินจะทนไหวแล้ว....พอซักที


"เจ้ค่อยๆเล่านะ มีไรก็ระบายออกมา" 


"ฮรือออออ เจ๋ง..เจ้เหนื่อยเหลือเกิน ทำไมความรักระหว่างแฟนคลับกับศิลปินมันเจ็บปวดขนาดนี้ มันทรมานมากๆเลย พอกันที! เจ้ไม่ไหวแล้ว ...."


"มันเกิดอะไรขึ้นเจ้ เจ้มีปัญหากับมินัลโอป้าใช่มั๊ย? " ระหว่างนั้นฉันก็เล่าให้เจ๋งซี่ฟังไปพร้อมกับน้ำตานองหน้า พูดรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่น้องก็ยังนั่งฟังด้วยความตั้งใจ และไม่ปริปากบ่นฉันซักคำ 


"เฮ้อ จากที่ฟังเจ้เล่ามานะ เจ้ก็ผิดที่ไปหนีเขากลับมาทั้งๆที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่อง" เจ๋งซี่เริ่มบ่น


"(.___.)" 


"แล้วเจ้รู้ได้ยังไงว่ามินัลโอป้าเค้าให้ความหวังเจ้ เค้าอาจจะจริงใจกับเจ้ก็ได้ เจ้หนีเค้ามาตะไมห๊าาา...ถึงมันจะเป็นไปไม่ได้ก็เถอะ" ประโยคหลังเจ๋งซี่พูดเสียงแผ่วๆทำให้ฉันได้ยินไม่ชัดเจน


"เมื่อกี๊ว่าไงนะ" ฉันถามกลับ


"ป่าว แค่อยากให้เจ้คิดให้น้อยๆมากกว่านี้ อย่าเพิ่งตู่ทุกอย่างไปเองถ้ามันยังไม่ชัดเจน โอเคป่ะ? โอ้ยยย ไปนอนเล่า ง่วงมาก " พูดยังไม่ทันหายเคลียร์ ยัยเด็กนี่ก็หนีไปคลุมโปงนอนซะและ แล้วปล่อยให้ฉันนั่งเอ๋ออยู่บนเตียงข้างๆอย่างงงๆ
 

"อะไรวะ!?" ฉันนั่งเกาหัวแกรกๆก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเตรียมเข้าไปอาบน้ำนอน แต่ชะงักเพราะเสียงริงโทนโทรศัพท์ 


*~ นา เอ แอ อิน อี ดแวน จู กิล บา แร โย .....นา มัน เอ ชา รัง อี ดเว กิล บา แร โย ~~*
[คำแปลเพลง : ผมปราถนาให้คุณมาเป็นคนรักของผม ผมปรารถนาให้คุณเป็นคนรักของผมเพียงผู้เดียว - Be Mine Girl #FTIsland]


"ใครโทรมาตอนจะเที่ยงคืนฟะ" -_- ฉันเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูด้วยความหงุดหงิด แต่พอเห็นชื่อคนที่ดทรมาก็แทบจะล้มทั้งยืน


- มินฮวาน สายเข้า-


"ว๊ากกก O[]O โทรมาตะไมแว๊" จิตหลุดไปสามวิก่อนในสมองจะตีกันให้ยุ่งไปหมดว่าจะรับหรือไม่รับสายดี


"เอาไงดีๆๆๆ" ก่อนที่จะได้คิดอะไร เสียงโทรศัพท์ก็เงียบไปแล้วแทนที่ด้วยเสียงไลน์เด้งเข้า



'ฉันรู้ว่าเธอยังไม่หลับ'



"รู้ได้ไงฟะ มีตาทิพท์รึไงฮะไอห้อย เชอะ" อดหมั่นไส้ไม่ได้ก่อนที่จะวางโทรศัพท์แล้ววิ่งไปอาบน้ำ แต่พอกำลังจะก้าวเท้าเท่านั้นแหล่ะ เสียงไลน์ก็เด้งมาอีกรอบ



'ถึงตอนนี้เธอจะไม่อยากเจอฉัน แต่ฉันอยากพบเธอ และตอนนี้....'

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.



'ฉันอยู่หน้าห้องพักเธอ'
 

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

อ๊ากกกกก ขอบคุณมากๆ ขอบคุณเจ๋งซี่น้องรักที่ทำให้ตอน 11 จบได้แบบฟินมาก อ่านแล้วใจสั่น งานนี้เจ๋งซี่เอาใจไปเลย

ปล.ตอนนี้มีเจ๋งซี่มาแต่งให้ ฮ่าๆๆ ร่วมด้วยช่วยกันค่ะ 

(กลายเป็นโปรเจครวมละกัน ๕๕๕๕)