บ้านริมน้ำ...

เนื้อเรื่อง

                                ในตอนกลางคืนของที่นี้ทุกอย่างดูเหมือนจะไม่เป็นใจ  มีสายลมหวีดหวิว กรีดร้อง เสียงใบไม้เสียดสีกับ เพื่อนของมัน  ฟังดูเหมือนกำลังรำไห้อย่างน่าใจหาย ลมพัดอย่างเย็นยะเยือกผิดกับแสงของดวงจันทร์ที่สาดส่องอย่างให้กำลังใจ

                                 
              
                                   แต่ ณ ที่นี้ กำลังมีใครคนหนึ่ง ยืนร่ำให้  ด้วยหัวใจโหยหาอาลัย  และเศร้าโศกอย่างเห็นได้ชัด  เขายืนมองจากตรงนี้ และ ที่เเห่งนี้คือบ้านริมน้ำ เขาคนนั้นคือชายหนุ่มที่กำลังมองตรงไปข้างหน้า  มองผ่านริมน้ำโดยให้สายตาไปสดุดอยู่กับบ้านหลังหนึ่ง 

                               

                                    และ บ้านหลังนั้นกำลังโกลาหลอย่างนักเนื่องด้วยก่อนหน้าที่เขาจะมาร่ำให้นั้น  หญิงสาวคนรักของเขาได้มาบอกเขาพร้อมทั้งน้ำตาว่า  เธอถูกพ่อ  แม่ บังคับให้เเต่งงานอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะพ่อ  และเเม่ของเธอคิดว่าชายคนที่จะแต่งงานด้วยเป็นชายที่จะสามารถดูเเลเอาใจใส่ลูกสาวคนเดียวของเขาได้  และอีกประการหนึ่งคือ  พ่อแม่ ของเธอเกลียดหนุ่มคนรักของเธอยิ่งนัก  เพราะเขาไม่มีเงินทองที่จะเลี้ยงดูลูกสาวของเขาให้ดีได้เลย  พาลแต่จะล่มจมไปพร้อมกันด้วยซ้ำ 

                                

                                  และเพราะสาเหตุนี้เองที่ทำให้เขาได้มานั่งอยู่ตรงนี้ เขาโกรธ และแค้นมาก  แต่เขาจะแค้นใครได้หล่ะ  เขาได้แต่แค้นในโชคชะตาตัวเอง ที่พาลแต่ทำให้เข้าไม่สมหวังในเรื่องใดๆเลย

                                

                                  เสียงโหวเหวกผฝ่าริมน้ำมาก้องอยู่ในโสตประสาทอยู่เป็นเวลาระยะหนึ่ง ได้ทำให้เขานั้นสดุ้งและหายจากการเหม่อลอย  เขาพยายามนั่งอย่างมั่นคง  และพยายามที่จะคอยเงี่ยหูฟังว่า ฟากริมน้ำอีกฟากหนึ่งคือเสียงที่พูดว่าอะไร  แต่กระนั้นก็ฟังไม่ได้ศัพท์  เขาจึงนั้นมองไปเรื่อยๆ 

                            

                                  ปล่อยให้เวลา และความเศร้าจางหายไปกำความมืดขณะนี้ เขาเสียใจมากที่เขาไม่สามารถช่วยคนรักได้เลย  และถ้าเขาสามรถช่วยคนรักได้นั้น เขาก็คงจะช่วยตัวเองได้ด้วยเช่นกัน

                               

                                  และขณะนี้ตรงข้ามกับบ้านริมน้ำ  ได้มีงานแต่งานของหญิงคนรักของเขา กับชายหนุ่มที่เขาเจ็บแค้นนักเจ็บแค้นหนา แต่ก็ไม่สมารถทำอะไรได้เลย  โกลาหลอย่างเลี่ยงไม่ได้  

                               

                                   และเขาก็สดุ้งสุดตัวเมื่อมีมืออันเย็นเฉียบกำลังพยายามดึงขาของเขาไว้จากในน้ำ!!!  เขาก้มลงไปดู และตกใจอีกครั้งที่พบว่าเป็นหญิงสาวคนรักนั้นว่ายน้ำมาหาเขา  โดยที่ทิ้งงานแต่งงานไว้ด้านหลัง อย่างตั้งใจ

                              

                                   เขาค่อยๆช้อนร่างของเธอขึ้นมา  แต่อนิจจาเขาไม่สามารถพาร่างของสาวคนรักให้ขึ้นมาจากน้ำได้  ราวกับมีอะไรดึงที่ขาของเธออยู่  แต่ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้กังวลอะไรเลย  เธอค่อยเผยอริมฝีปากเพื่อยิ้ม 



                                  แต่มันดูเหมือนเธอกำลังแสยะยิ้มแทนที่จะเป็นรอยยิ้มหวานอย่างเคย  วังวนของน้ำบริเวณนั้น  หมุนอย่างน่ากลัวราวกับจะสูบทั้งเขาและเธอลงไป  ตอนนี้เหมือนกันว่าเธอพยายามดึงเขาลงไปยังห้วงน้ำพร้อมกับรอยยิ้มชวนขนหัวลุกของเธอ   



                                  เขาพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมา  พยายามที่จะหลุดออกจากวงแขนที่โอบรอบคอของเขาอยู่  ใบหน้าที่เคยกลมมนราวกับดวงจันทร์ของเธอ  ตอนนี้ยิ่งมองลงไปดูน่าหวาดกลัว  มันกลวงพร้อมที่จะดูดเขาเข้าไปข้างใน  เรือนผมที่เคยดำสยายค่อยๆรัดรอบคอของเขา  ดึงอากาศรอบๆตัวออกไป............ ตอนนี้เธอไม่ใช่สาวคนรักของเขาอีกแล้ว  เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่ต้องการอยู่กับคนรัก ต้องการไม่ว่าเขาจะมีความสุขหรือไม่  ไม่ว่าเขาจะต้องการหรือไม่......เพียงแค่เธอต้องการแค่นั้นก็พอ

        

                        ตอนนี้เธอแสยะยิ้มอีกครั้งรอบกับสิ่งที่เธอต้องการสำเร็จแล้ว  เธอค่อยๆลากร่างไร้วิญญาณลงวังน้ำวน  สถานที่ที่จะเป็นที่อยู่ของเธอต่อไป  กับร่างของคนรักที่ตอนนี้ไร้หัวใจเสียแล้ว ................. น่าสงสารชายหนุ่มนักที่มอบความรักให้เธอ  แต่เธอเพียงแค่ต้องการ    ต้องการที่จะครอบครอง  แทนที่จะปล่อยเขาไปกับวันเวลาข้างหน้า  แล้วเธอก็เฝ้าดู


                       คุณเคยเจอความรักแบนี้ไหม  ลองเผชิญดูสิ  เผชิญด้วยตัวคุณเอง.......