คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
CHAPTER 1
วันนี้ฉันต้องตื่นแต่ 6 โมงเช้าเพื่อแต่งตัวไปโรงเรียน...
"รียอง!!!!!!! ลงมากินข้าวได้แล้วนะยะ มัวแต่แต่งตัวอยู่นั่นแหละ"
นี่คือพี่ฮยุนรี พี่สาวคนสวยของฉันเอง ก็แน่ล่ะ!ยัยพี่คนนี้ต้องสวยกว่าฉันแน่ๆเพราะพี่ฉันอยู่มหาลัยปีสองแล้ว ส่วนฉันเพิ่งจะม.ปลายปีสามอยู่เลย
"ค่า....ลงไปเดี๋ยวนี้แหละ!!!" แล้วฉันก็ต้องเชื่อฟังผู้เป็นพี่ตลอด เพราะว่าฉันเป็นเด็กดี แต่ก็โดนบ่นตลอดเวลาอาหารเช้า....น่าเบื่อชะมัด!
"อ้าว...อิ่มแล้วหรอ?"
"ค่ะ งั้นเดี๋ยวฉันไปโรงเรียนก่อนนะ วันนี้พี่มีเรียนบ่ายไม่ใช่หรอ"
"มันก็ใช่...แต่ตอนเช้าๆฉันอยู่ว่างๆ งั้นฉันจะไปส่งเธอก็แล้วกัน"
"แหม....กะจะไปจีบหนุ่มที่นั่นก็ว่ามาเถอะ. ฉันรู้ทันหรอกน่า"
"โอเคๆฉันไม่ไปก็ได้ เดินทางดีๆก็แล้วกัน"
"ค่า...."
ฉันค้อนให้ยัยพี่คนนี้เล็กน้อย เพราะฉันอิจฉาที่พี่สวยกว่า ฮ่าๆๆๆๆฉันเดินมาถึงโรงเรียนเพียงระยะเวลาสั้นๆ บ้านฉันก็ไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่ อยู่ใจกลางกรุงโซลด้วย...
"รียอง....ฉันคิดถึงเธอจังเลย ปิดเทอมเธอก็ไม่โทรมาหาฉันบ้าง"
ลีจีอึน...เพื่อนสนิทที่สุดของฉัน ถึงจะเรื่องมากไปหน่อยแต่อย่างน้อยยัยจีอันก็เป็นห่วงฉันจริงๆ
"แหม เพื่อนรัก ขนาดเวลาหายใจ ฉันยังจะไม่มีเลย...."
"เธอจะบอกฉันว่าพี่ฮยุนรีจิกหัวใช้งานเธออย่างหนักอย่างงั้นหรอยะ!"
"เปล่าหรอก ฉันขี้เกียจโทรหาเธอมากกว่า"
"ช่างเถอะ! อ้อ วันนี้มีมินิคอนเสิร์ตของ FT ISLAND เธอจะไปดูมั้ย?"
"จริงเหรอ??? ตอนไหน?"
"บ่ายสามโมงถึงหนึ่งทุ่ม"
"งั้นวันนี้ฉันขอเรียนครึ่งวันดีกว่า จะรีบกลับบ้านเตรียมตัวไปดูคอนเสิร์ต"
"ตลอดอ่ะพอรู้ว่ามินฮวานจะมารีบโดดเรียนเลยนะ เวอร์ไปมั้งแม่คุณ..."
"ไม่รู้ล่ะ ก็ฉันรักของฉันนี่นา" ฉันต้องไปดู FT Island ให้ได้!!!
ฉันไม่มีวันพลาดหรอก ไหนๆวงดนตรีที่ฉันรักที่สุดจะมาทั้งที จะให้พลาดได้ยังไง ฉันเองก็ตั้งใจไว้แล้วว่าในสัปดาห์นี้ฉันต้องเจอชเวมินฮวานให้ได้ ฉันก็จะต้องทำให้ได้ สู้ๆนะ! 'คิมรียอง'
เมื่อโดดเรียนสำเร็จ(อย่าเอาอย่างนางเอกนะจ๊ะ 5555) ฉันก็รีบกลับบ้าน มาแต่งตัวสวยๆ โชคดีนะที่ยัยพี่สาวคนสวยของฉันออกไปเรียนแล้ว ไปเดินช็อปปิ้งดีกว่าก่อนคอนเสิร์ตจะเริ่ม หวังว่าพี่สาวของฉันจะไม่กลับมาบ้านก่อนนะ ไม่งั้นโดนตีหลังลาย (เวอร์)
ระหว่างเดินช็อปปิ้งก็มีใครไม่รู้เดินมาชนฉันอย่างจัง แต่...หล่อมากอ่ะ หน้าตาก็คุ้นๆ ใส่หมวกกับแว่นอำพรางใบหน้าด้วย...แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก
"เอ่อ..ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ(โปรดเข้าใจสถานการณ์ว่าเขาพูดพร้อมกันนะคะ)"
"อ่า..งั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันบอก
"ครับ" ตอบสั้นจังวุ๊ยผู้ชายคนนี้
อยู่ดีๆฉันฉันกับเขายกนาฬิกาข้อมือของตัวเองขึ้นมาพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย แล้ว....
"เฮ้ย! บ่ายสองโมงสี่สิบ ต้องไปไม่ทันคอนเสิร์ตแน่เลย...!!!"
"เอ๊ะ! / เอ๋??" เราสองคนต่างออกอาการงงงวยกันทั้งคู่ เขาเลยตัดสินใจถามฉันก่อน
"เอ่อ..ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณจะไปดูคอนเสิร์ตอะไรของใครครับ?" ฉันหันไปสังเกตหน้าเขาดีๆอีกครั้ง...
"คอนเสิร์ตวง F... O_O เฮ้ย!! นี่มัน..ชเวมินฮวาน เทพบุตรสุดหล่อของฉันนี่..."
"เอ๋..จำผมได้ด้วยเหรอ?"
"ใช่ๆ ฉันจำด้ งั้นนายรีบไปเถอะ เดี๋ยวไปไม่ทันคอนเสิร์ตจะแย่นะ" ฉันบอก
"เธอไม่ไปกับฉันหรอ...เธอจะไปดูคอนเสิร์ตวงของฉันไม่ใช่หรือไง รีบๆไปกันเถอะ" หา?! เดี๋ยวนะ ฉันฟังไม่ผิดใช่มั้ย?
"ฉันเนี่ยนะ?"
"ทำไมล่ะ ฉันจะพาคนที่เป็นพรีมาดอนนาเข้างานด้วยไม่ได้เหรอ?(ถ้ามินาริตัวจริงทำแบบนี้จะรักตายเลย)"
"โอเคๆ ไปก็ได้ ขอบใจนะมินฮวาน"
ฉันกับเขารีบสิ่งสุดชีวิซผเพื่อไปให้ทันคอนเสิร์ต โชคดีนะที่เวลายังเหลือ ฉันกับเขาก็วิ่งมาทันจนได้...เหนื่อยที่สุดเลย..แต่มีความสุขมากๆที่ได้วิ่งคู่กับไอดอลที่เรารัก
ฉันวิ่งไปหายัยลีจีอึนที่รออยู่หน้างาน ส่วนมินฮวานก็รีบไปห้องแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว แต่ก่อนจะได้คิดเรื่องมินฮวาน ยัยจีอึนก็บ่นให้ฉันชุดใหญ่เรื่องที่ฉันมาช้า ปิดหูแทบไม่ทัน ถ้าจีอึนรู้ว่าทำไมฉันมาช้า ยัยนี่ช็อคตายคาที่แน่ๆ 555555
ว้าว...มินฮวานใส่ชุดมาตีกลองได้เท่จัง ถึงเขาจะมองไม่เห็นฉันก็เถอะ แต่ฉันเห็นเขาได้ชัดเจน ก็แน่ล่ะ ฉันอยู่ติดหน้าเวทีขนาดนี้... ฮ่าๆๆๆ
คอนเสิร์ตจบแล้ว...ไวจัง ยังสนุกอยู่เลย พี่ฮงกิก็ร้องเพลงเพราะมาก ซึงฮยอนก็แร๊พขั้นเทพ พี่แจจินก็ฝีมือดีอย่างอัศจรรย์ พี่จงฮุนก็หล่อ โอ๊ย! วงนี้เพอร์เฟ็คมาก...
ฉันกับจีอึนรอจนกว่าแฟนคลับคนอื่นๆจะออกจากงานไปจนหมด แล้วก็รอจนกว่าทั้ง 5 หนุ่มจะเดินมา ฉันกับจีอึนทำทีเดินช้าๆ เพื่อให้พวกเขาสนใจเราสองคน แล้วมันก็ได้ผล เพราะชเวมินฮวานเรียกฉัน...
"เฮ้!!...เธอคนที่ใส่เดรสสีฟ้าน่ะ"
"เอ๋..ฉันเหรอ?" ฉันแกล้งชี้มือมาที่ตัวเองทั้งๆที่รู้ดี
"ใช่แล้วล่ะ ฉันจำเธอได้นะ ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"
"หา?" มินฮวานขอคุยกับฉัน...ฝันไปมั้ยเนี่ย???
"พวกพี่ไปกันก่อนผมเลยนะ รวทั้งคุณผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยนะครับ" เขาผายมือไปทางสมาชิกในวงและยัยจีอึนที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก
"เอ๊ะ! พวกเราด้วยหรอ?" พี่ลีดเดอร์ชเวจงฮุนถามเขา
"ครับพี่"
เขาพาฉันไปที่ร้านขายอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่มีคนเลย แต่บรรยากาศภายในร้านสวยและดูอบอุ่นมากๆ ว่าแต่..ตื่นเต้นจัง เขาจะพูดอะไรมั่งนะ???
"นี่ นายเรียกฉันมา คุยเรื่องอะไรหรอ???" ฉันเปิดประเด็นถามก่อน
"ไม่มีอะไรมากหรอกนะ ฉันแค่ลืมขอบคุณเธอเมื่อช่วงบ่ายน่ะ แล้วเธอชื่ออะไรหรอ??"
"อยู่ๆทำไมถึงถามล่ะ"
"ฉันก็แค่อยากรู้ ถ้าเธอไม่บอกก็ไม่เป็นไร" อย่าทำน้ำเสียงแบบตัดพ้ออย่างนั้นสิมินฮวาน ฉันจะ
เข้าใจผิดคิดว่านายมีใจนะ
"บอกแล้วๆๆ ฉันชื่อ 'คิม รี ยอง' นะ"
"โอเคๆ คิมรียอง เธออายุเท่ากันกับฉันใช่มั้ย"
"แน่นอน เราอายุเท่ากัน"
"นี่เบอร์โทรของฉันนะ เธอมีอะไรก็โทรมาได้เลย แต่ต้องแบ่งเวลาให้ถูก ไม่ใช่โทรทั้งวันทั้งคืน"
o-O โอ้พระเจ้า!! เบอร์โทร..
"ให้ฉันจริงๆเหรอ?"
"หรือเธอจะไม่เอา นี่เบอร์มือกลองแห่งวง FT ISLAND เชียวนะ ไม่ได้ให้เบอร์โทรใครง่ายๆนะบอกไว้ก่อน"
"เอาสิๆๆๆ ทำไมจะไม่เอาล่ะ ขอบใจนะ"
"ไม่เป็นไร...ฉันเต็มใจให้เธอ"
"งั้น..ฉันว่าฉันกลับบ้านก่อนดีกว่า นี่มันก็เย็นมากแล้ว"
"ให้ฉันไปส่งมั้ย" โอ้โห...เทพบุตรชัดๆ
"จะไปจริงๆเหรอ นี่นายพูดจริงหรือพูดเล่นน่ะ"
"ก็จริงน่ะสิ ทำไมล่ะ ฉันจะตอบแทนพรีมาดอนนาซักคนไม่ได้เหรอ?"
"ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลย เราไปกันเถอะ"
แล้วเขาก็มาส่งฉันจริงๆ ส่งถึงหน้าบ้านด้วยนะ เขาบอกฉันว่าเขาจะนั่งแท็กซี่กลับเอง ฉันก็เลยไม่ได้พูดอะไรมากมาย
และเมื่อมาถึงบ้านก็ดดนพี่สาวบ่นอีกตามเคย บ่นได้ทุกเวลา ทุกสถานการณ์สิน่า ไม่เข้าใจรึไงว่าน้องกำลังมีความสุข -_-
"นี่! ทำไมเธอกลับบ้านช้ากว่าฉันฮะ รียอง"
"ก็ฉันไปดูคอนเสิร์ตมา.."
"คอนเสิร์ต?? อย่าบอกนะว่าไปดู FT ISLAND มาอีกแล้ว"
"ใช่แล้วววว..."
"แล้วเมื่อกี้ใครมาส่ง"
"ชเว มินฮวาน" ฉันตอบอย่างหน้าตาเฉย
"หา?! ชเวมินฮวาน!!! ไอ้มือกลองที่เธอปิ๊งใจจะขาดน่ะเหรอ? "
"อืม"
ฉันไม่รอช้า รีบวิ่งขึ้นกลับห้องทันที พี่ฮยุนรีบ่นตามหลังขึ้นมาแต่ฉันไม่ได้ยิน (แกล้งเอามืออุดหูไว้) อยู่ว่างๆโทรหามินฮวานกันดีกว่า
ฉันกดเบอร์โทรไปหามินฮวาน แต่ก็ต้องแห้ว เพราะมันให้ฝากข้อความ เอาล่ะๆฝากก็ฝาก??
"กรุณาฝากข้อความของท่าน หลังเสียงสัญญาณ ติ๊ด!"
"มินฮวาน...ฉันคิมรียองนะ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากบอกว่า หลับฝันดีนะ....อย่าหักโหมกับงานมากนักล่ะ บาย"
"สิ้นสุดการบันทึกกดเครื่องหมายสี่เหลี่ยม.."
ให้ตายเถอะ!! แค่ฝากข้อความ ฉันก็มีความสุขเนอะ ไม่น่าเชื่อว่าแค่สิ่งเล็กๆก็ทำให้เรามีความสุขได้...คืนนี้ฉันจะขอฝันเห็นมินฮวานทั้งคืนเลย
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
เนื่องจากว่า ผู้แต่งก็เป็นพรีมาดอนนา แต่ไม่เคยไปดูคอนเกาะสักครั้ง จึงไม่รู้ว่าบรรยากาศคอนจรองๆเป็นไง ยังไงก็ฝากนิยายเรืื่องนี้ และคอมเม้นให้ด้วยนะคะ ^^
ความคิดเห็น