คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 : ปฏิบัติการลับ ลวง เลว
Chapter 5 : ปฏิบัติการลับ ลวง เลว
“ลุ้นทัวร์ญี่ปุ่นฟรี 1 สัปดาห์ กับวงวัยรุ่นสุดฮอต Chocolate เพียงท่านส่งฉลากสินค้าของผลิตภัณฑ์Banana Milk พร้อมชื่อและที่อยู่ส่งมาตามที่อยู่ที่ปรากฏขึ้นด้านล้างนี้ หมดเขตภายในวันที่ 25 ธันวาคม และจะส่งบัตรให้กับผู้โชคดีไม่เกินวันที่ 17 มกราคมค่ะ”
ส่งบ้าส่งบอส่งห่าส่งเหวอะไรล่ะคะ วันนี้มันวันที่ 28 แล้วค่ะ!
ทิฟฟานี่แทบจะกรีดร้องทันทีที่โฆษณาตัวนี้ปรากฏขึ้นมาทางโทรทัศน์ ทำไมเธอต้องได้มาเห็นโฆษณาเอาป่านนี้ด้วย หมดกำหนดส่งไปตั้งสองสามวันแล้ว นี่ก็เท่ากับเธอเสียโอกาสในการไปเที่ยวกับคนที่รักเต็มๆเลยนะเนี่ย
แต่จะโทษใครคงไม่ได้นอกจากโทษตัวเอง เพราะเธอไม่เคยสนใจดูทีวีนับตั้งแต่มีความรัก เอาแต่นั่งจุ้มปุ๊กหน้าจอคอม ไม่สนใจข่าวสารอื่นๆใด
อันที่จริงแล้ว ถ้าจำไม่ผิด เธอก็ว่าเธอเคยเห็นโฆษณาตัวนี้นะ แต่ยังไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะยังไม่ได้สนใจ และไม่ได้จดจำชื่อวงเอาไว้ พอถึงเวลาที่ชอบก็ดันคิดไม่ถึงว่าจะเป็นวงเดียวกัน
อีกอย่าง ใครจะไปนึกถึงล่ะว่าวงChocolate จะมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้ผลิตภัณฑ์ชิ้นนี้ ชื่อวงมีความหมายเป็นช็อกโกแลตแต่ดันไปโฆษณาเรียกลูกค้าให้นมกล้วยเฉยเลย....ทำไมไม่เปลี่ยนชื่อวงไปเลยล่ะ เธอจะได้เดาถูก(เริ่มพาล)
“เจ็บใจชะมัด”ทิฟฟานี่จิกหมอนจนนุ่นแทบทะลัก แต่แล้วความคิดหนึ่งก็ลอยเข้ามาในสมอง
เดี๋ยวสิ...เขาบอกว่าจะส่งบัตรคืนภายในวันที่ 17 มกราคมไม่ใช่เหรอ
แสดงว่าเขาอาจจะไม่ประกาศรายชื่อผู้โชคดีทางโทรทัศน์เพราะอยากให้คนที่ส่งฉลากมาได้ลุ้นกัน และช็อคตายด้วยความยินดีเลยเมื่อเห็นบัตรส่งถึงบ้าน
และที่สำคัญที่สุด ตราบใดที่ทางนั้นเขายังไม่ได้ส่งบัตรมาถึงมือผู้รับ เธอก็ยังคงมีสิทธิ์อยู่!
ทิฟฟานี่รีบกระโดดไปประจำยังหน้าคอมพิวเตอร์อีกครั้ง เมื่อต่ออินเตอร์เน็ตได้สิ่งที่ทำเป็นอันดับแรกนั้นแม้ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับวงChocolate โดยตรง แต่การกระทำครั้งนี้ก็จะส่งผลทางอ้อมให้เธอได้เจอกับวงChocolate อยู่ดี
ทิฟฟานี่เปิดหน้าต่างอีเมล พิมพ์สิ่งที่ต้องการลงไปไม่นานนักก็กดส่ง เป็นเพราะเธอกับ ‘คนๆนั้น’ รู้จักกันเป็นอย่างดี เธอเคยจ้างให้เจ้าตัวไปขโมยรายงานของคนอื่นเพื่อมาส่งอาจารย์บ่อยๆ...ไม่งั้นอย่าหวังเลยว่าเธอจะเรียบจบ
ตอนนี้..ความหวังฉันฝากอยู่ที่เธอแล้วนะ ยุนอา
‘From. Tiffany Hwang’
‘ช่วยไปเปลี่ยนข้อมูลรายชื่อผู้มีสิทธิ์ร่วมลุ้นเที่ยวกับวงChocolateให้มีชื่อฉันที ค่าจ้างจ่ายมัดจำก่อนสิบล้านวอน ถ้าทางบริษัทส่งบัตรมาให้ฉันเมื่อไรจะจ่ายอีกสิบล้านวอนที่เหลือ’
“โอ้โหแฮะ คุณทิฟฟานี่ ชอบขอให้ทำอะไรแปลกๆอยู่เรื่อย”ยุนอาหัวเราะร่าเมื่อได้รับอีเมลจากสาวคนสนิทที่เคยมาใช้บริการเธอบ่อยๆเมื่อประมาณสองสามปีที่แล้ว ส่วนใหญ่ก็มักจะให้เธอไปขโมยรายงานมา หรือไม่บางทีก็ให้เธอแฮ็กข้อมูลมหาวิทยาลัยเพื่อใส่คะแนนสอบใหม่ให้กับเพื่อนสนิทของเจ้าหล่อน ซึ่งนับว่ามันเป็นงานที่ง่ายถ้าเทียบกับคนอื่นๆ ที่ส่วนใหญ่จะให้เธอปลอมแปลงข้อมูลระดับชาติหรือไม่ก็ขโมยทองคำล้ำค่าอะไรประมาณนั้น และกว่าจะผ่านมาได้ก็ลำบากพอตัว
แถมยังให้เงินดี ง่ายก็ง่าย เงินก็แจ่ม ใครไม่รับก็บ้าแล้ว
อาจจะมีแปลกใจระคนสงสัยด้วยว่าทำไมถึงต้องทำ แต่ก็ช่างมันเถอะ...หน้าที่ของเธอถือทำตามที่ลูกค้าสั่ง ทำเสร็จก็ได้เงิน ไม่มีอะไรมาก
อันนี้เห็นว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับนักร้อง ก็คงจะเป็นวงที่คุณทิฟฟานี่เขาชื่นชอบอยู่เอาการล่ะมั้ง
ยุนอาส่งข้อความตอบรับทิฟฟานี่ไปทันที พร้อมกำชับว่าหากเสร็จงานเมื่อไรจะนัดหมายวันรับส่งเงินอีกที
หลังจากนั้นเธอรีบทำการโจรกรรมข้อมูลของทางบริษัทนมกล้วยนั่นทันที แต่ค้นแล้วค้นอีกก็ไม่เจอข้อมูลที่เป็นประโยชน์หรือเกี่ยวกับงานนี้สักเท่าไร ส่วนใหญ่ก็จะเป็นข้อมูลเกี่ยวกับการส่งสินค้า ยอดเงินในบริษัท อะไรเทือกๆนี้
บ้าน่า...เรื่องสำคัญขนาดนี้ ทำไมถึงไม่อยู่ในคอมพิวเตอร์ล่ะ
หรือเพราะยังไม่ได้จับรางวัลกัน ไม่แน่แฮะ...ก็ช่วงนี้มันปลายเดือนธันวาคมนี่นา คนส่วนใหญ่คงลาไปเที่ยวไปพักผ่อนกับครอบครัวฉลองปีใหม่กันหมด
ยุนอาจึงตัดสินใจว่าจะยังไม่ทำงานนี้จนกว่าจะผ่านช่วงปีใหม่ไปก่อน สักประมาณวันที่ 4 ก็น่าจะเสร็จเรียบร้อยแล้ว...แต่ถ้าถึงวันนั้นยังไม่มีอะไรคืบหน้าขึ้นมา
เธอคงต้องบุกไปถึงบริษัทเลยล่ะมั้ง....
ไม่รู้ว่าคนพวกนี้คิดอะไร...ถึงได้เอาบัตรและรายชื่อผู้ส่งฉลากสินค้าทั้งหมดไปที่บริษัทCS Ent. ซึ่งเป็นต้นสังกัดของวงChocolate
ยุนอาเพิ่งได้รับทราบข้อมูลใหม่เมื่อไม่นานมานี้ หลังจากที่ผ่านพ้นช่วงปีใหม่ไปแล้ว และเธอตัดสินใจเข้ามาสืบเรื่องราวในบริษัทของผลิตภัณฑ์นมกล้วยโดยการปลอมตัวเป็นพนักงานทำความสะอาดและได้แอบล้วงความลับมาจากพนักงานในบริษัทระดับล่างคนอื่นๆ
และเนื่องมาจากบริษัทCS Ent.เป็นบริษัทใหญ่ ข้อมูลทางคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่ก็ค่อนข้างสำคัญมาก จึงมีการปกป้องระบบอย่างดี ถ้าเธอแฮ๊กไปปลอมข้อมูลแม้ในระยะเวลาสั้นๆก็อาจจะเสี่ยงโดนจับได้ เธอจึงตัดสินใจบุกถึงถ้ำเสือเลยดีกว่า
เธอจำเป็นต้องรีบทำงานนี้ให้สำเร็จลุล่วงภายในวันนี้ให้เร็วที่สุด เพราะปัจจุบันก็ปาไปคืนวันที่ 5 มกราคมแล้ว ทางบริษัทอาจจะได้รายชื่อผู้โชคดีแล้วส่งบัตรกลับไปแล้วก็ได้
งานนี้ดูเหมือนจะง่าย แต่ก็ยุ่งยากมากกว่าที่คิดแฮะ
ยุนอาจอดรถมอเตอร์ไซค์ของเธอไว้ในมุมมืด เพื่อพรางสายตาผู้คนภายนอก ถึงแม้ตอนนี้เวลาจะเกือบเที่ยงคืนแล้ว คนดีๆเขาคงไม่มาเดินเล่นเผ่นผ่านแถวๆนี้กันหรอก
อ่อ...ก็ยกเว้นคนประเภทเดียวกันกับเธอล่ะนะ
ยุนอาแอบลัดเลาะไปทางด้านหลังของบริษัท ทางนั้นค่อนข้างเปลี่ยวและสะดวกต่อการเข้าออกเพราะส่วนใหญ่มักเป็นคนทำความสะอาด หรือไม่ก็พวกพนักงานระดับล่างๆ ซึ่งต้องเข้าออกตึกบ่อย ประตูจึงเป็นแค่ประตูไม้เก่าๆล็อคกลอนเท่านั้น ใช้กุญแจผีที่ไหนก็ไขได้ แถมยังเป็นจุดที่ไม่มีการติดตั้งกล้องวงจรปิดอยู่เลย
อย่าแปลกใจที่เธอรู้ข้อมูลดีขนาดนี้...เผอิญว่าเธอเคยมาขโมยของที่นี่ 3 ครั้งแล้ว
เมื่อเข้ามาถึงภายในตัวบริษัทยุนอาก็ค่อยๆเดินตามทางไปอย่างแม่นยำ โดยไม่ต้องใช้ไฟฉายหรือเปิดไฟสักนิด
เพราะทำงานด้านนี้ เธอเลยจำต้องมีความสามารถทางด้านการจดจำและการมองเห็นเป็นพิเศษ...ไม่นานนักเธอก็สามารถพาตัวเองมาถึงสถานที่ๆมีคอมพิวเตอร์จนได้
ใช้คอมพิวเตอร์ในบริษัทแฮ็กข้อมูลด้วยกันเองเนี่ยแหละ ง่ายที่สุด
ไม่นานเกินรอ หัวขโมยคนเก่งก็ค้นเจอรายชื่อพร้อมที่อยู่ของผู้ส่งฉลากมาร่วมกิจกรรม พร้อมรายละเอียดต่างๆปลีกย่อยมากมาย แต่เชื่อเธอเถอะว่าไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่าเรื่องที่ว่า
‘จะส่งไปรษณีย์ตอบกลับผู้โชคดีทั้ง 10 คน พร้อมกันวันที่ 6 มกราคม 2011’
โห...แสดงว่าเลือกกันเสร็จนานแล้วสินะ โชคดีที่ยังไม่ได้ส่งบัตรไป ไม่งั้นคุณทิฟฟานี่แห้วอย่างไม่มีเงื่อนไขแหงๆ
เธอจัดการลบข้อมูลของผู้โชคดีคนสุดท้ายทิ้งอย่างไม่ใยดี และใส่ข้อมูลของทิฟฟานี่ลงไปแทน
เท่านี้ก็เสร็จสิ้นภารกิจ...มิชชั่นคอมพลีท
ยุนอายิ้มกระหยิ่มอย่างพอใจกับผลงานของตน ก่อนจะจัดการเคลียร์ร่องรอยไม่ให้เหลือสืบสาวมาถึงตัวคนผิดได้ โดยใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที เพราะเธอมัน ‘โปร’ อยู่แล้ว
เอาล่ะ ทีนี้ก็เหลือแค่กลับบ้าน ส่งอีเมลนัดหมายวันรับเงินกับคุณทิฟฟานี่...
ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างสาดส่องมาจากดวงไฟบนเพดานห้อง พร้อมๆกับเสียงทักของผู้มาใหม่
“คุณเป็นใครน่ะ เข้ามาทำอะไรที่นี่ดึกๆดื่นๆ”
อ้าว...ชิบหายแล้วอิมยุนอา
“คุณเป็นใครน่ะ เข้ามาทำอะไรดึกๆดื่นๆ”นักร้องสาวพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ เมื่อเห็นผู้หญิงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ มาทำอะไรลับๆล่อๆภายในบริษัท แถมไม่ยอมเปิดไฟอีก
ถ้าเป็นคนในบริษัท เวลาทำงานดึกๆก็ต้องเปิดไฟสิ จะปิดไฟทำไมให้เสียสายตา
แต่ที่สำคัญที่สุดคือ ไม่เคยมีใครมาทำงานที่นี่ตอนเที่ยงคืนแน่ๆ!
“ว่าแต่ฉัน แล้วเธอล่ะเป็นใคร”อีกฝ่ายถามย้อนกลับ จนคนถูกถามต้องเลิกคิ้ว
เธอว่าเธอเดบิวต์เป็นนักร้องมานานแล้วนะ ถึงจะไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังคับฟ้า แต่ก็ถือว่ามีชื่อเสียงมากพอในระดับหนึ่ง โดยเฉพาะกับวัยรุ่น
ผู้หญิงตรงหน้าเธอนี่ก็เป็นวัยรุ่น...ไม่คิดจะรู้จักเธอสักหน่อยหรือไง
“ฉันซอฮยอน เป็นนักร้องค่ายนี้ค่ะ”แนะนำตัวเสร็จ จึงถามกลับ “แล้วคุณล่ะเป็นใคร”
“ฉัน อ่อ...”เห็นได้ชัดว่ากำลังคิด ถ้าบริสุทธิ์จริงคงไม่มีท่าทีอึดอัดขนาดนี้หรอกมั้ง
“ฉันชื่อยุนอา เพิ่งมาทำงานวันนี้วันแรกน่ะ!”
“เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมโทรศัพท์เลยย้อนกลับมาเอา”โชว์โทรศัพท์ให้นักร้องสาวดูเป็นการยืนยัน
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันจะขอกลับก่อนล่ะนะ ง่วง”
“แล้วคุณเข้ามาได้ยังไง พนักงานใหม่ไม่มีสิทธิ์ได้รับกุญแจสำรองนี่”ซอฮยอนรั้งตัวคนแปลกหน้าไว้ได้ทันท่วงทีก่อนที่เจ้าตัวจะหนีไป
มองมุมไหนก็มีพิรุธ...หัวขโมยชัดๆ
“เฮ้ย! มากล่าวหากันอย่างนี้ได้ยังไงล่ะคะ”ยุนอาแหวใส่ด้วยท่าทางหงุดหงิด “แล้วมารั้งฉันไว้ทำไม ฉันจะกลับบ้าน”
“ฉันไม่ให้คุณกลับ...ท่าทางมีพิรุธขนาดนี้น่ะ หัวขโมยชัดๆ”
ยุนอาช็อคกับคำพูดที่นักร้องสาวเอ่ยออกมา เปล่า..เธอไม่ได้ตกใจที่ตัวจริงถูกเปิดเผย เพราะเรื่องนี้ ไม่มีหลักฐาน ยังไงเธอก็สามารถแถจนดิ้นหลุดไปได้
แต่เธอช็อคให้กับความซื่อตรงของเจ้าหล่อนต่างหาก!
“ถ้าฉันเป็นขโมย...ป่านนี้ฉันคงเอามีดแทงเธอไส้ไหลแล้วซอฮยอน”พยายามปั้นหน้านิ่ง “ไม่ปล่อยให้เธอยืนกล่าวหาฉันได้ถึงขนาดนี้หรอก”
ซอฮยอนจ้องหน้าคนน่าสงสัยเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆปล่อยมือ
“ดีแต่ว่าคนอื่น แล้วเธอเองน่ะ ไม่น่าสงสัยหรือไง”ทันทีที่แขนเป็นอิสระจึงได้ทีย้อนหาเรื่อง
ปกติคนอย่างอิมยุนอาไม่ได้ชอบหาเรื่องใคร...แต่ผู้หญิงคนนี้น่าหมั่นไส้จริงๆ ยังไงก็ขอหาเรื่องซะหน่อยก่อนกลับบ้านละกัน
อยากจะรู้นัก ถ้าคนแบบนี้ถูกต้อนให้จนมุม จะทำหน้ายังไง
“อะไร..ทำไมฉันถึงน่าสงสัย”
“เธอก็เข้ามาในบริษัทตอนดึกๆเหมือนกันนี่ มีเหตุผลอะไร...อย่าบอกนะว่าลืมโทรศัทพ์เหมือนฉัน”
“ที่สำคัญ ฉันไม่ยักรู้ว่านักร้องมีกุญแจเข้าออกบริษัทได้ตามใจชอบด้วย”
“ฉันอยู่ซ้อมที่นี่ค่ะ เห็นว่าดึกแล้ว ก็เลยนอนข้างในซะเลย”ซอฮยอนตอบเสียงแข็ง ท่าทางไม่เป็นมิตร ไม่พอแถมยังมีย้อนกลับอีก
“เอ...ไหนคุณว่าคุณเป็นพนักงานใหม่ไง แต่แค่เรื่องที่บางคืนอาจจะมีนักร้องอยู่ซ้อมจนดึกจนดื่นและถือโอกาสนอนที่บริษัทเนี่ย คุณไม่รู้หรือคะ”
นั่น! สรุปเธอคิดผิดใช่ไหมที่หาเรื่องนักร้องสาวคนนี้...
ไม่เคยเจอใครที่ย้อนกลับมาได้เจ็บแสบขนาดนี้เลยแฮะ...แบบนี้เสียเซลฟ์อย่างแรว๊ง
“ก็พนักงานใหม่ไง จะไปรู้เรื่องอะไร”ยุนอาพยายามตัดจบบทพูด และออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
“มันเป็นเรื่องที่พนักงานทุกคนควรรู้นะคะ ไม่มีใครให้คำแนะนำกับคุณเลยหรือ”
แต่ท่าทางแม่นี่จะไม่ยอมปล่อยออกไปง่ายๆแฮะ
ถามจริงเถอะ...นี่หล่อนเป็นนักร้องหรือลูกเจ้าของบริษัทกันแน่!
“จะไปรู้เรอะเรื่องนั้น ไม่มีใครมาบอกฉันนี่..เขาอาจจะลืมบอกก็ได้”
“คุณน่าสงสัยมากนะคะ”ซอฮยอนว่า แถมด้วยการจ้องหน้าเธอตาไม่กระพริบ
“เอ๊ะ!เธอนี่มันยังไงเนี่ย ทำไมถึงได้จุ้นจ้านเรื่องของคนอื่นนัก”ยุนอาโวยวายอย่างหัวเสีย “เอางี้ ถ้าเธอไม่ไว้ใจฉันนักล่ะก็ พรุ่งนี้เช้าให้คนตรวจดูของสิว่ามีอะไรถูกขโมยไปหรือเปล่า”
“แต่ตอนนี้ฉันง่วงมาก และอยากกลับบ้านสุดๆ เพราะฉะนั้น...ฉันไปล่ะ”พูดจบก็เดินกลับมาโดยไม่หันกลับไปใส่ใจนักร้องสาวอีกเลย คนบ้าอะไร ขี้ตื๊อชะมัด
แถมยังเป็นคนเดียวที่สามารถไล่ต้อนเธอให้จนมุมได้ น่ากลัวจริงๆ
อย่าหวังว่าชาตินี้จะได้มาพบมาเจอกันอีกเลย แค่ครั้งเดียวก็เข็ด และคงเข็ดไปจนตายแน่ๆ
****************************************************
ยุนซอเปิดตัวแรงกว่าคู่อื่นเลยค่ะ5555
ยุนอานี่ซวยแท้ๆ ถึงได้ไปหาเรื่องซอฮยอนเข้าอย่างนั้น
ไม่รู้ซะแล้วว่าใครเป็นใคร
แต่แฟนคลับคู่อื่นๆอย่าเพิ่งเสียใจไปนะคะ
แทนี่ได้เจอกันแน่กับทริปเที่ยวญี่ปุ่น ซูซันก็มีโมเม้นท์แน่จากญี่ปุ่น
ส่วนคู่ปวดตับยูลสิกนั้นจะเป็นยังไง...โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
ความคิดเห็น