ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Lovely Drumer Chapter 10
Lovely Drumer ปฏิบัติการร้าย แผนรัก ฉบับนายมือกลอง
ดูคอนเสิร์ตจบแล้ว..ฉันกับเจ๋งซี่ก็กลับมาเก็บแรงและพักผ่อนที่โรงแรม เตรียมตัวเที่ยวเกาหลีในวันพรุ่งนี้ก่อนกลับเมืองไทยในวันต่อไป
ตั้งแต่คอนเสิร์ตจบไป FT ISLAND ก็มีงานเข้ามามากมายไม่ขาดสาย ตลอดวันนี้ทั้งวัน ฉันกับเจ๋งซี่ตามไปดูพวกเขายังสถานที่ต่างๆ ที่สามารถไปได้ จากนั้นก็พากันไปหาซื้อของฝากย่านกังนัมซึ่งแพงหูฉีก -_-
~ซารางึน นูนึล โพโก มัลฮานึน กอด มาอึมอือโร ชอนฮานึน กอด อูรีดึล ซารางโด คัดกิล พาเรโย..~ (Love is : FT ISLAND)
เสียงโทรศัพท์เจ๋งซี่ดังขึ้น เอ๊ะ ปกติไม่มีใครโทรหานี่นาตั้งแต่อยู่เกาหลีมา โทรศัพท์เงียบมาก ใครนะ
"ฮัลโหล ใครคะ" เจ๋งซี่ถาม เอาล่ะ หน้าที่ฉันคือฟังอย่างตั้งใจ
(เธออยู่ไหน) เสียงผู้ชายเล็ดลอดออกมา ><
"อยู่เกาหลีค่ะ"
(รู้แล้วว่าอยู่เกาหลี อยู่แถวไหน)
"อยู่ย่านกังนัม คุณเป็นใคร?"
(คิม มยองซู.. แค่นนี้ล่ะ เดี๋ยวชวนมินฮวานไปหา)
"อ้าว เห้ย!!!" ขึ้นต้นด้วยบทสนทนา ลงท้ายด้วยการตกใจ >< แอลโทรมาหาเจ๋งซี่อย่างนั้นเหรอเนี่ย?
"มีอะไรรึป่าวเจ๋ง?"
"เจ้..อิตาคิมมยองบอกจะมา..แถวนี้"
"แล้วเจ๋งเลือกที่จะรอเขามาหา รึว่าเราจะแอบไปที่อื่น"
"คงไปที่อื่นไม่ทันหรอกเจ้...หันกลับไปดูสิ" อะไรอยู่ข้างหลัง.. เฮือก!!!!! มาได้ไง 'ชเว มินฮวาน' กับ 'คิม มยองซู' ไวไปมั้ย??????
"ไง? จะหนีไปไหนกันเหรอ" เริ่มต้นด้วยการทักแบบกวนๆฉบับแอลคิม -__-
"ปะ..ป่าว ไม่ได้ไปไหนนี่นา..ก็อยู่ตรงนี้แหละ" ฉันตอบ ซึ่งทำให้คนฟังสองคนเหยียดยิ้มทันที
"นายมาทำไมมยองซู ถ้ามินฮวานโอป้ามาคนเดียวฉันจะไม่ว่าเลย" เจ๋งซี่บ่น เอิ่ม..ไม่ดีนะ
"แหม...หมั่นไส้ว่ะ เรียกฉันแค่มยองซู ทีมินฮวานเรียกโอป้า ฉันก็เป็นพี่เธอนะ ยัยสองมาตรฐาน!"
"อะไรของนายกัน มันก็เหมาะกับนายแล้วนิ ฉันก็เรียกตามที่ฉันอยากเรียก ผิดเหรอ?" น้องสาวตัวดีเถียงกลับ
"ผิด ผิดมากด้วย.."
"นี่..เลิกเถียงกันเถอะ ไปกินข้าวกัน ฉันอยากกินไก่ทอด" บทสนทนาที่เกือบจะดุเดือดถูกขัดด้วยตัวกินไก่ เอ้ย! คนที่ชอบกินไก่อย่างมินฮวานจนได้ นึกว่าจะไม่ได้พูดซะแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
"นายหิวมากเลยเหรอ?" ฉันถาม
"ใช่ ไปเถอะ หิวมากๆ จะกินเธอได้ทั้งตัวอยู่ละ" O_O
"พะ พูดบ้าอะไรของนาย!!!" สองแง่สองง่าม น่ากลัวไปนะมินัล -_-
"ก็ฉันหิวจริงๆนี่นา >o<" อย่ามาทำตัวน่ารักแถวนี้น๊าไอ้ห้อย ฉันไม่ยอมจริงๆด้วย
"พวกฉันไม่รู้จักร้านอาหารที่มีไก่ทอด พวกนายรู้มั้ยล่ะ" ฉันถาม
"รู้สิ ^_^ แอล..นำทาง"
ร้านอาหารที่ว่ามันอยู่ไม่ไกลจากจุดที่พวกเรายืนเท่าใดนัก มีอาหารขายมากมาย ฉันกินไม่เป็นหรอก ได้แต่สั่งไก่ทอดมาแย่งกันกินกับมินฮวานนั่นแหละ ส่วนแอลกับเจ๋งซี่กินข้าวผัดกิมจิ
หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว..ฉันกับมินฮวานเดินไปโซนนึง และเจ๋งซี่ แต่ก็นัดกันว่าห้าโมงเย็นของเกาหลีจะกลับมาเจอกันจุดเดิมที่สองหนุ่มนั้นเดินมา
ฉันกับมินฮวานเดินมาถึงร้านที่มีชื่อว่า Sweet Cream เป็นร้านไอศครีมที่บรรยากาศค่อนข้างดีและมีคนไม่มาก มินฮวานจูงมืือเข้าไปเองเลย ที่จริงแล้วสำหรับเกาหลีเขาเข้มงวดกับไอดอลมากนะ มินฮวานถึงต้องปลอมตัวทุกครั้งที่มาหาฉัน...เพลียแทน -_-
"เธอ...พรุ่งนี้ก็จะกลับเมืองไทยแล้วสินะ" มินฮวานเปิดประเด็น
"ใช่ ฉันคิดถึงพ่อแม่แล้วตอนนี้"
"เธอจะมาเกาหลีอีกมั้ย"
"ถ้ามีโอกาส..ฉันมาแน่ อาจจะเป็นตอนฉันเรียนจบแล้วก็ได้"
"เธอมาบ่อยๆเลยไม่ได้เหรอ??" อะไรของเขา
"ฉันก็อยากจะมาบ่อยๆอยู่หรอกนะ แต่นายก็น่าจะรู้ว่าค่าเครื่องบินอะไรต่างๆมันแพงแค่ไหน"
"ฉันส่งไปให้เธออีกก็ได้นิ" จ้าพ่อคนรวย -_-
"ไม่ได้นะ! แค่นี้ฉันก็เกรงใจนายจะแย่อยู่แล้ว อีกอย่าง..ฉันไม่มีเพื่อนที่เกาหลีเลย ถ้ามา ฉันจะมาอยู่กับใคร"
"เธอไปอยู่กับแม่ฉันก็ได้ เพราะดูเหมือนว่าแม่ฉันชอบเธอเข้าแล้ว.." จะให้ฉันเข้าทางแม่งั้นสิ
"แล้ว...นายล่ะ?" เขาคิดอะไรกับฉันบ้างไหม นอกจากที่ฉันคิดไปเอง
"จะบ้าเหรอ เราเป็นเพื่อนกันดีแล้วนะ เพราะถ้าเป็นแฟนกันมันคงเป็นไปไม่ได้"
ฉึก!! เหมือนมีดบาดกลางใจ นั่นสินะ เขาคงงไม่ได้คิดอะไรกับฉันเกินเพื่อนหรอก เพราะเขาถือว่าเป็นไอดอลที่ดังมาก และทางเกาหลีก็เข้มงวดมากในเรื่องนี้
"ฮ่าๆๆๆ ฉันรู้น่า..ฉันเข้าใจ" ฉันยิ้มสู้ทั้งๆที่ในใจเจ็บเกินต้านทานแล้ว T_T
"พรุ่งนี้ ให้ฉันมาส่งเธอที่สนามบินได้มั้ย" เขาถาม..
"ก็แล้วแต่นายสิ ฉันยังไงก็ได้" เจ็บปวดมากๆย่ะ
"เฮ้อ...ถ้าเธอกลับเมืองไทยฉันต้องคิดถึงเธอมากแน่ๆเลย"
"จะยากอะไรล่ะ ฉันกลับไป แต่โบมีก็อยู่ นายก็ไปหาโบมีก็ได้นี่นา.." ประชดค่ะประชด ประชดได้สะเทือนใจมาก
"หึงฉันรึยังไง -_-"
"ฉันจะไปหึงนายดาวรอยอะไรกัน มันเรื่องของนายทั้งนั้น"
"หึ.. ฟังน้ำเสียงดูก็รู้ว่าประชด"
"ทำไมฉันต้องประชดล่ะคะคุณชเวมินฮวาน"
"เอาน่า...ฉันก็เคยบอกเธอแล้ว ว่าฉันกับโบมี เป็นได้แค่พี่น้องกัน" เหมือนกับฉันที่เป็นได้แค่นี้
"และฉันก็เป็นได้แค่เพื่อนนายเหมือนกัน.. โอเค พรุ่งนี้นายไม่ต้องไปส่ฉันที่สนามบินหรอกนะ ลาก่อน....."
พูดจบ ฉันก็วิ่งออกจากร้านทันที ขึ้นรถแท็กซี่แล้วกลับไปที่โรงแรม ฉันก็เบื่อเหมือนกัน เบื่อมาก..เขาคอยเป็นห่วง คอยดูแล คอยพูดเหมือนให้ความหวัง แต่ก็ยังมาบอกว่าเป็นได้แค่เพื่อนกัน เพราะอะไรกัน ฉันจะอยู่ที่เกาหลีเพราะอะไรอีก ไม่มีความจำเป็นแล้ว.. T_T
มินฮวานโทรมาหาฉันนับครั้งไม่ถ้วน แต่ฉันก็ยังไม่รับสาย ฉันอยากขอความสงบสักพัก ฉันกำลังเสียใจอยู่นะ ที่เป็นได้เท่านี้ ทั้งที่การกระทำฝ่ายตรงข้ามมันไม่ใช่แบบนั้น..
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ว้าว...เริ่มดราม่าละ ขอดราม่าสักนิด หลังจากเกรียนมานาน ๕๕๕๕๕
Chapter 10
ดูคอนเสิร์ตจบแล้ว..ฉันกับเจ๋งซี่ก็กลับมาเก็บแรงและพักผ่อนที่โรงแรม เตรียมตัวเที่ยวเกาหลีในวันพรุ่งนี้ก่อนกลับเมืองไทยในวันต่อไป
ตั้งแต่คอนเสิร์ตจบไป FT ISLAND ก็มีงานเข้ามามากมายไม่ขาดสาย ตลอดวันนี้ทั้งวัน ฉันกับเจ๋งซี่ตามไปดูพวกเขายังสถานที่ต่างๆ ที่สามารถไปได้ จากนั้นก็พากันไปหาซื้อของฝากย่านกังนัมซึ่งแพงหูฉีก -_-
~ซารางึน นูนึล โพโก มัลฮานึน กอด มาอึมอือโร ชอนฮานึน กอด อูรีดึล ซารางโด คัดกิล พาเรโย..~ (Love is : FT ISLAND)
เสียงโทรศัพท์เจ๋งซี่ดังขึ้น เอ๊ะ ปกติไม่มีใครโทรหานี่นาตั้งแต่อยู่เกาหลีมา โทรศัพท์เงียบมาก ใครนะ
"ฮัลโหล ใครคะ" เจ๋งซี่ถาม เอาล่ะ หน้าที่ฉันคือฟังอย่างตั้งใจ
(เธออยู่ไหน) เสียงผู้ชายเล็ดลอดออกมา ><
"อยู่เกาหลีค่ะ"
(รู้แล้วว่าอยู่เกาหลี อยู่แถวไหน)
"อยู่ย่านกังนัม คุณเป็นใคร?"
(คิม มยองซู.. แค่นนี้ล่ะ เดี๋ยวชวนมินฮวานไปหา)
"อ้าว เห้ย!!!" ขึ้นต้นด้วยบทสนทนา ลงท้ายด้วยการตกใจ >< แอลโทรมาหาเจ๋งซี่อย่างนั้นเหรอเนี่ย?
"มีอะไรรึป่าวเจ๋ง?"
"เจ้..อิตาคิมมยองบอกจะมา..แถวนี้"
"แล้วเจ๋งเลือกที่จะรอเขามาหา รึว่าเราจะแอบไปที่อื่น"
"คงไปที่อื่นไม่ทันหรอกเจ้...หันกลับไปดูสิ" อะไรอยู่ข้างหลัง.. เฮือก!!!!! มาได้ไง 'ชเว มินฮวาน' กับ 'คิม มยองซู' ไวไปมั้ย??????
"ไง? จะหนีไปไหนกันเหรอ" เริ่มต้นด้วยการทักแบบกวนๆฉบับแอลคิม -__-
"ปะ..ป่าว ไม่ได้ไปไหนนี่นา..ก็อยู่ตรงนี้แหละ" ฉันตอบ ซึ่งทำให้คนฟังสองคนเหยียดยิ้มทันที
"นายมาทำไมมยองซู ถ้ามินฮวานโอป้ามาคนเดียวฉันจะไม่ว่าเลย" เจ๋งซี่บ่น เอิ่ม..ไม่ดีนะ
"แหม...หมั่นไส้ว่ะ เรียกฉันแค่มยองซู ทีมินฮวานเรียกโอป้า ฉันก็เป็นพี่เธอนะ ยัยสองมาตรฐาน!"
"อะไรของนายกัน มันก็เหมาะกับนายแล้วนิ ฉันก็เรียกตามที่ฉันอยากเรียก ผิดเหรอ?" น้องสาวตัวดีเถียงกลับ
"ผิด ผิดมากด้วย.."
"นี่..เลิกเถียงกันเถอะ ไปกินข้าวกัน ฉันอยากกินไก่ทอด" บทสนทนาที่เกือบจะดุเดือดถูกขัดด้วยตัวกินไก่ เอ้ย! คนที่ชอบกินไก่อย่างมินฮวานจนได้ นึกว่าจะไม่ได้พูดซะแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
"นายหิวมากเลยเหรอ?" ฉันถาม
"ใช่ ไปเถอะ หิวมากๆ จะกินเธอได้ทั้งตัวอยู่ละ" O_O
"พะ พูดบ้าอะไรของนาย!!!" สองแง่สองง่าม น่ากลัวไปนะมินัล -_-
"ก็ฉันหิวจริงๆนี่นา >o<" อย่ามาทำตัวน่ารักแถวนี้น๊าไอ้ห้อย ฉันไม่ยอมจริงๆด้วย
"พวกฉันไม่รู้จักร้านอาหารที่มีไก่ทอด พวกนายรู้มั้ยล่ะ" ฉันถาม
"รู้สิ ^_^ แอล..นำทาง"
ร้านอาหารที่ว่ามันอยู่ไม่ไกลจากจุดที่พวกเรายืนเท่าใดนัก มีอาหารขายมากมาย ฉันกินไม่เป็นหรอก ได้แต่สั่งไก่ทอดมาแย่งกันกินกับมินฮวานนั่นแหละ ส่วนแอลกับเจ๋งซี่กินข้าวผัดกิมจิ
หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว..ฉันกับมินฮวานเดินไปโซนนึง และเจ๋งซี่ แต่ก็นัดกันว่าห้าโมงเย็นของเกาหลีจะกลับมาเจอกันจุดเดิมที่สองหนุ่มนั้นเดินมา
ฉันกับมินฮวานเดินมาถึงร้านที่มีชื่อว่า Sweet Cream เป็นร้านไอศครีมที่บรรยากาศค่อนข้างดีและมีคนไม่มาก มินฮวานจูงมืือเข้าไปเองเลย ที่จริงแล้วสำหรับเกาหลีเขาเข้มงวดกับไอดอลมากนะ มินฮวานถึงต้องปลอมตัวทุกครั้งที่มาหาฉัน...เพลียแทน -_-
"เธอ...พรุ่งนี้ก็จะกลับเมืองไทยแล้วสินะ" มินฮวานเปิดประเด็น
"ใช่ ฉันคิดถึงพ่อแม่แล้วตอนนี้"
"เธอจะมาเกาหลีอีกมั้ย"
"ถ้ามีโอกาส..ฉันมาแน่ อาจจะเป็นตอนฉันเรียนจบแล้วก็ได้"
"เธอมาบ่อยๆเลยไม่ได้เหรอ??" อะไรของเขา
"ฉันก็อยากจะมาบ่อยๆอยู่หรอกนะ แต่นายก็น่าจะรู้ว่าค่าเครื่องบินอะไรต่างๆมันแพงแค่ไหน"
"ฉันส่งไปให้เธออีกก็ได้นิ" จ้าพ่อคนรวย -_-
"ไม่ได้นะ! แค่นี้ฉันก็เกรงใจนายจะแย่อยู่แล้ว อีกอย่าง..ฉันไม่มีเพื่อนที่เกาหลีเลย ถ้ามา ฉันจะมาอยู่กับใคร"
"เธอไปอยู่กับแม่ฉันก็ได้ เพราะดูเหมือนว่าแม่ฉันชอบเธอเข้าแล้ว.." จะให้ฉันเข้าทางแม่งั้นสิ
"แล้ว...นายล่ะ?" เขาคิดอะไรกับฉันบ้างไหม นอกจากที่ฉันคิดไปเอง
"จะบ้าเหรอ เราเป็นเพื่อนกันดีแล้วนะ เพราะถ้าเป็นแฟนกันมันคงเป็นไปไม่ได้"
ฉึก!! เหมือนมีดบาดกลางใจ นั่นสินะ เขาคงงไม่ได้คิดอะไรกับฉันเกินเพื่อนหรอก เพราะเขาถือว่าเป็นไอดอลที่ดังมาก และทางเกาหลีก็เข้มงวดมากในเรื่องนี้
"ฮ่าๆๆๆ ฉันรู้น่า..ฉันเข้าใจ" ฉันยิ้มสู้ทั้งๆที่ในใจเจ็บเกินต้านทานแล้ว T_T
"พรุ่งนี้ ให้ฉันมาส่งเธอที่สนามบินได้มั้ย" เขาถาม..
"ก็แล้วแต่นายสิ ฉันยังไงก็ได้" เจ็บปวดมากๆย่ะ
"เฮ้อ...ถ้าเธอกลับเมืองไทยฉันต้องคิดถึงเธอมากแน่ๆเลย"
"จะยากอะไรล่ะ ฉันกลับไป แต่โบมีก็อยู่ นายก็ไปหาโบมีก็ได้นี่นา.." ประชดค่ะประชด ประชดได้สะเทือนใจมาก
"หึงฉันรึยังไง -_-"
"ฉันจะไปหึงนายดาวรอยอะไรกัน มันเรื่องของนายทั้งนั้น"
"หึ.. ฟังน้ำเสียงดูก็รู้ว่าประชด"
"ทำไมฉันต้องประชดล่ะคะคุณชเวมินฮวาน"
"เอาน่า...ฉันก็เคยบอกเธอแล้ว ว่าฉันกับโบมี เป็นได้แค่พี่น้องกัน" เหมือนกับฉันที่เป็นได้แค่นี้
"และฉันก็เป็นได้แค่เพื่อนนายเหมือนกัน.. โอเค พรุ่งนี้นายไม่ต้องไปส่ฉันที่สนามบินหรอกนะ ลาก่อน....."
พูดจบ ฉันก็วิ่งออกจากร้านทันที ขึ้นรถแท็กซี่แล้วกลับไปที่โรงแรม ฉันก็เบื่อเหมือนกัน เบื่อมาก..เขาคอยเป็นห่วง คอยดูแล คอยพูดเหมือนให้ความหวัง แต่ก็ยังมาบอกว่าเป็นได้แค่เพื่อนกัน เพราะอะไรกัน ฉันจะอยู่ที่เกาหลีเพราะอะไรอีก ไม่มีความจำเป็นแล้ว.. T_T
มินฮวานโทรมาหาฉันนับครั้งไม่ถ้วน แต่ฉันก็ยังไม่รับสาย ฉันอยากขอความสงบสักพัก ฉันกำลังเสียใจอยู่นะ ที่เป็นได้เท่านี้ ทั้งที่การกระทำฝ่ายตรงข้ามมันไม่ใช่แบบนั้น..
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ว้าว...เริ่มดราม่าละ ขอดราม่าสักนิด หลังจากเกรียนมานาน ๕๕๕๕๕
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น