คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ผมรักพี่จัง ฮุนฮาน 1
ผมรักพี่จัง ฮุนฮาน 1
กริ๊งงงงงงงง
เสียงปลุกของนาฬิกาปลุกลายการ์ตูนน่ารัก ปลุกดังสนั่น ทำเอาบุคคลที่นอนอยู่นอนบนเตียงเกือบตกเตียงลงมา ‘ลู่ห่าน’ ตื่นขึ้นมาอย่างหัวเสีย แต่เพราะนิสัยขี้เซาของเขา นอนต่อดีกว่า
9.30
“โอ้ยยยย ทำไมไม่ปลุกว๊า!!” เสียงโวยวายดังลั่น ก้ใช่น่ะสิ ร่างบางตื่นสาย
“เอ๊ะอะอะไรแต่เช้า หืม! ลู่” เสียงพี่ชายทักเชิงแหย่กลับมา
“ก็อะไรอีกล่ะ หมินฮยอง ไม่ปลุกผมฮะ”
“โตแล้ว ตื่นเองบ้างดิ”
เสียงของสองพี่น้องโวยวายกันอย่างสนุกปนรำคาญนิดหน่อย ว่าแต่ตั้งแต่ตื่นมาเหมือนเขาจะลืมอะไรบ้างอย่าง อะไรก็ไม่รู้ แล้วรู้สึกว่าจะสำคัญมากด้วย
“ลู่ห่าน พี่ว่าเราลืมอะไรไปหรือเปล่า” อู่หมินฮยองเอ่ยเตือนน้อง
“นั่นสิ อะไรน๊า”
“วันนี้พีรู้สึกเซไปเซมาจุงเบยยยย”
…
…
…
…
“เซุฮน!!!!!!!”
วันนี้เป็นวันสำคัญของเขาแล้วก็เซฮุน คนรักเก่าของเขา เห้อ จริงๆก็ไม่อยากจะไปหรอก แล้วรู้ไหมล่ะ ว่าลู่ห่านคนนี้ ต้องการจะไปไหน...
....งานแต่งของเซฮุน....
จริงๆแล้วทั้งสองคนรักกันมาก แต่ด้วยฐานะทางบ้านของทั้งคู่ไม่ควรที่จะรักกัน โอ เซฮุนคนรักของลู่ห่านจึงขอถอนตัวออกมา
“ลู่หานฮยอง”
เสียงของโอ เซฮุน เจ้าของงานครั้ง เอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก ทำไมน่ะหรอ เพราะ ไอ้ความรู้สึกที่เจ็บเหมือนโดนมีดกรีดที่อกซ้าย ที่พร้อมจะให้น้ำตาไหลออกมาตลอดเวลาที่เจอคนคนนี้น่ะสิ
“เซฮุน เอ่อ...”
“วันนี้ ผมจะหนีไปกับพี่เอง”
....................
OH SEHUN TALK
“วันนี้ ผมจะหนีไปกับพี่เอง”
สวัสดีครับ ผมชื่อโอ เซฮุน เป็นคนรักเก่าของพี่ลู่ห่าน ที่ผมต้องมาแต่งงานกับใครที่ผมไม่รู้จักเนี่ย คือ บริษัทของผมกับพี่ลู่ห่านเขาเป็นศัตรูกันนะครับ พอพ่อของทั้งสองฝ่ายรู้ว่าเรารักกัน พ่อผมก็เลยจับผมแต่งงาน
ถามว่าผมอยากแต่งไหมนะหรอ ไม่ ไม่เลย เพราะไอ้คนที่ผมอยากแต่งมันต้องพี่ลู่ห่าน ไม่ใช่เอ่อ...ชื่อไรว่ะ
...
คิม จงอิน
ส่วนไอ้คนที่ชื่อคิม จงอินเนี่ย มันก็ไม่อยากแต่งกับคนอย่างผมหรอก เพราะแม่งก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน รู้สึกจะชื่อ คยองซู แต่มันก็ไม่เกลียดหรอก เพราะพวกเราแอบคิดแผนหนีงานมาเมื่อวานด้วยกัน
“หนีหรอ เซฮุน ไม่ดีนะ เพราะ”ลู่ห่าน
“ผมรักพี่อ่ะ”
“แต่..”
“หรือพี่อยากให้ผมแต่งงาน ได้”
“เดี๋ยว”
เสร็จสักที กว่าจะกล่อมไอ้พี่ซังนัมจาคนนี้ได้ ตอนนี้ผมหลอกกับไอ้คนเฝ้าหน้าประตูว่า จะออกไปรับแขกพิเศษ แล้วแม่งก็โง่ได้ใจ เชื่อตรูอีก สบายผมหล่ะที่นี้
“จงอิน” ผมเอ่ยเรียกชื่อมันเบาเพราะตอนนี้เราปลอมเป็นแขกพิเศษที่จะมางานแต่งผม
“ไอ้ฮุน เอ่อ หวัดดีครับ” จงอินทักผมกลับ แต่มันไปมองลู่ห่าน
“หวัดดีฮะ เอ่อ เราลู่ห่าน” โอ้ย น่ารักจุงเบย พี่ลู่ทำหน้าเอ๋อ
“รู้สึกผมจะอายุน้อยกว่า งั้น หวัดดีครับพี่ลู่ห่าน” หลังจากเกือบเมียกับว่าที่เมีย(?)คุยกันเสร็จแล้ว ผมก็คุยต่อ
“แล้วแฟนมึงอ่ะ”
“อยู่บนรถ ไม่ได้ให้ลงมาด้วย”
“ไป”
ตอนนี้รู้สึกว่าจะวุ่นวายแล้ว เพราะ คนใช้ต่างๆเริ่มที่จะตามหาพวกเราแล้ว ฮ่าๆๆ มองแล้วขำ ก็ผมก็ยื่นอยู่ในงานไม่ได้หลบไม่ได้ซ่อน แสดงว่าฝีมือการปลอมตัวของผมแม่งโคตรเนียนเลย
“เอ่อ..พี่ว่าพวกเรารีบหนีเถอะ พี่ไม่ได้ปลอมตัวเดี๋ยวมันจับได้” พี่ลู่ห่านเดินมาหลบหลังผมง่ะ เขิลลล
“ไม่เป็นไรน๊า ขืนเราออกไป มันก็สงสัยพวกเรราดิว่าจะไปไหน” ฉลาดๆ
5.40
โคตรเหนื่อยเลย กว่าจะออกมาจากงานได้ คือตอนนี้ผมกับพี่ลู่ห่าน คยองซู แล้วก็จงอินอยู่ที่ต่างจังหวัด เราไม่ได้ขับรถมา แต่ครั้งนี้เราทำตัวเป็นผู้คนปานกลาง ขึ้นรถไฟมา พักที่โรงแรมอะไรไม่รู้โคตรสูงเลย ชั้น 38 ทำเอาพี่ลู่ห่านด่าผมเป็นชุด แล้วไม่บอกว่ากลัวความสูงนะ แต่บอกว่า มันอันตรายอยู่ที่สูงๆ น่ารักจริงๆ
ก๊อกๆๆ
“อาหารค่ำมาส่งฮะ!!”
อ้าว จงอินมันสั่งแล้วหรอว่ะ ว่าจะสั่งซะหน่อย
“ครับๆๆ”นั่นไง
“หวัดดีฮะ อาหารเซอร์วิสมาส่ง ดีโอ!!!” เอี้ย!! น้องแหกปากไมครับ ตกใจ
“แบคฮยอน ทำงานที่นี้หรอ” แล้วคยองซูกับน้องเซอร์วิสก็กอดกัน แถมเอาอาหารวางไว้บนมือจงอิน ที่อ้าปากเอ๋อไปเรียบร้อย ใครว่ะ
“เดี๋ยวๆ น้องเป็นใครอ่ะ รู้จักแฟนพี่ได้ไง” จงอิน รีบเอาอาหารวางไว้แล้วแยกทั้งคู่ออก หน้าแบบ ‘ตรูหึง’ ประมาณเนี่ย
“เอ่อ ขอโทษนะฮะ ผมชื่อ บยอน แบคฮยอน เพื่อนของดีโอฮะ” อ๋อ
“มาๆเข้ามา” แล้วน้องดีโอก็พาพนักงานเข้าห้อง...
BAEKHYUN TALK
สวัสดีทุกคนฮะ ผมชื่อบยอน แบคฮยอน เป็นพนักงานโรงแรมแห่งหนึ่ง แล้วก็เป็นโรงแรมที่เพื่อนเก่าอย่างคยองซูมาพักด้วย ผมดีใจมากๆเลย แต่เพราะว่าผมเป็นเพียงพนักงานบริษัท ถ้าจะมาพักกับลูกค้าคงไม่ดี..
“มาๆเข้ามา” คยองซูชวนผมเข้าไป
“มะ ไม่ดีกว่าเรายังต้องไปทำงาน”
“งั้นหรอ แต่..” งือออ ผมคิดถึงเพื่อน
“พวกเรามาที่นี้ไม่รู้จักใครเลย พรุ่งน้องแบคฮยอนนำเที่ยวให้พวกเราหน่อยได้ไหม” พี่เอ่อ..น่าจะชื่อจงอินบอก พรุ่งนี้เราไม่ว่างด้วย
“พรุ่งนี้แบคติดงานนะฮะ” ผมบอกเขาไป
“งานร้องเพลงหรอ แบค” เหมือนดีโอจะรู้ทันผม
“อืม”
“งั้นก็ไปดูแบคร้องเพลงกัน” แล้วพวกเขาก็ตกลงกันเลย
งานร้องเพลงของผมมันหมายถึงจริงๆแล้วฐานะทางบ้านของผมมันไม่ค่อยดีเท่าไรตั้งแต่ที่พ่อแม่ของผมเสียไปตั้งแต่ 2 ปีก่อนทำให้ผมต้องออกจากมหาลัยทำงานนู้นนี้จนพอมีเงินเลี้ยงตัวเองอยู่บ้าง
ก็คือผมต้องทำทุกงานที่สามารถทำได้ นั้นหล่ะฮะ
ตกเย็น...
“ไง แบคฮยอนกำลังจะกลับบ้านหรอ” เสียงของแฟนคยองซูเรียกผมไว้ ผมจึงยิ้มรับกลับ
“ฮะ พี่จงอินมีไรหรือเปล่า” ผมถามเขากลับไป ก็พี่จงอินเดินมาคนเดียว
“ไปหาไรกินกัน เพื่อนๆพี่ก็อยู่” อ๋อ คงจะเห็นผมเดินผ่านร้านอาหารที่เขานั่งกินละมั้ง
“ก็ได้ฮะ” ไหนๆก็ว่างหล่ะ ไปดีกว่า
ร้านอาหาร
“สวัสดี พี่ชื่อลู่ห่านนะ”
“พี่ลู่ฮะ เซฮุนไปไหนอ่ะ”
สวัสดีอีกครั้งฮะ ตอนนี้ผมนั่งอยู่ไหนร้านอาหารที่พี่จงอินเดินเข้ามาก็พบกับคยองซูที่นั่งกับผู้ชายหน้าหวานแล้วก็พี่จงอิน คุยไปคุยมาคยองซูก็ถามถึงสมาชิกอีกหนึ่งคนที่หายไป
“ไม่รู้สิ เห็นบอกไปคุยโทรศัพท์ อ้าว นู้นไง” พูดปุ๊ป ก็มาปั๊ป
“ทุกคนไปเร็ว พ่อรู้ที่อยู่เราแล้ว” อยู่ดีๆ พี่ผู้ชายคนนี้ก็เดินเข้ามา พาทุกคนออกไป อารายยย แบคฮยอนงง
TBC…
ขอบคุณเจ้าของภาพ
ความคิดเห็น