คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 1 :: เริ่มรุก… [5]
บทที่ 1 :: เริ่มรุ… [5]
“รับ ทาเียวันน่าะไป้วยันนะ”
รั้นี้เธอถึับำออมาเบาๆ
“ำอะไรรับ ลเหรอ”
เธอส่ายหน้า้าๆ
“เปล่าหรอ อรนี้็ไ้”
ุยนมาถึโรพยาบาลแล้ว แม่… วันนี้ทำไมรถไม่ิเหมือนวัน่อนๆ วะ
“ผมับเ้าไปส่้าในีว่านะ”
“เอาั้น็ไ้”
ผมับมาส่หมอพัร์รทาเ้า้านหน้าประูโรพยาบาล
“อบุนะุปราน์ ไว้มีโอาสันะอบแทน”
“อย่าปล่อยให้ผมรอเ้อนะรับ”
เธอำเล็ๆ เ้าทาผมล่ะ ถึะรู้ว่าอีฝ่ายพูไปามมารยาท
“อืม”
เธอยิ้มให้่อนะเินาไป ะที่ผมเพิ่สัเเห็นว่าเธอลืมอบาอย่า
หมอพัร์ลืมมือถือ…
“เอ่อ… ไม่ทราบว่าอรนี้ไ้ไหมรับ”
ผมเปิระถาม รปภ.
“เี๋ยวะมีรถนไ้มารับ”
ผมพยัหน้ารับ… เป็นอันเ้าใ ผม้อไปอที่โรรถสินะ
*****
…หลัาอรถเสร็แล้วผม็เินเ้าไปในโรพยาบาล ้มูเวลาบนนาฬิา้อมือ ่อนะถามเ้าหน้าที่อโรพยาบาลว่า
“พอีหมอพัร์ลืมมือถือไว้บนรถผมน่ะรับ”
“ใุ่หมอวพัร์หรือเปล่าะ”
“รับ”
“ฝาไว้ที่ิันไ้่ะ พอีุหมอำลัไปเรียมัวผ่าันไ้”
“อ๋อ…”
ผมลัเล… มือถือไม่ไ้ใส่รหัส้วยสิ ฝาไว้ะีไหมล่ะ
“เอ่อ…”
“อ้าว… ุปราน์”
ผมหันหลัไปมอหมอพัร์ที่ำลัเินมาับพยาบาลอายุมานหนึ่
“ิว่าลับไปแล้วะอี ุมาทำอะไร”
“หมอพัร์ลืมนี่ไว้ในรถผม”
เธอทำหน้าประมาว่าอยาทึ้หัวัวเอ แ่็ำ้อระับอารม์นั้นไว้
“นี่รับ”
TBC.
ความคิดเห็น