ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : คนเลว 23
วัน่อมาเยอื่นอนเ้าโม็พบว่าอมินไม่อยู่แล้ว อันที่ริเมื่อวานเยอโหทเฮ เพราะที่ริแล้วเ้าไม่้อแ่หน้าเยอะนัแ่ลแป้บาๆรีาใส่สูทเทผมนิหน่อย็พอแล้ว เยอเินเ้าห้อน้ำทำธุระส่วนัว่อนะเินออมาหาอมินแ่เพื่อนรัลับไม่อยู่ในห้อเยอึโทรศัพท์หาอมิน อมินรับสาย่อนะบอว่าออมาวิ่ออำลัายำลัะึ้นห้อแล้ว เยอนัู่ทีวีรออมินไม่นานร่าบา็ลับมา
"ื้อ้าวมาฝา้วย" อมินู้าวสอล่อ
"ไปอาบน้ำ่อนไป" เยอผลัหลัอมินให้เ้าไปในห้อน้ำ
"รู้แล้วน่า หิว็ิน่อน็ไ้นะ" อมินพู
"ไม่เอา รอินพร้อมัน" เยอันอมินเ้าห้อน้ำ่อนะไ้ยินเสียมือถือ เยอเินไปที่หัวเีย่อนะหยิบโทรศัพท์ึ้นมา 'ทเฮ' เยอรับทันที
(อยู่ไหน)
"บ้านอมินำลัะิน้าวแล้ว็ไปมหาลัย"
(ให้ไปรับมั้ย)
"ไม่้อหรอเี๋ยวไปับอมิน"
(ั้นเี๋ยวเอันนะ รันะรับ) 'รัหรอทเฮ นายรัั้นั้นหรอ' เยอิในใ
"อืมรันายนะทเฮ" เยอัสายทิ้่อนะ้อโทรศัพท์อยู่อย่านั้นไม่นาน เยอรู้สึปวหัวึ้นมาเยอุมมับัวเอแน่น
"ทำไมมันปวแบบนี้นะบ้าริ!" เยอพยายามะเินลาเียพอีลับที่อมินออมาาห้อน้ำพอี อมินรมาเพื่อนรัทันที
"เป็นอะไรน่ะ" อมินถามทั้ที่ัวยัมีแ่ผ้านนุ่พันเอวแ่ผืนเียว
"เปล่าหรอไม่เป็นไรปวหัวนิหน่อย" เยอบอ
"ั้นว่าหลัาแสเสร็ไปหาหมอหน่อยีว่านะ" อมินเือนเพื่อน เยอพยัหน้า่อนะมอไปามลำัวอมิน
"นายไปโนอะไรมาน่ะ ทำไมมีรอยฟ้ำเยอะนานี้" เยอมออมิน็พบรอยเ็มไปหใไม่ว่าะแนหรือามลำัว 'ริสิ่เมื่อวานอมินใส่เสื้อแนยาวเราเลยไม่ทันสัเ'เยอิในใ
"เ็ส์น่ะ" อมินอบ
"ไม่ริ ถ้าแ่นั้นมันไม่้ำนานี้หรออมิน มันทำร้ายนายใ่มั้ย" เยอถามอย่าห่วๆ
"มัน็แ่เ็์รุนแรไปหน่อยแ่นั้น!" อมินเผลอะอใส่เยอ
"อโทษ ไปิน้าวันเถอะ" อมินพู่อนะแ่ัวแล้วับมือเยอไปที่โ๊ะอาหาร อมินและเยอ่วยันเทับ้าวใส่านแล้วลมือทานัน เมื่อทานเสร็็แ่ัวไปมหาวิทยาลัย เยอนั่ลหน้าโ๊ะ่อนะมี่าแ่หน้ามาแ่หน้าให้ เยอเปลี่ยนุเรียบร้อย่อนะแอบแหวม่านูนู
"นูเยอะัเลยนะรับ" แบฮยอนพู
"นั่นสิ่ ื่นเ้นั" รยออุพู
"ั้นลัวลืมบทว่ะ555" เยอหัวเราะน้อยๆ
"อย่าแลืมบท ทุน็ลืมนั้นแหละนายมืออาีพที่สุนะอย่าลืม" ยุนโฮพูับเยอ
"เยอ" เสียทุ้มเรียเยอ
"ทเฮมาแล้วหรอ" เยอพู่อนะเินไปอร่าสู
"เป็นอะไรรึเปล่า" ทเฮออบ่อนะถาม
"เปล่า" เยอส่ายหน้า่อนะผละออมา
"เยอแสนบายรับ" ทีมานเินมาหาเยอ เยอพยัหน้ารับ
"ไปนั่ที่ไป" เยอพู่อนะผลัให้ทเฮไปูัวเอที่หน้าเวที ทเฮยอมเินไปแ่โยี เยอแอบแหวม่านู็เห็นว่าทเฮนั่อยู่หน้าสุ้านวาืออึนฮยอ ีวอน ส่วน้าน้ายือัอิน เยอสูหายใเ้าลึๆ่อนะเินออมาอย่าส่าามในุสูทสีเ้ม เยอแสอย่าเป็นธรรมาิ
"พี่เยอไ้โปรรัผมทีผมอร้อ" เสียหวานแบฮยอนอ้อนร้ออ แบฮยอนเาะาเยอไม่ให้ไปไหน เยอิผมแบฮยอน่อนะสะบัทิ้
"ร่านๆอย่านาย แ่านเพราะเินอย่านายไม่มีสอทธิ์มาสั่ั้น!!!" เยอพู่อนะเินออไป านี้เรียน้ำาให้ับนูอย่ามา อึนฮยอ็เป็นหนึ่ในนั้น
"ฮึ...สสารแบัเลย" อึนฮยอปาน้ำา
"ไม่ร้อนะ" ีวอนเอื้อมมือมาเ็น้ำาให้
รื รื โทรศัพท์ัอินัึ้น
"ว่าไ" ัอินถามลูน้อที่โทรมา
(นายรับ ผับเราถูวาเพลิรับ)
"เี๋ยวั้นรีบไป" ัอินพู่อนะัสายทิ้
"มีไร" ทเฮถาม
"ผับถูวาเพลิฝีมือไอยูแน่ๆ" ัอินพู่อนะลุึ้นเินอออไปทั้ที่ารแสยัไม่บ พวทเฮ็เ่นัน ทเฮหยิบ่ออุหลาบสีาวฝาไว้ยุนโฮ บอไว้ว่าให้เยอ ่อนะรีบวิ่ามเพื่อนๆออไป
ผับัอิน
"เสียหายไปเท่าไหร่" ัอินถามลูน้อ
"เยอะเลยรับ พวมันลอบวาเพลิว่าะรู้็..." ลูน้อัอินพูไม่ทันบ็โยหลัมืออัอินฟาเ้าที่ปาทันที
"ัอินใเย็น" ีวอนห้าม่อนะบอให้ลูน้อโร้ายนนั้นออไป
"เสียหายมาเลยว่ะ" ทเฮที่เินเ้าไป้าในเพื่อสำรวเินออมาบอ
"เี่ยเอ๊ย!!!" ัอินสบถอย่าหุหิ
รื รื โทรศัพท์ัอินัึ้นอีรั้ ัอินรับอย่าอารม์เสีย
"มีไร!"
(นายรับเรือสิน้าเราถูวาระเบิรับ)
"โว้ยยยยยยยยยยยย!!!!!" ัอินเวี้ยโทรฟสัพท์ลพื้นอย่าอารม์เสีย
"เิไรึ้น" อึนฮยอถาม
"ไอยูมันวาระเบิเรือสิน้าเรา!" ัอินพู ่อนะรีบเินไปที่รถ ทเฮและนอื่นๆ็ามไปทันที
้านเยอหลัาที่แสเสร็็มอไม่เห็นทเฮและเพื่อนๆแล้ว
"เยอทเฮฝาอไม้ไว้ใหั" ยุนโฮยื่นอไม้ให้เยอ
"อบในะแล้วทเฮล่ะ" เยอถาม
"ไม่รู้สิ่ หลัาฝาไว้แล้ว็รีบวิ่ออไปเลย" ยุนโฮอบ เยอพยัหน้า
"เยอ" อมินเินมาเรียเพื่อน
"ว่าไ" เยอถาม
"มานี่หน่อยสิ่" อมินลาเยอออมา้านอรอึ
"นี่ลานั้นมาทำไมน่ะ อุ๊บ!" เยอพูไมทันาำ็โนผ้าเ็หน้าปิปาเอาไว้ เยอพยายามิ้นแ่ไม่นานเยอ็หมสิ
"ู้นทาแล้วแล้วรีบามไปที่รถเ้าใมั้ย!" ยูฮยอนสั่่อนะอุ้มเยอแล้วเินออไป อมินมอามอย่าเ็บปว่อนะรีบเินามยูฮยอนไป
"นายับัวเยอมา เี๋ยวทเฮ็ามมาหรอ" อมินพู
"มึไม่้อทำมาเป็นรู้ี ไอทเฮมันามมาแน่แ่อีนานว่ามันะรู้ัว หึ" ยูฮยอนหัวเราะในลำอ่อนะิ่รถไปสถานที่ที่หนึ่
้านทเฮหลัาที่มาถึท่าเรือทเฮและเพื่อนๆ่า็สำรวเรือสิน้าที่โนระเบิึ่อันที่ึระเบิเพียแ่เล็น้อยเหมือนทำเพื่อให้เิไฟไหม้เล็ๆน้อยๆไม่ใ่เพื่อทำลายสิน้าบนเรือ
รื รื เสียโทรศัพท์ทเฮัึ้น 'ฮีนิมฮยอ'
"ว่าไพี่"
(ทเฮนายรู้เรื่อผับับเรือสิน้ารึยัไ)
"รู้แล้วรับ"
(พี่ว่ามันแปลมันลมือวันเียวันแ่มันลับหายัวไป)
"เยอ... พี่ฮีอลแ่นี้่อนนะ" ทเฮนึไ้่อนะรีบโทรหาร่าบาทันที รอสายอยู่นาน็ไม่มีนรับ
"เี่ย!!!" ทเฮสบถอย่าอารม์เสีย่อนะโทรหาเยออีรั้
"เยออยู่ไหนปลอภัยีรึเปล่า" ทเฮถาม
(ั้นอมิน เยอหลับอยู่ปลอภัยี นายมีอะไร)
"เยออยู่ับนายหรอเ้าปลอภัยใ่มั้ย" ทเฮถาม
(ปลอภัยีไม่้อห่วั้นะูแลเอ) อมินัสาย ทเฮโล่ใเปราะนึที่เยอปลอภัยทั้ที่ไม่รู้เลยว่าร่าบาำลัอยู่ในอันราย
้านยูฮยอนและอมินมาที่บ้านพัาอาาศที่อยู่ในป่าลึในหุบเา ทั้สอนำเยอเ้ามา่อนะมัมือมัเท้าและปิปาัไว้ในห้อนอนห้อนึ
"ิน้าวะ" ยูฮยอนโยนล่อ้าวสามล่อลบนโ๊ะ
"นายับเยอมาทำไมยู" อมินถาม
"ไม่้อถามรีบๆแะ" ยูฮยอนพู่อนะแะล่อ้าวิน
รื รื โทรศัพท์เยอสั่น อมินเินมาหยิบู 'ทเฮ'
"ทะ...ทเฮ ทำยัไียูฮยอน ทเฮโทรมา" อมินลนลาน
"เียบ!" ยูฮยอนวาลั่น อมินรีบเอามือปิปาัวเอทันที โทรศัพท์เยอเียบไปัแปหนึ่อนะัึ้นอีรั้
"มึรับ ถามมันถามบอเยอหลับอยู่" ยูฮยอนพู อมินพยายามปรับอารม์ให้ปิ่อนะรับโทรศัพท์
(เยออยู่ไหนปลอภัยีรึเปล่า) ทเฮถาม
"ั้นอมิน เยอหลับอยู่ปลอภัยี นายมีอะไร" อเหลือบมอยูฮยอน ยูฮยอน้อเม็ไปที่อมิน่อนะพูแบบไม่มีเสียว่า 'ถ้ามึพูอะไรไม่เ้าท่ามึายแน่'
(เยออยู่ับนายหรอเ้าปลอภัยใ่มั้ย) ทเฮถาม
"ปลอภัยีไม่้อห่วั้นะูแลเอ" อมินัสายทันที
"ทำีนี่ที่รั แบบนี้แหละสมวรที่ะเป็นที่รัอผม" ยูฮยอนม่อนะเินมาหอมแ้มร่าบาเอาไว้
"ผมทำเพราะผมรัุ" อมินพู่อนะหอมแ้มยูลับ 'รัมันไม่ริหรออมิน มึ็แ่เรื่อมือเท่านั้นแหละ' ยูฮยอนิในใแ่ยัส่ยิ้มหวานให้ร่าอวบรหน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น