ฟ้าใสๆกับใจสองเรา

ลำดับตอนที่ #2 : เพชรชมพู ชมพูรัตน์มณี

“วันนี้เป็นวันเปิดเทอมใหม่ขอให้นักเรียนทุกคนจงตั้งใจเรียนและรำลึกไว้เสมอว่าการศึกษาที่ดีคือประตูเเห่ง อนาคตที่ดี ตอนนี้ก็ขอให้นักเรียนทุกคนเคารพธงชาติเเละเข้าห้องเรียนได้เลย”



“ประเทศไทยรวมเลืดเนื้อชาติเชื้อไทย..................”



ทำไมเดย์ยังไม่มาอีกน่ะมาสายทุกทีเลย แล้วฉันก็หันไปเห็นเดย์กำลังรีบวิ่งมา

“เดย์ๆๆทางนี้”ฉันกระซิบเบาๆอย่างหวังว่าเดย์จะได้ยิน

แล้วเดย์ก็มายืนเข้าแถวข้างๆฉันจนได้

“มาสายอีกแล้วน่ะ”

“ก็รถมันติด”

“ข้ออ้างอีกแล้วน่ะเดย์ รู้ไหมว่าถ้าปีนี้เธอสายอีก เขาจะไล่ออกแล้วน่ะ”

“ก็รถติดบ้านไกลตื่นสายจะให้ทำไงอ่ะ”

“ก็.........”  ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรคุณครูก็เดินมาซะก่อน

“นี่พวกเธอคุยอะไรกัน”

“ขอโทษค่ะ/ครับ” ฉันกับเดย์พูดพร้อมกัน แล้วครูก็เดินไป





....................................................***************..............................................





ที่ห้องเรียน





“เอาล่ะนักเรียนเนื่องจากโรงเรียนเราเป็นโรงเรียนที่ดีมีคุณภาพทุกปีจึงมีนักเรียนหลายคนเข้ามาสมัครกันมากและโรงเรียนเราก็ได้รับนักเรียนที่ได้คัดเลือกแล้วว่าใช่ดีมาเข้าโรงเรียนของเราและนักเรียนใหม่ที่จะมาอยู่กับเราตอนนี้เป็นนักเรียนหญิงที่มีความเรียบร้อยจึงขอให้ทุกคนเป็นมิตรกับเพื่อนใหม่ด้วย”

พอคุณครูพูดเสร็จนักเรียนใหม่ก็เดินเข้ามา ขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังต้องยอมรับเลยว่าเธอน่ารักจริงๆ

แต่ที่รู้ๆหนุ่มๆทุกคนในห้องจ้องกันตาไม่กระพริบซึ่งรวมทั้งเดย์ด้วยส่วนสาวๆทุกคนในห้องก็เริ่มรู้สึกได้ถึงรังสีริษยาซึ่งไม่ได้รวมฉันไปด้วยหรอกน่ะ(เพราะฉันไม่เคยคิดอิจฉาใคร ฮ่าๆๆๆ)







“สวัสดีทุกคนน่ะ   เราชื่อ  ชมพู ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนน่ะ”

“นักเรียนทุกคนก็ได้รู้จักกันแล้วน่ะ นี้คือ นางสาว  เพชรชมพู    ชมพูรัตน์มณี หรือจะเรียกกันว่าชมพูน่ะจ๊ะ   ครูจะให้เธอไปนั่งกับ............อืม.................นั่งกับเจนแล้วกัน “



ห๊า!!!!! ให้นั่งกับฉันเนี่ยน่ะ  จะบ้าตาย แล้วอย่างนี้ฉันก็จะดูสวยน้อยกว่าเธอนะสิทำไงดีเนี่ย TT_TT (ปกติก็ไม่สวยอยู่แล้ว)   แต่ยังไงก็เอาว่ะตีสนิทกับคนสวยซะเลย  O_O^^



“หวัดดีจ๊ะเจน”

“หวัดดีจ๊ะชมพู”

แล้วหลังจากนั่นเราก็ได้แต่เรียนๆๆๆๆๆจนเเทบไม่ได้คุยกันเลย



ออด.....................................................ออด....................................................ออด.........................





“เจนจ๋า” แหมพูดซะน่ารักเชียว

“ว่าไงหรอชมพู”

“คือว่า .............ชมพูไปพักด้วยได้ไหม”

นั่นไงเอาเข้าเเล้วแค่ในห้องเรียนมันก็เกิดการเปรียบเทียบกันแย่เเล้วแล้วถ้าฉันกับยัยชมพูต้องไปพักด้วยกันฉันมิกลายเป็นหมาหัวเน่าหรอ (ปกติก็ไม่มีใครสนอยู่แล้ว) T_T

“อืม .............ได้สิ”   สวมบทนางเอกเข้าไว้ยัยเจน

“ขอบคุณน่ะ”

“ชมพู ยังมีอีกคนน่ะที่จะไปพักกับเราด้วย”

“ใครหรอ” ยังไม่ทันที่ฉันจะตอบก็มีเสียงพวกตัวแสบประจำห้องดังมาซะเเล้ว

“ชมพูจ๋าไปพักกับพวกพี่ไหมจ๊ะ”

“นี่นายเคน อย่ามาเห่าเเถวนี้ได้ไหมแล้วก็อย่ามากวนเพื่อนฉันด้วย”

“แหม .......หนูเจนจ๋า ยังปากร้ายเหมือนเดิมน่ะ ถ้าเธอเป็นผู้ชาย ฉันคงคิดว่าเธอเป็นหมาหวงก้างหนูชมพูไปแล้วนะเนี่ย”

“หยุดน่ะเธออย่ามาว่าอะไรเพื่อนฉันน่ะไปกันเถอะเจน” แต่ฉันกับชมพูก็ไปกันไม่พ้นเพราะตอนนี้กลุ่ม10ล้อของพวกนายเคนกำลังล้อมพวกเราอยู่ ตอนนี้ในใจฉันกำลังคิดถึงนายเดย์ แต่ตอนนี้ เดย์ไปอยู่ไหนน่ะ

  

แต่เเล้วภาพที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นก็เกิดขึ้น เมื่อ กลุ่มนายเคนมันใกล้เข้ามาทุกทีแล้วชมพู ก็ .......



“โอ้ย...........”    เสียงของนายเคนร้องโอดครวญเมื่อโดนลูกถีบจังๆของชมพูสาวน้อยแสนสวยเข้า

“วันหลังอย่ามายุ่งกับฉันอีก ไปกันเถอะเจน”



ที่สวน ........



“ชมพูทำไมเธอ..........”

“ทำไมฉันถึงต่อสู้เป็นนะหรอก็เพราะว่าฉันเรียนมาน่ะสิ เธอก็เหมือนกันนะเจนต้องเรียนไว้ ยิ่งน่ารักๆอยู่แล้วตัวก็เล็กๆอยู่ด้วย  “    

นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนชมฉันว่าน่ารักแถมเป็นผู้หญิงแสนสวยเสียด้วย เห็นทีฉันคงต้องมองชมพูใหม่เสียเเล้ว เธอนี่น่ารักจริงๆ

“เจนไปเรียน ต่อสู้กับฉันไหม”

“เอ่อ...................คือ........”

“น่ะๆๆๆๆๆๆเรียนฟรีไม่คิดเงินเรียนกับพี่ชายฉันเอง”

“คือ...............ก็ได้ แต่ว่าให้เพื่อนฉันอีกคนไปเรียนด้วยได้ไหม”

“ได้สิแล้วเพื่อนเธออีกคนอยู่ไหนล่ะ “

“ไม่รู้สิเดี๋ยวก็เจอเองเเหละ”

“เจนจ๋า ขอฉันเป็นเพื่อนกับเธอได้ไหม”

“ได้สิเราเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วน่ะ” คราวนี้ฉันตอบ  จากใจจริงๆ แต่ไม่ว่ายังไงๆเพื่อนรักของฉันก็ยังเป็นนายเดย์อยู่เหมือนเดิม แต่ไม่รู้ตอนนี้มันไม่ไหนแล้วสิ -_-^^

“เจนๆๆๆๆๆอยู่ไหน”  เสียงคุ้นๆดังมานี่มันนายเดย์นี่น่า

“อยู่นี่”

“กว่าจะตามเจอเหนื่อยแทบตาย”

“ก็เดย์แหละไปไหนมาเมื่อกี้เกือบถูกกลุ่ม10ล้อของนายเคนกระทืบดีน่ะที่ชมพูพารอดมาได้”

“ก็ครูเรียกอ่ะเรื่องมาสาย แต่ชมพูที่ว่าเนี่ยคือเด็กใหม่ที่หน้าตาน่ารักๆนะหรอ”

น่าตาน่ารักๆให้ตายสิ คบกับมันมาเป็นปีๆมันไม่เคยชมเราว่าน่ารักเลยแต่กับเด็กใหม่ชมได้ชมดี -o-

“ใช่แล้ว แล้วขาก็จะมาเป็นเพื่อนกับพวกเราด้วย”

“ว่าไงน่ะ”

“ชมพูนี่ไงเพื่อนที่เราบอก  นายคนนี้ชื่อเดย์น่ะ “

“ยินดีได้รู้จักครับ”

“ค่ะ”   แล้วทั้งสองก็ยิ้มให้กันทำไมเรารู้สึกอิจฉาจังเลยน่ะ   แต่ดูๆแล้วทั้งสองคนนี้เหมาะสมกันจังเลย

ต่อไปนี้เราจะเป็นเหมือนส่วนเกินของทั้งสองรึเปล่าน่ะ  เรานี่คิดมากจังเลย o_o^

“เจนไปกันเถอะ”

“อืม”   แล้วทั้งสองคนก็เดินนำหน้าไปส่วนฉันก็เดินตามท้ายของเขาอย่างที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิดเลยว่าฉันคงเหมือนส่วนเกินเท่านั้นเอง    





“ไปกินข้าวกันน่ะ วันนี้ชมพูเลี้ยงเอง”

“อืม”

“ไปเลย เดย์หิวจะเเย่อยู่แล้ว”







“หวัดดีครับวันนี้เป็นวันเปิดเทอมของโรงเรียนเราน่ะครับ ทุกคนสบายดีกันหรือเปล่าครับ ผมคิดถึงเพื่อนๆทุกคนเลยครับ วันนี้เพื่อนๆทุกคน จะขอเพลงอะไรก็ได้เลยนะครับ มาขอได้ที่หน้าห้องวิทยุนะครับ”



นี่เป็นเสียงดีเจที่โรงเรียนฉันเองเเหละซึ่งดีเจเป็นใครตอนนี้ยังไม่มีใครรู้เลย ฉันละงงจริงๆว่าจะปิดเป็นความลับกันไปทำไม



“เอาละครับมีเพื่อนคนหนึ่งขอเพลงนี้มานะครับเป็นเพลงสำหรับคนเหงาๆเราไปฟังกันเลยครับ”



ใครกันนะที่ขอเพลงสำหรับคนเหงาๆลองฟังดูดีกว่า



“เจนนั่งเหม่ออะไรอยู่รีบๆกินข้าวดิ”

“นั่นสิชมพูเห็นเจนนั่งเหม่ออยู่ตั้งนานแล้วน่ะ”



“แหมเจอกันไม่นานเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยน่ะ”





เเล้วเสียงเพลงก็ดังขึ้น





น่าสนุกใช่มั้ย ที่เราอยู่กันตรงนี้ บรรยากาศแสนดี ที่เธอและเขา อยู่กับฉัน

แต่ใครเลยจะรู้ ว่ามันกลับตรงข้ามกัน เธอเองคงไม่รู้ว่าฉันนั้นคิดยังไง

อยากให้เธอมาหา แต่เธอก็มากับเขา คุยกันแต่เรื่องราวที่รู้กันสองคนเท่านั้น

อยู่ใกล้เธอแค่นี้ แค่นั่งอยู่ตรงข้ามกัน แต่ในใจกลับเหมือนว่ามันช่างไกลเหลือเกิน

มองเธอสบตากับเขา อย่างคนรู้ใจ คงทนไหว ถ้าฉันไม่เคยมีใจให้เธอ

เหงายิ่งกว่าตอนที่ไม่เหลือใคร ยิ่งเห็นทั้งเขาและเธอ ก็ยิ่งเหงา

เหมือนมาอยู่เป็นแค่ส่วนเกิน ระหว่างเธอและเขา เพิ่งรู้คนเดียวไม่เหงาเท่าสามคน



คำเดียวที่ฉันรู้สึกได้ตอนนี้คือ เจ็บ ทำไมกันนะทำไมเพลงนี้ถึงได้ตรงกับเราเหลือเกินหรือเราจะคิดมากไปเองหรือเปล่า  ทำไมเราไม่เข้าใจตัวเลย  แค่เราเห็นเดย์กับชมพูสนิทกันเท่านั้นเอง ทำไมน่ะ   แล้ว น้ำใสๆก็คลอเต็มตาของฉันแล้วมันก็ค่อยๆไหลลงมาฉันร้องไห้ทำไมกันนะ ทำไม..................





“เจนร้องไห้ทำไมเจนๆๆ”

“เปล่าไม่มีอะไรหรอก ขอตัวก่อนนะ”



ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเขาจะรู้บางไหมว่าฉันรักเขามากแค่ไหน เดย์จะรู้บ้างไหมๆๆๆ

ตอนนี้ฉันร้องไห้จนเเทบไม่เชื่อว่าจะเป็นฉันที่ร้องไห้  เขาอาจจะไม่ได้มีอะไรมากเกินเพื่อนก็ได้  เสียงในใจฉันมันบอก แต่ตอนนี้ฉันก็หยุดไม่ได้เสียแล้ว