คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เกิดเรื่อง
“พลอยใส รู้มั้ย? พรุ่นี้วันอะไร” เมส์ ายหนุ่มผมสีน้ำาลหน้าาหล่อเหลามเ้ม รูปร่าผอมสูนหนึ่พูึ้นับพลอยใสหิสาวผิวาวาโหน้าานารัเหมือนุ๊า
“ไมรู้เหมือนันวันอะไรน้า วันอาทิย์หรือเปล่า่ะอิอิ^^” พลอยใสหัวเราะเสียัอบใที่ไ้แล้เมส์
เมส์เป็นนัศึษาปีสอส่วนพลอยใสเป็นนัศึษาปีที่หนึ่ทั้สอนเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยื่อัแห่หนึ่ เมส์และพลอยใสเป็นแฟนันมาไ้ประมาหเือนแล้ว เริ่มแรนั้นเมื่อพลอยใสเ้ามาเป็นน้อใหม่ เมส์รุ่นพี่ปีสอเห็นพลอยใสเ้า็ถึับหลุมรัทันทีเพราะวามน่ารัสใสอพลอยที่หาไม่ไ้ในสาวๆสมัยนี้ พลอยไม่แ่หน้าทาาแ่ผิวาวอมมพูอเธอ็ทำให้เธอเปล่ประายท่ามลานอื่นๆ เมส์เริ่มามีบพลอยั้แ่วันนั้น อนแรพลอยใสเอ็ไม่สนใแ่พอเอลูื้ออเมส์ทุวันใอพลอย็เริ่มอ่อนและเห็นใเมส์มาึ้นและลับลายเป็นวามรัพลอยใสึลบเมส์เป็นแฟน แฟนนแรอเธอ
“พลอยใสรับ”เมส์พูพร้อมับมือพลอยใสึ้นมาทำเอาหิสาวหน้าแเป็นลูำลึสุ
“พี่เมส์ทำอะไรนะ ทะลึ่ริๆเลยนะ”พลอยใสร้อออมาเมื่อเมส์หอมไปที่มือนิ่มๆอพลอยใส
“พี่ริใับพลอยนะ รัมา้วยพลอยใสือนที่พี่อยาะให้มาเป็นแม่อลูเป็นนที่พี่ะใ้ีวิ้วยในอนา”
“บ้าหรอ!” พลอยใสะโน้วยวามอายพร้อมับทีเมส์ึัวพลอยใสเ้าไปอและหอมเ้าที่แ้มาวๆ
“อนนี้หน้าอพลอยาไป้วยวามเินอาย อารม์หวั่นไหวหลั่ไหลึ้นมาไปทุส่วนอร่าายพลอย เมส์เป็นผู้ายนแรที่อและหอมพลอยใส หาว่าไม่นับรวมพ่ออเธอ อารม์หิสาวทำให้หัวใเ้นนแทบะระเบิ วูบหนึ่ที่เลิ้มไปับอารม์ ถูปลุ้วยเสียอเมส์
“พี่ไป่อนนะแล้วพรุ่นี้เอันที่เิมอนหโมเย็นนะ๊ะ อย่าลืมแ่ัวสวยๆมานะรับ”เมส์พูพร้อมับปล่อยพลอยออาอ้อมอ
“่ะ...”พอยใสพูไ้ำเียว่อนที่เมส์ะเินาไปทิ้ให้พลอยใสอยู่ในห้ววามรู้สึที่สับสน
..........................................
ฝนพึมพรำอยู่้านอ ลมเย็นๆพัเ้ามาามหน้า่าที่เปิทิ้ไว้ อนนี้เป็นเวลาบ่ายๆแ่ฟ้าลับมืมน ูหม่นๆเพราะไร้แสเาอพระอาทิย์ อาเพรามันถูบบั้วยเมฝนหรือเพราะมันำลั่อนัวอยู่เพื่อร้อไห้ให้ับวามเหาที่มัน้ออยู่ัวนเียวในวันแห่วามรัวันนี้
พลอยใสแ่ัว้วยุที่สวยที่สุ เป็นเรสสีำประับ้วยลูไม้ลูปัระยิบระยับ ลุม้วยเสื้อัวนอสีาว
พลอยใสปล่อยผมยาวสยายลาหลัพร้อมา้วยที่าผมสีำประับ้วยเพรเทียม เมส์อบให้พลอยใสใสุ่สีำ เมส์บอว่าุสีำที่มันัับผิวาวๆอพลอยใสทำให้พลอยใสูลึลับน่า้นหาี พลอยใสึใสุ่นี้เพื่อเอาใเมส์
เมื่อถึเวลาพลอยใสึไปยัที่นัเพื่อหาเมส์ ฝนยัไม่หยุแ่นั่น็ไม่ไ้เป็นอุปสรรในารเินทาไปหาเมส์เลย
“รอนานมั้ย่ะ?” พลอยใสระิบไปที่หูอเมส์า้านหลั
เมส์หันหลัลับมา เมื่อเห็นพลอยใสเมส์็ถึับหละลึไปับวามสวยน่ารัอพลอยใส
“พลอยใส.....วันนี้พลอยใสน่ารัมา มาที่สุในโลเลยรู้ไหม ุเรสนี้เ้าับพลอยใสมาเลยนะ”
“ไม่ถึนานั้นหรอ่ะพี่เมส์ แ่ยัไ็อบุนะ่ะ”
“สำหรับนพิเศษอผม” เมส์พูพร้อมับยื่น่ออุหลาบสีแให้พลอย
“อบ.....อบุนะ่ะ”พลอยใสพูเสียสั่นเมื่อรับ่อุหลาบามืออเมส์ เพียั่ววูบเียวมืออเมส์็ึมืออพลอยใสเ้ามาและสวมแหวนไปที่นิ้วนา้า้าย
“พี่ออพลอยไว้่อนนะ”
แล้วทัู้่็ไปทานอาหารันที่ร้านอาหารสุโรแมนิแห่หนึ่ พลอยใสมีวามสุมา ไม่ิว่าัวเอะไ้มาทานอาหารับนที่เธอรัในวันวาเลนไทล์แบบโรแมนิเ่นนี้
“พลอยใสอย่าเพิ่ลับนะ เี๋ยวพี่พาไปเที่ยว่อ”เมส์พูับพลอยใสหลัาเินออมาาร้านแล้ว
“แ่ว่านี้มันสามทุ่มแล้วนะ่ะพลอยใสลัวลับหอไม่ทัน”
“ไม่เป็นไร พี่สนิทับยามเี๋ยวพี่พาพลอยใสเ้าหอเอ”
“็ไ้่ะ” พลอยใสอบล่อนที่เมส์ะพาพลอยใสึ้นแท๊ี่ไป ระหว่าทาพลอยใสเลิ้มหลับไป้วยวาม่ว
พอื่นึ้นมาอีที็พบว่าัวเอนอนอยู่บนที่นอนในโรแรมแห่หนึ่ แล้วเมส์็เินเ้ามา !!
“พาพลอยใสมาที่นี้ทำไม?”พลอยใสะโนถามเมส์
“พี่เห็นพลอยใส่ว ็เลยพามาที่นี้ อย่าโรธสิ๊ะนี” เมื่อพลอยใสทำท่าะลุาเีย เมส์็เินเ้ามาพลอยใสให้นั่ล......
ความคิดเห็น